Mag-log inShare
Bon Appetit CHAPTER 128
Huling Na-update:
2025-05-09 01:48:13
Kaugnay na kabanata
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 129
Mabilis lumapit si Tony. Pagkakita niya kay Fortuna, natigilan siya. Napakapit siya sa dibdib, parang tinamaan ng kung anong emosyon na hindi niya agad masayod.“Diyos ko, Fortuna…” bulong ni Tony habang lumalapit.Pagkatapos ng ilang segundo, niyakap niya ang kapatid. Mahigpit. Mainit. May luhang pumatak sa balikat ni Fortuna.“Kuya…”“Dito ka na. Ligtas ka na. Hindi ka na niya mahahawakan. Nandito kami.”“Maraming salamat, anak,” bulong ni Jinky. “Maraming salamat sa pagtanggap sa amin.”“Dito kayo titira hangga’t gusto ninyo. Dito magsisimula si Fortuna. Sa lugar na ‘to. Sa buhay na hindi na niya kailangang itago ang luha niya.”Hindi nagsalita si Jack. Tahimik lang siyang nakatingin sa anak niya habang pinipigil ang pagpatak ng luha. Sa isip niya, inulit-ulit lang ang iisang pangako. Hindi na siya muling magkukulang.Sa loob ng bahay ni Tony, naroon ang amoy ng mainit na sabaw. Kumot. Katahimikan. At ang bagong simula.“Anak, uminom ka muna ng gatas,” alok ni Jinky habang isinusub
Huling Na-update : 2025-05-09Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 1
Ang marangyang ballroom ng Grand Astoria Hotel ay puno ng musika, ilaw, at tawanan. Isang engrandeng selebrasyon ang nagaganap—ang graduation ball ng Computer Engineering batch ng St. Vincent University. Sa gitna ng kasiyahan ay isang lalaking hindi maaring hindi mapansin—John Tan, ang pinakamayamang graduate ng kanilang unibersidad, ang tagapagmana ng isang trillion-dollar real estate empire, at ang lalaking pinapangarap ng halos lahat ng kababaihan sa kanilang campus.Si John ay pinakagwapo sa grupo,matangkad at laging mabango.Ngunit sa gabing iyon, hindi siya ang kumokontrol sa sitwasyon.Si John, na palaging may maingat na plano sa bawat kilos, ay hindi nakaligtas sa isang laro ng kapangyarihan. Ang kanyang mga kaklase, na palihim na naiinggit sa kanya, ay may binabalak—isang gabi ng walang kontrol na pagsasaya, isang pagsubok sa kanilang pinakamalakas na alpha.“Dude, relax. It’s your night!” sigaw ng isa niyang kaklase, itinulak siya sa direksyon ng bar."Come on, Tan! Ikaw lang
Huling Na-update : 2025-03-03Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 2
Umibabaw siya sa kanya, kinuha ang kanyang titi at muling bumaba rito. Ang kanyang mga kamay ay humaplos sa kanya habang umaakyat siya. Ang kanyang bilugang puwit ay umalog habang nagsimula siyang gumalaw sa ibabaw niya. Inalagaan niya ang kanyang likod bago siya niyayakap, pinapahalikan siya ng mahigpit. Mga damdamin ang namuo sa kanyang dibdib. Maaaring masanay siya sa paghawak sa kanya ng ganito, parang isang mahalagang bagay.Kailangan pa ng kanyang puki ng higit pa.Itinulak siya pabalik, kinuha niya ang kontrol, nagmaneho nang mas mabagal. Bawat ulos ay sinadyang at pinag-isipan. Ipinapaikot niya ang kanyang mga balakang sa tamang paraan, isinubo niya ang buong haba nito, paulit-ulit, tumatalbog sa kanya. Ang mga utong niya ay kasing tigas ng bato at dumadampi sa kanyang dibdib sa bawat galaw.Ang gabing ito ay kamangha-mangha, pero ito. Ito ang tunay na gusto niya.Ang kanyang sexy na katawan sa ilalim niya. Ang kanyang mga kamay ay humahawak sa kanyang puwit at binub
Huling Na-update : 2025-03-03Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 3
