Assassinating Psychology

"SO YOU ARE Einver Cruz? My new secretary?" Nakangiting tanong sa kaniya ng babaeng kaharap niya. A woman who has a long chestnut hair, had a long bangs that slightly covering her chocolate-colored eyes, small pointed nose, and a cute pinkish lips. Naka-suot din ito ng puting roba at may nakasabit pang stethoscope sa leeg nito. Napatingin naman siya sa maliit na name plate dito at nabasa ang pangalan ng doktor na kaharap.

Sobejana, S.

Muli siyang tumingin sa doktor at kiming tumango lamang bilang sagot.

"Hmm.. I'm Dra. September Sobejana, nice to meet you." ngiting sabi ulit ito at inilahad pa ang kamay sa kaniya. Tinanggap naman niya iyon at nakipag-kamay dito.

"Einver Cruz, pleasure to meet you too." saad niya. Binitawan na siya nito at tumalikod na. Pagkatapos ay nakita niyang bumalik na ito sa swivel chair.

"Siya nga pala, Einver." napatingin naman siya sa babaeng nasa tabi niya.

Vanessa Edogawa, ang dating seretarya ng doktora. A woman who can make a man take a second look but.. Not him, he guess.

"Gusto mo bang i-orient kita dito sa office? Para may background ka na dito." alok nito.

Tumango naman siya. "Sige."

"Okay, ahm.." inilibot nito ang tingin sa buong opisina.

"There." turo nito sa pinakamalapit na pintuan.

"Yan yung comfort room." tumango lang siya.

"Tas yung kasunod na pintuan, yan yung tinatawag namin ni doktora na Juno." tukoy nito sa pangalawang pintuan. Kumunot ang noo niya.

"Juno?"

"Yes, as you can see Juno is the protector of woman and children, right? Actually, playroom yan eh. May mga pasyente kasi si doc na may mga bipolar disorders at nagwawala pa kapag walang nakitang mga laruan o kung ano ano kaya nilagyan yan dito." saad nito. Lumapit sila dun at pinakita sa kaniya ang laman.

Tama nga ito. Maraming mga laruang pambata ang nakakakalat at nakadisplay lang sa loob.

"Next is the Morpheus." pumunta naman sila sa pangatlong pintuan. Binuksan naman nito at agad niyang nakita ang dalawang upuan na nasa gitna. Magkaharap ang dalawang ito. Wala ding ibang gamit sa loob kundi ang dalawang upuan lang.

"Morpheus is the god of dreams. This room is the room for hypnotism. Actually, pwede namang dito na lang kaso may makaka-focus kasi ang pasyente kapag walang distraction lalo na't sound proof and kwartong ito." He just nod.

"The fourth one is the Hypnos." baling nila sa ika-apat na kwarto. Nakita niyang may tatlong kama na nakahanay sa loob. May mga unan rin at kumot.

"Hypnos is the god of sleep, anyway. Ahm, this is the room where the patients can take a nap after their sessions. May iba kasing masyadong na-exhausted dahil sa mga ginagawang therapies kaya may kwartong ganito." paliwanag nito.

Pumunta naman sila sa ikalimang kwarto.

"This room is the Ares". tukoy nito sa ikalimang kwarto at binuksan ang pinto. Pagsilip niya ay agad kumunot ang noo niya.

"Ares is the god of war but this room is full of pillows and fluffy stuffs. How is it connected to war?" Tanong niya. Sobrang raming unan ang nasa loob ng kwarto kaya talagang nakapagtataka na ipinangalan nila itong Ares.

Van chuckled a little to his reaction. "Yes, but this room is actually where can the patients express their anger. Kaya may mga unang inilagay dito ay para sa kanila. They can do whatever they want to do with those pillows. Pwede nilang tadyakan, suntukin, o ihagis ito. Thatway is para mailabas nila ang galit at frutasyong nararamdaman nila. This can help to make them calm lalo na't minsan ay may mga pasyenteng gustong magwala dahil sa mga tanong o salita ni doktora." paliwanag nito. Napatango siya ng maintindihan ang sinabi nito ngunit agad siyang napatigil nang may napansin sa sinabi nito.

