Falling For The Billionaire
“A marriage of convenience… turned into a love worth fighting for.”
Isang kasal na hindi pinili, kundi ipinilit ng kapalaran.
Para kay Vernice, ang kasal ay isang bagay na dapat nagmumula sa pagmamahal at hindi sa kasunduan. Ngunit biglang nagbago ang lahat nang mapilitan siyang pumayag sa isang arranged marriage—at ang lalaking nakatakda niyang pakasalan ay walang iba kundi si Caius, isang makapangyarihang negosyante na kilala sa kanyang malamig na ugali at walang interes sa pag-ibig.
Sa simula, parang isang bangungot ang pagsasama nila. Ang buhay ng isang simpleng babae ay biglang naipit sa mundo ng karangyaan, intriga, at matinding pressure na dala ng pagiging asawa ng isang kilalang billionaire. Sa kanilang pagsasama, tila dalawang magkaibang mundo ang pinilit na pinagtatagpo—isang pusong naghahanap ng pagmamahal at isang pusong sanay nang magtago sa likod ng yaman at kapangyarihan.
Ngunit habang lumilipas ang mga araw, may mga simpleng bagay na unti-unting nagbabago. Ang mga tingin na dati ay malamig, naging mainit. Ang mga usapan na dati ay pormal at walang saysay, nagiging puno ng lambing at tawa. At ang kasal na dati’y walang emosyon, nagiging isang tahanan ng pag-ibig na hindi nila inasahan.
Subalit hindi mawawala ang mga pagsubok—mga taong tututol, intriga ng lipunan, at takot na baka ang lahat ng ito ay pansamantala lamang. Ngunit sa kabila ng lahat, matutuklasan nilang hindi ang kasunduan ang magtatali sa kanila, kundi ang pusong natutong magmahal ng totoo.
Isang kwento ng dalawang taong hindi pinili ang isa’t isa, pero pinili ng tadhana. Sa huli, mapapatunayan nilang minsan, ang pagmamahal ay dumarating sa pinaka–hindi inaasahang paraan.
Read
Chapter: Chapter 14 Hindi ako agad nakatulog nang gabing iyon. Ramdam kong gising pa rin siya kahit nakatalikod. Tahimik lang ang buong kwarto, pero sa pagitan ng katahimikan, naririnig ko ang mabagal niyang paghinga at bawat paghinga niya, parang mabigat. Alam kong umiiyak siya, kahit pilit niyang itinatago. Hindi ko man makita, ramdam ko. Kasi kabisado ko na siya. Gusto kong lumapit. Gusto kong yakapin siya, ipaliwanag na hindi ko alam kung paano magsimula ng pag-uusap nang hindi kami magkakailitan. Pero natatakot ako. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko, o kung makikinig pa siya. Kaya gaya ng dati, pinili kong manahimik. Pinili kong magkunwaring wala akong naririnig. At habang pinipikit ko ang mga mata ko, ramdam kong mas lalo akong lumulubog sa tahimik na giyerang hindi ko maintindihan. Kinabukasan, maaga akong nagising. Nakatalikod pa rin siya sa akin, mahigpit ang kapit sa kumot. Tumingin lang ako saglit bago dahan-dahang bumangon. Nagbihis ako ng tahimik, kinuha ang mga dokumentong kailangan
Last Updated: 2025-10-17
Chapter: Chapter 13vernice Pagmulat ng mata ko kinabukasan, ramdam ko agad ang bigat sa dibdib. Hindi ko alam kung dahil ba sa kakulangan ng tulog o dahil sa iniwan kong mga salita kagabi na hanggang ngayon ay bumabalik-balik sa isip ko. Nakatingin lang ako sa kisame, pinipilit na magpanggap na maayos, na normal lang ang lahat. Pero kahit ilang ulit kong sabihin sa sarili kong okay ako, alam kong hindi. Tahimik kong inayos ang sarili ko. Nagligpit ng kama, naligo, nagbihis. Habang nagsusuklay sa salamin, napansin ko ang pamumugto ng mga mata ko, halatang umiyak ako kagabi. Pinahiran ko ng concealer, pilit na tinatakpan ang bakas ng pagod, pero kahit anong ganda ng ayos ko, hindi ko matakpan ang lungkot sa mga mata ko. “Ayos lang. Kaya mo ‘to,” bulong ko sa sarili ko. Pagbaba ko sa kusina, tahimik. Wala na si Chaos. Tulad ng mga nakaraang araw, maaga na naman siyang umalis. May iniwan siyang tasa ng kape sa mesa, malamig na, halatang matagal nang nakalagay doon. Napangiti ako nang mapait. Dati, s
Last Updated: 2025-10-17
