Nagulat si Kyro sa sinabi ni Vaiana. “Bakit hindi mo sinabi noong huli?” malamig niyang tanong.Hindi agad nakasagot si Vaiana ngunit may hinanakit sa tinig nito nang magsalita ito, “Hindi mo naman ako binigyan ng pagkakataong magpaliwanag noon.”Bumalik sa alaala ni Vaiana ang huling pag-uusap nila—yung panahong tinalikuran siya ni Kyro nang walang pasintabi, walang paliwanag, walang pagdinig kahit isang salita.Nagtaka si Kyro at muling nagtanong, “Kung hindi ikaw ang nagdala kay Kyla, dapat hindi kayo magkakilala. Pero sa unang beses na nakita ko siyang kasama mo, parang matagal na kayong magkaibigan. Mukha kayong magkakilala na.”May duda na sa tinig ni Kyro. May mali sa pagkukuwento ni Vaiana. Hindi tugma ang mga detalye.Buti na lang, noong hinahanap pa lang niya si Kyla, naging maingat siya. Hindi siya nagkuwento kanino man na naghahanap siya ng kapalit o "stand-in." Dahil doon, may pagkakataon pa siyang iligtas ang sarili.“Dalawang beses ko lang siyang nakita,” sagot ni Vaian
Dapat ay masaya si Vaiana—ginawa ni Kyro ang bagay na gusto niya. Pero sa halip na kasiyahan, nanatili siyang tahimik, pinipigil ang sarili, at marahang pinagdikit ang kanyang mga labi.Napansin ni Kyla na pareho silang may mabigat na ekspresyon ni Kyro. Ayaw niyang manatiling malamig ang hangin sa paligid kaya pilit niyang binasag ang tensyon. “Miss Vaiana,” masiglang yaya niya, “kumain na lang tayo. Samahan mo na ako.”Ngumiti siya habang nagpapaliwanag, “Alam n’yo po ba, ang sarap magluto ng Tita ko. Kahit anong gusto mong kainin, kayang-kaya niyang gawin. Amazing ‘di ba? Dapat matikman mo ang luto niya, promise, sobrang sarap!”Napatingin si Vaiana kay Kyla, at may pag-aalangan sa kanyang tinig. “Wala na siguro sa lugar…”“Hindi, okay lang! Please?” mabilis na sagot ni Kyla. Tapos ay tumingin siya kay Kyro na para bang humihingi ng pahintulot, “Mr. de Vera, okay lang po ba kung makikikain si Miss Vaiana sa akin? Ang tagal ko na pong nandito pero wala akong kasabay sa pagkain. Naka
Si Karen ay likas na mapanlait—lalo na sa mga taong sa tingin niya ay mas mababa kaysa sa kanya. Sa bawat pagkakababa ng loob ni Vaiana, tila mas nasisiyahan siya, na parang may napapatunayan sa sarili.Habang si Vaiana naman, tahimik lang sa isang sulok, nangingitim ang mga mata at maputla ang mukha. Malinaw ang lungkot sa kanyang mga mata, ngunit sa ilalim niyon ay unti-unting namumuo ang isang matinding damdamin: paghihiganti. Hindi niya ito gusto, pero hindi niya rin mapigilan. Ang sakit ay unti-unting nagiging apoy sa dibdib niya.Nang makita ni Karen ang itsura ni Vaiana—maputla, tahimik, at tila wala sa sarili—bahagyang ngumiti ito, may bahid ng pagmamataas. Nakita niyang sapat na ang epekto ng kanyang mga salita. Hindi na niya kailangan pang dagdagan. Baka masayang lang laway ko, isip niya.At sa totoo lang, may laman din ang sinabi ni Karen.May isa pang babae ngayon sa loob ng villa. Hindi ito basta ordinaryong bisita—naninirahan na ito roon.Sa pagkakaalam ni Vaiana, si Ky
Inilapag ng kasambahay ang isang tray ng tsaa sa gitna ng mesa sa harap ng sofa. “Miss Kyla, ang inyong tsaa,” mahinahon nitong sabi.Napabalikwas si Kyla sa kanyang pagkakaupo. Agad niyang inalis sa pagkakayakap ang malambot na unan at umayos ng upo, tila nahuli sa isang kilos na hindi nararapat. Tumingala siya sa kasambahay at maingat na ngumiti. “Ah, okay. Thank you po.”Tinapunan niya ng tingin ang mga tasa sa mesa—pino ang pagkakagawa ng mga porselana, at ang tsaa ay may halong mga bulaklak, tila rosas. Nakalutang ang mga petals sa ibabaw ng mainit na inumin. Amoy pa lang, para na siyang napanatag.Kinuha niya ang tasa at dahan-dahang lumagok. Napasinghap siya. May banayad na tamis at halimuyak ang tsaa, at sa bawat lunok, para bang unti-unting nawawala ang pagod at kaba sa kanyang dibdib."Ang sarap," bulong niya. "Hindi pa ako nakainom ng ganitong kasarap na tsaa."Sa dami ng magagarang bagay sa paligid—ang malambot na sofa, ang eleganteng kurtina, at ang kakaibang katahimikan
