"It's FREE, BABY BOYS"
"HEY BABY BOYS!"
"Don't Run!"
Napatawa si Carmelita sa nagawa ng tatlo. "First time siguro natalo ng mga yun, HOW WEAK! hehe" sabi niya sa kanyang sarili. Nadagdagan ang kaligayahang nadama ni Carmelita ng may natanaw siyang taxi sa hindi kalayoan. Hinintay ito ni Carmelita na huminto sa harapan. Pagkahinto agad pumasok si Carmelita at sinabi ang direksiyon.
"Miss, Maybugbogan bang naganap?"nakalilitong tanong ng driver.
"HUH?" sagot ni Carmelita na ubod ng malilitong pangyayari ang isilan, nagawa pa niyang magsalita sa kanyang sarili sa kabila nito. "Ako po yung nambugbog" Napabuntong hininga si Carmelita at agad ipinikit ang mga mata.
Makikita sa mukha ng driver ang takot. "Miss, Ang dami niyong pasa"
Nagpatuloy sa ginagawa si Carmelita. Nagpatuloy siya sa pagsasalita "Actually Manong, Ako po yung nambugbog..Bastos eh! Sila po yung sugatan not me".
Habang pupunta sa kinaroroonan ng sasakyan napansin ni Carmelita na ang weird ng driver sa katunayan hindi siya pinabayad ngunit binigyan ng pera. Kaya naman tiningnan ni Carmelita ang sarili, totoo nga ang sinabi ng driver. Sa hita niya ang pinaka maraming pasa at sumunod ang leeg.
Mukhang alam na niya kung saan galing ito. Nagmamadali kasi siyang umalis ng hotel hindi niya namalayan ang mga pasa, nahiya tuloy siya sa driver na nagbigay talaga ng pera. Nainis na pumasok sa sasakyan si Carmelita. Napabilis ang takbo ng sasakyan dahil sa inis at paulit-ulit na naiinis nasinabi "I'll be gentle".
Paglabas ni Carmelita sa sasakyan ay agad siyang pumasok sa bahay. Busy sa kusina ang kanyang ina habang ang ama at kapatid ay tulog pa. "MOM! I'm here" malakas na sabi niya, hindi na niya hinintay ang sagot ng ina at agad na nagtungo sa kanyang silid-tulogan.
It's been 10 in the morning gumising si Carmelita. Her whole body is like a pillow as she exited her room. Agad siyang nagtungo sa silid-kainan. Tulala siyang kumakain, makikita sa kilos ni Carmelita na marami siyang ini-isip.
"Are you Okay?" tanong galing sa likod niya. Natauhan si Carmelita sa boses ng ina na dahilan ng pagbalik niya sa kanyang ginagawa. "TIRED". Nalungkot ang ina sa sagot at agad hinila ang upuan sa opposite side ni Carmelita. Hinawakan nito ang kamay ng anak at binigyan ng ngiti. " Anak, it's okay, Kaya yan".
"Yah, But this time yung lalaki na kasama ko hindi siya lasing at alam kung makikilala niya ako. Anong gagawin ko?" nagsimula ng pumatak ang mga luha ni Carmelita, puno ng takot at hiya ang kanyang naramdaman.
"Hmmm...Kung sakaling mangyari yan, just pretend na hindi mo siya kilala at mas makakabuti sayo kung bigyan mo ng kaibahan ang anyo mo sa bawat gabi at sa tunay na anyo. Anak, You'll all have my support" mga salitang galing sa ina na nagpahinahon ng nararamdaman ni Carmelita.
"Thank you Mom" mga salitang galing kay Carmelita na dahilan ng pagpunta ng ina sa tabi ng anak at binigyan ng matamis na halik sa noo.
•••
Pagkatapos kumain ay agad nagtungo si Carmelita sa kanyang silid. Matutulog na sana siya ng may narinig siyang tunog galing sa kanyang cellphone.
[Carmelita: Hello Ankara, Bat ka napatawag?
Ankara: Busy ka?
Carmelita: Hindi
Ankara: Good! Let's go shopping. I'll treat you:)
Carmelita: Hmmm...Anong nakain mo?
Ankara: Minsan lang tuh at may sasabihin ako sayo. Sasama ka o hindi?
Carmelita: Okay, See yah]
Matapos ang tawag galing kay Ankara ay agad nagbihis si Carmelita, suot ang White T-shirt paired with tattered jeans that makes her looks simple and cool.
