LOGINSa ika-18th Birthday ni Carmela ay na set-up sya nang kanyang Nobyo at hindi tunay na kapatid na si Pearlyn upang makipag one night stand sa inaakalang matandang lalaki. Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon ay si Axcel Mostrales ang kanyang nakasalo sa isang mainit na gabi. Ang pinaka batang bilyonaryo sa buong Asya. Nalaman nang kanyang fosters parents na politician ang nangyari at sa galit nila ay itinakwil nila si Carmela. Sa takot na malaman ng mga itong buntis sya ay nagawa nya itong itago at magpunta nang ibang bansa. Hanggang sa makalipas ang ilang taon ay bumalik sila ng Pilipinas kasama ang kanyang anak at inalok sya ni Pearlyn na si Carmela ang dumalo sa blind date na gusto nang kanilang magulang. Walang ibang nagawa si Carmela kundi makipag sundo kapalit ng malaking halaga ng pera. Ang tanging gagawin lang naman ni Carmela ay magpanggap bilang si Pearlyn at gumawa ng paraan para hindi sya pakasalan nang lalaki. Ngunit tila ba mapag laro ang Tadhana at gusto syang pakasalan nang lalaki na walang iba kundi si Axcel Mostrales, ang ama nang kanyang anak.
View MoreHindi na mabilang ni Carmela kung nakaka ilang tungga na sya ng kanilang iniinom. Alam nya sa kanyang sarili na mababa lang ang kanyang alcohol tolerance dahil unang una palang ay hindi sya ang tipo ng tao na pala inom. Kung sa totoosin ay ito ang una nyang pagkaka taon na matitikman ang mapait na alak na dumadaloy sa kanyang lalamunan.
Kasalukuyan silang nasa high end Bar kasama ang kanyang Ate Pearlyn na abala na sa pakikipag sayawan sa dance floor kasama ang mga kaibigan nito. "Aray!" Daing nya ng makaramdam ng sakit sa ulo. Sa unang pag lagok nya ng baso kanina na punong puno ng alak na bigay sa kanya ni Pearlyn ay agad syang nakaramdam ng pagka hilo at sa hindi maipaliwanag na dahilan din ay kahit ayaw nya nang uminom ay parang gusto pa ng kanyang katawan na animo'y isa syang dalubhasa sa panginginom. Kaya ngayon ay ramdam nya na ang labis na pagka hilo at init ng kanyang katawan na hindi nya alam saan nang gagaling. "Carmela" Rinig nyang tawag sa kanya ni Pearlyn. Naka pikit na ang kanyang nanlalabong mata at hindi nya ito kayang imulat. Hindi na kaya ng kanyang katawan ngunit gising pa ang kanyang diwa at medjo naririnig nya pa ang mga usapan sa kanyang paligid. "Lasing na ata sya." Wika ng Isang lalaki na alam nyang ito ang boses ng lalaking kahalikan kanina ni Pearlyn. "Can you take her to her room. Number 69 sya dito sa Inn ng Bar" utos ni Pearlyn. Naalarma sya sa narinig. "Hindi ... Kaya ko..." Kaya naman pilit ibinangon ni Carmela ang kanyang katawan mula sa pagkaka higa sa couch. "Ak-o na... pwed-e na kayong bumalik sa dance floor" Nagkanda buhol buhol nyang wika. As much as possible ay ayaw nyang maka abala sa kanilang pag sasaya. Ganoon na nga lang kadaling hayaan ni Pearlyn si Carmela nang mag simula itong mag lakad papalayo. Gumuhit ang demonyong ngiti sa labi ni Pearlyn habang pinapanood ang gumegewang na si Carmela. "Go on Carmela, gawin mo ang mga bagay na hindi mo pa nagagawa ngayon para sa akin ibigay ni Lolo ang mana nya na para sayo. Total ay sampid kalang naman sa pamilya. Ano nga ba ang ginagawa sa mga sampid na kagaya mo? Edi pinapatapon sa kangkongan." Naka ngisi nitong bulong sa hangin. Hindi nya namalayan sa kanyang tabi ang pag dating ng nobyo ni Carmela. Prente itong naka pamulsa na parang nasisiyahan din sa nakikitang tumutumba na si Carmela. "Basta ang usapan natin ah" mahinang panimula ng lalaki. Hinarap ni Pearlyn ang lalaki at malanding ngumiti. "Don't worry kapag nagalaw ng matandang lalaki si Carmela. Ako