Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss
Pagdilat ng mga mata ni Aurora mula pagkamatay, parang muling isinilang ang kanyang sarili—anim na taon ang lumipas, wala siyang alaala, ngunit muli siyang nabuhay na may bagong pamilya. May asawa siya ngayon, si Samuel Castillo, isang makapangyarihang CEO na kilala sa kanyang yaman, tapang, at malamig na ugali. Mayroon din silang dalawang anak na siya lamang ang tinatawag na “Mama.” At sa bawat araw na kapiling niya ang kanyang bagong pamilya, lalo niyang nararamdaman ang misteryo at bigat ng bagong mundong kanyang kinabibilangan.
Ngunit sa anino ng kanyang nakaraan, may isa pang lalaking nagtataglay ng kanyang puso—si Lucas, isang makapangyarihang Mafia Boss na minsang minahal ng Aurora bago siya mawalan ng alaala. Para sa nakaraang Aurora, si Lucas ang lahat; ngunit para sa kasalukuyan, tila si Samuel ang pinipili ng kanyang puso, kahit pa puno ng sugat, kapangyarihan, at kontrol ang kanilang relasyon.
Magsisimula ang isang laban na hindi niya hiniling—isang tunggalian ng dalawang makapangyarihang lalaki, parehong handang gawin ang lahat upang angkinin siya. Sa gitna ng yaman, kapangyarihan, at pagnanasa, matutuklasan ni Aurora na siya ang magiging gantimpala at sanhi ng isang digmaan ng pag-ibig, pagkasuklam, at pagnanais na maghari sa kanyang puso. Ngunit sa dulo ng lahat, kanino nga ba tunay na kikiling ang kanyang damdamin—sa pagmamahal ng kanyang nakaraan, o sa bagong buhay na pilit bumabalot sa kanya?
Read
Chapter: Chapter 182Hindi na umabot ang yabag ni Samuel sa dulo ng hallway bago tuluyang magsara ang mabibigat na pinto ng mansyon. Sa sandaling iyon, tila humiwalay ang gabi sa normal nitong takbo. Ang bawat ilaw ay masyadong maliwanag, ang bawat anino ay may dalang babala. Sa labas, ang hangin ay gumalaw na parang may dalang bulong—hindi malinaw, pero sapat para patindihin ang tensiyon.Sa control room, tahimik na nakahanay ang mga monitor. Iba’t ibang anggulo ng bakuran, ng bakod, ng kakahuyan. Walang malinaw na mukha, walang direktang banta—pero may galaw. May presensya.“May dalawang signal na patuloy na umiikot sa perimeter,” maingat na ulat ng isang tauhan. “Hindi sila lumalapit, pero hindi rin umaalis.”Tumango si Samuel, nakapako ang tingin sa screen. Hindi siya nagmamadali. Hindi rin siya nagagalit. Ang katahimikang iyon ang mas delikado—ang uri ng katahimikan ng isang taong matagal nang natutong maghintay bago umatake.Sa kabilang bahagi ng mansyon, nanatili si Aurora sa silid, hindi dahil pin
Last Updated: 2025-12-24
Chapter: Chapter 181 Hindi agad sumunod ang gabi sa utos ng dilim. Mabagal ang pagdating nito, parang may alinlangan, parang alam nitong may mabigat na mangyayari kapag tuluyan na itong bumaba. Sa mansyon, nanatiling gising ang mga ilaw—hindi para itaboy ang takot, kundi para ipaalala na handa ang lahat. Sa loob ng strategy room, nagtipon ang iilang piling tauhan. Walang mahabang paliwanag. Isang pangalan lang ang nasa gitna ng mesa, naka-print sa papel na parang hindi dapat naroon, pero matagal nang hinihintay. Matagal na ring hindi bago ang ganitong mga gabi—ang uri ng gabing may desisyong hindi na mababawi. Ngunit may kaibahan ngayon. Hindi na lang ito tungkol sa teritoryo o kapangyarihan. May mga batang natutulog sa isang lugar na kailangang manatiling lihim. May isang babae na hindi na maaaring ilagay sa pagitan ng apoy. “May galaw sa silangan,” ulat ng isa. “Tahimik, pero organisado.” “Hindi sila papasok nang walang paanyaya,” sagot ng isa pa. “Hindi ganoon ang istilo niya.” Isang katahimikan
