Raven's POVNAKATAYO kaming tatlo ngayon at parehong nakayuko. Ako na sabog at parang dinubog ng isang katerbang aswang ang buhok at ang dalawa naman na parehong may blackeye at ang matangkad na babae ay putok ang nguso nito."Nagawa mo ito sa kanila Miss Haust?!" Hindi makapaniwalang saad ni Miss Canary habang nandito kami sa clinic. Halos tumalon na ang kilay niya sa taas patunong kisame. "Kebago bago mo pa lang dito ay gumawa ka na ng gulo. Hindi ka na nahiya, mga senior mo sila.""I just did that as a self defense miss Canary. Inaatake nila akong dalawa—""No! Don't believe her miss Canary. She's lying. Nananahimik lang kami sa rest room ng biglang sinugod niya kami—""Wag mong baliktarin ang pangyayari. You both went to the CR para lang pag-usapan niyo ako ng masama. It was just a talk to defend myself, but instead of letting me out from the CR, sinabunutan niyo ako and as defense, I just defended myself from the both of you." Putol ko naman sa kanya. She's a lying octopus. Sana
Raven's POV"LET'S eat." Biglang yaya sa akin ni Vander ng dumating na ang food delivery man."Huh?" Napatingin ako sa mga pagkain na bitbit niya. Para sa amin pala yun? Akala ko kanya lang."It's lunch time already. I don't want to starve you." Usal nito na nakatitig sa akin."Ah...sana hindi ka na lang nag-abala." Tugon ko rito. Nakakahiya naman dito dahil hindi ko yun inasahan."You're not a bother, so let's eat this before it gets cold."Tumayo na lamang ako at sumunod kay Vander sa loob.Nang makapasok ako sa loob ay agad akong lumapit sa center table para tulungan si Vander na ilabas ang mga pagkain. Naka styro silang lahat and somehow, the food smells familiar to me.Adobo? Canton Guisado and Lechon Kawali? Tila nanubig ang aking mga bagang dahil mga paborito ko ang mga pagkain na nakahain. Napanguso naman ako dahil nagkataon pa talaga na lahat ng iyon ay paborito ko."Paborito mo mga pagkain na yan?" Tanong ko rito."Hhmmm...very." Sagot nito sa akin.Medyo hindi pa ako makapa
Raven's POVPARANG gusto ko ng tumakbo ng biglang tumunog ang elevator at iniluwa doon ang isang matangkad na lalaking halatang galit ang itsura.Napalunok naman ako ng dumako ang tingin nito sa akin at mas lalong bumakas ang galit nito na pakiramdam ko ay matutusta na ako alin man sandali.Shit. Galit nga si Bree."Bebe girl?!" Parang naghahamon ng away na tawag nito sa akin."B-bree." Nauutal na saad ko at parang papanawan na ako ng ulirat ng biglang sumugod ito."Walang hiya kang babae ka! Porke maganda ka, iniwan mo na lang kami ng ganoon lang! Hihilain ko talaga yan magandang buhok mo!" Pero lahat ng iyon ay hindi niya ginawa kundi ay sinugod niya ako ng yakap at biglang umiyak si Bree! "Bebe girl, namiss kita ng sobra pero ang sama mo sa akin. Friendship goals tayo di ba? Pero bakit nang-iwan ka sa ere?""I'm sorry Bree..." tanging naisagot ko sa kanya. Ano pa ba ang maipapaliwanag ko kung kasalanan ko naman talaga?"Pero masaya ako dahil sa wakas nakita ka na rin namin. Ang hir
Raven's POVPAKIRAMDAM ko ay tumigil sa paggalaw ang paligid. Ang pag-ikot ng mundo at kahit mismo ang paghinga ko.Tanging naririnig ko lamang ngayon ay ang malakas na kalabog ng dibdib ko dahil sa mga sinabi ni Haze."A-ano ang i-ibig niyong s-sabihin?" Hindi ako naguguluhan, pero mas natatakot ako sa malalaman ko. Mas natatakot ako sa kahahantungan pagkatapos nito."Nakalimutan mo na ba? Noong inatake tayo ng mga Fiores, you went to the arena at doon nagtago. Pero may sumunod doon sa iyo. He's one of the exiled eon dahil sa pagiging rule breaker nito hanggang sa nagpasya ang konseho na alisin siya sa fortress. But we never knew na umanib pala siya sa mga kalaban. His name is Klaus Lancaster, a high level mind manipulator. Kaya niyang ipakita sayo ang kahinaan mo, itsura at boses ng taong kahinaan mo. We are not sure kung sino ang nakikita mo sa kanya noong una. I thought it was your father, dahil na rin sa gulat ng reaksyon mo—but we were wrong ng marinig namin na binigkas mo ang p