Nanigas ang mukha ni Kyla, mahigpit ang pagkakakuyom ng kanyang mga kamao. Palihim niyang kinakamot ang palad, sinusubukang kontrolin ang kaba.Napansin ni Kyro ang pananahimik ng dalaga. Muli siyang napakunot-noo at malamig na tanong ang lumabas sa kanyang bibig, “Gano’n ba kahirap sagutin?”Sa labas ng lounge, sakto namang dumating si Vaiana. Nagmamadali siyang bumalik ngunit nahinto rin nang marinig ang tanong ni Kyro mula sa loob—matulis, malamig, at punong-puno ng tensyon. Inabot na niya ang doorknob pero muling binitawan. Alam niyang hindi siya dapat pumasok pa.Sa loob, naramdaman ni Kyla ang lalong pagbigat ng presyong bumalot sa kanya. Lalo pang bumigat ang dibdib niya sa malamig na boses ni Kyro at sa bigat ng presensya nito. Dahan-dahan siyang tumingin sa lalaki. Sa hitsura pa lang nito, alam mong hindi siya basta-bastang tao—may awtoridad, may kapangyarihan. At higit sa lahat, mapanganib.Isang maling hakbang, maaaring ikasira ng buhay niya.Mahinang tinig ang lumabas sa k
Napahinto si Kyro sa kanyang paglalakad matapos marinig ang sinabi ni Dexter. Mabigat ang kanyang tingin habang bumaling sa assistant."Anong babae ang tinutukoy mo?" malamig niyang tanong, mababa at puno ng tensyon ang boses.Pakiramdam ni Dexter ay para siyang nilagyan ng kutsilyo sa leeg. Napalunok siya sa kaba.Mag-asawa naman sila, pero bakit parang mas komplikado pa ito kaysa sa pelikula? Hindi pa rin niya maintindihan ang sitwasyon. Ang asawa, naghahanap ng babae para sa one-night stand ng mister? Tapos, ang mister, bagama’t lihim ang kasal, parang may tinatago ring damdamin.‘Hindi ko na alam kung sinong tama o mali. Ako na lang yata ang naluluto sa gitna—parang palaman sa biscuit.’ sa isip ni Dexter.Pilit niyang nilunok ang kaba at mahina niyang sabi, "Ah… ‘yong… babae po ng one-night stand mo, Mr. de Vera."Pagkasabi pa lang niya, agad na naramdaman ni Dexter ang malamig na katahimikan. Hindi na kailangang magsalita pa si Kyro, dahil ramdam na ramdam niya ang galit na pinip
Nagulat si Vaiana sa narinig niya mula kay Kyro. Hindi niya inasahang maririnig ang ganung mga salita mula sa bibig ng lalaki.Ang mga halik nito sa kanya ay nagsimula sa banayad, ngunit unti-unting naging mapusok—taglay ang pag-aangkin ng isang lalaking ayaw magpahuli sa kanyang nararamdaman. Nahulog saglit si Vaiana sa isang tila panaginip, nawalan ng linaw ang kanyang isipan.Ngunit nang maramdaman niya ang lamig sa kanyang katawan, doon siya natauhan. Napagtanto niyang nabuksan na ni Kyro ang kanyang pajama, at ang malamig na hangin na tumama sa kanyang balat ay gumising sa kanyang katinuan. Napatingin siya sa kanyang tiyan—at bigla siyang kinabahan. Agad niyang itinulak palayo si Kyro."Huwag!" mariing sabi ni Vaiana.Si Kyro, na noon ay lubos nang nadadala ng emosyon, ay napabalikwas sa pagkabigla. Natigilan siya sa biglang pagtulak ng babae. Ang mga mata niya ay napuno ng pagkalito at bahagyang takot—tila nabasa niya ang pagtanggi at pagtutol sa bawat kilos ni Vaiana.Ang datin
Agad na pinunasan ni Vaiana ang mga luhang tumulo sa kanyang mukha, pilit na binura ang bakas ng emosyon sa kanyang mga mata. Gusto niyang magmukhang normal, kaya’t huminga siya nang malalim at tumingin kay Kyro.“Ang dami mong nainom ngayon,” sabi niya, pilit na pinapanatili ang tono ng boses. “Humiga ka na, matulog ka na.”Hindi naman nagkamali si Kyro. Bahagyang kumunot ang noo niya, at muling nagtanong, “Umiiyak ka ba kanina?”Napayuko si Vaiana nang hindi niya namamalayan. “May pumasok lang na dumi sa mata ko,” palusot niya, hindi magawang tingnan si Kyro sa mata.Pero hindi siya tinantanan ng lalaki. “Bakit ka umiiyak?” tanong muli nito, may bahid ng seryosong pag-aalala sa boses.Bihira niyang makita si Vaiana na lumuha. Kaya kapag umiiyak ito, alam niyang may dahilan. Malalim. Masakit.Nanatili ang tingin ni Vaiana sa katawan ni Kyro, saka siya dahan-dahang nagsalita, may halong kaba at alinlangan, “Pinunasan ko ang katawan mo kanina... nakita ko ang dami palang sugat mo. Hind
"Pasensya na po, Mr. de Vera. Ako po ang may kasalanan kanina. Hindi ko agad napigilan ang nangyari, kaya tuloy napasama ang loob ninyo. Sisiguraduhin ko pong hindi na ito mauulit," mabilis na pag-amin ni Vaiana, halatang takot na baka magalit ito at magkaroon pa sila ng matinding pagtatalo.Hindi na siya nagtangkang magpaliwanag pa o makipagtalo. At dahil dito, muling nagsalita si Kyro, "Mabilis kang umamin ng pagkakamali. Sige, sagutin mo ako—public o private ba ang ginawa mo kanina?"Malinaw para kay Kyro na ang ginawa ni Vaiana ay makasarili. At kahit hindi ito umimik, ramdam niyang nasaktan siya.Mabilis na sumagot si Vaiana, "Public po, Mr. de Vera. Hangga’t ako po ang secretary ninyo, responsibilidad ko ang bawat kilos ko. Kung gusto n’yong bawasan ang sahod ko, wala po akong tutol."Napuno ng katahimikan ang paligid. Si Kyro ay tila naputulan ng sasabihin, ngunit bakas sa mukha niya ang pagkainis.Wala siyang maipintas sa sagot ni Vaiana, kaya wala na siyang ibang sinabi pa. P