Last Updated: 2025-12-22
Chapter: Chapter 180Hindi natapos ang ulan nang sumikat ang araw. Bumagal lang ito—parang pagod na humahawak pa rin sa layuning huwag tuluyang tumigil. Sa mansyon, nagsimula ang umaga na walang seremonya. Walang almusal sa mahabang mesa. Walang musika. Tanging mga ulat, mga mata sa screen, at mga yabag na sinukat ang bawat segundo.Sa control room, patuloy ang paggalaw ng impormasyon. May mga ruta na binuksan, may mga pinto na muling sinelyuhan. Ang nahuling lalaki kanina ay nakapwesto na sa isang silid na walang bintana—buhay, pero walang kalayaan. Hindi pa siya nagsasalita. Hindi pa siya tinatanong.“Hayaan muna,” utos mula sa gitna. “Mas maraming sinasabi ang katahimikan.”Lumipat ang tingin sa mapa. May mga marka na tinanggal, may mga bagong inilagay. Ang laban ay hindi paligsahan ng lakas—isa itong laro ng tiyaga. At kung may kalaban na marunong maghintay, mas marunong siyang magpaantala.Sa safehouse, nagising ang mga bata sa tunog ng mahinang pagkatok. Hindi mga bantay—kundi amoy ng tinapay at mai
Last Updated: 2025-12-21
Chapter: Chapter 179Hindi agad dumating ang umaga, pero ramdam ni Aurora ang pag-usad ng oras sa bawat segundo ng katahimikan. Ang mansyon ay parang isang nilalang na gising—humihinga, nagbabantay, handang kumagat kapag kinakailangan. Sa labas, nanatiling nakapuwesto ang mga tauhan ni Samuel; walang umalis sa pwesto, walang nagpakampante. Ang mensaheng iniwan ng mga anino ay hindi banta lang—isa itong hamon.Sa loob ng master hallway, nakatayo si Samuel sa harap ng malaking bintana, nakapamewang, ang mga mata’y nakatuon sa dilim sa labas. Hindi na niya hinahabol ang mga anino; hinahayaan niya silang umatras. Sa karanasan niya, ang pag-urong ng kalaban ay hindi tanda ng takot—kundi paghahanda.Lumapit si Aurora, marahang inilapag ang kamay sa likod niya. Ramdam niya ang tensiyon sa bawat hibla ng katawan ng lalaki.“Hindi ka pa rin nagpapahinga,” mahina niyang sabi.“Hindi pa,” tugon ni Samuel. “Hangga’t hindi sumisikat ang araw, hindi pa tapos ang gabi.”Tahimik silang magkatabi. Walang yakap. Walang hal
Last Updated: 2025-12-19
Chapter: Chapter 178Hindi agad dumating ang sagot mula sa dilim, pero ramdam ni Samuel ang presensiya nito—parang higpit sa hangin na hindi nakikita pero bumabalot sa balat. Sa labas ng mansyon, nakapuwesto ang mga tauhan niya sa tatlong hanay: ang una para sa pagharang, ang ikalawa para sa paglikas, at ang ikatlo para sa huling depensa. Tahimik ang kanilang galaw, sanay sa ganitong oras na mas nagsasalita ang kilos kaysa salita.Sa loob, pinili ni Aurora ang manatili sa gitnang silid kasama ang mga bata. Hindi siya umiiyak. Hindi rin siya nanginginig. Ang takot ay naroon—pero mas malakas ang pasya. Hawak niya ang kamay ni Selene, habang si Calix ay nakatayo sa tabi ng pinto, nakasandal ang balikat sa pader, pilit na nagpapakatatag.“Mom,” mahina ang tawag ni Selene. “Uuwi ba tayo agad?”Lumuhod si Aurora sa harap ng anak, tinapik ang buhok nito. “Oo. Pero sa ngayon, dito muna tayo. Safe tayo.”Hindi niya sinabing ligtas dahil alam niyang sa sandaling iyon, walang ganap na katiyakan. Ngunit may tiwala si
