SixDays had passed already and I don't know if this is a good sign at all because Zeikko never pester me again since that certain day happened. It's a good thing for me however I feel like something is really wrong and I can't just grasp about it. It somehow making me anxious. I took a deep breath."So are you now ready for your first ever out of town?" Sumandal pa ng bahagya si Chief sa table ko para lang makita ang expression ko.Tila ata gumanda ang mood ko dahil sa sinabi ni Chief. Buti na lang pinaalala niya. Finally I'm free now from toxicity of the city."Of course Chief, sino ba namang hindi?" nakangiting balik tanong ko na ikinailing niya saka ito muling bumalik sa mesa niya.Inayos ko na ang mga gamit ko sa mesa. Ako kasi ang napili this time na magtungo sa isang probinsya at mag cover ng magagandang tanawin... at para na rin ipromote ang mga lugar. Madalas mangyari ang ganitong event sa team namin kaya naman sobrang saya ko dahil ako ang napili ngayon. Makakapagbakasyon na
SevenRamdam ko ang takot na nabuo sa buong katawan ko lalo na nang haplusin ng lalaki na tila pinuno ng dalawa ang buhok ko. Kanina pa ako nagdadasal. Humihingi ng milagro na sana ay may dumating upang sagipin ako mula sa mga lalaking ito. Nakailang tawag na ako sa mga santo at santa kaya lang mukhang hindi nila ako naririnig. "Ipasok na 'yan sa loob!" sigaw ng lalaki saka ito tumawa na para bang may gagawin siya sa akin na hindi maganda. "Mukhang magsasaya tayo ngayon!" Mas lalo akong natakot nang hinila ako ng dalawa at pilit pinapapasok sa isang mukhang abandunadong lugar. Gustuhin ko mang sumigaw upang humingi sana ng tulong kaya lang tila nalunok ko ang dila ko dahil sa takot at panlalambot na nararamdaman ko. Bumagsak na ang luhang kanina ko pa pinipigilan. "Zeikko..." bulong ko habang patuloy ang pagbagsak ng luha ko. Kung kailan pinaka-kailangan ko siya ay wala naman ito. Sabi niya poprotektahan niya ako pero nasaan siya ngayon? Alam ko na wala ako sa sitwasyon para sa s
Eight"P'wede bang tantanan mo ang kakatitig sa'kin?" iritableng saad ko saka marahas na idinampi ang hawak kong bulak sa pisngi niya na agad niya naman kinadaing. "Hindi ako santa para titigan mo ng ganyan, at utang na loob... baka maubusan ako ng pasensya sa'yo!" nangigigil na dagdag na kulanhg na lang sapakin ko rin siya para magising-gising ang budhi niya. Nakakairita kasi. Simula nang mag-umpisa akong linisan ang sugat niya ay panay ang salita, titig at ngiti niya. Para siyang malandi na hindi mapakali, at malandi na akala mo makukuha niya ako. Hindi ko alam kung bakit ko ba kasi naisip na linisin ang sugat niya kahit na alam ko namang kayang-kaya naman niya itong gawin. Kaya lang ayoko kasing magkaroon ng utang na loob sa kanya, mamaya singilan niya pa ako ng iba "Damn woman! That stings," pagrereklamo niya habang hawak-hawak pa nito ang pisngi na parang nalugi. Napailing na lang ako dahil sa kaartehan niya. Muli kong pinagpatuloy ang paggamot sa mga sugat na natamo siya. Mad
NineMinsan talaga may mga bangungot na akala mo wala na at hindi na muling babalik pa, kaya lang may mga pagkakataon talaga na sobrang hirap pa rin itong iwasan, takasan at kalimutan. Hindi ko na alam kung hanggang kailan ako magiging ganito, akala ko kasi okay na ako — ngunit nang makita ko ang article tungkol sa pagbabalik niya tila ba bumalik sa akin lahat at ayaw iyon tanggapin ng sistema ko. Ginawa ko naman lahat para kalimutan siya o kalimutan ang mga masasayang ala-ala naming dalawa. Iniwasan ko nga ang mga bagay na makapagpapaalala sa akin sa kanya. Lahat iniwasan ko masabi ko lang sa sarili ko na okay na ako, kaya lang ginawa ko lang palang tanga ang sarili ko, dahil heto na naman ako hindi mawari ang gagawin. Natatakot ako na baka bumalik lang ulit sa akin ang lahat. Ayoko na ulit maranasanan ang mga naranasan ko kasi sa totoo lang sobrang naging mahirap sa akin lahat. "Kanina ka pa bumubuntong hininga, may problema ka ba? Care to share?"Hindi ko binalingan si Zeikko na
