Chapter 3

Pumunta si Adeline sa bahay ni Drake noong sumunod na araw, sa pag-aakalang makikita niya ito ngunit sa kasamaang palad, nang papasok na siya sa gate ng kanilang village ay nakita niya ang sasakyan ng lalaki na papalabas na. Sumilip siya sa bintana at nakita niyang si Drake iyon. Tatawagin na sana siya nito ngunit napigilan niya ang sarili nang mapansing baka hindi na naman siya nito pansinin at mapahiya lamang siya. Napabuntong-hininga na lang siya saka nagpatuloy sa pagmamaneho sa bahay ng lalaki.

 Ipinarada niya ang kanyang sasakyan at pumasok sa bahay, nakita niya ang ina ni Drake na sa sala. Nakaupo at nakatingin sa kawalan at parang may kung anong malalim na iniisip at problema.

 "Tita Samantha." Tinawag niya ang babae at nagulat ito nang makita siya. Tumayo ang ginang nang makita siya, mula sa sofa at lumapit sa kanya para yakapin siya.

 "Adeline." Isang mainit na yakap ang ibinigay niya rito. "It's good to see you. How are you doing, honey?" Tanong niya saka siya dinala sa couch para maupo.

Ang nanay ni Drake ay 56 taong gulang na, kasing edad ng nanay ni Adeline ngunit napakabata niya para sa kanyang edad. Kapag nakita mo siya, hindi mo aakalain na siya ay higit sa 50's. She has a very white skin that'll go pinkish if you try to pinch it, meron din siyang pink lips and a very beautiful brown eyes. Napaka silky at straight ng buhok nito at napakaganda niya. Ganoon din sa asawa niyang si Tiyo Lucio Masyado din siyang gwapo. No wonder gwapo din si Drake. Nakuha niya ang lahat ng tingin mula sa kanyang mga magulang.

"I'm good Tita. How about you? Parang malalim and iniisip mo kanina bago ako dumating ah." Sabi niya saka umupo sa tabi nito.

 "Ayos lang ako. Kamusta ang mama at papa mo?" Tanong nito sa kaniya. Naramdaman ni Adeline ang lungkot sa Bose's nito kahit pa ngumiti ito sa kaniya. 

 "Pareho silang busy and in good condition Tita. Doing well in the business, as usual." Sinabi niya na nagpawala sa ngiti ng ginang at napagtanto niya na hindi ito ang tamang sabihin. Nakalimutan niyang hindi maganda ang takbo ng negosyo ng kanyang Tita sa ngayon.

 "Ang sarap naman pakinggan kung ganoon." Sagot ni Tita Samantha niya may bahagyang ngiti.

 "Sa totoo lang Tita, pumunta ako dito kasi may narinig akong balita mula kay Daddy. Totoo po ba?" Tanong niya na ikinatingin ng babae sa kanya.

 "Ohh. Okay lang. Kung hindi maayos ng asawa ko ang problema, malamang kailangan na nating magpahinga muna sa negosyo at mag lie low." Malungkot itong ngumiti sa kanya. Nang makitang malungkot ang kanyang ngiti ay sumasama ang loob ni Adeline.

 "May maitutulong ba ako sa iyo Tita? Sabihin mo lang sa akin. Baka matulungan ka rin nina Mama at Papa." Sabi niya, ayaw niyang nakikita itong malungkot. Parang magulang na din kung ituring niya ang pamilya ni Drake. 

 "I don't think you can, honey. But don't worry, if time comes that I'll ask for help. You'll be the first person that I'll ask for it." Sabi ni Tita Samantha na nagpatibok ng puso niya.

 "Lagi akong nandito para tulungan ka Tita. Sabihin niyo lang po." Siya'y ngumiti ng matamis sa ginang. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Umalis siya?" tanong ni Drake sa kasambahay. Kararating lang niya sa bahay ni Natasha at sinabihan siya ng kasambahay na umalis na siya. Kinuha niya ang phone niya sa bulsa at dinial ang number ni Natasha pero hindi ito nagring at tanging *toot toot* lang ang naririnig niya.

 *Kakaiba. Hindi siya umaalis ng bahay nang hindi tumatawag sa kanya. Baka may photoshoot siya at nakalimutan niyang sabihin sa kanya?* Napaisip siya.