Last Updated: 2025-12-17
Chapter: Chapter 177 Hindi agad humupa ang tensyon matapos ang engkuwentro. Ang mansyon ay tila isang higanteng humihinga—bawat ilaw ay nakabukas, bawat hakbang ng mga tauhan ay kalkulado, bawat pintuan ay may bantay. Ang gabi ay nanatiling buhay, ngunit ngayon ay mas maingat, mas handa, mas mabagsik. Sa loob ng inner safe zone, nakaupo sina Selene at Calix sa iisang sofa, magkakapit ang kamay. Hindi sila umiiyak, ngunit ramdam ang kaba sa bawat galaw nila. May mga bantay sa bawat sulok, at sa labas ng pinto ay nakapwesto ang dalawa pang armadong tauhan—walang puwang ang pagkakamali. Sa hallway, nakatayo si Samuel, ang manggas ng damit ay may bahid ng dugo—hindi niya. Tahimik ang mukha niya, pero ang mga mata ay naglalagablab. Isa-isang lumapit ang mga tauhan upang magbigay ng ulat. “Secure ang north wing.” “Wala nang iba pang breach.” “May nakuha kaming trackers sa dalawang lalaki. Military-grade.” Tumango si Samuel, mabagal ngunit mabigat. “Dalhin sila sa holding room,” utos niya. “Hiwalay. Wala
Last Updated: 2025-12-14
Bound to the Billionaire's Desire
Si Elena Madrigal, isang sikat at hinahangaang fashion designer, ay kilala sa kanyang Majesty Designs, mga obra na simbolo ng karangyaan at kapangyarihan. Ngunit sa isang iglap, ang mundong itinayo niya ay gumuho sa kamay ng mga taong minsan niyang minahal at pinagkatiwalaan, ang dating kasintahan niyang si Adrian De Leon, na ninakaw at ipinagbili ang kanyang mga disenyo, ang matalik niyang kaibigan na si Vanessa Alcaraz, na nilamon ng inggit, at ang boss niyang ginamit ang kanyang talento para sa sariling ambisyon.
Habang unti-unting nabubura ang kanyang pangalan sa industriyang minsan niyang pinasiklab, isang lalaking matagal nang nakamasid sa kanya mula sa dilim ang lumapit. Si Nathan Arguelles, isang makapangyarihan at misteryosong billionaire. Tahimik ngunit mapanganib. May tinig na kayang bumura ng alinlangan. At sa isang boses na malamig at mabigat sa pangako, bumulong ito:
“Be mine and marry me, Elena. I’ll give you back the world they stole from you.”
Ang kasunduang ito ay hindi tungkol sa pag-ibig, kundi sa paghihiganti. Para kay Elena, ito ang tanging paraan para muling mabawi ang lahat. Ngunit sa ilalim ng mga halik na nilalabanan niya, sa bawat titig na tila binabalatan ang kanyang kaluluwa, unti-unting nagbabago ang laro.
Sa pagitan ng pag-ibig at paghihiganti, kailangang piliin ni Elena kung mananatili ba siya sa apoy ng paghihiganti o hahayaan niyang ang lalaking dapat sana’y biktima lang… ang maging dahilan ng pagbabagong hindi niya inaasahan.
Paghihiganti ang dahilan niya…ngunit ang nakaharap niya, ang lalaking kayang baliktarin ang lahat.