Raven's POVMABILIS na lumipas ang sabado at lingo pero marami din akong nagawa sa loob ng dalawang araw na iyon.Gumala kami ni Prime sa downtown kung saan ay nakapaglibot ako sa Metropolitan Mall at nagwindow shopping na rin dahil wala akong budget para doon. Pero nag-enjoy ako dahil naging pamilyar na sa akin ang mga lugar. Pero sa palagay ko ay sa mall ako magtutungo kung aalis man ako dahil halos nandoon na lahat ang mga bilihin.May konting binili si Prime doon sa mall, kagaya ng planner na para sa kanya dahil kakailanganin daw niya iyon para sa pagtatrabaho niya sa Walker Corp. Sa Lunes na magsisimula ang kanyang training kaya excited talaga ito.Natapos din ang araw na iyon at umuwi din kami ng tahimik at walang gulo. Mabuti na lang din at nagpadala si Papa ng stock ng pagkain na pwedeng lutuin ko. Napagdesisyonan ko na gagawa na lamang ako ng lunch box para mas makatipid.Kaya ngayon araw ng lunes, umagang umaga ay nagluluto na ako ng bistek na paborito ko rin. Meron naman ak
Raven's POVNAPAKURAP na lamang ako sa sinabi niya. His amour is so dumb to notice it? Ibig sabihin, hindi pa alam ng amour niya na siya ang amour nito? Paanong nangyari yun?"Huh? Bakit hindi niya alam?" Nagtatakang tanong ko. Sabi nila mararamdaman mo daw iyon. Malakas nga lang daw yung pakiramdam ng male eons. Sila yung nakaka-identify kaagad, while female are a bit numb about it."If I ask you the question, how are you going to respond?" Balik tanong nito sa akin na lalong ipinagtaka ko lamang."Huh? Bakit ako ang tinatanong mo? Hindi naman ako—" then realization hit me. Nanlaki ang mga mata ko when I realized his words and action. "M-me?"He smiled and he leaned towards me and whispered. "Yes, you are my amour, baby."Pakiramdam ko ay pinanindigan ako ng mga balahibo ko. Ako? Paanong naging ako ang amour niya? How is that even possible?Your a legendary dimwit! So it's possible! Kontra naman ng utak ko."K-kailan mo pa n-nalaman?" Naitanong ko. Dahil hindi ko man lang napansin na
Raven's POV"MAKE me a home-made lunch everyday, baby." Biglang naglambing ito pagkatapos namin kumain.Laking pasalamat ko na lang at nagustohan niya yung luto ko, dahil kung hindi ay nakakahiya talaga. Pero bakit naman ako mahihiya? Sapilitan nga niyang kinuha lunch box ko."Limitado lang ang alam kung lutuin. Kaya hindi pwede yung everyday na sinasabi mo." Sagot ko sa kanya. Aba kung okay sa kanya yung araw-araw ay prito, bakit hindi?"Anything will do, as long as you cook it." Yung lambing ng boses niya ay parang kinikilabutan ako. I don't know why we became like this dahil lang sa simpleng confession na siya pala ang amour ko at ako ang amour niya. Ganito ba talaga yun?Pero hindi ko naman siya mahindian. Iniisip ko pa lang ang lahat ng mga masasakit na sinabi ko sa kanya at kinamuhian siya ng hindi naman niya kasalanan ay nakokonsensya na ako."Oo na, basta wag kang magrereklamo." Sagot ko na lang. Pansin na pansin ko rin ang pagtawag niya sa akin ng baby. Pero hinayaan ko na da
Raven's POVI FELT alarmed when I can feel the malice and killing intent everywhere surrounding us."Get inside the car Raven! Now!" Vander roared and threat is evident in his eyes. He did not budge on his position and still towering with glory even the danger is already around us.Mabilis akong pumasok sa sasakyan. I want to help, but this is not the good time to help. I am worried but I trust Vander so much. Hindi ko pwedeng gamitin ang abilidad ko, lalo na at kitang kita ako.Ilang sandali pa ay lumabas na sa kakahuyan ang mga naka-itim na mukhang mga rebelde. Pero wala pang lumipas na ilang segundo ay bumagsak na ang mga ito kahit hindi pa gumagalaw si Vander.I am holding the seatbelt and I fixed it protecting me. I made sure the doors are lock as well. I look at Vander who's just standing on the same spot.Pero mas nagulat ako ng may lumitaw sa ere mula sa taas ni Vander at biglang inatake ito dala ang isang espada na sa gulat ko ay nagpakawala ako ng kapangyarihan na idenerekta