บทที่ 645  

ตอนที่ชีเจิ้นกลับมาถึงจวนก็ดำคล้ำกว่าเดิมไปเท่าหนึ่ง เขาออกไปตรวจตราค่ายทหารเมืองหลวงและสำรวจทะเบียนทหาร วุ่นวายอยู่นอกเมืองได้เกือบครึ่งเดือนกว่าถึงจะได้กลับจวน

กลับจวนมาครานี้เขาก็ตรงไปยังเรือนของฮูหยินผู้เฒ่าชีและโหวผู้เฒ่าชีทันที ถามข่าวคราวของสกุลเฝิงก่อนสิ่งใด

เขารู้ว่าสกุลเฝิงกลับมาแล้ว แน่นอนว่าเคยได้ยินชื่อเสียงของเฝิงไฉ่เวยคนนั้นมาแล้วด้วย

เขาขมวดคิ้วแน่นอย่างอดไม่ได้พลางถามโหวผู้เฒ่าด้วยจิตใจเป็นกังวล “สกุลเฝิงเร่งสร้างกระแสให้นางล่วงหน้า เกรงว่าอาจจะมีเจตนาซ่อนเร้นอยู่กระมัง คงจะไม่เกิดเหตุไม่คาดฝันใดขึ้นหรอกนะขอรับ?”

โหวผู้เฒ่าลูบหนวดตนเอง ก่อนจะทำเสียงฮึดฮัดและเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “คอยให้เจ้ากลับมาเตือน ก็ช้าจนผักดอกเข็มเย็นชืดหมดแล้ว! เจ้ายังฝันอยู่รึ!”

ถูกด่าหน้าหงายไปหนึ่งที แต่ชีเจิ้นก็มิได้โกรธ

หลายปีที่ผ่านมานี้ แม้เข้าจะได้เข้ากรมยุทธนาการ ทว่างานหลักจริง ๆ แล้วยังคงเป็นการช่วยฮ่องเต้หย่งชางตามหาพระชายาหลิ่ว

ทว่าในฐานะแม่ทัพคนหนึ่ง เขาย่อมไม่ปรารถนาจะให้ตนเองทำเพียงแค่เรื่องเช่นนี้ไปตลอดชีวิต

บัดนี้เขามีอำนาจการควบคุมทหารอยู่ในมือ ประหนึ่งได้กลาย