PAHINA 67

Pahina 67

            Humigit-kumulang nineteen hours and five minutes ang naging biyahe namin ni Celestine at ang iba pang kasama namin. Staff siguro niya, nag-decide lang kasi ako na ako lang ang mag-isang uuwi rito sa Pilipinas. Kasi nga mas mapapagastos kung magsasama ako ng isang staff ko. Kaya ko naman i-handle mag-isa ang event. Saka may assurance naman si Celestine na may tutulong sa akin sa pag-aasikaso ng event.

            “Finally, we’re here.” Bakas sa boses niya ang saya.

            “Yeah, we are.” Kabababa ko lang sa plane na sinakyan namin kanina ay ramdam ko na ang labis na init. Iba talaga ang temperatura na mayroon ang Pilipinas. Tulog, kain at picture-picture lang ang ginawa ko sa buong araw naming nakasakay sa plane