Si Ankara ay katrabaho at kaibigan din ni Carmelita. High School nagsimula ang kanilang pagkakaibigan, transferee noon si Ankara at walang masyadong kilala kaya naman kinaibigan ito ni Carmelita. Sobrang close nila sa isa't-isa, alam ni Carmelita ang tungkol sa buhay ni Ankara, alam din ni Ankara ang tungkol kay Carmelita maliban sa sumpang dalang-dala nito.
Agad pinuntahan ni Carmelita ang lokasyon nabinigay ni Ankara. Pagdating niya ay agad niyang namukhaan si Ankara. Naka ponytail ang buhok nito at kagaya ng suot niya naka jeans at T-shirt ito. Napansin niyang may kinakausap itong isang binata. Nakatayo ang mga ito sa entrance, ngumiti si Carmelita at napa-isip. "Ito bang gusto niyang sabihin..Wow naman" lumapit si Carmelita sa direksyon ng dalawa, Ng malapit na siya nagulat siya sa kanyang nakita. Binigyan kasi ni Ankara ng malakas na sampal ang binata at pina-alis. Hindi alam ni Carmelita kung saan maaawa sa binata na binigyan ng malakas na sampal sa mukha o sa kaibigan na kakabreak-up lang.
"Carmelita? Kanina ka pa?" Halong pakagulat at hiya ang nadama ni Ankara ng makita ang kaibigan. Niyakap ni Carmelita ang kaibigan at binigyan ng matamis ng ngiti pagkatapos niyang kumawala sa yakap nito. "It's okay, There's a lot of boys out there. You deserved better Ankara"
"Deserved better? Hindi ko yun jowa!" nagulat si Ankara sa sabi ng kaibigan. Alam niya sa sarili niya na hindi niya gusto ang binatang iyon at walang relasyon na bumuo sa kanila. Ikinagulat ni Carmelita ang sagot ni Ankara. " So.. Ano kayo?"
"Hayys..Doon tayo sa restaurant mag-usap" alam ni Ankara sa sarili na hindi niya kayang magtago ng secreto sa kaibigan kaya naman hinila niya ito sa restaurant ng mall sa 2nd Floor.
•••
"Sino yun?" salitang galing kay Carmelita, sobrang interesado siya sa nangyari kanina kung ano ang dahilan nito.
Ankara gulped the glass of Tea. Hindi siya makapaniwala na natatandaan pa pala ni Carmelita ang nangyari kanina. "Hindi mo siya kilala?" kanina pa nalilito si Ankara kung bakit hindi na mumukhaan ni Carmelita ang binata.
"HINDI"
" Si Yedd yun"
"Yedd? Yedd Gerillio?.....siya yun?"
"Hmmm."
Si Yedd Gerillio ay ultimate crush ni Ankara. Maraming nagkakagusto kay Yedd dahil sa taglay na kagwapuhan at kilala din ito sa buong paaralan. Marami ng pinaluha si Yedd na babae kasama na dito si Ankara. A years ago, In the day of 14th in February ay nagdiwang ng Valentines day ang paaralan, may mga palaro gaya ng wedding booth. Naisipan ni Ankara noon na mag confess ng kanyang nararamdaman. Sa loob ng classroom ni Ankara ginawa, may pa flowers pa si Ankara sa katunayan ang kanyang ginagawa ay gawain ng isang lalaki. " HAHAHAHA, HINDI MO BA NAKIKITA SARILI MO? KAHIT KAILAN HINDING-HINDI KITA MAGUGUSTUHAN. MAYAMAN AKO, POPULAR SA TINGIN MO MAGUGUSTUHAN KO ANG ISANG TULAD MO NA WALANG-WALA KAHIT KAGANDAHAN MAN LANG" mga salitang galing mismo sa bibig ng minamahal ni Ankara. Ang mga pangyayari na iyon ay nagdulot ng kahihiyan kay Ankara sa Social Media at sa buong campus. "ANG KAPAL NAMAN", "WOW, GHORL TUMINGIN KA MO NA SA SALAMIN" , "PAHINGI NG CONFIDENCE" mga salitang natanggap ni Ankara sa mga naghahanga kay Yedd. Ang sitwasyon na iyon ay nagdulot ng kalungkutan kay Ankara at naisipan pa nitong magpapakamatay.
