Share
CHAPTER 23
CHAPTER 23
Oktubre, Enero 1744
Inilipat ko pa ang mga pahina at hindi na nagbago ang kanyang iginuhit. Ang lalaking ito na nasa kwaderno niya. Hindi kaya ako ito? Bumilis ang pintig ng puso ko. Nanginginig ako habang inililipat ang mga pahina. At sa dulong bahagi ay andun ang isang tula.
Hindi ko alam pero ako ay napaibig sayong mga mata
Sa buong buhay ko ngayon ko lang naramdaman ang saya
Pero iba ka sa akin, at alam kong hindi na tayo muling magkikita
Kahit na ganon, nagawa ko namang iguhit ka
Sana muli tayong magkita para mas lalo kitang makilala
Hindi ka na matanggal dito sa aking isipan, kaya ito ako, tumutula
Ngayon lang ako nahibang sa isang lalaking bigla-biglang susulpot sa kagubatan
Ngayon lang bumilis ang pintig nito, at ako ay kinakabahan
Related chapters
CARIÑO ETERNO CHAPTER 24
CHAPTER 24 ~~~~~ “At pag naisakatuparan ko ang aking plano ay magiging tanyag ang aking pangalan. Mailalagay ito sa kasaysayan at kikilalanin ako ng mga susunod pang mga henerasyon!” humalakhak pa siya pagtapos niyang sambitin iyon. Ngayon mas lalo ko pang naunawaan kung bakit niya kailangan ang isang katulad ko. Isusuko niya ako sa Kolonya, at kapalit nun ay isang parangal. Parangal na siyang kikilala sa kanya sa mahabang panahon. Parangal na hindi lang kayamanan ang kapalit kundi pati katanyagan. Mahirap kalaban ang isang sakim!“At nagpapasalamat ako dahil nakilala ka ng aking anak na si Selestina” napatingin ako sa kanya ng banggitin niya ang pangalan ni Selestina. Mas lalong tumalim ang kanyang tingin niya sa akin. Binigyan ko rin siya ng nagbabantang tingin. “Swerte talaga ang dala ng anak kong iyon, pero ikaw malas ang dala niya say
CARIÑO ETERNO CHAPTER 25
CHAPTER 25Hindi naman niya natagalan ang aking pagtitig sa kanya. Tumingin siya sa ibang direksyon at saka naglakad-lakad sa buong silid. “Ganyan na ganyan din ang tingin mo noong ikaw dapat ang babarilin ko, pero sa kasamaang palad ay ang iyong Ina ang aking natamaan” sambit ni Demetrio. Mukhang pinagmamalaki niya pa ang kanyang pagpaslang kay Ina. “Akala ko nga noong muli tayong nagkita ay makikilala mo ako kaagad, pero hindi mo ako nagawang maalala” ngumisi pa siya. Totoo, hindi ko siya nakilala noong panahong muli kaming nagkita. Kung alam ko lang ay sinaksak ko na siya sa kanyang dibdib.“Alam kong gusto mo akong paslangin, pero mukhang mauunahan na kita” sambit niya. Dinukot niya ang kanyang maliit na baril. Rebolber kung tawagin. Itinutok niya ito sa aking ulo dahilan upang magpumiglas ako. Bigla akong nakaramdam ng takot. Nanginig ang buo kong katawan. Kung pipisilin niya ang gant
CARIÑO ETERNO CHAPTER 26
CHAPTER 26“Magandang Umaga Pedro”Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata at ang kanyang napakagandang ngiti agad ang bumungad sa akin. Sadyang kahali-halina ang kanyang ganda. Mukhang kakagising niya lang din pero ang aliwalas na ng kanyang mukha. Kung ganto palagi ang bubungad sa aking umaga ay sadyang sasaya ang buong araw ko.“Samahan mo akong maglaba Pedro, nakakahiya naman kung palagi na lang natin iuutos sa alipin niyo…” sambit ni Selestina. Inaantok pa rin ako pero pinilit kong bumangon. Banig lang ang hinihigaan namin dahil wala kaming malalambot na kama at unan. Nung una ay nagalangan ako na patirahin si Selestina dito sa aming lupain. Natakot ako na baka pag nakita niya ang kalagayanan namin ay agad niya akong talikuran. Pero hindi, tinanggap niya kung ano lang ang meron kami.Muli ko tuloy natandaan ang pagbalik namin dito sa a
CARIÑO ETERNO CHAPTER 27
CHAPTER 27 Gabi na at parehas kaming nakatingin sa mga bituin at pati na rin sa buwan na hindi buo. Nasa labas lang kaming dalawa ni Selestina ng kubo habang nakaupo. Walang kaulap-ulap sa kalangitan kaya kitang-kita namin lahat ng nagniningning na mga bituin. Talagang napakaganda nila pagmasdan, lalo na at kasama ko ngayon si Selestina.“Paano pala kayo napadpad sa lugar na ‘to?” tanong ni Selestina. Hindi ako nakasagot agad dahil muli kong natandaan kung paanong bumagsak ang tatlong bulalakaw sa lupa, “Tinabas niyo ba lahat ng mga puno dito kaya kayo nagkaroon ng pagtatayuan ng mga kubo?” muling tanong ni Selestina.“May tatlong bulalakaw na bumagsak sa lupaing ito” sambit ko upang mamangha si Selestina. “Talaga? Tatlo? Nakita mo yung pagbagsak nila?” sunod-sunod na tanong ni Selestina. “Oo, kitang-kita ko kung paano bumagsak
