เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 12
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-02-06 06:02:22Padabog na kinuha ni Jing-Jing sa aming backpack ang mga pamalit niya, shampoo, sabon, at tuwalya.
Paglinga ko sa direksyon ng aking mga kasama, halos lahat sila ay nakasenyas ng "Lagot ka!" habang mga nakatawa.
Sinundan ko lamang si Jing-Jing hanggang sa makarating sa hilera ng shower booth na yari sa konkreto at bakal na pintuan. Agad siyang pumasok sa loob at isinabit ang kanyang mga dalahin.
"Bhy, may galit ka ba talaga sa akin?" pambasag ko sa tahimik na namamagitan sa amin.
Akala ko'y magbabanlaw na siya nang muli siyang lumabas. Galit nga ang mukha at kinurot ang kanang braso ko.
"Ahhh...bakit?," mahinang inda ko.
"Nagtatanong ka pa...type mo si Ira no? Mas malaking boobs ba gusto mo?", ratatat niya na waring may tutulong luha sa sobrang inis. Tikom rin ang kanyang mga kamao.
Hinimas ko ang kanyang kinurot dahil sa hapdi nito.
"Ano ka ba, Bhy...pa'no mo naisip 'yan?"
"Eh kanina mo pa siya pinupuri eh...,"
"Nagpapasalamat lang naman ako...", paliwanag ko.
"Pasalamat? eh bakit may cute naman ng smile mo?", galit talaga siya.
"Bhy, selos lang 'yan...aylabyu!,"nginitian ko siya pero hinampas niya naman ako sa kanang balikat.
"Aylabyumor pero kagabi ka pa eh...", may luha na talagang pumatak sa mga mata niya.
Niyakap ko siya agad.
"Ano ba kasing problema, Bhy? Tell me...," usisa ko muli.
"Ano ba kasing ginawa mo kagabi, Bhy? Bakit hinubaran mo kami lahat? Hindi ka pa ba nakuntento sa katawan ko?", humagulgol na siya habang kinukurot naman ang kanang balikat ko.
"What?," gulat kong reaksyon na pakapit kong hinawakan ang mga braso niya upang mas makita ko siya.
"Ano 'yang sinasabi mo? Anong hubad kayo lahat?," takang takang usisa ko.
"Yung sigaw kagabi ni Chyna, nagising kami na pare-parehong walang kahit anong suot...eh ikaw lang yung huling lalake na pumasok doon kagabi sa kwarto di,ba?," basa pa rin ang pisngi ng luha.
"So, ganoon kababa tingin mo sa akin? Tingin mo magagawa ko hubaran kahit yung pinsan ko? Magagawa ko yun na di man lang kayo nagising? Ganoon ba ako kagaling at kawalang respeto sa relasyon natin? Hindi ba dapat magalit ako dahil may ibang nanghubad sa'yo kagabi?," umiba na ang tono ng boses ko dahil sa nalaman ko.
"Sorry, Bhy kasi ikaw lang naman yung huling lumabas sa kwarto namin at may hawak ng susi...hindi ko rin alam kung paano kami nahubaran lahat nang di nagigising...," sa mga sandaling ito napaisip na siyang imposible ko nga magawa ang lahat ng iyon.
"May masakit ba sa katawan n'yo nang magising kayo?," pag-iimbestiga ko.
"Wala naman, Bhy kasi masarap naman tulog ko kagabi hanggang sa manggising sila...,"eksplenasyon niya.
"Sige, pumasok ka nga sa loob...tignan ko...,"
Kapwa kami pumasok sa loob ng shower booth at binuksan ko ang ilaw upang maliwanag kong makita ang kanyang katawan. Pinahubad ko lahat sa kanya at unti-unti kong tinignan ang lahat sa kanya.
Walang chikinini. Walang kagat. Walang pasa. Walang bakas ng hampas o anuman. Buti na lang.
"Mukhang ginusto lang talaga makita kayong nakahubad...sana lang walang kahayupang ginawa sa inyo...,"
"Hala, Bhy...ano naman yang sinasabi mo? tinatakot mo naman ako eh," wika niya na napayapos na sa akin.
"Sige na magbanlaw ka na...dito lang ako sa labas...,"
"'Wag mo ako iwan dito, natatakot na ako...,"paghigpit ng yapos niya upang pigilan akong lumabas roon.
"Sige na, magbanlaw na tayo...,"ikinatuwa niyang tugon ko.
Pagbukas niya ng shower ay pareho kaming agad na nabasa. Tinulungan ko siyang shampuhin ang kanyang buhok na hanggang kalahati ng kanyang likod. Ganon din ang kanyang ginawa sa akin. Isinunod naman namin ang pagsasabon.
Dahil sa kapwa kami walang saplot at hindi maiwasan magdikit ang aming mga balat, nakukuryente kaming matukso. Sumandal siya sa aking dibdib at lumapat ang kanyang puwetan sa aking pag-aari. Di na napigil pa.
Habang patalikod kaming magkahalikan ay nilalamog ko naman ang kanyang malamang dibdib.
