Chapter 21

Raven's POV

"MAKE me a home-made lunch everyday, baby." Biglang naglambing ito pagkatapos namin kumain.

Laking pasalamat ko na lang at nagustohan niya yung luto ko, dahil kung hindi ay nakakahiya talaga. Pero bakit naman ako mahihiya? Sapilitan nga niyang kinuha lunch box ko.

"Limitado lang ang alam kung lutuin. Kaya hindi pwede yung everyday na sinasabi mo." Sagot ko sa kanya. Aba kung okay sa kanya yung araw-araw ay prito, bakit hindi?

"Anything will do, as long as you cook it." Yung lambing ng boses niya ay parang kinikilabutan ako. I don't know why we became like this dahil lang sa simpleng confession na siya pala ang amour ko at ako ang amour niya. Ganito ba talaga yun?

Pero hindi ko naman siya mahindian. Iniisip ko pa lang ang lahat ng mga masasakit na sinabi ko sa kanya at kinamuhian siya ng hindi naman niya kasalanan ay nakokonsensya na ako.

"Oo na, basta wag kang magrereklamo." Sagot ko na lang. Pansin na pansin ko rin ang pagtawag niya sa akin ng baby. Pero hinayaan ko na da