CARIÑO ETERNO CHAPTER 28
CHAPTER 28Pagtapos kong malinis ang aking katawan ay agad akong nagpalit ng kasuotan. Talagang nawawala nga si Himal-ing. Naging manhid ba talaga ako? O sadyang hindi ko lang dama ang pagmamahal na gustong ipakita ni Himal-ing. Pero alam ko sa sarili ko na wala akong nagawang kasalanan.Pagtapos makapagpalit ay hinanap ko ang pulang kuwaderno ni Selestina na puno ng mga larawan na iginuhit niya. Ngunit hindi ko makita. Bigla akong nakaramdam ng kaba ng hindi ko makita sa buong bahay-kubo. Alam ko kung saan ko yun huling nailagay, at hindi yun maaaring mawala dahil ibabalik ko iyon bukas kay Selestina. Nagpaikot-ikot ako sa buong bahay pero wala talaga akong makitang pulang kwaderno. Nasaan naman kaya iyon? Hindi ko naman iyon nawala dahil ingat na ingat ko iyon.“Palan-taw” tawag sa akin ni Ama na kakarating lang sa aming bahay-kubo. “Pinahanap ko na si H
CARIÑO ETERNO CHAPTER 29
CHAPTER 29 “Tara na aking mahal, habang di pa sumisikat ang araw” nginitian ko naman siya upang mas lalo siyang pumayag. Sigurado namang kita niya iyon dahil sa liwanag ng buwan. Hindi naman siya muling nagsalita. Nabalot na naman kami ng katahimikan. Nakatingin lang ako sa kanyang marilag na mata. Ganon din siya sa akin. Naramdaman ko naman ang pagsimoy ng sariwang hangin na siyang nagbigay ng lamig sa aking katawan.Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. Inilabag ko naman ang aking hawak na sipat at palaso, at hinawakan ko rin siya sa kanyang bewang. Tiningnan ko pa rin siya sa kanyang mata, “Mahal na mahal kita Selestina, at gusto kong maging ligtas ka sa araw-araw… gusto kong maging espesyal ang araw na ito para sayo… gusto pa kitang makasama hanggang sa pagtanda” seryoso kong sambit sa kanya.“Pero paano yung pagpapasa ng kapangyarihan sayo
CARIÑO ETERNO CHAPTER 30
CHAPTER 30“Wala pa tayo sa tuktok ng bundok, pero kitang-kita na ang lahat dito” sambit ni Selestina. Nasa tabi kami ng umaagos na tubig na siyang bumabagsak sa talon. Nakaupo kami sa isang malaking bato habang tinitingnan ang napakagandang tanawin. Kitang-kita dito ang ilog na aming sinundan upang makarating sa lugar na ito. Napakahaba ng ilog na ito at mistulang itong ahas dahil sa kurbadang hugis nito. Puro kagubatan ang aming nakikita. May mga burol (hills) pero wala na kaming ibang nakikitang kabundukan. Sa halip ay dagat ang nasa dulo ng ilog pero napakalayo nito na halos hindi na namin makita ang mismong dagat. Nakikita na lang namin ang repleksyon ng araw at ang pagtama ng sinag nito sa dagat.Magkatabi kami ni Selestina dahil medyo malaki-laki naman ang batong aming kinauupuan. Magkahawak din ang aming kamay at nakasandal naman siya sa aking balikat. Paminsan-minsan ay hinahalikan ko siya sa kanyang noo
CARIÑO ETERNO CHAPTER 31
CHAPTER 31 Nang mas makalapit pa kami ay tuluyan naming nakita ng mas klaro ang lahat ng pangyayari. Nagliliyab na ang lahat ng bahay-kubo. Tinutupok na ito ng mga apoy. May mga dugo ring nagkalat sa lupa. Tahimik lang kaming nakatingin sa pagitan ng matataas na damo at naghihintay na lang na umatake. “Hihiwalay na ako sainyong dalawa… wag kayong mag-alala, ako ang mata niyo sa malayo” sambit ni Li Wei at mabilis na lumisan at naglaho.“Nagliliwanag ang buong paligid, pano tayong di mapapansin?” tanong ko kay Kangan. Hindi naman na siyang nagabalang sumagot. Alam kong may galit pa rin siya sakin. “At wala na akong napapansing mga sundalong Kastila na pagala-gala” muli kong sambit. Katulad ng una ay hindi na siya nag-abala pang sumagot.Ilang saglit pa ay nauna na siyang lumabas sa matataas na damong aming pinagtataguan. Agad na rin akong sumunod s
Latest chapter