naman ang mag papa init ngayon sa gabi mo..." Inilapit ni Pearlyn ang mukha kay Javin. Unting pulgada nalang ang lapit non sa isa't isa. "Basta totoong drug's ang binigay mo sa akin na nilagay ko sa kanyang inumin". Nang aakit na mahina nitong bulong. "Sinisigurado kong madadali sya ngayon ng matanda. Kung hindi ko man makukuha sa kanya ang gusto ko dahil hanggang ngayon ay ayaw nya pang ibigay. Mas maganda nalang makuha ng iba kesa naman mag hintay ako ng matagal". Pag tataksil na wika ni Javin. Sa ilang taon nilang pag sasama ni Carmela hanggang ngayon ay hindi pa din nito kayang ibigay ang kanyang sarili kay Javin kaya kung hindi nya naman kayang pilitin si Carmela, sa kapatid nalang nito na si Pearlyn. *** Nangangatal ang mga kamay ni Axcel na pinihit ang doorknob ng Isang kwarto sa Inn ng Bar. Ang kanyang paningin ay nag dadalawa kasabay ng pamumula ng mga mata. Nagliliyab din sa init ang kanyang katawan na kanina nya pa nilalabanan. "Room 99" Basa nya sa numerong naka paskil sa bungad ng pintuan. Pumasok sya sa loob at padabog na isinara ang pintuan dahilan ng pag ikot ng Isang numero kaya naging 69. "They fvck*ng ambushed me. I'm sure si Lolo nanaman ang may pakanan nito, sinet-up nanaman ako ng magaling na matandang yon para mabigyan ko sya ng apo" Ngumingiwi nitong ani. Hindi nya aakalain na ganito na kalayo ang mararating ng kanyang Lolo para lang pilitin syang magka anak. Nag hubad sya ng kanyang pang itaas na salawan at nang kanyang pants. Ngayon ay mas komportable na syang matulog. Sa halip na makipag lampungan sya sa labas, mas gugustuhin nya nalang itago ang kanyang init ng katawan. Ibinagsak nya ang katawan sa kama at tumingin sa kisame, hanggang sa hindi nya na namalayan na hinila na sya ng antok. *** "Room 69." Bulong na paalala ni Carmela sa kanyang sarili habang tinitignan ang mga room number na naka paskil sa mga pintuan. Kumukuha sya ng lakas at alalay sa pader na kanyang dinadaanan dahil ito ang nag sisilbing gabay nya sa pag lalakad. Tila ba nag hugis tala ang kanyang mata ng makita ang numero "69". Binilisan nya pa ang kanyang lakad at walang pag dadalawang isip na pinihit ang doorknob at pumasok sa kwarto. Pikit ang kanyang mga matang tinungo ang kama at kagaya ng ginawa ni Axcel ibinagsak nya ang buong bigat nya sa kama. Pilit nyang tinatanggal ang kanyang damit. "Ang init..." Sabi nya habang tinatanggal ang mga butones. Habang tumatagal ay mas lalo nyang nararamdaman ang pag iinit ng kanyang katawan at ang pagka basa ng kanyang pagka Babae. "Ganito ba kapag naka inom?" Inosente nyang tanong. Halos lumundag ang kanyang puso ng maramdaman ang biglang pagkayap sa kanya ng kung sino. Hindi nya na kayang imulat pa ang mga mata kaya hindi nya makita kung sino ito. Basta ang naramdaman nya nalang ay ang matipuno nitong katawan. "I'm sure you're one of the girls that may grandfather has sent me huh?" Paos na bulong ng kanyang katabi. Nagsitayuan ang balahibo sa likod ng kanyang tenga sa narinig. Hindi sya nakapag salita dahil hindi nya alam ang kanyang sasabihin. Ang nasa isip nya lang ngayon ay bakit sya napunta sa Isang kwarto na may ibang tao? Sino ang lalaki at parang nahigop ang kanyang lakas. "One of the whore." Madilim na sabi ng lalaki. "Hind-i ako p****k-" Hindi nya natuloy ang sasabihin ng umibabaw ang lalaki. Gamit ang mahinhin at nanghihina nyang kamay, pilit nyang itinutulak papalayo ang lalaki pero sadyang mas malakas ito kesa sa kanya. Ang tanging nararamdaman nya nalang ay ang mas pagkabasa ng kanyang ibaba at ang labi ng mga Lalaki na pilit syang hinahalikan kahit anong tikom ang gawin nya. Makulit