Sabado ng gabi na ngayon. Time flies too fast. Kagagaling ko lang sa nakakapagod na sanitary inspection sa restaurant. Pagkadating ko ng condo, isang luggage at backpack ang sumalubong sa 'kin. Oo nga pala!
"Ngayon na pala 'yong flight mo, Pre?" salubong kong tanong kay Gerome, bago umupo sa couch.
"Oo, nakalimutan mo ba? 'Wag kana mag-drama r'yan. Soon, magkikita pa naman tayo ulit," sabi niya at niyakap ko siya. Parang nakababatang kapatid ko na rin 'to. Siya ang pinaka-close kong pinsan dahil halos kasabay ko na rin siyang lumaki. Ma-mi-miss ko ang mokong na ito.
"Ihahatid na kita sa airport, baka ma-late ka pa kung magko-commute ka," alok ko sa kaniya. Para na rin makakuwentuhan ko pa siya sa biyahe.
"Uy gusto ko 'yan, pare! Makakatipid ako ng pamasahe," masiglang sabi niya.
"Siraulo ka talaga, pero pagbibigyan kita sa ngayon. Humanda ka na lang sa susunod nating pagkikita. B
Kumulo na ang isinalang kong sinigang, ibig sabihin, luto na ito.Kumuha ako ng mangkok at nagsandok ng ilang hipon at sabaw para sa aming dalawa ni Clarice.Pinuntahan ko siya sa sala ngunit parang may kausap siya sa phone."Hindi ko pa nga nagagawa, give me some time. Tinitiis ko lang naman dito ang mga ginagawa ko ah!" Parang may kaaway siya. Nakasigaw kasi."Oo, nasa condo niya, kani-kanina lang. Uuwi na rin naman ako pagkatapos nito. Oo sige, kita na lang tayo mamaya. Bye, mwa." Ako ba pinag-uusapan nila?Bumalik na lang ako sa kusina na parang walang narinig sa pakikipag-usap niya. Baka kaibigan lang niya 'yon. Mag-isa lang kasi siya rito sa Maynila at walang kapatid, kaya sarili na lang ang inaasikaso niya. Mabuti naman at may nagiging kaibigan na siya dahil sa dalang na rin naming mag-usap. I really need to catch up with her."Ah, babe tapos kana ba r
"Okay, sa common greetings muna tayo magsimula. First word is kumusta. Ku-mus-ta," pinaulit ko sa kaniya."Ku-mut-sa?" naguguluhang sambit niya. Natawa na lang ako ng kaunti ngunit hindi iyon ipinahalata. Baka akalain niyang pinagti-trip-an ko siya."No, follow me," utos ko."Ku.""Ku.""-mus.""-mus.""-ta.""-ta.""All together, kumusta.""Kumusta?" nakuha niya rin."Good! It is a common greeting, pertaining to how are you?" pag-e-explain ko."Oh, another please aside from kumusta. How about... thank you and please?" request niya.'Di ko akalain na hindi pala gano'n kadaling magturo ng salita sa iba. Mabuti naman at napagpapasensiyahan ng mga magulang ang kanilang mga anak sa pagtuturo, gayundin ang mga guro. "Patience is the ke
Bandang 1:45 na ng hapon nang napansin ko ang text messages ni Clarice na kaninang umaga pa niya pala ini-send at may ilang missed calls pa."Happy birthday, Babe. Dadaan ako sa condo mo mamaya. I have something for you.""Nandito na 'ko, nakalimutan mong e off ang TV mo.""Busy ka ba talaga? Ayaw mo kasing sumagot o baka naka silent mode na naman phone mo?""Nagdala ako ng strawberry cake, nilagay ko na lang sa ref. Sana magustuhan mo dahil favorite ko 'yon."Parang bigla akong na-offend sa last message niya. Hindi niya pa rin pala alam na ayaw ko sa kahit anong strawberry flavored foods dahil allergic ako ro'n.Last birthday ko, nag-celebrate kami together at nagdala rin siya ng strawberry cake. Kaya ayon, pagkauwi ko nangangati ang katawan ko dahil into contact ako sa strawberries. Hindi ko pala sinabi sa kaniya 'yon dahil akala ko 'di na niya gagawin. Per
Pagkabukas ko ng pinto, nando'n na si Angelie na nakaupo sa couch. "Teka, pa'nong nauna ka sa 'kin? Nag-teleport ka ba?" Posible ba iyon sa sitwasyon niya? O hindi kaya'y sa horror at paranormal movies lang talaga nangyayari. "Teleport? Maybe," tipid niyang tugon bago bigla na naman tumahimik ang paligid. Walang nag-imikan sa 'min. Para tuloy kaming mag-jowang nag-aaway at 'di nagpapansinan. Pero 'di ko naman siya jowa. "Hmm," siya ang unang bumasag ng katahimikan. "I am just... sorry for everything... those that I said earlier. I didn't think over of my thoughts at first. I was impulsive. I judged you, but it wasn't really my intention. Apologies for I misinterpreted your action and the blame is all on me. I'm so sorry to ruin your birthday, Teo. I really do," sunod-sunod niyang sabi while directly staring on my eyes. Sincerity are on those stares. Hindi ko alam kung anong dapat sabihin. 'Di naman ako galit sa kan
