Clara's POV"Clara Mondragon! You're committed in this crime as a murder. Ikaw ay napatunayan na nagkasala ayon sa batas."Napahagulhol na lamang ako sa pag-iyak. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Para akong binaril sa dibdib na halos ikamatay ko. Hindi ako makahinga. Nanginginig ang mga kamay ko habang nakaposas. Ramdam ko rin ang panginginig ng mga tuhod ko.Ang sakit sa pakiramdam. Ang sakit-sakit! Hindi ko matanggap sa sarili ko. I'm committed in this crime as a murder. No! Para akong mabaliw. Gulong-gulo ang isipan ko. Parang sasabog ang ulo. Ang sakit ng nararamdaman ko. I felt I'm weak.Nakatulala lamang ako habang naglalakad. Wala sa sarili. Lumilipad ang ang isipan ko sa airy. Ang lungkot-lungkot isipin.Pumapatak lamang ang mga luha ko. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin? Para aking pinapatay ng lungkot.Walang humpay ang pag-flashed ng mga camera sa dinadaanan ko. Maraming mga press ang nakapaligid sa amin. Kinukunan nila ako ng litrato at imbestigasyon. Hindi
Iris's POVNapakusot ako sa aking munting mga mata. Tila walang katapusan ang pagpatak ng aking mga luha. Mga mata ko'y nananakit at namumugto na.Hindi ako makapaniwala. Ang taong gusto kong makasama ay wala na. Iniwan niya akong nag-iisa. Luhaan sa mga alaala. Siya ay umalis at hindi na babalik pa.Isang kwento na puno ng saya. Ngunit napalitan ng lungkot at pangungulila. Tunay nga siyang isang makata. Handang makipaglaban sa kahit anong gera.Kung ang pag-ibig ay sugatan? Siya ang aking makata. Handa niyang ibuwis ang kaniyang buhay mailigtas lang ang kaniyang Maria Clara.Ang pangalan niya ay Lucas hindi Ibarra. Pero kasing tapang siya ni Juanito Alfonso at Ibarra. Handa akong ipaglaban kahit sa huli niyang hininga. Napahinto ang mga paa ko nang makarating kami sa hukay niya. Malakas lamang ang bugso ng ulan sa paligid.Tila ang panahon ay nakikiisa at nakikiramay sa pagdadalamhati ng puso ko. Ang lamig ng simoy ng hangin parang yelong naninigas sa balat ko.Malaking tent ang nags
"Oh my God! Another night with Mr. Lucas. A billionaire man." My eyes widened in surprised. I can't believed that I have another night with him.I can't moved. Nasa bisig niya lamang ako nagising. Nakahawak ang isa kong kamay sa dibdib niya. His warm breathe blows against my forehead."Ahhhh! shit! Masakit ang gitna ko. Ang pagitan ng mga hita ko." I felt a bet of pain lingering between my tiny legs.My eyes even widened when Mr. Lucas groaned softly. He still sleeping. Kumurap-kurap ang mga mata ko. Nakaharap lamang kami sa bawat isa. I slowly crossed my hands in my chest. I felt my heartbeat stumbled in every second. Just like a rat running inside my heart.Mr. Lucas was so naked. Wala siyang saplot when I snapped glanced with his damn body."Shit ang mata ko." I mumbled. Niyakap ako ni Mr. Lucas and he pulled me even closer to him. Nagdikit tuloy ang mga mukha namin. He still sleeping like an innocent angel but he is so hot.Oh! how amazing his loving face. His dark smoothed hair
A smile blossomed into my lips. This is I have waiting in my entire life.Hindi ako makapaniwala. Alam kong sorpresa ang lahat. Am I dreaming such a fairytale? Hindi kasi ako makapaniwala na sa tagal ng panahon.Pagkatapos ng lahat ay ito na iyon. Ang pinakahihintay naming dalawa ni Lucas.Alam kong ito ang pangarap ni Lucas. Ang ibahagi namin ang buhay namin sa isa't isa. Ang makasama namin ang bawat isa."You looks so elegant and splendid anak, Iris. You are so precious." bigkas ni mom habang nasa may gawi ko.Alam kong sobrang saya ni mom dahil heto na ako. Ikakasal na ang anak niya in a billionaire. Nakaayos na rin si mom.She is wearing a priceless white gown. Kumuha pa si mom ng magaling na designer para sa kaniyang gown.Nakaharap lamang ako sa malaking salamin habang inaayusan. Being a beautiful bride is once in a lifetime of a groom."Mom! Dadalo ba ang lahat na bisita sa wedding namin ni Lucas?" I asked worriedly."Yes naman anak. They will attend and everything was settled.