ang mga dila nito. Ang huling naramdaman nalang ni Carmela ay ang pag bigay ng kanyang katawan dahil sa sarap ng sensual na binibigay sa kanya ng lalaking estranghero. "Ahhh" Ungol nya ng maramdaman ang dahan dahan na pag pasok ng lalaki sa kanya. Masakit yon at parang napunit ata ang kanyang kababaihan. "Ovulation ko ngayon.... h'wag mong-" Naaninag ni Carmela ang ngisi ng lalaki sa kanyang sinabi. "Yeah right, mas maganda dahil magiging Ama na ako sa pinag hirapan ko. Anong silbi ng ginagawa natin kung hindi ko naman ipuputok at hindi mag bubunga ang pinag pawisan nating dalawa". Nang aakit na wika ni Axcel. Mas binilisan pa nito ang galaw nya sa kababaihan ni Carmela. Napa hawak sya sa dalawang balikat ng lalaki. Kada ibinabaon nito ang pagkalalaki kay Carmela ay humigipit ang hawak nya. "Ahhh..." Halinghing nya habang hinahalikan ni Axcel ang kanyang leeg. "Keep moan Baby. Let's enjoy this moment habang hindi pa iyak ng anak natin ang naririnig ko" **** Huminto na ata ng tuluyan ang mundo ni Carmela at hindi nya narinig ang kanina pang tawag sa kanya ng taxi driver. "Ma'am ayos kalang po ba? Kanina pa ako nag sasalita dito. Naka rating na po kayo sa destinasyon nyo". Naiiritang wika ng Driver. "Pasensya na kuya..." Tumingin sya sa labas ng bintana ng sasakyan at nakitang nasa labas na nga sila ng Mansion. "Napuyat lang po kasi ako" Pag dadahilan nya. Binuksan nya ang pintuan ng taxi upang lumabas. "Mga kabataan nga talaga ngayon, napuyat sa pag iinom. Hindi ko alam anong klaseng pag papalaki ba ang ginawa sa inyo ng mga magulang nyo at nag kakaganyan kayo." Dismayadog bulong ng taxi driver, enough for her to hear. Mag sasalita pa sana sya ng bigla na itong humarurot papalayo. Pag baba palang nya ay bumungad na sa kanya ang security guard ng kanilang mansion na may labis na pag aalala sa mata. "Bakit ngayon kalang? Kanina pa nagagalit si Sir Ronald-" "Huh? Bakit po?" Taranta nyang tanong. Hindi pa nakaka sagot ang guard ng maaninag nya na sa labas ng pintuan ng Mansion ang mga naka helerang mga maleta. Agad syang nag lakad papasok sa gate at patakbong tinungo upang tignan ang mga nangyayari. Unang sumalubong sa kanya ang nag babagang tingin ng kanyang ama. Hindi pa sya nakaka pag salita upang tanungin kung para saan ang mga gamit ay agad na dumapo ang mabigat na kamay ng kanyang Daddy sa kanyang pisngi dahilan nang pagkaka tagilid ng kanyang mukha na para bang matatanggal na ang kanyang ulo. Naramdaman nya ang hapdi at ang sakit sa sampal na 'yon. At ngayon nakita nya na rin na gamit nya ang mga inilalabas ng mga katulong. "Wala kang utang na loob matapos kitang pakainin, bihisan at arugain kababoyan lang ang gagawin mo sa pamilyang ito!?" Namumula ang mukha ng kanyang Daddy sa sobrang galit sa kanya. "I told you Dad, sinabi kasing noon palang dapat binalik mo na sya sa bahay ampunan." Napa taas ang kanyang tingin kay Pearlyn na pababa sa hagdan at nang maka baba ito ay sarkastiko itong ngumiti sa kanya. "Hi my little sister. Hindi ko alam na sa amo ng mukha mo may kabahuan ka palang dinadala." Nangunguya nitong ani. Tumulo ang luha ni Carmela. Hindi nya maintindihan ang mga nangyayari ngayon. Bakit ganito? Bakit parang pinag kakaisahan sya ngayon ng lahat at bakit ganito maka asta ang kanyang kapatid gayong sya naman ang nag aya sa kanya na mag Bar. Nag lakas naman ang kanyang Ina inahan papunta sa kanyang Daddy upang pakalmahin ang matanda. "Hon, h'wag kang masyadong magalit kay Carmela. Anak mo pa rin sya" "Anak?! Wala akong anak na nag papagalaw sa matandang halos maging Tatay ko na rin!" Galit na sigaw ng ama. "Buti