Novels by JoRivers

Kahit naiinis man sa tila pagmamanipula at paggamit ni Samantha ng sitwasyon nito at ng bata sa kaniyang sinapupunan ay hindi naman maatim ni Anton na basta na lang ito iwan ngayon . Kanina pa nga siya nakararamdam ng guilt dahil sa ginawa ngang pagsisinungaling niya kay Marisse .But he had no choice,kailangan niyang intindihin rin si Samantha at ang batang dinadala nito kahit wala pang kasiguraduhan na kaniya nga ito . Isa pa sa dahilan niya ay ang naroon din si Camille at mula ng makita nito na dumating siya ay ayaw ng mawalay sa kaniya .Naaawa rin nga siya dahil kita niya ang laki ng pinayat ng bata . Kung siya lang ang masusunod ay gusto niyang sa poder na lang niya ang bata .At alam naman niyang gusto rin iyon ni Marisse .Sigurado din siya na aalagaan nito ang bata dahil ramdam niya ang pagmamahal nito sa bata ng makasama nito. Ngunit alam niyang hindi puwede at kahit idaan man niya sa korte ang isyu ay sigurado siyang wala siyang panalo dahil limang taon lang ang bata at

Ilang ulit ng nagsend ng message si Marisse kay Anton ngunit ni isang reply ay wala siyang natatanggap .Hindi niya maintindihan ngunit kanina pa siya hindi mapakali . "Ano pong sabi niyo hindi po siya pumunta diyan ,Yaya ?"ang sagot ng kaniyang Yaya Lorna ng sa pagkainip ay naisipan niyang pumunta sa farm .Sinigurado naman niyang maingat siya sa pagmamaneho ,para safe ang kaniyang baby sa sinapupunan . "Hindi man siya napunta rito ,iha "at nakita niyang napabuntung-hininga ang matanda at tinabihan siya sa kaniyang pagupo . ",bakit mo siya hinahanap ?Baka may gusto kang sabihin sa akin ."ang tila nananantyang tanong nito sa kaniya . "Yaya , boyfriend ko po si Anton at -bu ,buntis po ako ."ang medyo nauutal niyang salita dala ng sobrang kaba .Pakiramdam niya ay isa siyang bata na umaamin sa kasalanan at malapit ng paluin. Nakita niyang dumaan ang pagkagulat sa mata ng kaniyang Yaya ngunit kapagdaka ay nagsabi "Hindi ko akalain na ganiyan na pala kalalim ang mayroon kayong dalawa

"Ahmm..Aalis pala ko mamaya ,Princess."ang sabi kay Marisse ni Anton isang umaga na nagaalmusal na sila .Mula ng malaman nitong buntis siya ay maaga na itong gumising para lutuan siya ng pagkain,kaya wala na siyang ibang gagawin kung hindi na lang kumain .Sobrang alaga siya nito na pinagpapasalamat niya .Kaya kahit may problema sila tungkol kay Samantha ay hindi niya naman gaanong maramdaman ,dahil lagi nitong sinisiguro na maayos siya . "Saan ka pupunta ?"tanong niya .Napangiwi siya ng ilapag nito ang ginisang ampalaya sa plato niya .Noon ay hindi siya mapilit lalo na ang kumain ng gulay pero ngayon ay ito na ang naglalagay niyon mismo sa plato niya .She needs to eat vegetables para maging heathy si baby ,iyon ang palaging sabi nito .Kaya no choice siya . "Ahmm-"kita niya ang pagbuntinghininga nito at pagkamot sa kilay .Parang nase-sense niyang nahihirapan itong magvoice-out ng kung ano man ang nasa loob nito ",I just need to go ahmm,sa farm .Yeah sa farm ."napakunot noo siya kai

Tila bombang sumabog sa kaniyang harapan ang rebelasyon na iyon sa kaniya buhat kay Samantha .Anong ibig nitong sabihin?Bakit ang sakit na isipin para sa kaniya na may nangyayari pala sa kanila ni Anton noong wala siya .Buong akala niya ay siya na lang mula ng naging sila ngunit mukhang hindi pala .Ngunit magkagayon pa man ay gusto niya pa ring marinig ngayon ang panig ng binata ,kailangan niyang timbangin ang bawat panig .Dahil gusto niyang umasa sa kabila ng mga negatibong nakikita na niya .Dahil hindi na lang ito para sa kaniya ngayon ,para na rin sa magiging anak nila ni Anton . Nakatulala lang siya sa harapan ng pintuan na hindi makuhang maipasok sa kaniyang isip ang kahulugan ng iwinawagayway na maliit na papel ni Samantha sa kaniyang mukha .Kahit na alam naman niya kung anong ibig sabihin niyon . "This is the proof try and read it "ang sabi nito na mapangasar siyang ngitian . ",so can I come in may kailangan lang kaming pagusapan ni Anton ."patuloy pa nito na hindi mawala

