Chapter 59 Discovered

"Andrie anak!" hindi ko na mapigilan sarili ko. Kumawala na ang mga luha ko. Napahikbi ako sa pag-iyak.

Mahigpit kong niyakap si Andrie. Bahagya kong hinaplos ang buhok niya. Nananabik ako na mayakap siya at mahawakan.

Ang tagal niyang nawalay sa akin. Sobra akong nag-aalala sa anak ko. Akala ko hindi na kami magkikita ni Andrie. Akala ko hindi ko na siya mayayakap.

Nag-uunahan lamang ang mga luha ko sa pagpatak. Tumatakas ito na parang ulan. Napahagulgol ako sa pag-iyak.

Humihikbi lamang si Andrie sa balikat ko. Umiiyak rin siya. Ramdam kong sobra siyang nasasaktan. Alam kong nangungulila siya sa pagkawalay sa akin.

"Akala ko hindi na tayo magkikita anak! Sobrang lungkot ang naramdaman ko nang mawala ka! Hindi ko kakayanin ang mawala ka sa akin."

Bumubuhos lamang ang mga luha ko. Natagpuan ko na ang anak ko pero bakit ang lungkot parin? Bakit hindi parin maalis ang sakit sa dibdib ko?

Galing ako sa kompanya kanina. Gusto ko na lang i-focus ang sarili ko sa trabaho para makalimot.