Pakiramdam ni John ay parang sinuntok siya sa sikmura.“Ikaw ang dahilan kung bakit ko ginawa ‘to,” bulong pa ni Fortuna, halatang umaasang maririnig niya ang nais nitong marinig mula sa kanya.Pero ang sumunod na nangyari ay mas malala kaysa sa kahit anong bangungot na naranasan niya.“Fortuna…” Tumawa si John nang mapakla. “Ano ‘to? Panaginip mo? Angkinin mo ako ng isang gabi tapos iisipin mong tayo na?”Bawat salita niya ay parang patalim na tumatarak sa puso ng dalaga.“Huwag mong sabihin sa’kin na inisip mong may kahulugan ‘to para sa’kin.” Tumayo siya, hinagilap ang kanyang sando, at isinuot iyon na para bang gusto niyang burahin ang nangyari. “Dahil wala. Wala itong ibig sabihin sa’kin, Fortuna.”“John…” Lumuha na si Fortuna, ngunit nanatiling matigas si John.“Ang inaakala kong kasama ko kagabi… si Senyora.” Mas lumamig pa ang boses niya. “Pero ikaw?”Nagtama ang mga mata nila—isang puno ng pagmamahal, ang isa puno ng galit at panunumbat.“Sabihin mo sa’kin,” tuloy ni John, ni
Huling Na-update : 2025-03-03Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 4
Malakas na suntok ang pinakawalan ni John sa dingding, sapat upang mapatigil siya sa pagsasalita. Halos hindi siya makahinga nang makita ang matinding galit sa mukha nito."Alam mo bang wala akong maalala sa nangyari kagabi?" Mariing sabi ni John, nakakatakot ang bagsik ng kanyang tinig. “Alam mo bang akala ko, si Senyora ang kasama ko? Alam mo bang kahit kailan, hindi kita papatulan?”Lalong bumigat ang kanyang paghinga. Ramdam niya ang matalim na kutsilyong unti-unting sumasaksak sa kanyang puso. Hindi niya inasahan na magiging ganito kasakit ang lahat."Iba ang sinasabi ng katawan mo kagabi..." mahina niyang bulong, nanginginig ang kanyang mga labi. "Ramdam ko, John… gusto mo rin ako."Parang binuhusan ng kumukulong tubig si John sa sinabi niya. Muli siyang sinugod nito, at sa isang iglap, mahigpit siyang hinawakan sa kanyang panga."Wala akong gusto sa’yo, Fortuna. Kahit kailan. At kahit kailan… hindi kita mamahalin," bulong ni John, puno ng poot at hinanakit. "Ang babaeng minahal
Huling Na-update : 2025-03-03Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 5
Puno ng sakit at panghihina ang katawan ni Fortuna habang tahimik siyang naglakad papasok sa kanilang bahay. Mugtong-mugto ang kanyang mga mata, bakas sa kanyang mukha ang matinding kirot ng isang pusong durog.Ang gabing iyon… ang gabing matagal niyang pinangarap, ay hindi natapos sa isang fairytale. Hindi siya niyakap ni John, hindi siya hinalikan nang may pagmamahal. Bagkus, itinulak siya nito palayo—parang isang babaeng hindi karapat-dapat mahalin."Fortuna!"Naputol ang kanyang malalim na iniisip nang marinig niya ang boses ng kanyang ina. Agad siyang napatingin sa direksyon nito at nagulat nang makitang may mga bisitang naghihintay sa kanilang sala—isang matandang babae at isang mag-asawang mukhang makapangyarihan at mayaman.Nag-aalalang lumapit ang kanyang ina, si Jinky Han, at sinuri ang kanyang mukha. “Anak, bakit ngayon ka lang nakauwi? Bakit namumugto ang mata mo?”Mabilis niyang tinakpan ang sakit sa kanyang puso sa pamamagitan ng isang matipid na ngiti. Hindi niya maaari
Huling Na-update : 2025-03-06Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 6
Napabuntong-hininga si Madam Irene. "Iha, alam kong ito'y isang malaking gulat para sa iyo, pero ito na ang nakatakdang mangyari. Hindi natin maaaring balewalain ang kasunduan ng ating mga pamilya."Napatingin siya sa matanda, at sa kauna-unahang pagkakataon, may bahid ng hinanakit ang kanyang mga mata."Bakit po? Bakit kailangang magpakasal kami ni John?" Hindi na niya napigilan ang pagpalahaw ng kanyang damdamin. "Hindi ba’t dapat ang kasal ay dahil sa pagmamahal? Hindi dahil sa isang kasunduan?"Muling nagpalitan ng tingin ang mga bisita. Maging ang kanyang ina ay tila naguguluhan sa kanyang emosyonal na pagtutol."Iha," sabat ni Leona Tan, na mula kanina'y tahimik lamang. "Ang kasunduang ito ay matagal nang napagkasunduan. Hindi lang ito tungkol sa inyo ni John, kundi tungkol sa ating mga pamilya. Ito ang paraan upang mapanatili ang ating legacy.""B-Bakit ngayon lang po ito sinabi sa akin?" Nanginginig ang kanyang boses, pilit kinakalma ang sarili.Napabuntong-hininga si Madam Ir