Another Sunday morning na naman ngayon, it means wala akong pasok. Naghahanda na ako para sa gagawin ko mamaya. Magsisimba muna ako bago ang lahat at pupunta sa supermarket para makapamili ng kakailanganing ingredients sa gagawin kong strawberry cake. I'll bake her one today. Para sa ano pa't naging chef at restaurant owner ako. Nag-enroll din kasi ako ng baking class noon kaya may alam din ako sa pastries. I just want to surprise her with the things that she likes the most kahit paminsan-minsan lang. I don't want to lose this moment of our closeness again at mapalitan ng distance. Kumuha muna ako ng reusable bag o kung tawaging eco bag. Mas convenient 'tong gamitin kesa sa plastic na sanhi lang walang katapusang polusyon. Pumunta na ako sa parking lot ng condo at tinunton ang sasakyan ko. Pagkabukas ko ng pinto sa driver's seat, nagulat ako dahil ang lamig masyado sa loob kahit hindi naman naka-on ang aircon.
In just a day, 4th anniversary na naming ng babe ko. I feel excited at parang kinakabahan rin pero bahala na sa kung ano ang mangyayari bukas.Gumising talaga ako ng maaga para makapag-prepare. I'm planning to surprise her sa favorite restaurant niya. Hindi ko alam kung anong meron sa lugar na 'yon at gustong-gusto niya roon. Sa bagay, iba-iba rin naman tayo ng preferences.Nakakatampo rin minsan dahil parang ayaw niya sa sarili kong kainan, pero sabi niya na nahihiya raw siya sa mga empleyado ko at gusto niya rin daw na magkaroon kami ng privacy sa tuwing kumakain. Pupunta ako roon at magpapa-reserve mamayang hapon. Hindi ko hahayaang basta-basta lang ang celebration namin. For span of years, para sa'kin ay napakatagal na ng 4 years.Nag-measure muna ako ng mga baking ingredients na kakailanganin. I mixed well all dry and wet ingredients at inilagay sa cake pan. May natira pang mixture kaya isa-isa kong isinalin sa cupcak
This is it! Nagising ako ng maaga ngayon kaya maaga rin akong nag-message sa girlfriend ko."Good morning, babe ko. Happy 4th year sa atin! 4th year together with you as my one and only. Thank you for letting me spend those precious years with you. I may not be always at your side but you're constantly be in my heart and mind. We're not getting any younger so I hope those fights and misunderstandings will lessen as we continue and go on. I love you so much that I don't know why that much so. Your happiness and safety are always included in my prayers for I'll be by your side to guard and take care of you. I hope we could spend and cherish more time together until the end, if there's such an end of us. Am will never be tired of saying 'I love you' for I have that much to express to you.I love you."That message sounds cloying and chessy but I don't care. I'm true in everything I act and do.I sent
"Andito na po tayo."Pumasok sila sa gate na yari sa pinagdikit na mga yero. Sumunod ako sa kanila papasok."Oh, saan na naman kayo nanggaling? Kanina ko pa kayo hinahanap, magkasama na naman kayong apat. Ni walang na iwan sa inyo rito sa bahay nang makatulong sa mga gawin," pagsermon ng isang babaeng nagwawalis na hula ko'y nasa mga kwarenta na ang edad.Nag-fake cough ako para mapansin. "Magandang hapon po," masiglang bati ko. Agad namang napatingin sa gawi ko ang babae."Oh, anong atin?" umiba ang tono ng pananalita niya, naging malumanay at kalmado kumpara sa kanina.Agad namang lumabas ang apat na bata, dala-dala ang mga plastic at bag."Ah, ako po pala si Matteo. Ako na po sana ang kukupkop sa kanilang apat kung inyong mamarapatin, ako na po ang bahala sa lahat." Parang hindi makapaniwala ang babae sa sinabi ko."Kaano-ano ka ba ng mga niyan? Sa pagkakaalam ko ay nasa malayo na ang ibang kamag-anak nila, kami lang ang kama