Share
CHAPTER FOUR

// "When night falls, don't trust too much who's in the darkness." \\
"HMMM.. SAAN NGA BA yun nakalagay?" Tanong niya sa sarili habang kinakalkal ang mga folders sa drawer.
Kanina pa siya sa loob ng opisina at hinahanap ang nawawala niyang resume. Naiwan niya kasi noong umalis siya sa ospital. Pwede naman niyang kunin kaso masyado rin siyang naging busy para bumalik at ngayon lang siya nakahanap ng tamang oras. Minalas pa nga at hating gabi na siya nakapunta. Wala pang taong dumadaan sa corridor kaya hangga't maaari ay mabilis ang kilos niya.
"Hayst! Bukas na lang sana'to eh kaso may gagawin pa pala ako. Sheezz.. kakilabot talaga." kinikilabutan niyang sambit at mas minadali ang paghanap ng folder.
Hindi naman nagtagal ay nahanap na niya ito. Napangiti siya.
Related chapters
Assassinating Psychology CHAPTER FIVE
// "Even if it's just a childish promise, you need to keep it. A promise is a promise." \\"AYOS KA NA?" mahinahon niyang tanong sa doktora at binigyan ng isang mineral water.Tumango lang ito at sinubsob na ang mukha sa lamesa. He sigh. Dalawang oras makalipas ang nangyari kanina at ngayon ngayon lang niya napatahan ang doktora galing sa pag-iyak.Ang mga pulis naman ay tuloy parin sa pag-iimbestiga sa basement ng hospital at mukhang nahihirapan dahil talagang malinis ang pagkakagawa ng krimen. Bukod pa doon ay wala pang record sa CCTV, mukhang may nagbura nito para mawala ang ebidensiya.Napatingin naman siya sa pintuan ng bumukas ito at pumasok doon si Aria. Tumingin ito at ngumiti sa kanila."Dra? Ang sabi daw ni Dr. Salvador na kung pwede po bang sabay kayong mag-lunch?" T
Assassinating Psychology CHAPTER SIX
// "Always remember to be careful even if it's your colleagues." \\KUNOT NA KUNOT ang noo ni Einver habang pinapanood ang doktora na basta basta na lang pumasok sa opisina at dumiretso sa swivel chair nito na para bang hindi siya nakita.. o talagang sinasadya siyang hindi tignan.Pero ang ipinagtataka niya, bakit? May nagawa na naman ba siya at hindi siya pinapansin nito? May nasabi ba siya o ano?Simula kahapon pagkabalik niya matapos mananghalian kasama si Nana ay hindi na siya nito pinapansin. Parang may nangyari dito.Isa pang kakaiba ay ang mga mata nito. May nakikita siyang emosyon dito at hindi niya nga lang mapangalanan dahil halatang pilit nitong tinatago sa kaniya. Hindi ito tumitingin sa mga mata niya at palaging iwas ang mukha.
Assassinating Psychology CHAPTER SEVEN
// "When someone says you should be careful in a carefree way, beware because jokes are half meant true." \\___"HINDI KA PA ba uuwi?" Tanong ni Einver sa kaniya.Pasado alas dyes na ng gabi at hanggang ngayon ay nasa ospital parin sila. Naka-upo parin siya sa swivel chair at naghahanap ng impormasyon tungkol sa Death Of Ten."Mamaya na, Einver. May ginagawa pa ako." seryosong sabi niya habang nakatutok parin sa computer na kaharap. Rinig niya ang pagbuntong hininga nito at naramdaman niya ang paglapit nito."What are you doing? Bakit mo hinahanap yan?" Tanong nito ng makita ang ginagawa.She sigh. "I want to know more about the case, Ein. Sangkot si Vanessa dito and she is my friend. Kailangan kong bigyan ng
Assassinating Psychology CHAPTER EIGHT
// "There's a reason why people wants to look away when they're talking, it's because they're afraid that their eyes will tell the truth about the opposite of what they're saying." \\___"HI, I'M DRA. SEPTEMBER SOBEJANA. nice to meet you Ms. Flore Regulacion." nakangiting bati niya sa babaeng kaharap.Ngumiti din ito pabalik. "Nice to meet you too, Dra.""Have a seat." sumunod naman ito at humarap sa kaniya. Mahinahon lang ang mukha nito kaya panatag siyang hindi masyadong matagal ang check-up nila. Kapag kasi mahinahon ang isang tao ay mas madali itong maka-usap kumpara sa iba."Now, Ms. Flore. Mind telling me what's the problem is." saad niya."Ahm, actually hindi talaga ako yung pasyente.
