Sa loob ng tatlong taon, iniwan ni Karylle Granle ang lahat—karera, pangarap, at kalayaan—para maging ulirang asawa ni Harold Sanbuelgo. Ngunit nang magising ang pinsan niyang minsan nang inagaw ang puso ni Harold, bumagsak ang mundo ni Karylle. Sa harap ng isang divorce agreement, pilit siyang pinipirmahan ni Harold, tinatanggal ang lahat ng dignidad at pagmamahal na minsan niyang inialay. Ngunit sa halip na magpakaapi, pinili ni Karylle na maging malaya. Binitawan niya ang lahat ng bagay na may kaugnayan kay Harold para magsimula muli.
View MoreAng isang papel na naglalaman ng divorce agreement ay itinapon sa harap ni Karylle, tumingin siya sa taong gumawa no’n.
“Gising na siya, at nangako ako sa kanya na hangga’t buhay siya ay hindi mapupunta ang position niya bilang asawa ko sa ibang babae,” seryosong sabi ng lalaki. Tinuro niya ang papel na itinapon niya sa lamesa, sa harap ni Karylle. “Pirmahan mo ito, this is our divorce agreement.” Inasahan na ni Karylle na mangyayari ang bagay na ito dahil buwan na ang nakalipas nang magising ang pinsan niya. Itinaas niya ang tingin niya sa lalaki at nagsalita sa mapait na tono. “Hindi ka pa rin naniniwala sa akin ngayon?” Umismid si Harold at umingin kay Karylle na hindi natutuwa. "Simula pa lang noong una hanggang ngayon, you’re a vain woman. Ano pa bang meron sa’yo na paniniwalaan ko?” Huminto siya sa pagsasalita at tumingin ng seryoso kay Karylle. "Huwag mo na akong paulitin, Kar. Sign this paper, and this villa will belong to you. Ito ang huling ibibigay ko para sa dignidad mo!" Sarkastik na tumingin si Karylle sa kanya. Natawa siya sa kanyang isipan dahil sa turan ni Harold. Kung ganoon, ayaw niyang walang matanggap si Karylle, kaya niya ibibigay ang villa? Para kay Karylle ay tila gusto niyang maniwala na nagpakita lang ng malasakit si Harold sa kanya…ngunit alam niyang hindi. Kinuha niya ang divorce agreement sa lamesa, nakita niya na nandoon na ang pangalan at pirma ni Harold, at sa kanya na lang ang kulang. Tila may bumara sa lalamunan ni Karylle, uminit din ang kanyang mata. Ngunit nanatili siyang kalmado Tumingin siya ulit kay Harold. “Papayag ba si Lola?” "Ano bang inaakala mo? Bibigyan ka ng unlimited na suporta ni Grandma?” Tumingin si Harold sa kanya na walang emosyon, "Alam mo kung bakit tayo kinasal, Karylle. Huwag kang sakim at huwag mong hayaan na magalit pa ako lalo sa’yo." Umismid si Karylle, "Ano bang pinagkaiba sa galit ka na sa akin at sa mas galit ka?" Mas lalong tinignan ni Harold ng masama si Karylle at sumigaw. "Karylle!" Kinuha ni Karylle ang ballpen na nasa lamesa lang din, "Okay, I'll sign this para matahimik ka na." Simula nang magising ang pinsan niya, nagpadala na ito ng maraming litrato kasama si Harold. Hanggang ngayon ay kumakapit pa rin siya sa pagmamahal na mali. Kaya ano pang silbi sa kasal na ito kung ipagpatuloy niya. Nilagyan niya ng ekis ang tungkol sa villa na inilagay ni Harold sa agreement at agad iniligay ang sarili niyang pangalan na hindi nagdadalawang isip. Tapos na ang tatlong taon na kasal. At simula rin ngayon, malaya na siya. Ibinigay niya ang agreement paper kay Harold pagkatapos niya itong pirmahan. "Give me an hour, I will pack up and leave." Kumunot ang noo ni Harold, umawang ang kanyang bibig. “Hindi ba ang usapan ay sa’yo ang villa ito. Hindi mo kailangan umalis.” ”No, tingin ko ay ang lugar