" Ang laki na ng binagbago niya, Ba't mo naman sinampal?"" Bastos eh""Huh?"" Pwede ba daw niya akong maging jowa, Ang kapal niya sobra, kaya naman hindi ako pumayag. Feeling niya makukuha niya lahat ang swerte naman niya. I'm not that easy woman" nadama ni Ankara ang galit. "Alam mo nung hindi ako pumayag, Ang galing sinabihan niya ako ang kapal ko, Gumanda lang naging mayabang. So ayun hindi ko na napigilan ang sarili na sampal ko talaga siya. Tang*na niya nananahimik na ako". dagdag ni Ankara. Galit ang nangingibabaw sa kanya at dahilan ng nakaraan nawalan na siya ng interest sa mga kalalakihan."Naku, Mabuti ang ginawa mo...Tama lang yun sa kanya.""Kalimutan na natin yung unggoy na yun.""By the way, Hindi ba't may sasabihin ka saakin, Ano iyon?""Yah..Brilliant.. May girlfriend na ako"
"Magkano ka ba?Ha!""Ba't hindi ka sumasagot!"" Bingi ka ba?" Kitang-kita sa mata ng lalaki ang pangamba sa sabi ng babae marahil first time nitong nakatagpo ng dalaga na ganito magyaya at ganito ang lakas ng loob. Hindi lang ang lalaki nangangamba pati na rin si Carmelita. "Ankara? Diba inuwi na kita? Anong ginagawa mo rito?" ang mga salitang inihanda ni Carmelita na sasabihin sa babae. Nawala lahat ang plano ni Carmelita ng may lalaking lumapit kay Ankara. Ang kanyang mukha ay puno ng galit sa ginagawa ni Ankara. Tinitigan nito ang mga mata ni Ankara at hinakan ng mahigpit ang kanang kamay. Agad silang pumunta sa direksyon ng lalaking katabi ni Carmelita. "Yedd?" sabi ni Carmelita sa kanyang sarili."Pasensiya ka na, Nakainom kasi ito" sabi ni Yedd sa lalaki sabay tapik sa balikat nito."I understand.. Anyways she's not my ty
Kasing ganda ng araw ang babaeng nakahiga sa kama. Pilit niyang binuksan ang mga mata at lumaban sa mga patalim ng araw. Pagkagising niya ay gising na rin ang lalaking katabi niya, hindi na ipinangamba ni Carmelita na makita siya ng lalaki sa huling sandali dahil iibahin rin naman niya ang kanyang itsura sa mga darating na araw at hinding-hindi na ibabalik itong porma at ayos. "Can I get your number?" sabi ni "Maxx" ang pangalan ng lalaki. Agad binigyan ni Carmelita ang hiling nito at tuluyan ng nilisan ang lugar.•• Nang idilat ni Ankara ang mga mata makikita sa mukha nito ang pagkainis hindi dahil sa mga sugat na natamo kundi bakit hindi siya natuluyang namatay. Pilit inabot ni Ankara ang cellphone niya ng walang inggay na maririnig upang hindi magising ang bumabantay sa kanya ngunit nagkamali ang dalaga, nang maramdaman ni Yedd nagising na ang kanyang binab
Pagbaba ng telepono agad tumayo si Ankara sa kinahihigaan at nagtungo sa terrace ng kwarto. Nagbigay siya ng buntong-hininga, nagmamasid sa paligid bago bumalik upang magbihis. Wearing with a hooded sweatshirt paired with jeans, dagdagan pa ito ng mask sa mukha na maihahalintulad siya sa isang artista na nagtatago sa mga fans at reporter. Pagkatapos magbihis nilisan niya ang kwarto na bukas pa ang ilaw. Alam niyang hindi siya mapapansin ng mga nurse and staff lalo't na sobrang busy ng mga ito. Sa hagdan na siya dumaan para iwas sa mga tao at para mapadali ang paglabas. Tumalon sa tuwa si Ankara dahil successful ang kanyang plano. Gumawa siya ng tawag gamit ang kanyang telepono sa isang kaibigan."Send mo yung address..Pupuntahan ko""Okay..No problem""Nang diyan na ba?""Oo..S