"Anong klaseng tanong o salita ang ibig mong sabihin?" Tanong niya.

Magsasalita na sana ito ng bumukas ang pinto at pumasok doon ang isang babaeng naka-mask. Dire-diretso lang itong pumasok at umupo sa visitor's chair na nasa harap ng doktora.

Napaangat naman ang tingin nito sa kaharap at kumunot ang noo.

"Ahm, I think you're in the wrong room. Wala kasi akong nakaschedule na patient ngayon." ngiting saad nito sa kaharap.

"You are Dra. Sobejana, right?" Tanong ng babae. Tumango lang ang doktora. "Then you are my doctor. Didn't your secretary inform you that I am your new client?" May halong inis nitong sambit. Lumingon naman ang doktora sa kaniya kaya agad siyang nagpaliwanag.

"I don't have your schedule yet." sagot niya.

"It's my fault, Doc." sabat ni Vanessa. "Inuna ko muna kasi yung pag-orient sa kaniya at nakalimutan kong sabihin sa iyo. I'm sorry." Paliwanag nito.

"It's fine." sagot ng doktora at lumingon sa kaharap na pasyente.

"So, mind telling me your name first?" Panimula nito. Nakangiti pa ito't nakatitig sa mga mata ng kaharap.

"I-I'm Alexandra Santisma." sagot ng babae na halatang naiilang sa tingin ng doctor.

"Then, Ms. Santisma, tell me about your story."

"I-I.. I, ahm.." Nanginginig ang labi nito at mga kamay. Halatang kinakabahan sa kung ano man ang sasabihin.

"I-I don't really know how to s-say this b-but, ahm.. I-I.." The woman sigh.

"I-I.. Ahm, wait. Can you really--"

"You're doubting to tell your story." putol ng doktor. Saglit itong tumigil at kumunot ang noo niya ng makitang biglang nawala ang ngiti sa mga labi nito.

"You may leave." napaawang ang labi niya sa marinig.

"What?!" Gulat na sambit ni Ms. Santisma.

"You may leave now." ulit nito. Napakurap naman siya sa narinig. Nakita niyang napalitan ang kinakabahang mukha ni Ms. Santisma ng inis.

"Bakit mo ako pinapaalis?! I'm your patient!" Inis nitong sigaw at napatayo pa.

Mahinahon naman sumagot ang doktora. "And I am your doctor so that means that you have to trust me. You have to tell me your story but you are doubting me." sagot nito.

"I-I am just n-nervous." ilang na sagot ng kliyente.

"Yes, you are but I can see it in you. You are doubting me and I don't need a patient who aren't trusting me." tumayo ito at seryosong tinignan ang kaharap.

"Listen, alam kung mahirap para sa'yo na sabihin ang kwento but remember that you are here because you want to change. Isa sa mga paraan para masimulan yun ay ang pagsabi mo sa akin ng kwento mo. Now, if you want to change then tell me your story but if you are not ready then you may leave."

"B-But I'm not ready--"

"Kung ganun ay anong ginagawa mo dito? When you step inside this office, it only means that you are ready to conquer everything. You chose a decision and that is to take a risk. A risk to tell someone of your problem, Ms." seryosong saad nito sa kaharap.

Nayuko naman ang kaharap samantalang siya ay napatitig sa doktora. Nawala ang pagiging masiyahin ng mukha nito. Parang naging isang propesyunal na doktor bigla.

"T-Then I'll start telling you everything." sagot ng dalaga makalipas ang ilang saglit na katahimikan.

"Okay. You may seat." bumalik ulit sila sa pwesto kanina.

"You can start telling your story now." saad nito. Huminga ng malalim ang kaharap bago nagsalita.

"Every time I--"

"Magpakilala ka muna. Tell me your name, your age and how do you do in your life". pagputol nito sa nagsasalita.

