Chris
One week has passed since the day I arrived here in Coron. At one week narin simula ng takasan ko ang buhay ko sa manila. Malayo sa gulo, sa ingay at mga problema. Pero mas naging magulo pa yata ang buhay ko simula ng dumating ako rito.
Hindi ko mahanap ang kapayapaan na inaasan at ninanais ko.
This girl. I'm so sick of this girl. Damn, she's so...argh! Never mind. Ang ingay ingay niya, wala na yatang magawa kung hindi ang bumuntot sakin. And it's freakin' annoying.
Katatapos ko lang maligo at magbihis ng maisipan kong buksan ang phone ko. Ilang days ko narin kasing hindi ito binubuksan dahilan na ayaw kong makontak ako ng kahit na sino.
Pag bukas na pag bukas ko palang ay inulan na ako ng maraming text messages. Ang ilan galing kay mama, sa kaibigan kong naghahanap din o nagtatanong kung nasaan ako. The hell I care! Napapailing nalang ako habang patuloy na nagbabasa. At galing syempre kay Nikki...
"Chris, I'm so sorry. Life's so unpredicted kaya iyon nangyari."
Agad na napalunok ako sa nabasa ko. Pero ang mas tumatak sa isipan ko ay ang huling sinabi nito.
"She needs you more than anything and anyone right now. It's your chance to be with her Chris, marry her whatever happens. She doesn't deserve him. And hey, I love you. Just take care there, wherever you are right now."
But thanks to Nikki. I know, at this moment, while I'm reading her message alam ko na kung ano ang dapat na gagawin ko...
---
"Good morning Sir!" Agad na bati sa akin ng waitress na nakaabang sa may entrance ng restaurant para isa-isang batiin ang mga customers na papasok. I smiled back at them atsaka mabilis na naghanap ng vacant table.
Pumwesto ako sa may round table at may pang dalawahang upuan in the right corner. Lumapit sa akin ang isang waiter na may dala dalang menu, paper at isang ballpen para kunin ang order ko.
"What's your order, sir?" He asked.
"1 Sirloin steak, fried egg, and a half cup of rice." I said to him habang hindi inaalis ang mata sa menu.
"How about drinks sir?" Tanong nitong muli habang nagsusulat parin. "I prefer mango lassi. And water, please!" Agad na sagot ko naman. Isa isa niyang binanggit ang mga order ko at ng masiguradong okay na lahat at wala ng kulang ay umalis na ito.
It's a lovely day for me. And thankfully mukhang wala yung babaeng sunod ng sunod sakin nitong mga nakaraang araw. She's like a creepy stalker man. I don't know what to do with her.
Habang nag aantay sa pagdating ng order ko ay tumayo ako at kumuha ng magazine sa may di kalayuan mula sa aking pwesto atsaka bumalik muli sa lamesa kung saan ako kanina.
Binuksan ko ito sa may sports page, nasa kalagitnaan na ako ng aking pagbabasa nang may mapansing umupo sa upuan na nasa harap ko kung saan ako nakapwesto.
Dahan dahan kong ini-angat ang aking paningin galing sa magazine na binabasa ko at sinalubong ang mga mata at ngiti nito, habang itinataas baba pa ang kanyang kilay.
"You know what? Para tayong magnet, kung nasaan ka nandoon ako at kung nasaan ako, nandoon ka." Amazed na amazed na sabi nito habang nakatingin lang sa buong mukha ko. "Hmmmm, di kaya meant to be talaga tayo?" She added while grinning at me like an idiot. Napatingin ako sa kawalan habang naiiling.
"Shut up! You're just ruining my day again." Saka pabalang na tumayo para lumipat ng pwesto.
Pero arggh! Nanggigigil sa inis na napahawak ako sa sintido ko.
Bakit siya na naman?!
"You can't just escape from me, Chris. I will always follow you even in the darkness." Saka muling naupo sa may harapan ko. "Waiter can I have my menu please!" Baling nito sa dumaang waiter dahilan para mapansin siya nito. Napakunot noo rin siya habang nakatingin sa paparating na waiter para ibigay ang hiling niya.
May pigil ngiti na sumipil sa mga labi ko dahil sa naging itsura niya.
Damn, why is she so cute in that way? Para siyang bata na nagproprotesta dahil hindi pa naibibigay ang gusto niya. Ngunit agad ko iyong itinago nang muling humarap ito sa akin.
Wait, did I say she's cute? That's so gross!
"What do you want?" Walang kagana ganang tanong ko rito.
"Excuse me?" Tanong nito na para bang hindi nakuha ang ibig kong sabihin.
