CHAPTER FOUR

AGAD na siyang tumayo mula sa pagkakaupo ng magsabi ng huling prof niya ngayong gabi ng dismissed.

Mabilis na niyang sinamsam ang lahat ng kaniyang mga kagamitan at agad nang naglakad paalis. Ayaw niyang maabutan siya ng lalaking iyon, masama ang kutob niya. Ilang beses niyang ginamit ang kakayahan niya upang makita ang mangyayari mamaya, ngunit pumalya lamang siya. Nanakit lang ang ulo niya sa ginawa niya.

Alas-onse na kaya mangilan-ngilan na ang mga estudyanteng naghihintay ng mga sundo nila. Nang makalagpas siya sa poste ng ilaw ay mabilis na siyang nagtatakbo na tulad ng mabilis na hayop pang gubat. Nagpalukso-lukso siya sa mga sanga ng puno. Ngunit sa hindi inaasahang pangyayari ay bigla siyang natigilan mula sa ere, kitang-kita niya ang namumulang mata nito na nakatutok sa kaniya.

Bigla siyang natuliro, hindi niya alam kung ano ang susunod niyang gagawin. Ang balak niyang pagtalikod dito ay hindi na niya nag