Read
Chapter: Chapter 161Hindi agad dumating ang lindol.At iyon ang mas lalong nagpapakaba sa lahat—maliban kay Elena.Pagsikat ng araw, nagising siya na may kakaibang gaan sa dibdib. Hindi saya. Hindi rin kaba. Isa itong malinaw na pakiramdam na parang alam na ng katawan niya ang susunod na hakbang kahit hindi pa ito binibigkas ng isip. Tahimik siyang bumangon, nagkape, at muling tumayo sa bintana. Sa ibaba, tuloy ang daloy ng trapiko. Mga taong papasok sa kani-kanilang laban, walang ideya na may mas malaking banggaan na unti-unting binubuo sa itaas ng kanilang mga ulo.Hindi niya binuksan agad ang phone. Isa iyon sa mga bagong disiplina niya—ang hindi pagbibigay ng unang sandali ng araw sa ingay ng iba.Pagdating niya sa opisina, sinalubong siya ng kakaibang katahimikan. Hindi na ito yung kaba ng team. Isa na itong alertong katahimikan—parang lahat ay nakaabang sa isang senyas.“Ma’am,” bulong ni Mia habang naglalakad sila sa hallway, “may tatlong media outlets na nag-follow up kagabi. Hindi pa rin sila hu
Last Updated: 2025-12-24
Chapter: Chapter 160Hindi agad pumutok ang bomba kinabukasan. At iyon ang mas nakakapagod.Pagmulat ni Elena ng mata, una niyang naramdaman ang bigat—hindi sa katawan, kundi sa hangin. Parang may nakaambang tanong sa bawat notification na hindi pa niya binubuksan. Parang may mga matang nakatutok kahit hindi niya nakikita. Ngunit imbes na kabahan, tahimik siyang bumangon, nag-ayos ng kama, at naglakad papunta sa bintana. Ang lungsod ay gising na, walang pakialam sa mga personal na digmaang nagaganap sa likod ng mga salamin.Huminga siya nang malalim. Ito ang araw na alam niyang magsisimula ang pagbabago ng tono.Pagdating niya sa opisina, hindi na siya sinalubong ng karaniwang ingay. May mga bulungan. May mga tingin. Hindi takot—kundi pagtataka. At sa gitna ng lahat, malinaw sa kanya na may kakaiba nang gumagalaw sa ilalim ng ibabaw.Tinawag siya agad ng legal head sa maliit na conference room. Pagpasok niya, may bukas na laptop sa mesa, may ilang dokumentong naka-print, at may screenshot ng artikulong lu
Last Updated: 2025-12-22
Chapter: Chapter 159Hindi agad sinimulan ni Elena ang pagsusulat. Nakaupo lang siya sa sofa, nakaharap sa laptop na may blangkong dokumento, habang ang ilaw ng lungsod ay unti-unting humihina sa labas ng bintana. May mga sandali talagang mas mahalaga ang paghihintay kaysa pagkilos. At alam niya—ito ang isa sa mga iyon.Ipinatong niya ang kamay sa keyboard, saka muling inalis. Huminga siya nang malalim. Hindi dahil sa takot, kundi dahil ayaw niyang magkamali. Hindi puwedeng emosyon ang manguna. Hindi puwedeng galit. Kung magsasalita siya, kailangang malinaw, diretso, at hindi mababasag.Tumunog ang phone niya. Isang mensahe mula kay Nathan.“Hindi ka pa rin natutulog?”Napangiti siya nang bahagya. “Hindi pa. May inaayos lang.”Matagal ang pagitan bago muling nag-vibrate ang phone. “Kung ano man ‘yan, huwag mong buhatin mag-isa.”Saglit siyang napatingin sa screen. “Hindi ko naman. Tahimik lang akong nag-iisip.”“At nariyan pa rin ako,” sagot ni Nathan.Ibinaba ni Elena ang phone at muling hinarap ang lap
Last Updated: 2025-12-21