"What do you want from me?" Pag-ulit ko para mas maging klaro sa kanya. Saglit itong napaisip, napahawak sa may baba at kunwaring nag-iisip.
"What if I tell you that I really want your full attention. I want you to show me your smile, your kindness. I want you to talk to me when I talk to you, and what if I tell you that I like you." Dire-diretsong sabi nito na para bang memorize niya ang mga sinabi.
"Will you give me all that?" Dagdag pa niya.
Saglit akong napatingin sa buong mukha niya saka napatango. "Is that be all?" I asked while smirking at her.
"Yup!" Agad na sagot nito habang tumatango tango. "Okay." Pag sang ayon ko sa sinabi niya para lang tumigil na siya.
"Fow now, let's eat our breakfast first." Musyon ko sa paparating na waiter at dalawang waitress habang bitbit ang dalawang tray na may laman na pagkain na order namin.
"We're going to somewhere after." Dagdag ko pa. Tila naman biglang na excite ang itsura niya dahil sa sinabi ko.
"Really? That would be nice!" Saka parang batang nagpapapalakpak siya sa tuwa. Naiiling nalang ako habang di ko na mapigilang ilabas na ang kanina ko pa pinipigilan na pag ngiti.
"Yay! Napangiti na siya, I hope uhmm--
Di na niya natuloy pa ang sasabihin dahil sa sinubuan ko na siya ng steak. Para tumahimik. Ang ingay ingay niya. Grabe!
Pagkatapos naming makapagpahinga after kumain ay umalis na kami, di ko alam kung saang parte ng town na naman ako pupunta pero mas okay narin na nandiyan si Jaz, at least di ako loner.
So ngayon biglang nagbago na ang isip mo? Mas gusto mo na ang may kasama. Ani ng aking isipan.
Sort of. Sagot ko naman rito.
Iyon nga lang kailangan ko ng mas mahabang pasensya, hindi siya nagsasawa sa kasasalita. Parang walang kapaguran yung bibig 'nya.
Nagulat ako at naputol ang pag iisip ko nang bigla ako nitong hilain sa aking braso.
"Picture mo'ko Chris daliiii!!" Sabay abot sakin ng hawak nitong camera at tumakbo sa may unahan. Nasa may boulevard kami ngayon, mataas na ang sikat ng araw ngunit hindi pa naman ito masakit sa balat. I took one picture of her atsaka lumapit at ibinalik na ang camera nito sa kanya.
Napasimangot siya atsaka nagpout. "Damn it. Don't do that." Magkasalubong ang kilay na saway ko sa kanya. Hays, bakit ba ang cute cute niya sa kahit anong paraan? Tss. Never mind.
"Gusto ko lang naman ng picture eh." Malungkot na sabi nito. Napakamot ako sa ulo ko. Para siyang bata. "Sige na. Isa pa please?" Nagpacute pa. Pinitik ko naman siya sa noo. "Awww. That's hurt. Walangya ka talaga!" Saka hinimas yung parte ng noo niya na pinitik ko.
"That won't work." Tamad na tamad akong naupo sa isang pahabang upuan na nandoon.
Tinignan lang ako nito ng masama atsaka padabog na umalis mula sa harapan ko at lumapit sa isang foreigner na nandoon na katulad niyang kumukuha rin ng pictures.
Pinagmamasdan ko siya mula rito sa inuupuan ko, may ibinulong sa kanya ang foreigner at para bang ikinatuwa niya iyon dahilan para matawa siya ng malakas. Isang malakas na tawa ang pinakawalan nito ngunit hindi ka maiinis o magsasawang pakinggan ang boses niya. At huli na nang mapansin kong nakangiti na pala ako ng hindi ko namamalayan habang nakatingin sa kanya.
"Ehem." Patikhim ako sa aking sarili atsaka mabilis na inalis ang aking mga mata mula sa kanila. Ilang sandali pa silang nag usap, bago ito bumalik sa inuupuan ko habang nakangiti ng nakakaloko.
"What?" tanong ko rito habang naka poker face. Ngunit mas lalo pang naging mapang asar ang naging itsura niya.
"Siguro kung nakakatunaw lang yang mga titig mo kanina pa ako naglaho." Napatayo ako dahil sa sinabi nito ngunit mabilis ako nitong nahawakan sa magkabilang balikat dahilan para mapaupong muli ako.
"Crush mo na ako 'no?" Atsaka ito ngumiti sa akin, iyong ngiti na niyang hindi mapang asar, hindi rin nakakaloko. Isang ngiting dahilan para mapaiwas ako ng tingin mula sa kanyang mukha.
