Bahagyang napakunot ang noo ni Karylle at hindi napigilang mapatingin kay Harold. Napansin niyang nakatitig ito sa kanya ng malamig kaya’t awtomatikong bumuka ang kanyang bibig para magsalita, ngunit naunahan na siya ng lalaki."Hindi ka pwedeng sumagot," malamig na sabi ni Harold.Napatingin si Karylle sa kanya na may bahid ng pagtataka. “Ha? Bakit naman?” tanong niya, hindi maitago ang gulat sa tono ng kanyang boses.Hindi sumagot si Harold. Sa halip, mahigpit nitong hinawakan ang braso niya, ayaw siyang pakawalan. Kaya naman, mahinahong nagsalita si Karylle.“Kailangan ko pa rin siyang kausapin. Kasama ko pa rin siya sa proyekto. Besides, wala namang kahit anong namamagitan sa atin.”Alam niyang kanina pa siya medyo sumosobra—hindi na dapat niya tinanong pa si Harold tungkol doon. Alam naman niyang kung totoo mang may sakit ito, wala siyang karapatang mag-alala o makialam. Halata namang sawa na ito sa kanya.Huminga siya nang malalim at sinubukang kontrolin ang sarili. Pero bago p
Lahat ng tao ay sabay-sabay na napatingin muli kay Harold. Tahimik itong sumagot, “Nasa sarili kong bahay ako. Anong klaseng parusa ‘yon?”Ibig niyang sabihin, bahay niya ito, kaya hindi niya kailangang makaramdam ng kung ano mang kakaiba o awkward.Pagkasabi niya, sabay-sabay namang napatingin kay Karylle ang lahat.Hindi madaling isama si Karylle sa isang pustahan, kaya't halatang tatlo lang sa kanila ang natira para sa biruang iyon.Bahagyang gumalaw ang mga mata ni Karylle. Tumingin siya kay Lady Jessa at mahinahong nagsabi, “Lola, balak ko pong dito na rin matulog ngayong gabi.”Nagulat si Lady Jessa, may halong tuwa ang tono ng boses nito. “Talaga? Pwede ka bang manatili rin?”
Wala nang balak si Dustin na magbiro o magpaligoy-ligoy. Tinitigan niya si Roy at seryosong sinabi, “Yung lalaking ‘yon... agad ko siyang nakilala. Si Maco Martin 'yon.”Napasingkit ang mga mata ni Roy. Agad siyang napausal sa mababang boses, “Maco?!”Hindi na sumagot si Dustin, pero malinaw ang sagot sa kanyang katahimikan, tama ang hinala ni Roy.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Roy. Hindi siya makapaniwalang hindi niya ito nalaman agad. Bakit ngayon lang?Saglit siyang tumingin muli kay Dustin, parang may nais itanong, ngunit nang makita niyang walang bahid ng biro o pag-aalinlangan sa mukha nito, natahimik na lang siya.Alam niya, kapag may sinabing ganyan si Dustin, hindi ‘yon tsismis lang. Hindi na niya kailangang kuwestyunin."Ngayon mo nararamdaman ang panic, ano?" kalmadong tanong ni Dustin habang tinititigan siya.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Roy, pero agad din siyang nakabawi. Pinilit niyang ngumisi, sabay sabing, “Bakit naman ako mapapanic? Kung may ibang lalaki na
"Huwag niyo na siyang alalahanin," malamig na sabi ni Harold. Sa halip na mawala ang pag-aalala nina Lady Jessa at Karylle, lalo pa itong nadagdagan.Malinaw na alam ni Harold ang dahilan kung bakit kakaiba ang ikinikilos ni Roy, pero wala siyang balak ipaliwanag kahit kanino.Bahagyang kumunot ang noo ni Lady Jessa pero hindi na rin siya nagsalita pa.Makalipas ang ilang minuto, bumalik si Dustin mula sa pakikipag-usap sa telepono. Umupo ulit ito sa sofa at agad napansin ang pagkawala ni Roy. "Nasaan si Roy?" tanong niya, may halong pagtataka."CR. Pero ang tagal na niyang hindi lumalabas. Medyo may topak yata ngayon ‘yung batang ‘yon. Baka kailangan mo siyang silipin?" sagot ni Lady Jessa, na halatang nag-aalala pa rin. Naisip niya na baka naging mabigat ang mga sinabi niya kanina kaya nagkulong ito sa banyo.At dahil lalaki rin naman ito, mas mainam nang si Dustin na lang ang sumilip.Tumango si Dustin. "Sige, ako na."Paglapit niya sa pintuan ng banyo, kumatok ito. "Hoy, bakit ang
Para kay Harold, ang Mundo ng Miracle Place ay isang mas mababang daigdig. At para sa kanya, ang mga taong naninirahan dito ay hindi naiiba sa mga hayop, mababang uri ng nilalang. Kaya't sa bawat buhay na kanyang pinapatay, hindi niya ito iniiyakan. Para lamang siyang pumapatay ng mga insekto.Sa Misty HallMay labindalawang miyembro na lamang ng Ethereal Sect ang natirang nakaluhod sa harapan ni Glentong. Lahat sila ay nanginginig sa takot.Para sa kanila, si Glentong ay tila isang halimaw, isang demonyo na pumapatay nang walang pag-aalinlangan.Sa loob lamang ng dalawang araw, daan-daang miyembro ng sekta ang pinaslang, at ngayon, ang nalalabing iilan ay halos hindi na makahinga sa sobrang takot. At sa tingin nila, hindi titigil si Glentong hangga’t hindi niya nauubos ang lahat ng miyembro.“Sino ang makapagsasabi sa akin kung nasaan si Esteban? Ililigtas ko ang kanyang buhay,” malamig na wika ni Glentong habang pinagmamasdan ang mga nakaluhod. “Hindi ko ito madalas gawin, so consid
Napakamot na lang sa ulo si Dustin, hindi alam kung tatawa o maiiyak.Hindi napigilang tumawa ni Karylle. “Lola, bakit ka naman ganyan? Si Dustin naman, maayos at mahinahon 'yan.”Pero sa kasunod na sinabi ni Karylle, biglang napalingon si Harold sa kanya. Mabilis at matalim ang tingin nito, dahilan para mapatigil siya saglit.Napakunot ang noo ni Karylle. Bakit parang ang tapang ng tingin niya? May nasabi ba akong mali?Napansin agad iyon ni Lady Jessa at agad na sumimangot. “Itong batang ‘to talaga! Lagi n’yo na lang pinagtatanggol ang batang ‘yan! Eh ilang beses na ba ‘kong niloko niyan? Panay ang bola para lang mapasaksak ako ng injection! Sabi walang sakit pero parang tinusok ako ng karayom ng mananahi!”Napakamot si Dustin sa dulo ng ilong, tahimik na lang.Kalma namang sumabat si Harold, “Kahit anong reklamo mo, kung kailangan ang injection, kailangan.”Tumango si Dustin bilang suporta. “Tama po ‘yan, lola. At saka, promise, sobrang gaan ko ngayon. Pinaka-light touch ever!”Nap