Chapter: Chapter 12VernicePagmulat ko ng mata, ramdam ko agad ang bigat. Hindi dahil sa kakulangan ng tulog, kundi dahil may bagay na dahan-dahang kumakain sa loob ko — isang himagsikan ng pag-aalinlangan at takot. Tumango ako sa sarili ko, kinuha ang sapin ng unan, at dahan-dahang bumangon. Bago pa man ako magbihis, narinig ko ang paghinga ni Chaos mula sa kabilang bahagi ng kama. Nakatagilid siya, tahimik, at para bang sinusukat ang bawat hinga niya kung gaano ako kahinahon. Hindi ko siya tinignan. Takot ako na kung titingnan ko ang mukha niya, maaakala niyang papatulan ko ang damdamin ko at magmumukha akong mahina.Humagod ako sa banyo at nagbihis ng simpleng blouse at maong. Inayos ko ang buhok, pumunas ng konti sa mga mata, at hinipan ang labi ko. Ang bawat maliit na galaw ay rehearsal — isang palabas na kailangan kong i-perform para sa mundong hindi nagpapatawad sa mga taong nagpapakita ng kahinaan. Nang makalabas ako ng kwarto, nakita ko siyang nakatayo sa kusina, hawak ang coffee mug niya, naka
Last Updated: 2025-09-20
Chapter: Chapter 11ChaosAnother day. Another cycle. Dati sanay na ako sa ganitong buhay—meetings, deadlines, signatures, negotiations. Walang oras para sa ibang bagay. Pero nitong mga nakaraang araw, may isang bagay na hindi ko matanggal sa isip ko. O mas tama, isang tao. Vernice.Kanina umaga, bago ako umalis, tahimik lang siyang naghanda ng almusal. Walang “Good morning,” walang pilit na ngiti. Hindi niya man lang ako tiningnan. Simpleng bagay, pero sapat para maramdaman ko ang kakaiba. Usually, kahit simpleng tingin o ngiti, nandoon. Kahit pakipot, ramdam kong sinusubukan niyang ipakita na nandiyan siya. Pero ngayong umaga, none. At iyon ang unang bumungad sa isip ko habang papasok ako sa opisina.Pagdating sa office, normal routine. Secretary ko nag-abot ng makapal na folder, mga papeles na kailangang pirmahan. Wala akong sinayang na salita, simpleng tango lang, at sinimulan ko na agad ang trabaho. I wanted to focus, to drown myself in numbers and contracts. Pero kahit ilang ulit kong sabihing unah
Last Updated: 2025-09-09
Chapter: Chapter 10Vernice Another morning, same routine.Maaga akong nagising, gaya ng nakasanayan ko. Bumaba ako sa kusina, nagluto ng breakfast para kay Chaos. Pero ngayon, iba ang atmosphere. Tahimik siya, masyado. He ate quickly, barely even looking at me. Nagpaalam agad at umalis papuntang opisina.Hindi ko maiwasang mapansin. Iba na naman ang ugali niya ngayon.Kanina lang, parang okay na kami. Kagabi, naramdaman ko ang effort niya—hindi man niya sabihin nang diretso, pero kita ko sa actions niya na he cared. Pero ngayong umaga, malamig ulit. Parang may pader na naman sa pagitan namin.Napabuntong-hininga na lang ako.••••Pagkatapos kong mag-ayos sa bahay, dumiretso ako sa shop. As usual, maraming customers. Nakakaaliw pa ring makita na kahit hindi kami kasing laki ng ibang cafés, may loyal customers pa rin kami.Pero habang kausap ko si Ayla at chine-check ang daily sales report, biglang nag-ring ang phone ko. Unknown number.“Hello?”“Vernice.”Napatigil ako. That voice.Eunice.Hindi ko alam
Last Updated: 2025-09-06
Chapter: Chapter 9CHAOS POVAnother day, another cycle.Pagpasok ko sa opisina, ramdam ko agad ang bigat ng atmosphere. Hindi dahil sa mga tao, kundi dahil sa tambak na trabaho na naghihintay sa akin. Bawat sulok ng opisina, tahimik, seryoso, lahat abala. I like it that way. Walang unnecessary distractions."Sir, here are the documents that need your signature."Secretary ko, maagang dumating. Inilapag niya ang makapal na folder sa mesa ko. I simply nodded, hindi ko na inaksaya ang oras sa small talk. Sa totoo lang, hindi ako mahilig makipag-usap sa mga tao dito sa opisina unless necessary. Every word costs energy, and energy is something I don’t want to waste.Habang pinipirmahan ko ang papeles, naramdaman ko ang panginginig ng phone ko sa bulsa. For a second, akala ko si Vernice. Pero business-related notification lang pala.Napailing ako. Bakit ko ba naisip agad na siya?••••Meetings back-to-back. Una, investors meeting. They want updates on the new project. Sunod, meeting with department heads abo
Last Updated: 2025-09-06
LOGIN