"Pinagsasabi mo? You wish!" At tuluyan na nga akong tumayo at mabilis rin na umalis na sa kanyang harapan. Feeling ko kasi umiinit at namumula na ang mga tenga ko.
Pinagsasabi ba kasi niya? Tss.
But shit. She caught me. Buong akala ko kasi hindi niya iyon mapapansin since nakikipagkwentuhan siya sa labanos na kanong yun. Narinig ko pa siyang tatawa tawa habang papalayo ako mula sa kanya.
That girl. Hays!
JazmineNgayong araw ang aga kong nagising sa hindi ko malaman na dahilan. Pinipilit kong ipikit muli ang aking mga mata ngunit hindi ko na magawang makatulog pang muli. Nakatulala at nakatitig lamang ako sa kisame ng buong kwarto, hindi ko alam kung bakit nararamdaman ko na naman ang ganito.Nakakawalang gana. Isang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan pagkatapos.Aaminin kong namimiss ko na ang mga kaibigan at pamilya ko. But I don't have a choice kung hindi ang takasan panandalian ang buhay ko sa amin. Hindi ko ba talaga alam kung bakit ko nararamdaman ang ganito. Pakiramdam ko, mayroong kulang. Mayroong nawawalang parte ng aking sarili na hindi ko mawari kung ano. At hindi ko alam kung saan ito matatagpuan.At sa hindi malamang dahilan, bigla nalang nag-uunahan sa pagpatak ang aking mga luha. Para bang may kung anong mabigat sa aking dibdib ang hindi ko makapa kung anong dahilan at sa
Chris Panay lamang ang pag ngiti ni Jazmine sa mga taong dumadaan sa may table na kinauupuan namin. Ni hindi man lamang ako tinitignan o tinatapunan ng kahit ilang sulyap man lamang. Mukhang nainis ko yata talaga ito ng sobra kanina. Ang sarap niya kasing asarin. Nakakagaan sa feeling. Nabaling ang tingin nito sakin dahil sa waitress na kanina pa daan ng daan sa aming harapan atsaka nagpapapansin sakin. Ngumiti ako na para bang nagpapacute kay Jazmine. Sinadya ko talaga na hindi pansinin 'yung babae, ngunit isang mapakla na ngiti lamang ang iginawad nito sa akin bago napatirik ang kanyang mga mata. "Ahem!" Pigil ang aking ngiti na napatikhim ako nang muli nitong ibinaling ang kanyang mga mata sa ibang direksyon. Lumapit ako ng konti sa kanya, sakto lang para marinig nito ang boses ko. "Are you jealous?" I teased her. Awtomatiko naman at mabilis pa
Jazmine"Nagmahal kana ba? Kung oo, masaya ka ba? O naging masaya ka ba?" Kanina pa ako paikot-ikot sa higaan ko ngunit hindi parin ako dinadalaw ng antok."Hays!"Walang nagawang napabangon ako at napatingin sa orasan sa may bed side table ng kwarto ko. Eleven forty five na ng gabi at maghahating gabi na pero heto parin ako, hindi man lamang dinadalaw ng antok samantalang kanina pa naghihilik 'yung taong nasa isipan ko, panigurado."Nagmahal kana ba? Kung oo, masaya ka ba? Naging masaya ka ba? " Walangya talaga 'yung lalaking 'yun."Pwede ba patulugin mo naman ako?!!" Medyo pasigaw at iritang sabi ko kahit na wala naman akong kasama o kausap na kung sino.Muli akong nahiga at tinakpan ng unan ang aking mukha. Anong akala niya sakin? Hindi pa nagmahal sa tanang buhay ko? Ha! Hindi naman ako alien o robot ano? Tao ako tao!!"Jazmine, matul
Jazmine"Are you sure you wanna ride that one?"May pagka-alanganing tanong ko sa kanya."Hell yeah! I'd like to ride this one. Gusto mo bang masubukan mamaya?" Magiliw na tanong nito habang nagchecheck ng motorsiklo na rerentahan namin."No..?" Alanganing sagot ko naman. "I don't know how to ride a motorbike. Ikaw nalang." Dagdag ko pa at ngumiti ng alanganin.Saglit siyang natahimik at napatingin sakin. "Hmmm, alright! But I can teach you if you want?" Pangungumbinsi pa nito."My fiance will gonna kill you if you insist too much!" Atsaka ko itinaas baba ang aking kilay."Alright, sabi mo eh." Saka ito tumalikod na mula sa akin. Habang napapakagat labi nalang akong pinagmamasdan siya ng palihim.Sa totoo lang, ayoko lang talagang subukan. Hindi naman sa natatakot ako kung hindi AYOKO lang talaga. Period."We'll take t