Assassinating Psychology CHAPTER NINE
// "Will you accept everyone's secret even though they lied to you?" \\___THIS DAY IS DEFINITELY WEIRD-- NO, EINVER IS WEIRD. Yan ang nasa isip ni September habang lumilipas ang hapon. Masyadong weirdo dahil bukod sa hindi tumitingin si Einver sa kaniya ay halatang ilag ito. Parang bumalik sa kung ano sila noon makalipas ang dalawang buwan. Sa kung saan co-worker lang ang tingin nito sa kaniya at wala ng iba.Nakakapagtataka man pero hindi niya maiwasang malungkot. Hindi niya alam na ganito pala kalaki ang epekto nito sa kaniya. Masyadong nasasaktan ang damdamin niya sa ginagawa ng binata.Nakasanayan na niyang makasama ito at ganun na lang ang lungkot niya sa biglaang paglayo nito. Naisip niya, maayos naman sila noong nakaraang araw. Niyaka
Assassinating Psychology CHAPTER TEN
// "Will you still stay, when you found out their secrets that full of darkness?" \\___"GOOD MORNING, EINVER!" Masiglang pagbati ni September nang makapasok siya sa loob ng opisina at nakita niya ang binatang naka-upo lang sa upuan nito. Mukhang malalim pa ang iniisip nito't hindi siya napansin kung hindi pa siya nagsalita.Umangat ang tingin nito at may munting ngiti ang kumawala sa labi nito. Tumayo naman ito at bahagya pa siyang nagitla ng humalik ito sa pisngi niya."Hi. Good morning too." bati nito. Ilang siyang ngumiti na napansin nito."Hindi ka pa ba nasasanay sa ginagawa ko? It's been 2 weeks, September." may halong maliit na tawa nito. Sumimangot siya."Tsk! Sorry po. Hindi naman kasi ako kagaya mo
Assassinating Psychology CHAPTER ELEVEN
// "Sometimes, label isn't needed when two persons want to know each other." \\___"SAAN KA NA NAMAN NAGPUNTA, EINVER?" May halong inis na saad ni Israel sa kaniya nang makarating siyang muli sa hospital.Kumunot ang noo niya. "Why?" Napabuga ito ng marahas na hininga."She was awake an hour ago and she's looking for you but you're not here. And guess what?! She looks sad earlier knowing the fact that you promised not to leave her but you didn't stay with her!" Mahabang lintanya nito at halata ang inis sa boses. Napabuntong hininga naman siya."I'm sorry for that." umiling ito."Sa kaniya ka humingi ng tawad." Saad nito at naglakad na paalis ngunit tumigil ng makalapit sa may pintuan.
Assassinating Psychology CHAPTER TWELVE
// "You musn't trust a person too much like how you trust yourself." \\___"THE AMBIANCE is really creeping me out." mahina niyang saad sa sarili at pinalibot ang dalawang kamay sa magkabilang braso at hinaplos haplos ito, tipong niyayakap ang sarili habang binabagtas niya ang madilim na pasilyo ng ospital na kinaroroonan.The lights are off so the moon outside the place is the only one who's giving light just enough for the person to see the dark corridor of the place. The patients are probably sleeping right now nor the presence of the nurses and doctors in night shift. &n
Latest chapter
- Assassinating Psychology SPECIAL CHAPTER
- Assassinating Psychology EPILOGUE
- Assassinating Psychology CHAPTER TWENTY FOUR [ PART FOUR ]
- Assassinating Psychology CHAPTER TWENTY FOUR [ PART THREE ]
- Assassinating Psychology CHAPTER TWENTY FOUR [ PART TWO ]
- Assassinating Psychology CHAPTER TWENTY FOUR [ PART ONE ]
- Assassinating Psychology CHAPTER TWENTY THREE [ PART THREE ]
- Assassinating Psychology CHAPTER TWENTY THREE [ PART TWO ]
- Assassinating Psychology CHAPTER TWENTY THREE [ PART ONE ]