 "Siguro hihintayin ko na lang siya dito." Sabi niya saka umupo sa couch. "Sinabi ba niya sa iyo kung saan siya pupunta? Parang hindi ko siya macontact. Bakit kailangan pa niyang patayin ang phone niya." He said still trying to call her pero hindi niya makontak.

 "Uhm. Actually sir, she didn't tell me where she is going. She just told me to keep an eye on the house for the meantime kasi may lakad daw siya." Sagot ng maid sa kanya at umiling lang siya.

 "Sige." Simpleng sagot niya.

 "Pero may dala siyang bagahe nang umalis siya." Dagdag pa ng kasambahay na ikinagulat niya ng tingin.

 "Anong ibig mong sabihin?" Tanong niya.

 "Nakita ko siyang nag-impake ng mga gamit niya."

 Biglang napatigil si Drake sa narinig niya saka tumakbo agad sa kwarto ni Natasha. Naging mabigat ang kanyang paghinga. Ayaw niyang isipin pero paano kung umalis si Natasha.

 *Hindi, hindi. Hindi niya magagawa sa akin iyon. She just can't do that.* He muttered in his mind.

 Nang buksan niya ang pinto ng kwarto ni Natasha, diretso niyang binuksan ang aparador nito at napalunok nang walang makita. Walang laman ang wardrobe niya. Sinuri niya ang bawat bahagi ng aparador ngunit wala siyang nakita ni isa. 

Bigla siyang napaupo sa sahig. Parang nanghina siya, hindi niya akalaing iiwan siya ni Natasha ng ganun-ganun lang. Noong napagdesisyunan na niyang suportahan siya sa kanyang mga pangarap, doon na niya ito iniwan ng walang kamalay-malay. Pakiramdam niya ay pinagtaksilan siya. Tumulo ang luha sa kanyang mga mata sa pagkakataon na iyon. Masakit na parang impiyerno ang binagsakan niya. 

 *Ito na ba ang parusa ko sa pagiging sobrang possessive sa kanya? Hindi naman ako nanloko, binigay ko naman lahat at ang husto. Ang gusto ko lang ay makasama siya. Magkasama kami habang buhay, hanggang sa pagtanda, pero bakit? Bakit kailangan niya akong iwan?*

 Tumayo siya mula sa pagkakahiga at tumingin sa paligid ng silid. Ang kanyang titig ay napako sa mesa kung saan nakapatong ang isang papel. Pinuntahan niya ito para kunin.

 * Dear Drake,

 Sana sa oras na makita at mabasa mo ang liham na ito ay nakaalis na ako papuntang New York. I'm sorry for not telling you soon enough na aalis ako ng ganito kaaga dahil alam kong pipigilan mo lang ako. At hindi ko hahayaang gawin mo iyon. Alam mo bang matagal ko na itong pangarap. Sana maintindihan mo ako. Hindi ko hihilingin na huwag mo akong kamuhian dahil iniwan kitang walang kamalay-malay at walang paliwanag. At gusto ko lang malaman mo kung gaano kita kamahal. Huwag mong kalimutan na laging alagaan ang iyong sarili at kumain sa oras. Huwag masyadong matigas ang ulo at sa huling pagkakataon, I LOVE YOU MY MAN.

 Yours,

 Your woman *

 Isa-isang bumagsak ang kanyang mga luha nang matapos niyang basahin ang sulat. Fuck!

 Nilukot niya ang kapirasong papel.

 "So yun? Ganun lang? After everything, she left me with some shit piece of a paper?" Galit siya sa sobrang galit. Hindi pa rin siya makapaniwala.

 Puno ng galit ang isip niya. Ang kanyang mga iniisip ay puno ng hindi maisip na mga bagay. Ang kanyang mga kamay ay lumukot sa mga kamao.

 Hinding-hindi niya makakalimutan ang araw na ito. Hindi niya makakalimutan ang ginawa nito sa kanya.

 Padabog siyang lumabas ng kwarto ng babae at dumiretso sa kotse niya. Sinuntok niya ang manibels ng kanyang sasakyan at nagmura na parang wala nang bukas.

 Kailangan niyang uminom. Kailangan na niyang kalimutan siya. Kailangan niya itong mawala sa sistema niya

.