Huling Na-update : 2025-03-06Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 7
Muling nagsalita si Madam Irene, mas madiin at matigas ang boses. "Makinig ka, Fortuna. Hindi mo ba naiintindihan? Kapag tumanggi si John, mawawala sa inyong pamilya ang lahat. Ang negosyo ng Han na itinayo ng iyong lola—mawawala. Lahat ng ari-arian, lahat ng yaman, lahat ng koneksyon. Gusto mo bang makita ang iyong pamilya na naghihirap?"Napasinghap siya, napatingin sa kanyang ina na tila hindi rin alam ang gagawin.Hindi lang ito tungkol sa kanya. Ito ay tungkol sa kanyang pamilya."Hindi ko gustong mapunta sa ganoong sitwasyon, iha," patuloy ni Madam Irene, mas banayad na ngayon ang tono ngunit dama pa rin ang bagsik. "Ngunit ito ang reyalidad. Kaya kung iniisip mong may pagpipilian ka pa, itapon mo na ang ideyang iyon. Ikaw ang magiging asawa ni John, at wala siyang magagawa kundi tanggapin iyon."Nanghina ang buong katawan ni Fortuna.Nanghina ang buong katawan ni Fortuna. Pakiramdam niya’y parang lumulubog siya sa kinatatayuan niya, na para bang kahit anong pilit niyang huminga
Huling Na-update : 2025-03-06
Pinakabagong kabanata
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 129
Mabilis lumapit si Tony. Pagkakita niya kay Fortuna, natigilan siya. Napakapit siya sa dibdib, parang tinamaan ng kung anong emosyon na hindi niya agad masayod.“Diyos ko, Fortuna…” bulong ni Tony habang lumalapit.Pagkatapos ng ilang segundo, niyakap niya ang kapatid. Mahigpit. Mainit. May luhang pumatak sa balikat ni Fortuna.“Kuya…”“Dito ka na. Ligtas ka na. Hindi ka na niya mahahawakan. Nandito kami.”“Maraming salamat, anak,” bulong ni Jinky. “Maraming salamat sa pagtanggap sa amin.”“Dito kayo titira hangga’t gusto ninyo. Dito magsisimula si Fortuna. Sa lugar na ‘to. Sa buhay na hindi na niya kailangang itago ang luha niya.”Hindi nagsalita si Jack. Tahimik lang siyang nakatingin sa anak niya habang pinipigil ang pagpatak ng luha. Sa isip niya, inulit-ulit lang ang iisang pangako. Hindi na siya muling magkukulang.Sa loob ng bahay ni Tony, naroon ang amoy ng mainit na sabaw. Kumot. Katahimikan. At ang bagong simula.“Anak, uminom ka muna ng gatas,” alok ni Jinky habang isinusub
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 128
"Walang nagbago?" Halata ang pagpipigil ng luha at hinanakit sa tinig ni Señora. "John, ilang gabi na kitang hinihintay. Pero hindi ka dumadating. Hindi ka na tumatawag. Hindi ka na naglalambing. Dati, ikaw pa ang hindi mapakali pag hindi tayo magkasama. Ngayon, parang ako na lang ang nagmamahal."“Señora…”“At ‘wag mo akong tawaging ‘Señora’ na parang estranghero ako sa’yo!” Napalakas ang boses niya. "Ako ang nobya mo, John! At kung mahal mo na si Fortuna… sabihin mo sa’kin ng direkta.Natahimik si John. Parang binasag ang puso niya sa narinig.Natahimik si John. Parang binasag ang puso niya sa narinig.“Ongoing na ang annulment niyo, hindi ba?” patuloy ni Señora, nanginginig na ang tinig. "Dapat nga mas nagkakaroon tayo ng time ngayon. Dapat tayong dalawa ang gumagawa ng plano sa future natin... pero ikaw, parang may hinahanap kang hindi ko kayang ibigay.Humugot siya ng mahabang buntong-hininga, bago tinanong ng diretso, "Don’t tell me… mahal mo pa rin siya?"Hindi agad nakasagot s
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 127
