After four years…
Year 2044.
"Mommy!" Ibinaba ko ang dokumentong aking binabasa nang makita na lumapit sa akin si Ashy. Luhaan ang kan'yang mukha at alam kong handa na siyang magsumbong.
"Si Nash... M-Mommyy! Away... niya ako!" Pumalahaw siya ng iyak kaya umalis ako sa aking upuan at dinaluhan siya. Sumulpot si Nash na nakasimangot.
"Mommy! I just told her that she shouldn't have brought her toys! Napapagod na akong magligpit." Napaiyak na rin si Nash at lumapit siya sa akin. Halos mapasapo ako sa aking noo habang pinapanood ang aking dalawang kambal na anak na mag-iyakan.
Kinarga ko silang dalawa at dumiretso ako sa kuwarto ng aking private plane. Nang makita ako ng aking flight attendant na nahihirapan sa aking pagbubuhat ay sinubukan niyang kuhain si Nash, ngunit mas umiyak lamang ito. Nagkatinginan kami at sabay na napabuntong-hininga.
"Cayer!" I called him.
Bumukas ang pinto na nasa aking harapan at bumungad si Cayer na nakasuot ng pormal na kasuotan. Isang typical na suot ng isang secretary. May suot din siyang eyeglass.
"Tito Cayiii!" Inabot ni Ashy ang kan'yang kamay sa aking secretary. At nakahinga ako nang maluwag nang kinarga ni Cayer ang aking anak. Binalingan ko si Nash at pinalis ko ang kan'yang mga luha.
"Stop crying na, Nash. This is the last time na ikaw ang magliligpit ng laruan ni Ashy, okay?"
"Y-Yes, Mommy," lumuluha pa ring saad ni Nash.
Akmang magsasalita pa ako nang in-announce na ng pilot na malapit na kaming mag-land sa kalupaan. Kaming lahat ay nagtungo sa aming mga upuan at sinigurado ko na maayos ang pagkabuckled ng seatbelts nila Ashy at Nash. Kinabit ko na rin ang akin at matapos ng ilang minuto ay nag-la-land na ang private plane.
"Mommy." Natatakot akong tiningnan ni Ashy kaya marahan ko siyang nginitian. Hinawakan ko ang kan'yang maliit na kamay.
"Mommy's here."
Napangiti rin siya at hinawakan din ang aking kamay.
"Mommy, you told us that there are so many kids sa i-stay-an natin. Where are they po?" Tumingala sa akin si Nash. "I don't have friends po sa Europe kaya I want to have friends here sa Philippines."
Inayos ko ang bahagyang nagulo niyang buhok. "Yes, Nash. Marami kayo magiging kaibigan doon."
"But is it true, Mommy? We... need to pretend l-like we're o-orphans too? Para... hindi kami mapahamak?"
Bumuntong-hininga ako at matagal na hindi nakasagot. "Yes, Ashy."
"It's fine, Mommy." Yayakapin sana ako ni Ashy ngunit may suot siyang seatbelt. "People shay that momish the besh!"
Ngumuso ang aking anak. Halatang nagpapa-cute. "Right, Mommy?"
"Yes, Dear." Napangiti ako. Wala akong choice. Kailangan ko silang itago upang mapanatili silang ligtas. Hindi ko kakayanin kung may mangyayaring masama sa kanila.
"We'll see Dad, right, Mommy?" Sumeryoso si Nash. "I can't wait."
Tiningnan ko lamang siya at tipid na napangiti.
Ang dami na palang nangyari. Parang kahapon lamang ang lahat...
Inalis ko ang seatbelt nila Nash at Ashy nang tuluyang lumapag ang eroplano. Sumilip sila sa bintana at napatili ang babae kong anak nang makita ang isang party na kasalukuyang nagaganap.
"Pero nasaan ang mga bata, Mommy?" takang tanong ni Nash.
"You'll see them later." Binalingan ko si Cayer at tinanguan niya ako.
