Share
Chapter 22
Family
"I'm sorry Angela, Don't worry about me okay? I'll be okay." patuloy pa din siya sa paghikbi at pinatay na agad ang tawag. Napatulala ako sa sinabi niya, honestly wala talaga akong alam sa nangyayari sakanya. Nagulat ako sa bigla niyang pag iyak ng sagutin niya ang tawag. Pakiramdam ko may problema talaga si ate at kailangan ko iyong alamin para matulungan siya.
Agad kong tinawagan si Ciarra para sa balak naming bukas.
Kaugnay na kabanata
Ending Scene Chapter 23
PromisesPatuloy pa rin akong pinipilit ni ate na 'wag nalang ako sumama sakanya, hindi ako pumayag buo na ang desisyon ko gusto ko siyang samahan kahit na may maiiwan ako. Mahirap sa'kin ang pag-alis pero kailangan kong samahan si ate kasi wala siyang makakasama baka may mangyari sakanyang masama lalo na ngayon at buntis siya kailangan niya ng gabay. Wala naman tutulong sakanya kundi kami-kami lang.Hindi ko pa alam kung paano ko sasabihin kay Jay, sa totoo lang natatakot ako baka magalit siya siyempre magagalit siya s
Ending Scene Chapter 24
LetterNagising ako sa maliliit na halik ni Jay sa pisnge ko, dinilat ko ang mga mata ko. Bumungad sa'kin ang nakangiting mukha ni Jay. Lalo akong sumiksik sa hubad niya pa ding dibdib. What we did last night is still vivid to my memory. We're not drunk or what when we do that, parehas naming ginusto iyon. I know, I won't get pregnant dahil sa labas naman niya ipinutok. I'm open minded kaya alam ko ang mga baga na 'yon.Napahawak ako sa katawan ko at may suot akong t-shirt ni Jay at boxer shorts. Nag init naman ang pisn
Ending Scene Chapter 25
GoodbyeMaaga akong gumising kahit na mamayang hapon pa kami tutungo sa airport. Hinanda ko na din ang susuotin ko para mamaya. Naalala ko kagabi na hindi ko pa pala nasasabi kay Tin Tin na aalis ako. Kaya naman tinawagan ko siya kanina para magpunta dito sa bahay kahit saglit lang. Buti nalang at wala siyang gagawin ngayong araw.Inayos ko na ang dapat kong ayusin dito sa kwarto ko. Sinigura
Ending Scene Chapter 26
DistantNakatulala lang ako sa labas ng bintana ng eroplano habang yakap-yakap ang bigay sa'kin ni Jay. Malayo pa ang biyahe namin pero hindi ako makatulog kahit na gusto kong matulog. Si Ate naman ay nanunuod ng movie dito sa tabi ko. Wala akong ganang manuod kaya hinayaan ko nalang ang sarili ko na tumunganga sa banana.Someday I'll be back and never been left again without him. I know, I'll be thousand miles away from him, but I will make sure that my heart is always belong to him no
Ending Scene Chapter 27
BirthdayIsang buwan na kaming nandito. Nag uumpisa na ang second sem sa Pinas samantalang ako ay hindi nakaabaot sa pasukan kaya next sem nalang ako papasok. Isang buwan na ding hindi kami nagkikita sa personal at puro sa video call lang, miss na miss ko na siya. Konting-konti nalang at mababaliw na ako dito. Buti pa si ate parang wala lang sakanya na nandito kami. Laging nasa kapitbahay nakikipag-chikahan sa asawa ni Lawson.Gusto ko sanang maghanap ng trabaho kahit part-time job lang
Ending Scene Chapter 28
Mrs. MarquezNagkausap uli kami ni Jay at sinabi niyang hindi daw siya pinayagan dahil uuwi daw ang mga lola niya at magkakaroon daw sila ng family reunion. Hindi naman ako umangal dahil pamilya niya 'yon. Tanda ko pa 'yong mukha niyang malungkot habang magkausap kami. Hindi siya ngumingiti buong video call namin."I'm sorry bawi ako next time, hmm?" Malungkot niyang sabi. Pinipilit kong ngumiti para ipakita na ayos lang talaga sa'kin na kahit medyo nalungkot din ako na hindi siya makak
Ending Scene Chapter 29
DisappoinedApat na buwan na din simula ng magkita kaming muli ni Tin Tin. Kahit na 'yon na ang huling sayaw niya kasama ang grupo niya masaya naman silang umuwi dahil sila ang nag champion. Para kaming baliw ni Ate na nagche-cheer doon pero wala kaming pake kung may nakatingin ba sa'min. Sa sobrang saya ni Tin Tin nanlibre siya ng hapunan sa isang kilala restaurant dito.Gusto niya pa sanag mag stay dito kaso baka daw pagalitan siya lalo ng daddy niya
Ending Scene Chapter 30
LoveApat na taon na din simula nang huli akong umuwi sa Pilipinas at wala na akong balak umuwi doon. Ayoko ng maalala ang sakit na naramdaman ko dahil sa nangyari do'n.Pilit kong sinasabi sa utak ko na kalimutan na ang nangyari pero patuloy pa din sa pagsuway ang aking puso. Hinding-hindi makakalimutan ng puso ko ang sakit na naramdaman ko noon. Iyon na ata ang pinakamasakit na naranasan ko.
Pinakabagong kabanata