Napayuko siya. Napakuyom sa kanyang palad. Ang bawat salita ng kanyang lola ay parang latigong dumudurog sa natitira niyang dangal.“Minsan, ang sobrang pagmamahal… napapagod din.”“Pero mahal ko siya, La…” Mahina. Umiiyak. “Mahal ko siya…”“Late na ba ako?” tanong ni John. “La, late na ba ako kung ngayon ko lang ‘to naramdaman?”“Hindi ako ang makakasagot niyan, apo. Si Fortuna lang ang may karapatang sumagot niyan.”Tumayo si John. Humakbang siya palapit sa kanyang drawer, binuksan ito at hinugot ang isang maliit na kahon. Sa loob ay naroon ang panyo ni Fortuna, ang huling bagay na naiwan nito. Mahinang halimuyak ng pabango ang tumama sa kanya. Nabalot siya ng alaala. Ng mga gabing magkatabi silang hindi nag-uusap, ng umagang naghain si Fortuna ng almusal pero hindi niya kinain, ng huling beses na lumingon si Fortuna sa kanya bago lumabas ng pinto sa law firm kung saan sila pumirma ng annulment.Doon siya tuluyang bumigay.“Gusto ko siyang hanapin, La. Gusto kong itama ang lahat. Ka
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 126
Pero walang sagot.Pilit niyang pinindot muli ang pangalan sa contact list. "Fortuna." Wala pa rin. Palaging out of reach. Palaging tahimik ang kabilang linya.Dahan-dahang pinikit ni John ang mga mata. Umihip ang hangin sa loob ng kwarto, tila ba sinasadya siyang balutin ng lamig ng pagkakabigo. Binuksan niyang muli ang cellphone. Pinindot ang isa pang pangalan. "Lola Irene."Isang ring. Dalawa. Tatlo."Hello?" mahina pero malinaw ang tinig ng matandang babae."Lola..." basag ang boses ni John."Bakit, anak? May nangyari ba?""Si Fortuna..." Napalunok siya. Napakuyom ang palad. "May balita ka ba sa kanya?"Sandaling katahimikan sa linya."Ha? Wala, anak. Matagal ko na ring gustong itanong kung kumusta na siya. Pero simula nang magpirmahan kayo, hindi na rin siya nagparamdam sa akin.""Hindi ko na siya makontak, Lo. Lahat. Wala. Parang... parang nawawala na lang siya.""Ano'ng ibig mong sabihin, John?""Hindi na siya sumipot sa huling pirma. Akala ko darating siya. Akala ko kailangan
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 125
Napasinghap si Fortuna. Hindi niya kailangan itanong kung paano nalaman ng kanyang ina—isang ina'y laging nakakaramdam, kahit walang salitang binibitawan.“Ma…” basag ang boses niya, “paano kung hindi ko kayanin?”Hinawakan ni Jinky ang kanyang pisngi, pinunasan ang luha. “Kakayanin mo. Hindi dahil wala kang takot, kundi dahil may dahilan ka na. Hindi na para kay John. Hindi na para sa nakaraan. Kundi para sa anak mo. At para sa sarili mo.”Pagpasok nila sa immigration, isa-isang tinapik ni Jack ang balikat ng anak. “Anak, huwag mong sisihin ang sarili mo kung hindi ka niya pinili. Minsan, hindi tayo pinipili kasi... kailangan muna nating piliin ang sarili natin.”Napangiti si Fortuna kahit nangingilid pa ang luha. “Pa… salamat. Kayo ni Mama lang ang dahilan kung bakit hindi ako tuluyang nawasak.”Sa loob ng gate, habang naghihintay ng boarding, sumulyap si Fortuna sa likod—sa mga glass wall ng airport. Walang kaalam-alam ang pamilya Tan. Walang pamamaalam. Walang paghawak ng kamay ni
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 124
Umaga pa lang ay mabigat na ang hangin.Tahimik sa loob ng sasakyan habang binabaybay nina Fortuna, Jinky, at Jack ang daan patungong airport. Sa labas ng bintana, dumaraan ang mga pamilyar na gusali—ang ilang alaala ng kabataan ni Fortuna, ang mga daanang ilang ulit niyang tinakbuhan habang umiiyak, at ang mga kantong minsang saksi sa mga gabing hindi niya alam kung paano pa babangon.“Anak, gusto mo bang huminto muna tayo? May isang oras pa naman bago ang check-in,” tanong ni Jack, nakatingin sa rearview mirror.“Hindi na po, Pa. Diretso na lang tayo,” mahinang sagot ni Fortuna habang yakap ang kanyang sling bag, sinisiksik sa dibdib ang kaba.Tahimik na tumango si Jack. Sa tabi niya, tahimik lang si Jinky, pero panaka-naka’y sinusulyapan si Fortuna. Ang mga mata ng ina—tila gustong magsalita, pero nagpipigil.“Ma,” simula ni Fortuna, “’wag n’yo na pong ipag-alala ‘ko. Alam ko pong mahirap ‘tong desisyon. Pero ito lang po ang paraan para makaalis ako sa lahat ng sakit dito.”“Hindi