Chapter: Chapter 158Hindi agad dumating ang antok kay Elena. Nakahiga siya sa kama, nakatingin sa kisame, habang ang ilaw mula sa lungsod ay marahang sumasayaw sa mga dingding ng kwarto. Sa labas, patuloy ang takbo ng mundo—mga sasakyan, mga taong may hinahabol, mga balitang may gustong patunayan. Ngunit sa loob ng katahimikan niya, malinaw ang isang bagay: hindi na ito simpleng rivalry. Isa na itong pagsusulit ng paninindigan.Pumikit siya sandali, huminga nang malalim, at saka muling iminulat ang mga mata. Kinuha niya ang phone, hindi para mag-scroll, kundi para buksan ang isang lumang folder—mga mensaheng hindi pa niya binabalikan. Mga email na may petsa, may oras, may pangalan. Hindi niya binasa lahat. Hindi pa oras. Pero sapat na ang makita niyang naroon pa rin ang lahat. Buo. Hindi nabura. Hindi nawala.Kinabukasan, maaga ulit siyang nagising. Ngunit iba ang pakiramdam. Mas mabigat ang dibdib, pero mas malinaw ang isip. Nagsuot siya ng simple ngunit matapang na kulay—puti at itim. Walang palamuti.
Last Updated: 2025-12-19
Chapter: Chapter 157Pagsikat ng araw kinabukasan, tila mas mabigat ang hangin kaysa karaniwan. Hindi dahil sa balita—kundi dahil sa inaasahan. Sa loob ng apartment ni Elena, tahimik pa rin ang lahat. Walang TV. Walang radyo. Ang tanging tunog ay ang mahinang pagpatak ng kape sa coffee maker at ang mahinang yabag niya habang naglalakad sa kusina.Nakatayo siya sa harap ng bintana, hawak ang tasa, pinagmamasdan ang lungsod na unti-unting nagigising. Sa ibaba, nagmamadali ang mga tao, parang walang pakialam sa mga headline na kagabi pa gumugulo sa industriya. At doon niya na-realize—ang mundo ay hindi tumitigil para sa ingay. Umiikot pa rin ito para sa mga taong marunong maghintay.Tinunog ng phone niya ang isang notification. Hindi ito balita. Mensahe ito mula kay Nathan.“Good morning. Alam kong tahimik ka, pero nandito lang ako. Sabihin mo lang kung kailangan mo.”Hindi siya agad nag-reply. Hindi dahil ayaw niya—kundi dahil sapat na sa kanya ang mensahe. Ang presensya ay hindi laging kailangang iparamdam
Last Updated: 2025-12-17
Chapter: Chapter 156Hindi na bago kay Elena ang ganitong klaseng headline. Ilang beses na niyang naranasan na mabahiran ng duda, mapagdudahan ang kakayahan, at gawing paksa ng tsismis ang katahimikan niya. Pero sa pagkakataong ito, iba ang tama. Hindi dahil mas masakit—kundi dahil mas malinaw sa kanya kung sino ang may pakana.Nakatayo siya sa harap ng salamin sa hallway ng opisina, hawak ang phone, nakatitig sa breaking news alert na parang isa lamang itong ulap na dadaan. Sa likod ng repleksyon niya, makikita ang mga empleyadong naglalakad, nagmamadali, nagbubulungan. Ramdam niya ang biglang pagbabago ng hangin sa paligid—ang uri ng tensyon na hindi pa sumasabog, pero nag-iipon ng lakas.Dahan-dahan niyang nilock ang phone at ibinulsa. Hindi siya nagmamadali. Hindi siya nag-react. Lumakad siya pabalik sa opisina niya na parang walang nangyari, pero sa loob ng isip niya, gumagalaw na ang buong makina.Pag-upo niya sa desk, binuksan niya ang laptop at tinawag si Mia.“Mia,” mahinahon niyang sambit sa int
Last Updated: 2025-12-14
LOGIN