Pumuwesto na kami malapit sa pintuan. At nang binuksan ng flight attendant ang pinto ay sumalubong sa amin ang takang bulungan ng mga tao.
"Nash... Ashy. Do you remember what I've told before we go here?"
"Yes, Mommy." Proud na ngumiti si Ashy. "You told us that the people here are dangerous."
"Yes, they are."
"And we need to be careful." Si Nash naman ang sumunod.
"Always remember those words, Ashy... Nash."
Tumango lamang ang aking mga anak kaya hinawakan ko na sila sa kanilang kamay. Si Ashy ang nasa aking kanan, habang si Nash naman ang nasa kaliwa. Naglakad na kami patungo sa pintuan.
Narinig ko ang singhapan ng mga tao nang tuluyan nila kaming makita. Madilim akong napangiti at nagsimula na kaming bumaba sa hagdanan.
"For real?! The great Shianna Scarlet Viacera is back?"
"OMG! Siya nga!"
"I can't believe this!"
"Bakit siya bumalik?!"
"This is insane!"
Lumapit sa amin ang napakaraming reporters nang tuluyan kaming makababa. Nilingon ko si Cayer na nasa aking likuran at agad siyang tumango. Pinindot niya ang kan'yang earpiece at may sinabing mga salita. Maya-maya lamang ay lumabas na ang mga batang nahanap ko sa ibang bansa. Some of them are Filipinos, ang iba naman ay may iba nang lahi. Lihim na napatili si Ashy at nilingon niya ako. Nginitian ko siya kaya nagmamadali niyang hinatak si Nash palayo upang sumama sa ibang mga bata.
Simula sa mga oras na ito... Kailangan ko nang magpanggap na wala akong anak. Dahil maraming nakapaligid sa akin na nais akong patumbahin.
Pero batid ko… na hindi ko sila maitatago nang matagal. Kaya habang maaga pa ay dinala ko na sila rito upang malaman nila kung gaano kadelikado ang mundong aking kinagagalawan.
"Shianna!" Nahawi ang press nang lumapit sa akin si Mom, kasama niya ang aking half-brother at ang stepdad ko.
"Bakit ngayon ka lamang nagpakita?!" Akmang sasampalin ako ni Mom nang malamig ko siyang tinitigan. Naputol lamang iyon nang dumating pa ang iba kong mga kamag-anak. Nakita kong lumapit din ang ibang guests. Napansin ko ang lalaking hindi nag-abalang tumingin sa aking direksyon, at lihim akong napangiti nang makilala ang lalaking ito.
Si Vincent.
"Guess what?" Binalik ko ang aking atensyon sa aking mga kamag-anak at sa mga guest. "I'm back."
Yes, nagbalik na ako after four years. At nagbago na rin ako. At sisiguruduhin ko na kayong lahat ay magbabayad.
Kayong lahat na nanakit sa akin at sa aking ama ay magdurusa.
At kahit nasa impyerno na kayo... sisiguruduhin kong magmamakaawa kayong patawarin ko kayo.
"Shianna! Let's talk! Don't ignore me!" Patuloy akong naglakad palayo habang hindi pinapansin si Mom na nagmamadaling sinusundan ako. "Shianna!" Marahas akong napaharap sa kan'ya nang nagawa niyang hablutin ang braso ko. Malamig ko siyang tiningnan dahilan upang agad niyang mabitawan ang aking braso. "What, Mom?" Sarkastiko akong ngumiti at humakbang papalapit sa kan'ya. Bahagyang nanlaki ang kan'yang mga mata at umatras. "Ano ang gusto mong pag-usapan natin? At may dapat pa ba tayong pag-usapan?" Matagal akong tinitigan ni Mom at maya-maya ay pagak siyang natawa. "Nagbago ka na..." Huminga ako nang malalim at akmang magsasalita nang mapansin ang aking stepdad na tumatakbo papalapit sa amin. Blanko ko siyang tiningnan at agad siyang huminto sa pagtakbo. "Honey." Hinihingal siyang lumapit kay Mom at nang hinarap niya ako ay seryoso na ang kan'yang mukha. "I can't believe that you made your mom chase you. Gan'yan ka na ba kawalang-respeto, Shianna Viacera?" "Wow." Napakurap ako
"Ang buong bansa ay nagulantang matapos magpakita ni Shianna Viacera ng Viacera Clan. Matapos ng apat na taon ay bigla na lamang siyang nagpakita sa grand opening ng Kalinga Charity, ang proyekto na binuo ng mga mayayamang tao. Ngunit habang nangyayari ang party ay isang pag-atake ang naganap—" Gamit ang remote ay pinatay ng isang misteryosong lalaki ang television na kan'yang kaharap. Bahagyang madilim ang paligid dahilan upang hindi makita ang kan'yang mukha. Hawak niya ang isang shot glass na naglalaman ng isang mamahaling alak. "Boss, nandito na si Ms. Ybañez." "Papasukin n'yo siya." Nilapag ng lalaki ang baso sa center table na kan'yang kaharap. Agaw-pansin ang city lights na kitang-kita dahil sa floor to ceiling window ng kan'yang condo unit. Pag-aari niya ang buong gusali na may limampu at limang palapag. At kasalukuyan ay siya lamang ang nakatira rito kasama ang kan'yang mga tauhan na nag-iikot sa buong lugar. Pumihit pabukas ang pinto ng kan'yang condo unit at bumungad dit
"Shianna Viacera is back," usal ng isang babae habang nakatingin sa kan'yang phone. Kasalukuyan niyang binabasa ang isang article tungkol sa pagbabalik ni Shianna. Maya-maya ay nabalot ng dilim ang kan'yang mga mata at humigpit ang kan'yang pagkakahawak sa kan'yang phone. Napatiim-bagang siya at nabalot ng pagkabahala ang kan'yang maamong mukha. Ang kan'yang mahabang itim na buhok na umabot sa kan'yang bewang ay nakalugay. Ang laylayan ng kan'yang mahabang puting bestida ay umabot sa marmol na sahig. Huminga siya nang malalim at tiningnan muli ang screen ng kan'yang phone. Patuloy niya pa sanang babasahin ang artikulo nang biglang marahas na bumukas ang pinto ng kan'yang kuwarto. "Solei!" Napaigtad ang babae nang pumasok ang kan'yang asawa sa kuwarto. Agad na namutla ang kan'yang mukha habang pinapanood ang lalaki na maglakad patungo sa kan'ya. "Dmitri." Tinago niya ang phone sa kan'yang likod at napaatras. "B-Bakit?" Naningkit ang mga mata ni Dmitri at tumingin sa likuran ni Solei
Saktong tumunog ang aking phone nang makarating ako sa second floor ng mansion. Nilabas ko ang aking gadget at sinagot ang tawag mula kay Hudson. "Hello?" "Good morning," bati niya gamit ang kan'yang mababang boses. Agad kong napansin na bagong gising pa lamang siya. "Gabi pa riyan, 'di ba? You should sleep, Hudson." "Mmm. But you know na ngayon na ang flight ko kaya hindi na ako makakatulog." Tipid akong napangiti. "See you soon." "See you. Anyway, how's the charity? Ilan ang kasali sa kumpetisyon?" "Sa parents section ay fourteen pairs ang kasali. Overall, ang lahat ng lumahok ay umabot sa mahigit fifty katao. At paniguradong madaragdagan pa ang mga ito." "I see." Narinig kong may binuksan siyang isang pinto. "How about Vincent, nakita mo na ba siya?" Natahimik ako. Tumikhim siya nang mapansin ang aking reaksyon. Nagpasya siyang ibahin ang topic. "Anyway, I heard na nalason ang ilang mga bata noon sa party. How's the issue?" "Magkakaroon kami ng conference ngayon." Mula sa
LUMIPAS ang tatlong oras at handa na ang Kalinga House sa pagdating ng mga guest na a-attend ngayon sa conference. At tulad noon sa party ay may press na mag-co-cover sa conference. Para na rin sa publicity at para maipakita sa buong bansa na seryoso ang bawat mga pamilyang kasali sa charity. Pati ang ibang hindi kalahok sa kumpetisyon ay dumating upang pag-usapan ang nangyaring insidente. Umirap ako. Alam naman ng lahat na kahit walang conference na maganap ay hindi maipapahinto ang Kalinga Charity. Dahil una sa lahat, lubhang mga mayayamang tao ang nag-ha-handle sa charity. To be precise, ang head ng bawat pamilya ang nagpasimuno sa charity. Sumunod lamang ang mga taong nasa kanilang ibaba. Pangalawang dahilan ay ang kaalamang isa itong charity, marami ring naiambag ang mga pamilya sa gobyerno kaya hindi nila ginagalaw ang charity na ito. Sinuklay ko ang aking mahabang buhok habang kaharap ang isang malaking salamin. Hindi ko kasama sila Nash at Ashy dahil kasama nila ang ibang mg
"SHIANNA! Open the door!" Narinig kong sigaw ni Vincent habang kinakatok ang pinto ng aking kuwarto. Katatapos ko pa lamang maligo kaya nakatapis lamang ako ng tuwalya. Hindi ko na nagawang balutan ng towel ang buhok ko dahil parang wawasakin na ni Vincent ang pinto kapag hindi ko pa ito binuksan. "What?" bungad ko matapos buksan ang pinto. Saglit siyang natigilan at dumaan ang kan'yang matatalim na mga mata sa aking basa pang katawan. Tiningnan ko ang labas ng aking kuwarto. "Come in. Dahil kung hindi, baka may makakita pa sa akin sa ganitong ayos." Umigting ang kan'yang panga at pumasok sa aking kuwarto. Sinara niya ang pinto at ni-lock ito. "Ano ang gusto mong pag-usapan?" Dumiretso ako sa vanity table at naupo sa ibabaw nito. "Mukhang galit na galit ka?" "Why did you do that? Seriously, Shianna? Hindi ko alam na banal ka na pala." "Banal?" Halos matawa ako sa sinabi niya. "Ginawa ko lamang iyon para sa pansarili kong interes." "Is that so?" "Yes. At bakit hindi mo tanungin
This story will be on hiatus until Dec. 27. The daily update will start on January 1. Thank you for your support and consideration! This is my first story, and I'll do my best to improve day by day. Lovelots! Merry Christmas and keep safe y'all! Advance Happy New Year, too! If you want to know something about the story. Just comment on the comment section and I'll do my best to answer your questions. You can ask me about the characters or you can share events you're anticipating to happen. Again, Merry Christmas, everyone! ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️
"Malaya ka na," usal ni Solei at binuksan ang pinto ng maliit na hawla na naglalaman ng isang kakaibang klase ng ibon. Bahagya itong sugatan na hindi bumagay sa maputi nitong balahibo. Pinanood ni Solei ang ibon na bahagyang nagdalawang-isip kung tama bang lumabas ito sa hawla. Sa huli ay nagpasya itong lumabas at malayang lumipad palayo. Napangiti ang dalaga habang pinagmamasdan ang ibon na lumayo mula sa kan'ya. "Mrs. Solei Aurora." Napalingon siya sa bagong dating na warden. "Nais n'yo na po ba siyang makita?" "Mmm..." Binalik muli ni Solei ang kan'yang atensyon sa pinalayang ibon ngunit wala na ito sa kan'yang paningin. Bahagya siyang napanguso bago muling bumaling sa warden ng malaking kulungan na kan'yang pinuntahan. "Paniguradong na-miss na niya ako," usal niya at marahang naglakad patungo sa isang gusali na may isang palapag lamang. Sa paligid ng gusali ay ang tatlong mga panibagong gusali na umaabot sa limang palapag. Samantala, sa harapan ng maliit na gusali ay ang maramin