Sxity-one.ZEIKKOHaving her beside me is the best feeling that ever happened into my life. Being with her makes me so happy and I can't wish of anything now. Mawala na sa akin ang lahat huwag lang siya dahil siya ang nag-iisang buhay ko na matagal ko ng pinapangarap na maging akin."Zeikko, sigurado ka ba talagang hindi ka busy?"Hawak ko ang isang kamay niya habang ang isa kong kamay ay hawak ko sa pagmamaneho. We will going to the bachelor place again. I asked her to take a leave so we could spend more time together. I also canceled all my schedules for a week."Love, I can always make time for you. Huwag kang masyadong kabado, kiligin ka na lang at mas mahalin ako." Hinalikan ko ang likod ng kaniyang kamay saka ko siya saglit na binalingan ng tingin."Nagtatanong lang naman ako. Ayoko namang maging hadlang ako sa trabaho mo 'no. Baka mamaya may masabi na naman ang pamilya mo."Marahas akong napabuntong hininga dahil sa sinabi niya."Love, don't mind them. Ako nga wala akong pakeal
Sixty-two.KRYSTALKatatapos lang naming kumain ni Zeikko, at ngayon ay naglilibot kami sa labas kung saan sobrang daming tao ang nagsasaya. May mga naliligo sa pool, at nag-iinuman. Hawak ni Zeikko ang kamay ko na tila ba ayaw niya akong bitawan."ZEIKKO!"Nabaling pareho ang tingin namin sa lalaking tumawag sa pangalan niya. Oh! Andy Yu, isa sa pinakamagaling na racer ng bansa. Kilala rin siya sa pagiging womanizer nito at chick magnet, dahil sa tuwing may matipuhan siyang babae ay hindi ito titigil hanggang sa hindi niya ito makukuha. He never commit in love that's why he was called a jerk of those girls that he bed for fun. "Dude, long time no see ah! Siya yung chicks na pinagmamayabang mo?"Nakangiti niya akong binalingan ng tingin."Mukhang kilala niya na ako kaya hindi na ako magpapakilala pa," mahangin na saad niya saka pa ito kumindat sa akin."Tsk. Masyado ka pa rin talagang mayabang Yu," nakangising saad ni Zeikko na mas lalo pa akong inilapit sa kaniya."Dude kalma, hind
Simula Love, maybe, is really not for me. Siguro ako na ang pinakamalas na tao sa mundo. Natanggal na nga ako sa trabaho, hiniwalayan pa ako ng long-time boyfriend ko. Hindi ko na alam ang dapat kong maramdaman. Masasaktan o magagalit? Maybe both. I hate him that I want him to suffer too. I want him to feel the same pain I'm enduring right now. I wish he couldn't find happiness with her. How could he easily throw ‘us’ away like that? He gave up while I'm still trying to save ‘us.’ This is so unfair! Paano niya ako nagawang iwan nang hindi ipinapaliwanag sa'kin ang lahat? Am I not enough?"Anong gagawin mo ngayon?" tanong ni Zelly na hindi inaalis ang tingin sa magazine na hawak-hawak niya. Sumilip ako sa tinitignan niya. Sa totoo lang, hindi ko pa rin alam ang gagawin ko. Hindi pa rin mawala sa isipan ko ang lahat kahit gaano ko ipilit sa sarili ko na kalimutan siya. Bawat galaw ko, salitang bibigkasin ko — sumasagi siya sa isipan ko. This is really so unfair. How could I think o
One3 years later... Panibagong araw, panibagong stress na naman. Hindi ko maiwasang mapabuntong hininga habang hinihilot ang aking sintido. Mariin ko ring naipikit ang aking mga mata upang bahagyang ipahinga ito."Na-edit mo na, Krystal?" tanong ni Chief nang makalapit ito sa akin. Bahagya pa siyang kumatok sa mesa ko para makuha niya ang atensiyon ko. Muli akong tinawagan ng publishing company na pinagtatrabauhan ko, and I really am thankful for that. Akala ko kasi katapusan na nang buhay ko no'n. I was broken and couldn't find a way to life, and my work became a blessing in disguise to me. Ginawa kong busy ang buhay ko upang hindi na siya muling sumagi sa isipan ko."I already sent, Chief." I smiled as I stood up. I saw how her expression changed, so I sneered. "Where are you going?" she asked puzzled while watching me fixing my things. Her brows furrowed as she keeps playing her pen with her fingers.I took a quick glance at her before I shifted my eyes to the scattered papers