"L-Lucas! Hindi ko iyon ginawa. Hindi ko ninakaw ang yaman ng corporation companies. Mahal kita! Hindi ko iyon magagawa sayo."Lumalandas lamang ang mga luha sa aking mukha. Nakatingin sa akin ang lahat na mga guests.Alam kong naguguluhan sila sa nangyayari? Pero sana maintindihan nila na hindi ko iyon magagawa kay Lucas. Mahal ko si Lucas. Hindi ko siya kayang lukuhin.Nakatingin lamang ako sa mga mata ni Lucas. Napailing siya ng ilang beses. Huwag niyang sabibin na pati siya naniniwala na ninakaw ko ang yaman kompanya."Lucas! Hindi ko iyon magagawa sayo. Hindi ko ninakaw ang yaman ng kompanya. Mahal kita. Hindi ko iyon magagawa sayo.""Stop explaining Iris. Whatever your proof. Ninakaw mo ang yaman ng kompanya. You must say that you are a gold digger." umiksena ang malakas na boses ng mom ni Lucas.Nanginig ang mga labi ko sa takot. Hindi ako makagalaw sa aking kinatatayuan. Napako ang mga paa ko sa sahig.Nakahawak lamang ako sa gown ko habang pinagtitinginan ako ng mga tao. Para
Nang makarating ako sa mansion. Agad kong binitbit ang gown ko at bumaba sa taxi.Umiiyak lamang akong tumakbo papasok ng gate. Hindi ko na nagawang lingunin pa ang driver ng taxi.Muntik pa akong madulas at matapilok. Napahaplos ako sa aking mukha. Nanunubig lamang ang mga mata ko. Ayaw magpaawat ng bawat luhang tumatakas sa aking mga mata.Napaupo ako sa sofa at napahagulgol sa pag-iyak. Sumisikip ang paghinga ko dahil sa sakit na nararamdaman ko.Bakit sa akin pa nangyayari ito? Bakit sa akin pa? Kay tagal kong hinintay ang mga sandaling ito! Ang oras ng kasal namin ni Lucas. Ang lalaking pinakamamahal ko. Hindi ko siya kayang lukuhin. Hindi ko kayang nakawin ang yaman ng kompanya. Hindi ko kayang gawin iyon.Napamasid ako sa hitsura ko. Nasayang lang ang effort ko. Nasayang lang ang lahat na pinaghirapan ko. Nasayang lang ang lahat lahat na pinaghirapan namin ni Lucas. Kay tagal kong pinaghandaan ang wedding namin ni Lucas. Sobrang saya ko ang maikasal kami sa isa't isa. Pero bak
Pumapatak lamang ang mga luha sa aking mga mata. Hindi ko kayang pigilan ang pagpatak nito.Matagal kong pinaghandaan ang lahat para sa wedding namin ni Lucas. Pero hindi ko aakalain na sa isang iglap lamang ay naglaho ang lahat.Para itong bula na bigla na lang nawala sa aking paningin. I can't believed that in just a blinked everything was gone.Masakit! Sobrang sakit! Halos tumalon ako sa kasiyahan nang mga sandaling nagsisimula na ang wedding namin ni Lucas. Pero bigla na lamang naging magulo ang lahat. Bigla na lamang nawala ang saya sa aking puso. Kinuha ko ang gown sa tabi ko at niyakap ko ito. Napahikbi na lamang ako sa pag-iyak ko.Nakapalit na pala ako ng damit simula nang iwan ako rito ni mom sa silid. Umalis na rin siya para makapagbihis ng kaniyang gown.Matapos kong yakapin ang gown ko. Pinagmasdan ko ito. Ang ganda sana ng gown pero nasayang lang ang halaga nito.Bigla tuloy naalala ko ang mga sandaling kasama ko si Lucas. Mga panahong magkasama kami sa dress shop pa s
Agad kong pinuntahan si Lucas nang makarating ako sa kompanya. Kailangan niya akong makausap.Ngayon nandito kami sa rooftop ng building. Ang building na inaapakan namin ngayon ni Lucas. Ang Vontrell company.Ang Vontrell company ay isa sa nangungunang kompanya sa buong bansa. Isang eksklusibong kompanya sa Pilipinas.Vontrell ang titulo ng kompanya dahil binuo ito ng mga lolo namin ni Lucas. Kinuha ang pangalan ng kompanya sa apelyido namin.Vontrell Company. Mula sa apelyidong Vontero at Montrell. Pinag-isa ang apelyido namin ni Lucas. Kaya nabuo ang pangalan ng kompanya.Pero wala na ang mga lolo namin. Matagal na silang patay. Kami na ang nagpapatakbo nito.Nagtutulungan kami ni Lucas para sa kompanyang ito. Para ipagpatuloy ang Vontrell Company sa kasalukuyan.Nakatingin lamang si Lucas sa malayo habang nakapamulsa. Wala siyang balak na lingunin ako.Nasa may gawi niya lamang ako nakatayo. Pinagmamasdan ko siya. Hindi ako kumikibo. Sa halip nakatayo lamang ako sa may gawi niya na