Nabuhay ako ng labinpitong taon sa ilalim ng ka istriktuhan at ka tapangan ni dad.He never let me with boys,he never let me have a suitor or lover.He wants me to focus of being a gallerist and curator of our own art gallery.
Simula pag kabata ay palagi lang akong nandito sa bahay.I never had a friend s aside from my cousin Eunice.Hindi ako tinuruang makitungo sa ibang tao,hindi ako tinuruan na makipag kaibigan sa iba.
Naging malaya lang ako ng mag highschool ako.Hindi narin ako masyadong na che-check ni dad dahil busy siya sa art gallery.Si kuya naman,mahigpit rin siya saakin pero simula ng pumunta siya ng France ay hindi na rin ako na iintindi.
Nagtaka nga ako sa biglaang pag uwi niya.Alam kong may rason kung bakit bigla siyang umuwi. Ang sabi niya doon na siya ga graduate,
"Break up with him." I transfixedHindi ako makapagsalita sa sinabi ni kuya. He's now looking at me with an angry eyes, he's seething in anger. Napatingin ako sa kamao niyang ngayon ay nakasara dahil sa galit."W-what are you talking about?"Tumataas at baba ang dibdib niya dahil sa sobrang galit. Kitang kita ko na rin ang pamumula nang kaniyang mukha."Don't pretend that you didn't know what I'm saying Decie." I flinched"Kuya...""I saw you two last night. Birthday ni Gadeon hindi ba? He's courtin
"Dad?"Nanigas ako nang humarap siya saakin na galit na galit. Nakasara ang mga kamao niya at namumula ang kaniyang mukha,napatingin ako sa gilid niya at nakita si kuya Henry na may nagbabantang mukha. Hindi kaya..."B-bakit niyo po ako pinatawag?"He didn't answer,umupo siya sa sofa habang seryosong nakatitig sa akin. Bigla na akong kinabahan,a-alam na kaya ni dad? Muli akong tumingin kay kuya at ganoon parin ang reaksyon nang kaniyang mukha."I told you to stay away from him, haven't i?" He already knows... "You didn't listen,at ngayon mababalitaan kong kayo na?"&n
"Are you okay?"I didn't answer, nanatili akong tulala. Hindi ko magawang tingnan si Eunice, hindi ko rin magawang sabihin ang nalaman ko. Pakiramdam ko ay kahit anong oras ay magbabagsakan ang mga luha ko."Decie" I didn't looked at her.I tried to calm my self para pigilan ang pagiyak nang malala ko nanaman ang mga narinig at nalaman ko. This is my first time of being dramatic, kailan man ay hindi ako basta basta umiiyak sa isang bagay--tanging si mom palang ang naiiyakan ko.But it's different now, hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Kung magagalit ba, kung maiinis, o kung malulungkot."Decie speak--"
I was living a life like a princess. Living like a spoiled princess, they're giving me what i want and what i need. Noong una para saakin ay akala ko perpekto na ang buhay ko. No mistakes, no traitors, and no lies.Pero lahat nang iyon ay akala lang pala. They lie to me! Dad was pushing me to learn how to be a good curator and gallerist. Palagi niyang sinasabi sa akin that, i should be a good girl. A good leader para lang maalagaan ko ang art gallery even if i don't want to be, what he wants for me.Noong una ay hinahangaan ko si dad sa pagiging isang magaling na may ari. Hinahangaan ko siya dahil sa sipag niya, kahit busy siya sa trabaho nagagawa niya pang bilhin at sundin ang mga gusto ko.I thought he's the perfect dad, a perfect single parent for me. But he just deceived me usi
Buong klase ay nakatulala lamang ako, hindi ko magang makipagsabayan sa kanila. Wala akong gana, nawawalan ako nang gana dahil sa mga nalaman ko.Hindi ko magawang kausapin ang nga kumakausap sa akin. Kahit nga lingunin ay hindi ko ginagawa. Dalawang araw? Halos dalawang araw na ang lumipas simula nang malaman ko ang lahat.Si kuya, si dad, si Gadeon kahit si Eunice ay hindi ko pinapansin. Kapag nalaman pa ni Eunice baka kung ano lang ang sabihin niya.I crossed my arms on my chest and close my eyes.They liedAnd this is not a dream. If this was a dream, well I will desperately wake up and escape their lies. Sa buong buhay ko ay hindi ko aakalain na magiging ganito ang l
He is looking at me with a serious eyes. Kitang kita mo sa mga mata niya ang galit at lungkot. I am still cornered on his arms, hindi niya parin ako pinapakawalan. Nanatiling ganito ang aming posisyon."Am I right Decie?" Napalunok akoPinilit kong iwasan ang nakakailang niyang titig, ngunit sumusunod naman ang ulo niya at pinipilit akong tumingin sa kaniya."Answer me" I didn't speak "Decimier"I gasped when he mentioned my name. Hindi matigil sa pagtibok nang mabilis ang puso ko na para bang kaunting lapit niya pa ay maririnig niya ito.He's staring at me with intimidating look.
I was not supposed to be with him. Tahimik kaming naglalakad pabalik sa school. Sabay kami, pero nag iwan siya nang distansya sa aming dalawa.Hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa kaniya. He's so listless, walang ka gana gana o kabuhay buhay ang paglalakad niya. Wala ring reaksyon ang mukha niya, parang wala siyang pakialam sa bawat nadadaanan.Napayuko nalang ako at pasimpleng inayos ang buhok habang diretso ang tingin sa daan."Mataas, ang pinag akyatan mo. Kaya paano mo nagawang maka alis?" Saad nito nang hindi lumilingon sa akin."I don't know" Balewala kong sagot.Dahil sa sobrang pagka ilang ko ay napahawak ako s
Patuloy lang siya sa paghila sa akin hanggang sa mapatapat kami sa isang room.Marahan niya akong binitawan at lumingon sa akin. Napatingala ako at kumunot ang noo. Sino siya?Bakit bigla bigla nalang niya akong hinila?"Are you okay?" Nagulat akoBakit parang kaboses niya si Gadeon?"I'm okay, w-who are you?" Umayo siya nang tayo, inilagay niya ang dalawang kamay sa kaniyang bulsa at malapad na ngumiti sa akin."David Garfin at your service Decimier."Pakiramdam ko ay luluwa ang mata ko sa narinig. Bigla nalang napaawang a