na ito ay para lang sayo. " Karylle chuckled and said word by word: "It's all dirty." "Karylle!" Hindi pinansin ni Karylle ang galit na si Harold sa gilid niya, ang dating masunurin na asawa at mapagkumbaba ay tila nagbago ang pakikitungo kay Harold. Itinulak niya si Harold palabas ng pinto sa kwarto. Isang oras ang lumipas… Bumalik si Karylle sa ibaba, at wala na roon si Harold. Napatingin siya sa hawak niyang relo, isang Rolex men’s watch. Ito sana ang regalo na hinanda niya para kay Harold sa nalalapit na kaarawan nito. Habang tinitignan niya ito ngayon, mahahalata na kumikinang at mahal. Hindi siya nagdalawang isip na itapon ang relo na iyon sa basurahan. Umabot di kumulang isang daang dolyar na relo. Huminga siya nang malalim. Sa loob ng tatlong taon, trinato niya iyon na parang maamong aso. Simula ngayon, siya na lang mag-isa na kasama ang sarili niya. Nang makalabas siya sa villa, itinigil niya ang kotse niya at dumiretso sa sarili niyang villa. Ang villa na ito ay matagal ng binili, pero dahil nakatira siya sa Sanbuelgo family, hindi na siya nakabalik dito. Gulat naman ang mga katulong nang makita siya, agad silang pumila ng dalawang linya at sabay na binati si Karylle. "Hello, Mrs. Sanbuelgo!" Iniligay ni Karylle ang bagahe niya, at umupo sa sofa. Hinimas niya ang kilay niya at tinama ang sinabi ng mga katulong. “Hindi na Mrs. Sanbuelgo. From now on, you will call me Miss Granle.” Kung dati ay masaya siya sa titulo na meron siya noon bilang “Mrs. Sanbuelgo” ngayon ay tila nawalan na siya ng amor, ayaw niya na ulit marinig na tinatawag siya ng mga tao sa pangalan na iyon. Nang marinig ang sinabi niya, hindi na siya tinanong ng mga katulong pa kundi inulit lang ang pagbati sa kanya sa ibang pagtawag. Sa loob ng kwaro ni Karylle, tinawagan niya ang kanyang assistant na si Layrin. "How are you recently?" Nagulat naman si Layrin sa biglaang pagtawag ni Karylle. "Himala at napatawag ka? Anong nangyari?" "I'm divorced, pinakinggan ko ang sinabi mo. And I will focus on my career from now on." "What?" Layrin's voice exploded directly. "Oh my god, tama ba ang narinig ko?! Sa loob ng tatlong taon, halos naging ulirang asawa ka sa kanya, sinuko mo rin ang trabaho para maging full-time wife. Anong kulog ang tumama sa’yo ngayong araw na ito? Did you really divorce him? Are you kidding me?" Si Layrin ay assistant ni Karylle. Maliban sa kanya at sa isa or dalawang tao na kasama ni Karylle, walang nakakaalam na may pangalawang pagkatao na dinadala si Karylle, and that is… “And the Ace Lawyer Kris is finally back?!” sigaw ni Layrin sa kabilang linya. There is a popular saying on the Internet: Kris is second, no one is first. Ilang abogado ba ang tila kinakabahan sa tuwing naririnig ang pangalan niya. Nasa kalagitnaan pa ng gulat si Layrin sa narinig niya nang biglang nagtanong si Karylle. "Has anyone contacted me recently? Are there any interesting cases? Napakurap si Layrin, at sumagot na may pagka hinayang. “Yes, indeed, mayroong isa. At mataas din ang offer, pero kahit isa ay walang gustong kumuha sa kaso na ito, at ikaw…sa tingin ko rin ay hindi mo kukunin.” "Oh?" Ang boses ni Karylle, na kahit kailan ay hindi nagpapakita ng pagka-interesado sa isang bagay ngunit tila nagbago ito nang marinig ang sinabi ni Layrin. She became more interested.Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments