AYFWART CHAPTER 7

Mr. Perez POV

Hindi ko alam na ang bahay pala na ito ang magbabalik ng mga alaala niya.

Pagkapunta na pagkapunta ni Cindy sa loob ng kusina agad kaming nagpaalam na kuware ay matutulog pero ang totoo ay mag uusap kaming mag asawa dahil sa mga panaginip ni Cindy.

"Mommy kailangan na nating mag usap." Sabi ko sa asawa ko. Agad naman siyang tumungo.

"Alam ko ang pag uusapan natin. At please hindi natin kailangang lumipat pa ng bahay." Pagmamakaawa ni mommy.

"Kung hindi tayo lilipat edi mas mapapabilis na maalala niya ang lahat Amanda. Inaalala ko lang naman siya." Halos mapaupo na ako sa kama.

Alam ko naman na may tamang panahon para malaman niya ang lahat pero huwag muna ngayon. Marami pa siyang dapat gawin sa buhay niya. Naalala ko tuloy yung sabi ng doctor bago siya umalis sa ospital.

"Umm Mr. Perez Can I have a minute to talk to you?" Approach sa akin ng doctor.

"Ahm Yes?

"Actually regarding about Cindy's health." Panimula ng doctor.

"Ano pong meron doc? May magiging problema ba tayo once na nakaalaka na siya?" Namomoblemang tanong ko.

"Yes, itong sasabihin ko ay tungkol doon. Paniguradong sasakit lagi ang ulo niya everytime na makakaalala siya." Tuloy ng doctor.

"Sobrang sakit po ba nun or may ibibigay po ba kayong gamot para mabawasan yung sakit?" Pag aalala ko kasi baka kung anong maramdaman ni Cindy.

"Hindi po siya ganun ka sakit at tsaka sasakit lang ang ulo niya pag may pamilyar siyang nakita mula sa nakaraan niya." Pagpapaliwanag pa ng doctor.

"Ang kailangan niya ay masanay sa isang buhay na malayong malayo sa ngayong buhay nyo." Pahabol pa ng docktor.

"Maiwan ko muna po kayo Mr. Perez. May aasikasuhin pa po akong ibang pasyente at sana pakinggan nyo ang aking sinabi." Sabi ng doctor at tuluyan ng umalis.

Simula ng araw na yun doon na nabuo sa aking isipan na umalis sa Manila. Hindi ko alam na sa sobrang layo na namin ay napadpad kami dito sa San Alfonso. Maganda ang mga bahay dito kahit na gawa lamang sa mga nipa. Kahit sino ay mas gugustuhin na dito na tumira.

Agad kong pinuntahan ang aking asawa para sabihin ang aking desisyon.

At yun nga doon nga nagsimula ang panibagong buhay namin.

Ngayon babalik na tayo sa aming usapan.

"Bat ngayon mo lang sinabi sa akin ang lahat ng iyan?" Sabi sa akin ni Amanda.

"Kasi natakot ako pero para sa inyo rin naman yun eh." Pagpapaliwanag ko.

Alam kong makasarili ako. Pero despirado na ako ayoko ng mamatayan ulit ng isa pang anak. Kaya masisisi nyo ba ako?

"Hon alam ko naman pero sana dapat sinabi mo sa akin para di ka na mahirapan pa." Paliwanag sa akin ng asawa ko.

"Pasensiya na hon. Ang mas maganda muna sa ngayon ay kailangan na muna nating bantayaan at alagaan si Cindy." Sabi ko.

"Oo hon. Gagawin natin yun." Pagsang ayon niya sa akin.

Nagulat ako ng biglang bumukas ang pinto.

At Bigla na lang yumakap sa amin si Cindy.

"Wag na wag niyong kakalimutan na Mahal na mahal ko kayo." Masayang sabi ko.

Hanggang dito na lang muna.