TenNang makabalik ako sa syudad ay mas naging busy ako dahil kailangan ko na ring ifinalize ang mga nagawa ko bago ko ito ibigay kay chief. Pagkatapos ng nangyari sa isla ay wala na akong narinig mula kay Zeikko, kaya hindi ko maiwasang mag-isip ng kung ano-ano, kilala ko siya kung tahimik siya, maaaring may binabalak na naman ito, at doon ako lubos natatakot. I hope he will stop pestering me now. "Krystal, instead makapagbakasyon ka rin sana, trauma naman ang nangyari sa'yo," ani Kim na ang tinutukoy ay ang nangyari sa akin sa isla. "Buti na lang talaga walang nangyaring masama sa'yo," dagdag niya. Wala naman sana akong balak na sabihin ang tungkol sa nangyari sa akin kaya lang naisip ko na kailangan din nila itong malaman para aware rin sila, baka kasi maisipin nilang magbakasyon soon, tutal nasabi ko na ang maaring panganib na mag badya sa kanila. "Sino naman itong prince charming mong nagtanggol sa'yo? Buti na lang dumating siya. Naku! Kung nando'n lang din kami ay baka naupuk
ElevenHindi ko alam kung nakailang mura na ako pagkatapos kong mabasa ang written statement ni Zeikko. Hindi ko rin alam kung ilang beses ko na siyang napatay sa isipan ko. Gusto ko siyang sugurin pero alam ko naman na kung gagawin ko iyon baka kung ano pang magawa ko sa kanya. Sobrang kapal talaga ng mukha niya! Ang lakas ng loob niyang ipagkalandakan ang nararamdaman niya ng hindi man lang niya ako muna kinusulta. Alam kong wala akong karapatan sa kung anong nararamdaman niya sa akin kaya lang hindi ko lang maatim na inilabas niya ito. "May gusto pala sa'yo si Mr. Zeikko?""Sinasabi ko na nga ba. Kaya iba tingin niya sa'yo.""Kaya pala gano'n na lang siya kapursige na tayo ang kunin niya."Samu't saring katanungan ang mga naririnig ko kaya lang wala akong lakas ng loob na sagutin sila. Oo, p'wede ko namang sabihin na 'wala akong pakealam sa nararamdaman niya', kaya lang hindi ko kayang ipirmi ang utak ko at ang mga salitang gustong lumabas sa bibig ko. God knows how I'm trying to
TwelveNapaungol ako dahil sa sakit ng ulo ko nang magising ako. Sapo ko ang aking noo habang hirap na hirap na bumangon. Nanatiling nakapikit ang aking mga mata habang pilit iniinda ang sakit na nararamdaman ko. Ito na nga ba ang sinasabi ko kaya ayokong umiinom dahil... wait... tila nagising ang buong sisteme ko nang biglang narealize ko ang lahat ng pangyayari. Mabilis kong iminulat ang aking mga mata..."Shoot!" singhal ko nang mapagtantong wala ako sa bahay o sa kwarto ko. Chineck ko ang suot ko, nakahinga ako ng malalim nang makitang ang suot ko kahapon pa rin ang suot ko. Pero kahit gano'n hindi ko pa ring maiwasang kabahan. Paulit-ulit akong nagmumura habang pinoproseso ang lahat sa aking isipan.Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko. Tandang-tanda ko ang mga nangyari kagabi, at alam ko na nasa kuta na naman ako ng demonyo. Nasabunutan ko na lang ang sarili ko dahil sa katangahang nagawa ko. "Kahit kailan talaga, Krystal," pagmamaktol ko habang pilit kinakalma
Thirteen.Akala ko paglipas ng ilang araw huhupa rin ang tungkol sa amin ni Zeikko, kaya lang sa tuwing may balita tungkol sa mga Teng lagi na lang nadadawit ang pangalan ko. Pinipilit nila akong mag release ng statement kaya lang kapag gagawin ko iyon baka mas lalo lang mabuksan ang tungkol sa amin ni Kiel, at iyon ang pinaka iniiwas-iwasan ko. Marahas akong napabuntong hininga saka ko isinandal ang likod ko sa aking kinauupuan. Napapailing na lang talaga ako sa tuwing mababasa ko ang pangalan sa mga articles na lumalabas. They really love to gossip as they keep releasing articles as if they know the whole story. My breakup with Kiel is something unimaginable. Kailangan kong lumuhod at magmakaawa para lang balikan niya ako pero sa huli wala rin akong nagawa para maipaglaban siya. "Nakailang buntong hininga ka na, mamaya tumanda ka bigla," puna ni Seca sa akin na bahagya pang tumawa. Bumusangot ako. "Ang hirap palang maging sikat, lagi kang pinag-uusapan," pagbibiro ko kaya naman