nalang at hindi ko sya tunay na dugo at laman kung hindi ay magiging tunay na kahihiyan ito sa akin!" "Dad-" tawag nya para sana ipaliwanag sa kanila ang mga nangyari. "H'wag mo akong matawag tawag na Daddy. Simula ngayon ay h'wag na hawag kanang mag papakita sa akin! Lumayas ka Carmela parang awa mo na at baka ako mismo ang pumatay sayo." "Siguro ay sila ng tunay nyang Ina kaya sya iniwan sa ampunan. Malandi. Gawa siguro sya sa kalandian ng Ina nya kaya basta nalang ipina aruga sa Ibang tao." Nandidiring wika ng kanyang Ina. "Mga kalapating mababa ang lipad. P****k." "Alam mo ba kung bakit kita inampon? Dahil iyon ang sinabi sa akin ni Papang!" Pag tutukoy ni Ronald sa kanyang Lolo-lolohan na nasa hospital. "Hindi ko alam anong pumasok sa kukote ng matandang yon at sinabihan akong ampunin ka pero noong panahong yon ay inampon pa rin kita kasi makaka tulong ka sa political career ko para makuha loob na mga tao na ang isang kagaya ko ay umaampon ng Batang walang aruga ng tunay na magulang." "Pero ano itong pinapakita mo! Sasabotahiin mo ba ang pag takbo ko bilang kandidato. Akala mo ba hindi makakarating sa akin na gumagamit ka ng ipinag babawal na gamot sa Bar!" Gamot? Drugs? Kaya ba wala syang maalala sa nangyari kagabi dahil naka drugs sya? pero.... Muli syang tumingin kay Pearlyn. Alam nyang kagagawan ito ng kanyang Ate. "Hindi ko alam na nag ampon pala ako ng P****k at adik!" "Isa kang kahihiyan sa pamilyang ito Carmela! Umalis ka ng Pilipinas at h'wag na h'wag kang bumalik para dungisan ang pangalan ko! Hindi ako papayag na Ikaw ang hihila sa akin pababa sa pag takbo ko bilang alkalde!". *** Binigyan si Carmela ng Dalawang linggong palugit ng kanyang Amahin para isaayos ang lahat ng kanyang gamit papuntang New York. Nalaman nya rin sa kanyang Ama na naka delete na lahat ng CCTV footage sa Bar at kahit ano pang trace na makikita ang kanyang mukha. Kung pwede nga lang daw ipa patay ang lalaking naka one night stand nya ay gagawin ito ng kanyang ama para lang hindi maipag kalat na ang ampon na anak ng tumatakbong alkalde ay nakikipag harutan sa Bar. Hanggang ngayon ay wala pa rin syang maalala at ngayong araw nga ang flight nya papuntang New York. "Kung sana hindi nalang ako sumama kay Ate Pearlyn hindi 'to mangyayari..." Bulong nya sa sarili na may pag sisisi. Akala nya magiging okay na sila ni Ate nya Pearlyn kapag sumama sya sa kanya, baka tatanggapin na sya sa pamilya pero nag kakamali sya dahil alam nyang si Pearlyn ang may kagagawan ng lahat. "Kala ko pa naman ay gusto nya akong makasama sa kaarawan ko." Malungkot nyang dagdag. Agad syang napa takbo sa CR ng muli syang nakaramdam ng pagduduwal. Kahapon pa ng umaga nya ito nararamdaman na para bang bumabaliktad ang kanyang laman loob. Nahagip ng kanyang tingin ang kalendaryo kung saan naalala nyang Fertile sya ng may nangyari sa kanila ng hindi kilalang lalaki. Hanggang sa may napag tanto na sya. Binuksan nya ang Isang drawer at kinuha nya ang nakatagong pregnancy test na binili nya noon. Pinatakan nya yon nang sample ng kanyang Ihi. Pigil ang kanyang pag hinga habang ginagawa ang proseso. Malala ang tibok ng kanyang puso na para bang lalabas na sa kanyang dibdib sa kaba. Makalipas ang ilang minuto na pag hihintay nya sa resulta ay lumabas na ang kanyang kinakatakutan. "Dalawang linya..." Utal nya. Muli syang kumuha ng tatlong pregnancy test at ginawa ulit ang proseso pero lahat ng yon ay positive ang nilalabas na resulta. Nabitawan nya ang hawak na pregnancy test at naluluhang hinaplos ang kanyang tyan. Nagbunga ang Isang gabing pinag saluhan nila ng hindi nya kilalang lalaki. Ang tanong nya ngayon sa sarili ay sino ang Ama ng kanyang anak? At paano nya ito bubuhayin? Tiyak na kapag nalaman nang kanyang Ama amahan ang pag dadalang tao nya ay baka ipapatay sya nito o kaya naman ay ipalaglag ang kanyang anak. "Pasensya na Anak kung hindi kita kayang iharap sa mundong ito, h'wag kang mag aalala at gagawin ko ang lahat para protektahan ka at ibibigay ko sa'yo ang pagmamahal na kahit kailan man ay hindi ko naramdaman." Naluluha nyang wika habang marahan na hinahaplos ang kanyang maliit palang na tyan. Sa ngayon ay iiwan muna nila ang Pilipinas para sa ikabubuti nilang mag Ina.Isang lingo na ang nakaka lipas ng huli nyang nakita si Axcel. Wala syang balita sa lalaki at kahit sino man sa mga Promises. Sa kanyang isipan ay tiyak na walang mukhang maihaharap ang mga 'yon sa kanya dahil sa pag tataksil nila. Anong nangyari sa kanilang mga pangako noon sa kanya? Ganoon nalang ba 'yon? Bigla biglang mapapako? Tama nga ang sinabi noon ni Axcel, kaya Promises ang pangalan ng grupo nila dahil ni isa sa kanilang mga Promise, walang natutupad. Sa ilang araw na nag daan, handa na ba sya ulit na harapin ang lalaki? Kinuha nya ang kanyang sling bag na gagamitin sa pag pasok sa trabaho. Naka suot sya ng all black na para bang namatayan sya. "Kaya mo na ba Carmela?" Tanong nya sa harap ng salamin habang binabagay ang kanyang puting bag. Sinuot nya ang kanyang shades kahit na nasa loob pa naman sya ng kanilang apartment building na bago. Kumuyom ang kanyang kamao ng maalala nanaman kung paano sya gagōhin ng bwîsit na Axcel na 'yon, "Pwes kung hindi mo kaya, kayanin mo!"
Umupo si Jaren sa kama sa kanyang narinig. He sighed out of relief. Hinaplos nya ang nuo ni Carmela, inayos ang ibang hibla ng buhok na kumakapit sa kanyang pawis. Inayos rin nito ang kumot ng Babae upang hindi sya lamigin. Malambot syang ngumiti, "You can always come back home... to me."Tumulo ang nag babadyang luha ni Carmela na kaagad namang pinunasan ni Jaren gamit ang kanyang thumb. Marahan 'yon, puno ng pag iingat na para bang isang klase ng papel ang balat ni Carmela na sa isang maling punas lang dahil sa pagkabasa ay kaagad na mapupunit. Nanlalabo ang kanyang mga mata dahil sa mga namumuong luha na pinipilit nyang hindi tumulo. Sa kanyang isip, nababaliw na ba sya? Sapagkat hindi si Jaren ang kanyang nakikita ngayon, kundi si Axcel na marahan syang hinahaplos. Mas lalo pang idinikit ni Carmela ang kanyang mukha sa palad ni Jaren. Feeling every moment on his hand, as if Axcel was the one caring her. Lalo pang tumataas ang kanyang lagnat kung kaya naman nag ha hallucinate n
Hindi alintana ni Carmela ang pag bigat ng patak ng ulan na tumatama sa kanyang katawan dahil sa pagka lunod nya sa kanyang mga iniisip. Buti nalang ay tumigil na sya sa pag iyak. Walang wala sya ngayon. Ni hindi nya rin alam kung saan sya dinadala ng kanyang paa. Kanina pa sya palakad lakad pero kahit ganoon ay hindi nya maramdaman ang kanyang pagod. Wala syang cellphone, pera, o kung ano pa man. Gusto nya lang mapag isa at solohin ang kanyang mga naiisip. Umihip ang malamig na hangin na yumayakap sa kanya. Nararamdaman nya ang pagka manhid dahil hindi man lang nagsi tayuan ang kanyang mga balahibo. "Pago-d na ako..." Bulong nya, hindi sa pag lalakad, kundi sa kanyang mga nararamdaman. Mistulang bumagal pa ang oras ngayong gabi at isa na rin siguro ito sa pinaka mahabang gabi na kanyang naranasan. Nanginginig na ang kanyang kalamnaman kasabay ng pag ngatog ng kanyang mga tuhod. Pagiba na ang kanyang katawan dahilan ng pagka hulog nya sa maputik na kalsada. Gusto nyang sumigaw...
"Mahal mo pa ba ako? May espasyo pa ba ako sa puso mo?..." Hindi naka imik si Carmela. Nakatingin lang sya kay Axcel. Bumagsak ang kanyang tingin sa mariin na nakatiklop na kamao ng lalaki. Alam nyang sinusubukan nanamang maging matatag ni Axcel. Masasagot nya ba ang tanong na 'yon? Oo, may espasyo, napakalaki, pero ung espasyo na yon. Nasaan na ngayon? Napuno na ng hinagpis na galit at kalungkutan. Oo Axcel. Mahal na mahal kita. Sa kabila ng lahat na ipinaranas mo sa akin, nagawa muli kitang mahaling muli! Higit pa sa kung ano ang naramdaman ko dati! "Carmela..." Paos na tawag sa kanya, "Sagutin mo naman ako ohhh... Meron pa ba? Ako pa ba?" Napakagat sya sa kanyang pang ibabang labi upang hindi na muling mapa hikbi. Sinusuri ni Axcel ang kanyang ekspresyon, nag babakasakaling makaka kuha sya duon ng sagot sa kanyang tanong. Ngunit ni isang bahid ng pag mamahal na kanyang nakikita sa mga nag daang buwan—bigla nalang nawala. Ang tila ba kagubatan noon na minsang nakalbo at naging
Mas lalong nangilid ang mga luha ni Axcel. Nanginginig syang nilapitan si Carmela. Ang isang hakbang ay katumbas ng pag atras ni Carmela. Napansin 'yon ni Axcel. Ito na ang kanyang kinakatakutan, dumating na. Ang masaklap ay sa araw pa na ngayon. Nawala na rin sa isipan ni Carmela na kaarawan ngayon ni Axcel. Wala syang ibang maisip kundi kung paano sya nito pag taksilan. Hindi lang sya ang pinag taksilan ng lalaki, pati ang kanilang anak at higit sa lahat ay si Gramps. "Mahal..." May pag mamaka awa sa tono nito. "Ano pa ang kailangan kong malaman?" Pilit nyang tinatatagan ang kanyang boses, "Bukod sa ikaw ang nag pagaan ng kaso at... nakaka alala kana, naaalala mo na ang lahat. Ano pa?" "Carmela.... please..." Hindi nag tangka pang lumapit si Axcel dahil malinaw naman ng lalayo at lalayo lang si Carmela sa kanya. Palabas kasi ng Mansion ang pag atras ni Carmela, baka kapag pumunta sila sa labas at mabasa si Carmela ng ulan ay maging dahilan pa ito upang maka kuha sya ng sakit. "
"K-kuya, baka naman po may ibibilis pa po kayo..." Utas ni Carmela sa driver. Hindi na sya makapag hintay na maka uwi upang sabihin ang masamang balita kay Axcel. Mabilis na ang pag papatakbo ng driver at halos paliparin na nito ang Taxi makapunta lang sila sa Mansion as soon as possible. Anong oras na. Ini-inform din sya ng birthday planner na malapit na ang oras. Tumingin sa salamin ang driver para tignan sya, "Ma'am, naka full speed na po tayo." Naantig ang driver dahil sa pag patak ng mga luha ni Carmela. Gusto nyang kausapin ang Babae kung bakit ba sila nag mamadali dahil kanina pa ito hindi makapakali at panay ang tawag sa kanyang cellphone. "Baka po kapag sinagad natin ng todo ay disgrasya ang abutin natin..." Pag aalala nito, "Alam ko pong kagaya ko, ay may nag hihintay din sa inyong maka uwi kayo..."Napabaling si Carmela sa kanyang cellphone ng tumunog ito. Buong akala nya ay si Axcel na ang tumatawag sa kanya, pero bumagsak ang kanyang mga balikat ng makitang si Tristan


















Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments