Novels by ErisVersee

Nakayuko siya, jaw tight, hand firm but not painful on my wrist. "We need to talk.""Bitawan mo 'ko," I whispered."Liora-""I said let go."Pero hindi siya umalis. Instead, he opened a side door, an empty storage hallway beside the loading bay and gently pulled me in, closing it behind him.Tahimik.. malamig ang simoy ng hangin.. and dimly lit."You left," I said, staring at him. "Bakit nandito kapa?"He didn't answer."Oh," I scoffed. "Of course. You're just always like this. Pa-bigla-bigla. Pa-importante. You want to talk now? After years?""Because you won't let me talk," he said, voice low. "You won't even look at me.""Maybe that's because I want you gone..." His face froze."I want you gone, Thorne," I said, my voice shaking. "Sa mundo ko. Sa paligid ko. Sa mga plano ko. Sa brand ko. Sa buhay ko!! I want you out of everything. Do you understand that?""Liora-""No! You don't get to say my name like that." I took a step closer, heart pounding. "Alam mo ba kung anong klaseng gab

My twenty-eight birthday came in champagne and candlelight.Cielo Blu's rooftop was dressed in elegance-black-and-gold theme, low-hanging fairy lights, and a string quartet playing soft renditions of indie classics. Glass panels wrapped around the entire deck, revealing a skyline that shimmered like the world was clinking glasses with me.I stood near the railing in a black satin slip dress, simple yet sharp, with hair swept back in a polished bun and soft shimmer dusted over my collarbones. No tiara. No over-the-top cake. Just elegance. This was the first party I allowed myself in years. And yes, I made the guest list myself: Close friends, industry allies and because I'm a professional, Fusion Five...him.I caught them arriving just as the violins shifted into a slow instrumental of Electric Feel. Debbie and Hana were in minimalist gowns, Steven and Orion in charcoal suits. And behind them.. Thorne.. in dark suit. No tie. Hair swept back, a little messy. His presence was like smoke

The restaurant Travis picked looked like it came straight out of a Vogue editorial. It has a warm ambient lights, muted gold interiors, jazz humming faintly in the background, and servers who moved like ghosts in pressed uniforms. Not the usual place I'd go after work.But I let him lead me to our table, a private corner booth with velvet seats and enough distance from the next guests to talk without fear of being overheard."Finally," Travis sighed dramatically as he pulled my chair out for me. "A dinner worthy of your calendar. My God, I thought I'd have to bribe your assistant.""You practically did," I muttered, removing my blazer. "You sent her cheesecake.""She said it was her weakness," he said with a smug grin, signaling the waiter. "Bottle of Sancerre, and the steak tasting set for two. Medium rare, please. Thank you."I raised an eyebrow. "Steak tasting set?""I'm spoiling you," he said simply, leaning back. "Let me."I didn't argue.When the wine arrived, he poured mine fir

This was arranged. But for what?Ayoko siyang kausapin, ayoko siyang maramdaman o kahit lumapit man lang sa kaniya. Nakakainis! Nakakagalit! Pero kahit anong iwas ko, bakit parang sinusundan pa rin ako ng presensya niya? Bwisit!I inhaled through my nose and smiled. A sharp one. The kind I wore when I wanted the world to believe I had already buried every part of myself that still bled."Tell them I'll be there in ten minutes," I said."Yes, ma'am," the assistant replied, scurrying away.Travis glanced at me, concern flickering across his face. "You sure?"I nodded, setting my clipboard down. "It's work.""But it's him."Syempre alam niya lahat ng pinagdaanan ko dahil naikwento ko yun sa kaniya. He's a friend after all."I've painted faces of people who've betrayed me with worse," I said, picking up my kit. "This will be no different."As I walked away, my jaw set. I reminded myself, I built this brand out of pain. I can powder over a memory if it means getting the shot. Even if the f

Ang buhay ko ngayon ay umiikot lang sa schedules, layouts, contracts, and creative control. I wasn't just the girl behind Nyssa Beauty anymore, I was a key creative consultant under Horizon Axis for product campaigns across Southeast Asia. Every day felt like a full runway rehearsal: fast-paced, high-stakes, and no room for mistakes. At ngayon, nandito kami sa flagship HQ ng Horizon Axis for another long day of campaign revisions, shoots, and marketing alignment. The studio floor was alive. Models being prepped, stylists moving like clockwork, directors barking notes from their monitors. Even the lighting team had their own rhythm. I thrived in this kind of mess. Sanay na ako. I built myself for this.Fusion Five was in the middle of a branding campaign for a skincare collab under Horizon Axis, and kahit alam kong naroon siya... si Thorne, I didn't flinch.He was seated on a high stool while the team powdered his jawline, brows furrowed as he flipped through a concept deck.Sometimes

When I arrived, press lounge outside was chaos. Nakakabulag na flash, pasigaw ang mga tanong, ang sahig halos hindi na makita sa dami ng crew wires, vlog cameras, microphones, PR assistants, and influencers live-streaming their reactions in real-time.But inside this small room, the air was different. Tahimik at malamig ang aircon, pero mas malamig ang pakiramdam sa dibdib ko. I was sitting on a chair with velvet lining, hands clasped on my lap. Sa harap ko, a glass table with just water, a tissue box, and a single mic.May red light na sa camera."Miss Cortez," the interviewer said gently. "Are you ready?"I nodded. I didn't smile not because I was nervous pero dahil wala na kong kailangang pang patunayan."Let's begin," I said. She smiled pero alam kong nararamdaman din niya ang bigat ng moment. "It's a huge deal, you know. You've never done a public interview like this before.""Because no one ever asked for my version of the story," I answered. "Only pieces. Only questions that s

Naisip ni Mirella ang isang bagay na hindi niya dapat iniisip pero hindi niya mapigilan. Cassian gets affected. Tuwing may lalaking lumalapit sa kaniya, iba ang tingin ng lalaki. Sumisikip ang panga nito at nagsasara pa ang kamao. At oo, nagseselos nga ito. Alam niya at ramdam niya. At hindi siya maaaring magkamali. Ganoon na ganoon ang titig nito noong nasa Bali sila, mga titig na parang ayaw siyang maagaw kanino man. Kung hindi niya kayang lumapit sa puso ni Cassian ngayon, baka kaya niyang gisingin ito. Kaya nabuo ang plano niya. Isang delikado, mapanganib, pero kailangan niyang subukan. Ang makuha si Cassian. Habang nasa villa sila, biglang lumapit ang impostora kay Cassian, nakayakap sa braso nito na para bang gusto talagang ipamukha kay Mirella kung sino ang ‘may-ari’ sa lalaki. “Bar tayo mamaya?” tanong ng impostora. Tila sabik na sabik. Cassian sighed, pagod na pero nagpipigil pa rin. “You are going to sing?” “Huh?! Hell no!! Bakit ko naman gagawin yun?” Ca

Hindi naging madali para kay Mirella na kuhanin muli ang loob ni Cassian. Kahit araw-araw silang nagkikita sa mansyon, nananatiling malamig ang pakikitungo nito sa kaniya, parang estrangherong nakikitira lamang siya sa buhay ng lalaking minsang naging sandigan niya. Wala itong ibang inaatupag kundi ang babae… ang impostorang gumagamit ng mukha niya. Mula sa sala, naririnig niya ang maarte at puno ng panunumbat na boses ng babae. “Hindi ka pa ba kakain?” tanong ni Cassian. “Ayoko! Wala akong gana.” pagmamaktol ng babae, halatang sanay na siya ang sinusunod. Mirella stood quietly behind the couch, pinipilit maging invisible habang pinapanood ang tagpong parang mga patalim na tumatama sa dibdib niya. “Ano bang gusto mong gawin ko?” tanong ni Cassian, halos nagmamakaawa na. “Cassian… you know what I want.” “Ginagawan ko naman ng paraan, but the board members had their final decision.” “And you can’t do anything about it?” The woman’s voice sharpened like a spoiled chil

“Mom, what have you done?” Galit na sigaw ni Cassian mula sa kabilang linya ng kaniyang telepono habang padabog na sinarado ang pinto ng opisina niya. Ramdam pa rin niya ang init ng dugo mula sa meeting at ang kawalan niya ng kontrol sa naging desisyon ng board. Kaagad namang umalis ang impostorang si Mirella dahil sa pagkapahiya nito kanina. “What is it, Cassian?” tanong ng mommy niya. Hindi na niya napigilan ang sarili. “The marriage, Mom! Ang kasal namin ni Eleanora—LEGAL daw. Legal! Ano ‘tong narinig ko sa abogado ko?!” May maikling katahimikan sa kabilang linya, parang naghinay-hinay ang mommy niya bago nagsalita. “Yes. I made it legal.” Napakuyom ang kamao ni Cassian. “Why would you do that, Mom? Bakit mo ginawa ‘yon nang hindi ko alam?!“ Mariin ang sagot ng mommy niya, walang bakas ng pagsisisi. “Because you needed to grow up, Cassian.” Napaatras si Cassian, hindi makapaniwala sa sagot ng ina. “What?!” “Pinoprotektahan lang kita. Alam ko ang ginagawa m

Masayang-masaya ang impostorang si Mirella habang inaayos ang sarili sa harap ng salamin bago pumasok sa Zobel Model PH building. Sa bawat ayos ng buhok at lagay ng lipstick, ramdam niya ang matamis na tagumpay. Sa wakas, mapapasakanya na rin ang ZMP—ang kumpanyang minsan ay hawak lang niya, ngunit kailanman ay hindi niya tuluyang nakontrol dahil sa impluwensiya ni Cassian. Ngunit ngayon, ibang-iba na ang sitwasyon. Alam niyang hawak na niya ang lahat. Ang mukha, ang pangalan, at higit sa lahat, ang puso ng lalaki. Sa isip niya, ‘Konting panahon na lang at magiging asawa na rin ako ni Cassian. Wala nang makakapigil pa sa mga plano kong pabagsakin siya.’ Pagbukas niya ng pinto ng gusali, agad siyang sinalubong ng malamig na hangin mula sa aircon at ng mga pamilyar na titig ng mga empleyado. May ilan ang napahinto sa paglalakad, napabulong sa isa’t isa, at may mga matang sumunod sa bawat kumpas ng kanyang hakbang. “Si Mirella ba ‘yon?” takang tanong ng isang empleyado. “Patay

Habang pinupunasan ni Mirella ang marmol na mesa sa sala, napatingin siya sa malalaking larawan nina Cassian at Eleanora sa dingding. Dati, sa bawat tingin niya roon ay tila may kumikirot sa dibdib niya. Ngunit ngayon, natutunan na niyang sanayin ang sarili na huwag magpa-apekto. Alam niyang dapat na siyang magsimulang maghanap ng kasagutan kung bakit baliw na baliw si Cassian sa dati nitong mukha gayong mag-asawa sila ni Eleanora. Hindi man naiitindihan ni Mirella ang mga nangyayari sa ngayon, ngunit kaylangan na niyang kumilos para alamin ang totoo. Gustuhin man niyang iwanan ang buhay niya noon ngunit kung hindi niya haharapin ang nakaraan, patuloy lang siyang magtatanong sa sarili habang unti-unting kinakain ng takot at kawalang-katiyakan ang buong pagkatao niya. Pinanganak siyang may alam sa tama at mali. At kung may umaabuso sa kanya, alam niyang panahon na para lumaban. Ngayon, hawak man ng impostora ang mukha nito, at hawak din niya ang mukha ni Eleanora, siya pa rin ang tu

Isang umaga, pagod at may pasa sa tuhod, nagising si Mirella sa malamig na dampi ng hangin. Mabigat ang talukap ng mga mata niya. Nang tuluyan niyang maimulat ang mga mata, hindi niya nakita ang gintong kurtina ng kanyang silid, ni ang malambot na kama kung saan siya madalas gumising. Sa halip, naroon siya sa isang makitid na kwarto, may sira-sirang aparador, amoy ng sabon, at liwanag mula sa isang bombilyang kumikislap. Ang sahig ay malamig na semento, at sa tabi ng kama, may lumang timba at mop. Nang mapatingin siya sa salamin, muntik na siyang mapahawak sa dibdib. Ang babaeng nakatingin pabalik sa kaniya ay hindi naman talaga siya, ngunit hindi na siya ang babaeng dating nakasuot ng mga alahas at silk na damit. Nakasuot siya ng uniporme ng kasambahay—puti at abong kulay na may kupas na burda sa laylayan. Sa kanyang dibdib nakasabit ang name tag na “Lea”. Nanginig ang kanyang labi. “Ano ’to...?” mahina niyang tanong. “Gising ka na pala, Mirella.” Mabilis siyang napalingon. Sa ma