// "There are things that should be left unsaid even if it's the hardest thing to hide." \\
___
He should be happy, right? Maaaring hindi na ito makaligtas ngayon dahil sa mga natamo nito. At dapat ay hindi ganito ang nararamdaman niya, dapat hindi blanko, dapat ay may sumisilay ngayon na ngiti sa mga labi niya habang tinitignan itong nawawalan na ng buhay ngunit
// "Even death can't.." \\__AMONTH IN PRISON is purely hell for Sobejana. Pinaparusahan sa bawat araw at sa gabi lang pinapahinga. Araw-araw na nakatatanggap ng iba't ibang hampas, suntok, sipa, at latigo sa buong parte ng katawan. Nakakapagod at nakakapanghina ngunit sa kabila ng mga natanggap ay nanatili siyang buhay.. o mas tamang sabihin ay gusto pa niyang mabuhay.Sa ilang taon niyang buhay ay halos purong sakit at hinagpis lamang ang naranasan niya. She want to experience the positivity of life but how can she do that? Ni hindi na nga niya halos maigalaw ang katawan dahil sa mga natamo.She's tired, exhausted, depressed, and alone. How can she find light when she already drowning in dar
// "Even time can't heal your wounds easily when you aren't even willing. It'll leave scars eventually." \\___ISANG LINGGO NA NAMAN ang lumipas at ngayon lang niya nakuhang maglakas loob na pumunta sa kulungan ng doktora.Kagaya ng palaging nakagisnan niya noon ay tumitig lang siya sa doktora. Tulala rin ito sa kawalan at mukhang wala itong balak na pumansin sa kaniya.Napabuntong hininga siya."Sixteen.." Tawag niya rito ngunit parang wala itong narinig at nanatiling nakatitig lamang sa kawalan."Sixteen.." ulit niya ngunit wala parin. He silently groan. Pinigilan niya ang inis na nagsisimula ng umusbong.Lakas loob siyang umabante at binuksan ang kulungan gamit ang susing
// "Will time forgets?" \\___A LOUD BANG ROARED inside the arena because of the gunshot. As everyone went silent because of awed and surprise, he stood up from his seat and walk away from the place.Sakto sa paglabas niya sa lugar ay doon na dumagundong ng tuluyan ang malalakas na hiyawan ng mga taong naroon. Nagsisisyahan dahil sa nasaksihan. Umismid na lamang siya't napa-iling.Naroon kasi siya sa centro ng arena kung saan malayang naglalaban sa mga paligsahan ang mga kasapi ng Zeus Organization.Zeus, it's a hidden organization for just a normal persons. They are the hidden force of the governments to handle large cas
| WHAT HAPPENED?|// "Will anger resurface again after the paths crossed again?" \\___ILANG SEGONDO NA ANG LUMIPAS ngunit nanatili parin siyang nakatitig sa taong nasa harapan. Nakatulala dahil sa gulat at hindi makapaniwala sa nadatnan."You're my Doctor?" Napatigil siya nang marinig ang boses nito."Tsk," mahina itong napaismid. "Kung pinaglalaruan ka ba naman ng tadhana.." bulong nito na hindi niya masyadong narinig.He compose himself and look at her, emotionless. "I didn't expect that you are here.. and will be my patient." He said trying to act casually.She
| CLOSE TO OPEN THE PAIN |// "Will the other's pain can subside your pain?" \\___"ANONG BINABALAK niyo?" Yun kaagad ang bungad niya sa Ama matapos nitong sagutin ang tawag niya.It's been an hour, nasa garden siya ng hospital ngunit nakatanaw sa kwarto ni Sixteen na nasa loob at natutulog. Kani-kanina lang ay maagap niyang nilunasan ang pulsuhan nito matapos magulat sa nasaksihan. Gulat na gulat siya kanina at hindi niya inakalang magagawa iyon nang dating doktora.He known her for being calm and posture pero hindi iyon ang nakita niya. At sa ilang panahon na nakita niya itong nasa kulungan ay hindi ito nagsasalita tungkol sa saloobin. Masyado iton
| FIRST PAGE |// "Stories can either complete the puzzle or broke you more into pieces." \\__IT'S PASS MIDNIGHT BUT HERE in a small room, someone's laying on the bed. Completely staring blankly at the ceiling while letting her tears fall down from her eyes.Wala itong ginawang kung anumang kilos at nakatulala lang talaga. Maski ang pagpatay-sindi ng ilaw ay hindi naka-abala sa kaniyang pagkakatitig sa kisame.Kung may makakakita lamang sa kaniya ngayon ay iisipin kaagad na masyado niyang pinagtutounan ng pansin ang problema dahil sa pagkakatulala-- na ang totoo'y hindi.Katulad nang nakabalatay sa mukha niya ang nasa utak
| SECOND PAGE |// "You'll be safe and sound, someday." \\__After 4 years..[ She's 17 years old. ]__"ANONG PANGALAN MO?" Hindi siya sumagot. Nanatili siyang tahimik at nakatitig sa matandang babae na nasa harapan niya.Walang emosyon ang mukha at lalo na ng mga mata niya.Ito ang unang beses na may nagtangkang kumausap sa kaniya makalipas ang apat na taon. Walang may nais dahil mukhang natatakot ito sa kaniya. Hindi man nito alam ang dahilan kung bakit siy
| THIRD PAGE |// "Can you control those fears who always defeated you?" \\___"CONTROL YOUR FEAR, September." Mariin nitong pahayag sa kaniya.Nasa kulungan parin sila ngayon at nag-uusap kinabukasan. They're now starting to mend her and the first step, control her fears."Every step is connected. You need to control in order not to feel anxious. Not to think negativity that can results to anxiety attack then can lead to another death, September. You need to control it." pahayag nito at mahina siyang tumango."Take a deep breath. Stay calm and focus." Hinawakan pa nito ang kamay niya at hinahaplos ito ng marahan. Muli naman siyan