TwoIlang araw na akong balisa at hindi alam ang gagawin simula nang mag-cross muli ang landas naming dalawa. Even though how much I tried to act cool… pretending I don’t care at all… I just really can’t put myself together. This is seriously so damn not right. He is literally giving me some headaches."CHEERS FOR THE BIG SUCCESS OF OUR TEAM!" Masayang sigaw ni Chief na itinaas ang glass of beer niya.We are celebrating for the success of our stall, but I don’t feel like celebrating at all. All I want now is to go home and rest. Hindi natapos ang celebration namin sa tawanan at kwentuhan sa table, dahil ang iba ay nagtungo na sa dance floor at nagsaya."Ayaw mo talaga?" Nakailang-aya na sa’kin si Lex, ngunit nakailang-iling na rin ako para tumanggi.The last time I partied, nagulo lang ang buhay ko. Ayoko ng maulit ‘yon. Tinuon ko na lang ang atensyon ko sa phone ko at chineck ang article na ako mismo ang nag publish, hanggang sa makuha ng atensyon ko ang message ni Zelly. I immediate
ThreeHanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isipan ko ang sinabi ni Zeikko. Na kahit na anong gawin ko at kahit ilang beses kong ideny ito, tama ang lahat ng mga sinabi niya, ngunit hindi ito magawang tanggapin ng sistema ko. Nauna si Zeikko bago ko nakilala si Kiel. Ngunit, kahit si Zeikko ang unang dumating sa buhay ko, kay Kiel ako nahulog, siya ang minahal ko. Hindi por que nauna si Zeikko ay p’wede ko ng diktahan ang puso ko at siya ang piliin ko. That’s not love at all. "Mag-aral ka na kayang mag drive?" I was back in reality when Zelly slightly tapped my arm. She quickly diverted her eyes and arched a brow at me before she shifted her eyes to the road again. “I’ll be gone for a week or worst month," she added with a boastful smile formed in her lips. My brows immediately furrowed as I glimpsed at her who keeps her eyes to the road. I heaved a deep sigh.“Why? Another medical mission?” I asked. She nodded as she took a quick a glance of me. Zelly is a doctor. She is one
FourThis day is so tiring for me. I need to deal with so many articles. Kung bakit ba naman kasi sobrang issue ng mga tao at ginawa na nilang hobby ang gumawa ng mga kung ano-ano mapansin lang. “Just answer it, Bessy. It’s loud,” Zelly hissed referring to my phone that keeps on ringing. Hindi ko tuloy maiwasang mapairap. Sinundo niya ako sa aking trabaho. Buti na lang talaga may kaibigan akong kagaya niya. "Si Mama," I said. I just stared at my phone and watch it ringing.What is it this time? Why is she calling me again? Minsan lang sila tumawag sa akin, kakamustahin ako o kaya naman pagsasabihan. "Then answer it. Baka mamaya importante ‘yan,” she said as if she is so sure about it. I heaved a deep sigh as I stared at my phone for a couple of seconds before I decided to answer it. I cleared my throat at bago pa man ako makapagsalita ay narinig ko na agad ang boses ni Mama. [Umuwi ka ngayon din. Wala ka bang balak umuwi? Alam kong gusto mong maging independent but it doesn't me
FiveHindi ko maiwasang magdilim ang paningin ko dahil kay Zeikko na nasa harapan ko ngayon. Meet the parents? Is he kidding me? Alam ko kung gaano siya kag*go, pero hindi ko naman alam na gagawin niya ang kanino. "Oh sakto nandito ka na, anak. Come on let's eat," ani mama na kalalabas lang sa kusina. Ngumiti siya sa akin na para bang kinakausap niya ako gamit ang kanyang mga mata.Anong ginagawa nila? Bakit nila hinayaan si Zeikko na pumasok sa bahay? Hindi ko maintindihan. Gusto kong magtanong ngunit ayokong ibuka ang aking bibig dahil baka kung ano lang ang lumabas mula rito. Marahas akong napabuntong hininga. Masamang tingin ang ibinaling ko kay Zeikko na nanatiling nakangiti at nagkibit balikat pa bago niya ako tinalikuran at tinungo ang kusina. Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa iritableng nararamdaman ko. Akala ko magkakaroon ako ng payapang araw ngayon pero mukhang nagkamali ako."Ate tara kain. Gutom na ako," ani Ash na nauna na ring naglakad patungo sa kusina. Halos magdab