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 123
Tahimik ang gabi, ngunit hindi matahimik ang loob ni John.Sa terrace ng condo ni Senyora, nakatayo siya, hawak ang baso ng wine. Tumititig sa malalayong ilaw ng siyudad na parang kumikindat sa kaniya—pero walang ningning na dumampi sa puso niya. Sa loob ng unit, maririnig ang malumanay na pagtawa ni Senyora habang nanonood ng TV. Ngunit ang bawat halakhak niya ay tila pumapaimbabaw sa katahimikang sinisikap ni John buuin sa kanyang sarili.“John, dito ka nga,” tawag ni Senyora mula sa loob. “May pinapanood akong comedy, gusto mo ‘to.”Ngunit hindi siya kumilos.Pinikit niya ang mga mata, malalim na huminga. Sa bawat bugso ng hangin na dumadampi sa mukha niya, may mga alaalang pumapait—hindi niya mapigilan. Larawan ni Fortuna habang naka-apron, nakatalikod sa kusina. Ang boses nito habang tinatawag siyang kumain. Ang paalala tuwing nalalasing siya. Ang mga mata nitong punô ng hinanakit—na noon ay binalewala lang niya.“Ang tahimik mo yata, John.” Niyakap siya ni Senyora mula sa likod.
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 122
Bumungad ang malamig na hangin ng gabi habang dahan-dahang bumababa si Fortuna sa sasakyan. Sa harap ng ancestral house ng pamilyang Han, isang tila tahimik at matatag na estruktura ang sumasalubong sa kanya—pero sa kabila ng katahimikang iyon, naroon ang mga alaala. Masasakit. Mabibigat. At ngayon, isang lihim na kailangan niyang itago.Si Jack Han ang unang lumapit sa kanya, binuksan ang pinto at marahang hinaplos ang kanyang likod. “Anak, dito ka na muna. Walang makakaabala sa’yo rito. Ligtas ka sa lahat… pati na kay Lola Irene.”Sumunod si Jinky, buhat ang ilang gamit ni Fortuna. Kita sa mga mata nito ang pagkabahala, pero mas nangingibabaw ang determinasyon.Pagpasok sa loob ng bahay, agad na naupo si Fortuna sa sofa. Bumuntong-hininga siya nang malalim. Napahawak sa tiyan—hindi pa halata, pero naroon na ang bigat. Hindi lang sa katawan, kundi sa puso.“Anak,” mahinang bungad ni Jinky, habang nauupo sa tapat niya. “Napag-usapan na namin ng papa mo. Hindi natin puwedeng ipaabot ka
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 121
Masiglang tinig ni Senyora sa kabilang linya, punong-puno ng tuwa—tila bang siya ang nagwagi sa isang laban na matagal na niyang kinikimkim.Pero si John, habang pinapakinggan iyon, ay tila nahulog sa isang balon ng katahimikan. Wala siyang masabi, kundi isang mahinang:“Hmm…”Pagkababa niya ng tawag, muling bumalik ang bigat. Ang katahimikan sa silid ay parang sumisigaw. Sumasalungat sa tinig ni Senyora na puno ng selebrasyon. Isang kalayaang hindi niya lubusang masayahan.Tumayo siya. Lumapit sa salamin. Tinitigan ang sarili—maputla, puyat, at walang ningning ang mga mata.“Kalayaan?” mahina niyang bulong sa sarili. “Kung ito ang kalayaan... bakit parang mas lalo akong nakakulong?”Tahimik ang loob ng sasakyan. Tanging tunog ng makina at mahinang hinga ni Fortuna ang maririnig. Nakatingin siya sa bintana habang lumilipas ang mga tanawin sa labas—mga punong tila naglalakad pabalik, mga alaalang pilit na iniiwan.Katabi niya si Jinky, habang si Jack ang nagmamaneho sa harapan. Sa gitn