Ang mga salitang galing sa ina ang nagpabalik kay Carmelita sa kanyang pandama . "Ang maruming sarili ko na bahala dun, Magpapahinga lang ako" agad umupo si Carmelita sa puting sofa at isinara ang dalawang mata na matamlay."May problema ba, Anak?" sabi ng ina habang tumatabi sa anak."Tumakas kasi si Ankara kagabi sa hospital at hanggang ngayon hindi pa ito nakakauwi. Natatakot na ako Mom." hindi kayang pigilan ni Carmelita na maiyak, sobrang mahalaga sa kanya ang kaibigan. Patuloy sa pagsasalita si Carmelita habang umiiyak sa piling ng ina. "Pinagtangkaan niya ang kanyang buhay ngunit nabigo siya, hindi ko kayang tanggapin sa pagtakas niya natuluyan na siya.""Mom, Si Ankara lang ang nag-iisang kaibigan ko, ayaw ko siyang mawala..Tanda ko pa ang huling gabi namin ipapakilala niya ang girlfriend, HAHAHA. Nang malasing ito tanda ko pa ang kanyang tunay na nararamdaman." mas masakit pa sa nagdud
"Deal or No Deal?" natutuksong mga salita galing kay Carmelita. Nasisiyahan si Carmelita sa kanyang ginagawa at hindi na kayang maghintay. Inalis ni Yedd ang kamay ni Carmelita at tumayo. "NO DEAL" ang tunog ng kanyang boses ay sobrang galit na ikinagulat ng dalaga. Lumisan ito sa lugar na walang pakialam sa mga nangyayari sa kanyang paligid. Ikinagulat man ni Carmelita ito pero nagaganahan siya sa kanyang ginagawa. It's challenging her to do more. "Makukuha rin kita, Yedd" masayang sabi ni Carmelita habang tinitingnan ang binata na lumalabas sa pintuan."Nagtatrabaho ka ba dito?" salitang galing sa likod ni Carmelita. Hindi na nito hinintay si Carmelita lumingon at umupo ito sa kinauupuan ni Yedd kanina. Nang makita ng dalaga na nagulat si Carmelita nagbigay ito ng matamis na ngiti. Ang suot ng dalaga ay fitted na damit kagaya kay Carmelita ngunit iba ang kulay at desenyo. "HI, I'M MARTHA.""CARMELITA, Co
"Sa bakanteng lote yung malapit sa WPGHospital." Bumilis ang pagpatak ng mga luha ni Carmelita ng marinig ito. Alam niya na ang WPGHospital ay ang hospital na tinatrabahuan ni Yedd at ang hospital na tinakasan ni Ankara. Napa-buntong hininga si Yedd at inilagay ang matamlay na tingin sa pulis. "Maari ba naming kunin na ang kanyang bangkay?""Bago po yan, Willing po ba kayong ipa autopsy ang labi?"Tiningnan muna ni Yedd si Carmelita bago sumagot sa pulis. "Kakausapin muna namin ang kanyang mga magulang, Pero pwede naman siguro na kunin niyo na lang ang kailangan eh examine for preparation. Tatawagan lang po namin kayo." Tumango ang pulis kay Yedd. May puntos ang binata. "Ihahatid po namin mamaya. Send niyo lang ang address at ipaalam sa magulang ni Ankara." Nilisan nina Yedd at Carmelita ang lugar na may puson
Matapos binitawan ni Carmelita ang mga magagandang salita agad nanglaki ang kanyang mga mata ng kumawala si Yedd sa yakap niya. Ngunit ikinasiya naman niya ang ginawang sunod na hakbang ng lalaki. Tumayo ito habang tumitingin sa mga mata ng dalaga. Ang mga tingin niya ay parang opyo na ang hirap pigilan. Mabilis na hinawakan ni Yedd ang leeg ni Carmelita at binigyan ng matamis na halik. Ang mga halik na ibinigay ng lalaki may dalang lungkot. Nang maramdaman ni Carmelita na lumalalim na ang halikan nila kumawala siya at binigyan ng ngiti ang lalaki."Let's go" matutuksong salita galing kay Carmelita. Sumunod ang lalaki sa kanyang utos na walang anong sabi, para kay Yedd kahit ngayon lang gabi nais niyang makalimot, nais niyang maging masaya. Kahit hindi pa nabubuksan ang pintuan ng kwarto nagsimula ng maghalikan ang dalawa. Ang mga halik ng mga ito ay parang wala ng b