| WHAT HAPPENED?|
// "Will anger resurface again after the paths crossed again?" \\
___
ILANG SEGONDO NA ANG LUMIPAS ngunit nanatili parin siyang nakatitig sa taong nasa harapan. Nakatulala dahil sa gulat at hindi makapaniwala sa nadatnan.
"Tsk," mahina itong napaismid. "Kung pinaglalaruan ka ba naman ng tadhana.." bulong nito na hindi niya masyadong narinig.
He compose himself and look at her, emotionless. "I didn't expect that you are here.. and will be my patient." He said trying to act casually.
She
| CLOSE TO OPEN THE PAIN |// "Will the other's pain can subside your pain?" \\___"ANONG BINABALAK niyo?" Yun kaagad ang bungad niya sa Ama matapos nitong sagutin ang tawag niya.It's been an hour, nasa garden siya ng hospital ngunit nakatanaw sa kwarto ni Sixteen na nasa loob at natutulog. Kani-kanina lang ay maagap niyang nilunasan ang pulsuhan nito matapos magulat sa nasaksihan. Gulat na gulat siya kanina at hindi niya inakalang magagawa iyon nang dating doktora.He known her for being calm and posture pero hindi iyon ang nakita niya. At sa ilang panahon na nakita niya itong nasa kulungan ay hindi ito nagsasalita tungkol sa saloobin. Masyado iton
| FIRST PAGE |// "Stories can either complete the puzzle or broke you more into pieces." \\__IT'S PASS MIDNIGHT BUT HERE in a small room, someone's laying on the bed. Completely staring blankly at the ceiling while letting her tears fall down from her eyes.Wala itong ginawang kung anumang kilos at nakatulala lang talaga. Maski ang pagpatay-sindi ng ilaw ay hindi naka-abala sa kaniyang pagkakatitig sa kisame.Kung may makakakita lamang sa kaniya ngayon ay iisipin kaagad na masyado niyang pinagtutounan ng pansin ang problema dahil sa pagkakatulala-- na ang totoo'y hindi.Katulad nang nakabalatay sa mukha niya ang nasa utak
| SECOND PAGE |// "You'll be safe and sound, someday." \\__After 4 years..[ She's 17 years old. ]__"ANONG PANGALAN MO?" Hindi siya sumagot. Nanatili siyang tahimik at nakatitig sa matandang babae na nasa harapan niya.Walang emosyon ang mukha at lalo na ng mga mata niya.Ito ang unang beses na may nagtangkang kumausap sa kaniya makalipas ang apat na taon. Walang may nais dahil mukhang natatakot ito sa kaniya. Hindi man nito alam ang dahilan kung bakit siy
| THIRD PAGE |// "Can you control those fears who always defeated you?" \\___"CONTROL YOUR FEAR, September." Mariin nitong pahayag sa kaniya.Nasa kulungan parin sila ngayon at nag-uusap kinabukasan. They're now starting to mend her and the first step, control her fears."Every step is connected. You need to control in order not to feel anxious. Not to think negativity that can results to anxiety attack then can lead to another death, September. You need to control it." pahayag nito at mahina siyang tumango."Take a deep breath. Stay calm and focus." Hinawakan pa nito ang kamay niya at hinahaplos ito ng marahan. Muli naman siyan
| FOURTH PAGE |// "Acceptance is the hardest thing to do when you already had enough because of pain." \\___"ACCEPTANCE, SEPTEMBER. Makakaya mo bang tanggapin ang nakaraan mo?"Ang mga tanong na yun ang nagpatigil ng husto sa kaniya. Kaya ba niyang tanggapin ang lahat? Ang nakaraan niya na ubod ng sakit at nagpadanas sa kaniya ng lahat ng paghihirap, matatanggap ba niya?"I-I don't know..""The next step is acceptance. Kailangan mong tanggapin ang lahat ng nakaraan na yun para muli kang makabangon." mahina siyang umiling."H-Hindi ko kaya. M-Masyadong masakit ang nakaraan ko para tanggapin ko yun." sago
|FIFTH PAGE |// "If it means to live again, then live." \\___WHAT WILL SHE DO NOW? Everything is ruined. The moment she saw how Lady Psy closed its eyes as a sign of goodbye-- she lost it. The hope that she has been slowly fading it's light. Nawawala na at parang unti-unti na namang dumidilim. Ang pag-asang magbabago pa ang buhay niya ay parang bulang naglaho.She's back at the first one. Nasa kulungan ulit siya at kagaya noon ay nakahiga lamang siya sa kama at walang emosyong nakatitig lang sa kisame. Walang sinasabi ang mga mata niya pero sapat na ang ilang butil ng luha na paulit-ulit na tumutulo para makita kung gaano siya nasasaktan at nagdud
| APOLOGY |// "Can a word sorry change everything?" \\___NOVEMBER HEIRDA, SIMON BAYNAS, AND ZHENT HALE. ITO ANG mga pangalan ng mga lalaking nasa harapan niya nang magpakilala ito. Si November ang may-ari ng abong mga mata, si Simon sa itim na mga mata, at Zhent sa brown ang kulay."N-Nasan pala ako?" mahina niyang tanong sa kanila. Nasa isang malinis na kwarto sila alam niya pero saang lugar nga ba?"You're in our place, Sept. Nasa malayo tayo at hindi ka na babalik dun sa institute." sagot ni Simon. Naka-upo ito sa may paanan niya at masuyong nakatingin sa kaniya."Sisiguraduhin namin yun. We'll protect you no matter what." seryosong wika ni Zhent na naka-upo sa sofa na nasa tapat niya lang. A
| ESCAPED |// "Who's truly lying?" \\___SHE WOKED UP from a deep slumber when she felt a presence beside her. Unti-unti niyang minulat ang mga mata at napatingin sa bintana at nakitang papasikat pa lamang ang araw. She sigh but went stilled again when she remembered something. Wala sa sarili siyang napalingon sa gilid niya at agad nahigit ang hininga nang makita si Einver na natutulog.Unti-unting kumunot ang noo niya sa nakita at agad itong hinawakan sa balikat tas niyugyog ng mahina upang gisingin."McNamara." tawag niya. Kaagad naman itong naalimpungatan ngunut hindi ito tuluyang nagmulat ng mga mata."McNamara!" inis niyang sam