Pagkatapos ng anihan ay nagbalik din naman sina Marisse at Anton sa hotel .Ayaw ng huli na sa Villa sila maglagi dahil nandoon at naghihintay si Samantha sa binata. Hindi na rin nila kahit ni Anton makausap si Camille.Ang huling paguusap nila ng bata ay noong sinama siya ni Anton dahil na rin sa pakiusap niya at pagpipilit dahil totoong miss na rin niya ito . At labis ang pagaalala niya dahil sa pilit sumama ang bata sa kanila ng umuwi sila at sinasabing ayaw na nito sa Mommy niya .Nagaalala man siya sa bata ay paulit-ulit na sinasabi ni Anton na maayos lang si Camille at hindi nito pababayaan ang anak na panganay . Nakaupo lang siya sa couch at nagpapahinga ng tumunog ang cellphone niya .Isa itong unregistered number at ayaw sana niyang sagutin ngunit dahil ilang ulit na tumatawag ay napilitan na siyang sagutin . "Kumusta,mabuti naman at nakausap na kita ngayon iha .Hindi na'ko magpapaligoy-ligoy pa .Alam mo naman ang sadya ko noon pa at hindi pa rin naman iyon magbabago .Ik

Halos hindi mapakali na pabalik-balik ang paglakad ni Anton sa pintuan ng Emergency Room ng ospital na pinagdalhan niya kay Marisse . Bawat minuto ay tila kay bagal at naiinip siya .Gusto na niyang malaman kung ano ang nangyari sa dalaga at sa magiging anak nila ,ngunit naroon pa rin ito at tinitignan ng doktor . "Dok kumusta po siya ?Ang baby namin?" tanong niya ng lumabas sa pinto ng ER ang isang babaeng doktora na sa tingin niya ay siyang nagsuri sa dalaga . Nakita niyang bumuntinghininga ito at sa ginawa nitong iyon ay hindi niya maiwasang hindi kabahan .Piping napausal siya ng maikling panalangin sa kaniyang isip ."Please save our baby ,please ."salitang paulit-ulit na sinasambit ng kaniyang isip . "Well napigilan na ang pagdurugo ng pasyente .And the baby is still intact.The baby is safe and healthy despite of the accident.Pero siyempre dahil sa nangyari ay kailangan ng panibagong pagiingat ,and we have to continue monitoring both the baby and the mother for potential co

I swear kanina pa ko nababagot at hindi makuhang pumasok ng kung ano mang tinuturo ng prof namin sa harapan .Isa lang ang gusto kong gawin at iyon ay ang makasama na si Ella . Kaya ng matapos na ang oras ng subject na ito at time na for lunch ay nagmamadali akong tumayo para na sana lumabas ng harangan ako ni Marisse . "Care to have lunch with me ?"at nginitian ako ng mapang-akit.Yeah I admit that Marisse is one that have beautiful face in the university .Malakas ang dating at karisma ,pero para sa akin wala ng mas gaganda pa sa girlfriend ko . Ella is somehow different sa mga babae na nakasalamuha kona ,innocent looking pero may pagka-naughty.And maybe that's what make me more attracted to her . "Sorry pero may kasama ako ."I said at huli na ng ma-realize ko na hindi ko nga pala dapat sinabi iyon . "Sino ang muchacha naming si Ella ?"ang una ay galit ngunit napalitan ng pangaasar na turan niya . "I don't think I need to tell you kung sino pa ang kasama ko ."ang salita at ti

Jeff 's P O V Lahat ng inis at tampo na naramdaman ko kahapon ay unti-unti na lang nawawala.Makita ko lang siya lalo na at kahit isang kiss lang ni Ella wala na ,okay na ako limot na lahat . Akala ko kaya kong matagal na magtampo pero hindi pala ,makita ko lang siyang walang kibo tulad ngayon ay lumalambot na ang puso ko . "Morning babe ."she said .F*ck the way she said it with her playful smile and a voice not intentionaly but sounds seductive , made me cringed and wanting for more to kiss her . Kaya hinalikan ko nga siya .And sh*t hearing her moan makes me so turn on ,that I never felt to anyone that I'd kiss before . Oo nga pala ,hindi nga pala ako ang humahalik sa "mga babae "kung hindi sila .At sobrang kinaiinis ko iyon noon palagi .I don't want how their lips taste pero pagdating kay Ella iba hindi nakakasawa ,kung hindi ayaw ko ng tigilan nakakaadik pa nga . Mula nga ng makilala at maging malapit kami ni Ella ay hindi na'ko nag-entertain ng mga iyon. Pilit at lagi k