Sa posisyong iyon, inabot ko ang kanyang hiyas at pinaglaruan ang nasa pagitan noon na lalo nagpainit sa kanya. Itinaas niya pa ang kanyang paa at ikinatang sa dingding upang mas malaro ito ng mga daliri ko. Tinangka niya na rin abutin ang akin at hilahin ng pababa at pataas habang nananatili siyang nakatalikod sa akin.
Sa di inaasahang pagkakataon ay nahila niya si Manoy at eksaktong naipasok sa kanyang hiyas.
Nabigla siya sa nangyari at napanganga sa kirot na naramdaman habang sa unang pagkakataon ay naranasan ko ang hinihintay kong sandali.
Nais niyang humilagpos ngunit kinabig ko ang kanyang nakataas na paa kaya't dumulas ito at lalong bumaon ang aking taglay sa kanya.
"Bhyyyyyy....,"ungol niya na di ko mawari kung pag-inda o nasasarapan ngunit hindi niya agad mailabas sa kanyang loob kaya dinahan-dahan kong ilabas pasok.
"Bhyyyyy...'wag...baka.... mabuntis...mo ako....awwww....,"
"Hindi kita bubuntisin, Bhy....,"hindi ko na nalabanan ang sarili ko sa sarap na nararamdaman kaya hindi ko siya pinakawalan sa bisig ko habang inuulit-ulit ang paglabas pasok sa kanyang kalooban.
Nabingi na ko sa kanyang pag-inda at kahit natusok na ang balat ko sa bumabaon niyang kuko...hindi niya ako napigilan hanggang sa bumilis ang indayog ko.
Nang ramdam ko na ang nalalapit na wakas ay saka ko hinugot ang aking batuta at tamang iniluwal ang hinintay na ginhawa.
"Bhy...bakit mo pinasok? ang sakit...,"pag-inda niya muli.
"Sorry Bhy...ngayon lang kasi 'to nangyari sa akin...nasabik ako gawin sa'yo...sorry...,"halong paglalambing na pagtatanggol sa sarili ko.
"Tulungan mo ako magbihis...loko ka talaga...'pag ako talaga nabuntis, lagot tayo kay Mama at Papa...,"nagsusuot na ng kanyang salawal ay kapit nya pa rin ang waring hapdi ng puson.
"Sorry Bhy...aylabyu...," paglalambing ko muli.
Hinampas niya muli ako habang nagdadamit na at nagsabing:
"Ayyyylabyumor....pasalamat ka mahal kita...,"nangingiti ngunit tipong asar pa rin.
"Mas mahal pa kita lalo ngayon..," sabay kiss muli sa kanyang labi.
บทล่าสุด
BAGAC Chapter 107
Hindi tumila ang taglay na liwanag ng medalyon. Bagkus, mas lumala pa ang inaalok nitong sinag sa harap ng kalaban. Nanatili ang angil ng elemento dahil sa hapdi nito sa mata nang para bang may usok o ulap na iniluwal ang medalyon hanggang sa humulma ito ng isang di inaasahang katauhan. Kung ang mga kaluluwang naroon ay himala na sa mga mata namin, mas napadilat kami sa sopresang alok ng medalyon. "Manong!," bilib na bilib at maluha-luhang bigkas ni Mang Rodrigo nang magisnan ang iniidolong Batlaya. "Mang Lindo!!?!," sabay-sabay naming gulat na pagsasalita na pagkaraka'y naging pangumpletong silay ng pag-asa sa aming mga puso. Ngumiti siya at isa-isa kaming sinilayan bago itinuon ang pansin sa halimaw na nasa kanyang harapan. "Ang akala mo ba ay sa'yo ang huling halakhak? Akala mo ba hindi na tayo magkikita pang muli?," matalim na tingin ni Mang Lindo sa kalabang ngayon pa lang madidilat ng maayos pagpikit ng ilaw na nagmumula sa medal
BAGAC Chapter 106
Subalit ano ang magagawa nilang natitirang tatlo kung ang kailangan ay labin-dalawang nilalang sa bawat kanto ng pulang lambat. Ano pa ang magiging silbi namin kung may mga nawalan na ng malay, napilayan, nasugatan, at hindi na makaya pang makatayo sa aming hanay. Habang patuloy sa pagwawala ang halimaw na natakluban ng net, blanko pa ang utak nila Tito Ato, Tatay Bong, at lalo na si Brix sa kung anong solusyon pa ang maaari nilang maihain sa kasalukuyang sitwasyon. "Ian, hindi mo na ba talaga kaya makatayo diyan? wika ni Tito sa aking pinsan sapagkat tanto niya na iyon lamang lambat ang magiging kasagutan ngunit kailangan makumpleto ang may hawak sa mga kanto nito. Hindi na nakuha pa makasagot ni Ian dahil sa labis na sakit ng katawan bunga ng pagbagsak mula sa bubong. Magkatinginan man ang magkapatid na si Tatay Bong at Tito Ato, wala silang ideya na maisip paano pa wawakasan ang giyerang ito. Kaunti na lang at tatablan na rin si Tito ng pag
BAGAC Chapter 105
Nablanko kami sa aming mga dila. Walang tinig ang maibulalas nang iyo'y maganap sa amin mismong harapan. Tanging mga pagkagitla at pagpatak ng luha ang banaag sa aming mga mukha. Sa loob ng mahigit isang linggong dinamayan kami at pinakaisahan ni Kuya Bobby, nagwakas ang kanyang buhay sa isang marahas na paraan. At ngayon, habang nakatindig ang elementong humihinga sa putik sa gitna, tatlo kaming naiwan na nasa tiyak na kapahamakan. Ako na nasa mga basag na paso at taniman ni Nanay Belsa sa kaliwang gilid, si Emong na nakatago lamang sa isang tabla ng nasirang ataul, at si Tito Ato na nagkubli sa isang malapit na puno sa kanan. Isang bagay lamang ang gumugulo sa isip ngayon ng halimaw sa aming harapan. Sino sa aming tatlo ang isusunod niyang utasin? Sa kadiliman ng gabi at sa di maipaliwanag na lagim sa paulit-ulit na pagkurap ng langit, apat na nilalang ang nag-aala-tsamba sa pagkakataon. Makitid ang mga pagitan sa aming compound at tanging a
BAGAC Chapter 104
Habang nakatulala kami sa eksena nila Tatay at Nanay, naglalawa naman ang tubig na umaagos mula sa hose na hawak ni Max at kapansin-pansin na naitutulak na nito ang ilang butil ng buhangin na malapit sa bahay. Nang dagling muling magpumiglas ang Taong Buhangin, nagulat kaming lahat maging si Max na napakislot ang pag-amba ng hose at umabot ang talsik nito sa paanan ng kalaban. Sa anggulong kinalalagyan ko, kitang kita ko ang waring pagkatunaw ng ilang daliri nito sa paa at para bang nalusaw ang ilang parteng tinamaan ng tubig. Sa natagpuan kong kondisyon ng Taong Buhangin, agad kong inagaw ang hose kay Max at maliksing itinuon sa kalaban. "Max, isagad mo ang lakas ng tubig!," sigaw ko na nagpapanic sa aking pinsan na nagkandarapa sa pagmamadali. Ang naggugumalit na pagtayo ni Mang Hamin at balak niyang pagsugod sa aking magulang ay naantala nang maramdaman niya na nalulusaw na ang ilang bahagi ng katawan niya na tinamaan ng tubig na winawagayw
BAGAC Chapter 103
Buo ang galak ng konsentrasyon ni Hamin sa kanyang pagpapaabo sa bangkay ng aking ama nang mula sa katawan ni Tatay Bong ay sumulpot ang isang kamay upang kapitan ang braso ng kalaban. Sa lakas na taglay ng pumipigil sa braso ng Taong Buhangin, unti-unting naalis sa mukha ni Tatay Bong ang palad nito at paunti-unti ring napausog. "Akala mo ba hahayaan ko na ganoon mo lang maaabo ang lahat?," pasigang tinig ng pabangon na si Tatay Bong. Dahan-dahan na nakabwelo ang aking ama na makaangat upang makaupo hanggang sa bigyan niya ng isang malakas na patagilid na sipa sa batok ang aming kalaban. Agad na tumimbuwang ang Taong Buhangin at mabilis na nakabangon si Tatay upang siyang magtanggol sa amin. Namangha ang mga babaeng kasama namin na siyang saksi lamang ng sandaling iyon dahil pare-pareho kaming mga lalake na nawalan ng malay sa pagkakaitsa gawa ni Mang Hamin. Bagamat kaluluwa lamang ang nakikita nilang buhay na buhay sa kanilang paning
BAGAC Chapter 102
Sumigla ang paningin ni Hamin nang sumambulat mula sa loob ng kabaong ang bangkay ng aking ama. Para sa kanya, mas magiging madali ang kanyang kinakailangang gawing pag-aabo rito. Sa pagkakabunyag nito sa mata ng kalaban, wala kaming ibang maisip kundi isaalang-alang na ang aming buhay para lamang masiguradong hindi siya magtatagumpay. Mabilis na pinagtulungang maibalik ni Chadie, Max, at Kuya Bobby ang bangkay ni Tatay Bong habang ako, si Tito Ato, at si Emong ang lakas loob na tumindig at humarang upang takpan sila. "Ohhhh!!!! Hahahaha... At kayong mga ordinaryong nilalang ang nagmamatapang sa aking harapan ngayon!!!! Hahahaha...," malagim na tinig ni Hamin na siyang Taong Buhangin. Muling tumayo si Dennis sa pagkakahiga at nagsaboy ng liwanag sa harap ng kalaban. Dahilan upang panandalian ay masilaw ito. "Papasukin n'yo silang lahat sa loob pati na ang bangkay ni Tatay mo!," matinis na pagsigaw ni Dennis sa akin. Lahat ay inudyukan