Chris"Thanks for today! Sana nag-enjoy ka." Malawak ang mga ngiti habang nagniningning pa ang mga mata na wika nito habang naglalakad kami.Medyo nauuna lamang ako ng konti sa kanya ng isang hakbang, habang siya naman ay nasa aking likuran. Nakalagay sa magkabilaang bulsa ng shorts ko ang aking dalawang kamay nang humarap ako sa kanya."Oo naman, sobra akong nag-enjoy lalo na sa Kayangan Lake na pinagmamalaki ng mga Taga Coron." We did their Super Ultimate Tour. At hindi kami nagkamali sa napili naming iyon. Sobrang nag enjoy taaga kami.Isa pa, lahat ng 'yun ay gastos ni Jazmine. Nakakatuwa lang kasi, ang kulit kulit niya talaga. Ayaw niya akong pagbayarin sa mga gastusin at talagang pinilit niyang siya na mismo ang sumagot ng lahat.Nagkibit balikat lamang ito at napakagat sa kanyang labi. Hindi ko tuloy maiwasang mapalunok sa ginawa niya kaya naman ibinaling ko na lamang sa i
JazmineIsa hanggang tatlong araw ko na yatang hindi nakikita si Chris. Ilang beses na rin akong nagpabalik balik sa hotel kung saan ito nakacheck-in ngunit hindi rin daw alam ng mga ito kung saan siya nagpunta.Hayys! Pinagtataguan ba ako ng unggoy na 'yun? O baka naman umuwi na sa kanila? Pero ang sabi naman sa Front Desk hindi pa naman daw ito nakakapagcheck-out dahil may mga iilang gamit pa na naiwan sa kwarto nito.Napangisi ako sa aking sarili habang palakad lakad sa loob ng isang mini-resort dito sa Busuanga. In fairness, presko at sariwa ang hangin rito. Medyo malamig ang simoy ng hangin na tumatama sa aking balat at napaka tahimik ng buong paligid. Tanging huni ng mga ibon na pabalik sa kani-kanilang mga tahanan at pagaspas ng mga dahon na nanggagaling sa naglalakihang punong kahoy ang tanging naririnig ko.Nasa gitna ng gubat ang resort na ito, kaya wala akong ibang natatanaw mula rito sa k
JazmineTapos na akong kumain kaya naman heto ako, naglilibot na naman sa resort at namamangha parin sa tema na kanilang ginawa rito. Gawa sa nipa hut, kawayan at mga matitibay na kahoy ang lahat ng kubo na nandirito, maging ang restaurant at mga kwarto na tinutuluyan kapag may mga guest. May iilan din na foreigner na nandidito ngayon na nasa labas at nagpipicture taking."Maganda umaga ho ma'am! " Napatingin ako sa nagsalita. Si manong pala na nakausap ko kahapon, trabahante rito sa resort at taga pangalaga."Magandang umaga rin ho, manong!" Ganting bati ko rin dito. Napakamot ito sa kanyang ulo at parang nahihiya na muling nagsalita."Eh ma'am pinapasabi ho kasi ni Sir Chris na aalis na raw ho kayo."Magalang na sabi nito. "Nasa may parking area po siya ngayon, hinihintay po kayo. Nandoon na rin po ang mga gamit ninyo. Siya na po mismo ang nagligpit at kumuha sa kwarto ninyo." Diredire
Jazmine"Anong nakakatawa?" Seryoso na tanong ko rito habang patuloy parin siya sa pagtawa. "Seryoso ako."Napahinto ito sa pagtawa at napayuko. Hindi ko man alam ang tumatakbo sa isipan niya sa mga oras na ito, ngunit umaasa ako na papayag siya sa pag alok ko na maging sandalan niya. Hindi ko na rin iniisip pa akung ano ang magiging kahinatnan ng mga nasabi at naging desisyon ko, basta ang alam ko ay kailangang panindigan ko iyon.Tumayo na ito at nagpagpag ng kanyang pantalon. Nakangiti na tumingin ito sa akin bago nag-inat."Dinner tayo?" Pagyaya nito sa akin. Parang biglang nawala ang tama ng alak sa kanya at ngayon nga ay gusto na nitong kumain.Napaiwas ako ng tingin mula sa kanyang mukha. Hindi man lamang ba niya talaga papansinin ang mga sinabi ko? Napabuntong hininga ako atsaka tumayo narin para makakain na.Nauuna itong m