"So ikinakahiya mo na malaman nilang isang tulad ko ang boyfriend mo ,iyon ba yon?"Nanlaki na lang ang mga mata ko na halos hindi makapaniwala kung bakit ganoon ang lumabas sa bibig at bakit ganoon ang iniisip niya . Dahil kung tutuusin malayo o kabaligtaran iyon sa kung anong naiisip kong dahilan .Ayoko lang namang siyang mas lalong tuksuhin lalo na kung gagawin at ipapakita niya na kami na talaga ,dahil sa kung anong katayuan ko sa buhay .Ayoko ring dumating sa punto na ayawan niya ko dahil kapag maraming makaaalam na kami ay paniguradong marami ang tututol .Ngayon pa nga lang na hindi kopa nga kinokompirma eh ganoon na ang nangyayari paano kapag nalaman pa na kami na nga . At saka pangarap ko kaya to ,pangarap ko siya noon pa .At sobrang laki ng pasasalamat ko dahil pinagbigyan ako ng tadhana na magkita kami muli ,kaya talagang hindi ko maiisip ang ganoon . Kita ko pa rin ang paglukot ng mukha niya at pagkainis doon na tila hindi masabi ang kung ano mang kinikimkim na sama ng

Hanggang ngayon na halos dalawang oras na ang natapos ng muntikan ko ng pagkalunod ay hindi sobrang nanlalata pa rin ako . Iniisip na mabuti at naroon si Senyorito at nailigtas ako .Ano na lang ang mangyayari kung sakali na wala siya , maaaring pinaglalamayan na ako dahil siguradong wala namang magiisip na magligtas sa'kin. Kung nangyari iyon paano na lang si Nanay .Hindi ko napigilan ang umiyak .Dahil sa bumabalik sa alaalang dahilan kung bakit nangyari sa'kin ito . Nasa ganoon akong pagiisip ng bumukas ang pinto ng maid's quarter at pumasok si Senyorito,kita ko sa mukha at mata niya ay hindi mailarawan na kaba at pagaalala habang nakatingin sa akin .At labis kong ikinagulat ng walang anu-ano'y niyakap na lang niya ko mahigpit . "You okay now ?Hindi mo lang alam kung gaano ako nagalala sayo ,every seconds that I'm trying to revive you feels a lifetime for me ."ang madamdaming sabi niya habang mahigpit pa rin ang pagyakap sa'kin .Hindi kona nagawang yumakap pabalik dahil sa n

Ella's P O V "Ikaw ano sa tingin mo ang ginagawa mo?"ang nanlilisik na matang tanong ni Senyorita Marisse sa akin ng magpang-abot kami sa kusina .Kasalukuyang naghahain na ako para sa kaniyang pananghalian . "Anong iyon Senyorita?"sa hitsura niya ngayon ay tila hindi ko gusto ang patutunguhan ng paguusap naming ito. "Una kay Dilan ,pinahiya mo siya sa school .At ngayon naman umeeksena ka rin kay Jeff."ang gigil na sabi niya . "Pero Senyorita hindi ko ginustong ipahiya si Dilan at totoo na may balak siyang hindi maganda sa akin." At sa sinabi ko ay tinitigan ako ng nakataas kilay.Para siyang nakarinig ng joke at tumawa ,tawang nakakainsulto nga lang "Wow just wow at anong akala mo sa kaibigan ko papatol sa isang kagaya mo?" "Bahala ka kung ayaw mong maniwala."ang sinabi kona lang at pinagpatuloy ang paghahanda . "But I don't really care about him .It's about Jeff ,ano ang mayroon kayo?"ang tanong niya na nagpa-angat ng tingin ko sa kaniya . "Ahmm- ah Senyorita bakit mo

"Kahit kailan talaga hindi kana nagbago ,siguradong ubos ang lahat ng gamit kapag gumana yang pagiging mainitin ng ulo mo "umiiling at matalim ang matang sabi niya na ipinagkrus ang kaniyang mga braso sa baba ng dibdib ",at talagang pati mga vase na collection ko ay hindi mo pinatawad ."pasigaw na sabi niya ng makita ang isa na nakatumba at may badag na . "Bakit ka umuwi?"ang naisipan kong itanong .Wala naman akong masamang ibig sabihin doon pero heto at nakatanggap na naman ako ng malakas na batok sa kaniya ",aray naman ."ang nasabi ko habang himas ko ang nasaktan batok kahit kailan talaga ay napakasadista niya . "Ano pa nga ba dahil na naman sayo ."at umupo nga ito sa upuan kaharap ko .Itinaas ang isang kilay ",bakit hindi ka nagingat ?" Kumunot ang noo ko dahil hindi ko makuha ang ibig niyang sabihin at nang ilabas niya ang cellphone at ipanood sa akin ang video ng nangyari kagabi ay labis akong nagulat .Hindi kona naisip na maari nga palang kumalat na iyon ngayon .Malaking k