Saglit na napapapikit ang pasyente. Halata sa mukha nito ang pagpipigil na mainis sa kaharap.

"M-My name is A-Alexandra S-Santisma, 22 years old. A teacher. I--"

"What are you saying?" Pagputol ulit ng doktora. Kumunot ang noo nila.

"I'm saying what you said. Nagpapakilala ako." inis na sambit ng dalaga.

"Yun nga ang sinabi ko pero anong sinasabi mo?" Nawala ulit ang ngiti sa mga labi nito.

"What?! That's what I'm doing! Pinaglolo-loko mo ba ako?!" Muling napatayo ang pasyente.

Siya rin nama'y nakaramdam ng kaunting irita sa doktora. Yun nga naman ang ginagawa ng kaharap ngunit ano ang sinasabi nito? And he guess is mukhang ito nga ang sinasabi ni Van kanina. Masyado ngang kakaiba ang mga tanong at salita nito.

"I'm not at alam kong alam mo ang ibig mong sabihin." seryosong saad nito.

Bahagyang napaatras ang babae. "W-What do you mean?"

"You know what I mean, 'Alexandra Santisma', right?" Ngiting saad nito at diniinan pa ang pangalan nito.

"I-I don't know what--"

"You may leave then."

"B-But--"

"I told you to be honest with me pero hindi mo parin ginawa. Tell me.. Ms. Samantha Santisme, do you really want to change?"

Kumunot ang noo niya. What is happening?

"S-Samantha S-Santisme? I-I don't know--"

"You don't trust me, I see. Well, I know who you are. You're an ex-actress right? Nawala ka sa industriya dahil sa isang scandal. And I guess yan ang problema mo. Halata sa mukha mo ang pagod eh. Maybe you are depress because of what happened to you." Tumingin ito ng diretso sa mga mata ng dalaga.

"You don't dare to lie, Ms. Santisme. Maybe you're an actress back then but I am a Psychologist, kahit isa ka pang mahusay na artista ay hindi mo maitatago ang totoong emosyon sa puso mo. You're voice are stammering, it's one of the clue that you are lying. Besides.." Ngumiti ulit ito.

"Your eyes are shouting the real emotions. I can see the sadness and the hurt on it."

Natahimik naman ang lahat pagkatapos ng mahabang paliwanag nito.

"I suggest that you should take a rest in Hypnos. It's one of our special room here." iginaya nito ang pasyente sa kwartong yun. Sumunod naman sila sa loob at nakitang inalalayan pa pahiga ang pasyente.

"Take a rest then we'll talk again when you wake up later, okay? Calm yourself and relax. Everything will be fine, Samantha." nakangiting saad nito. Mahina namang tumango ang dalaga at ngumiti na din ito.

"Thank you." Ngumiti lang ang doktora at iginaya na sila palabas ng kwarto.

"Whew!" Huminga ito ng malalim.

"Mabuti na lang at nakilala ko kung sino yun." saad nito at biglang humarap sa kanila.

"Van, please continue to orient him." ngiting sabi nito at sa kaniya naman tumingin.

"You'll start tomorrow, okay?" Tumango lang siya bilang sagot. Tumalikod na at bumalik na sa pwesto.

Sila nama'y aakmang itutuloy na ang ginagawa ngunit nagsalita ulit ang doktora.

"Einver." tawag nito sa kaniya. Tumingin naman siya dito at saglit siyang natigilan ng magtama ang mga mata nila.

"Please bear with my weirdness, okay?" Natatawang saad nito. "I guess it's normal for me because of my profession."

Umismid si Vanessa. "Excuses, Sept. Weirdo ka naman talaga simula pa lang eh!" The girls chukle.

"By the way, you can call her Sept kapag ganito. Ayaw kasi niyan ng masyadong formalities." saad ni Van sa kaniya. Tumango lang siya.

Muli niyang tinignan ang mga mata nito at hindi namalayang napatitig. He can tell that there's something in her eyes.. But what is it? Why can't he figure it out?

He sigh. Definitely a weirdo..