CHAPTER 5

Chapter 5:

"Since we finished checking attendance, let us move on to something that you always use to do in every first day of school."

Napaisip ako sa sinabi ng teacher namin. Parang alam ko na kung anong tinutukoy niya ah! Sandaling hinanap ng mga mata ko si Darius kung saan ba siya nakaupo ngayon. Nalihis na kasi ang atensyon ko at hindi man lang nakapagpasalamat sa kanya kanina bago ako makaupo dahil nakita ko itong dalawa kong kaibigan.

Natanawan ko siya sa gawing unahan habang ako naman ay nasa parteng gitna katabi ang dalawa kong kaibigan.

"I will be the one to do it first and then guess what I'm going to say after I finished my words." 

Nagsimula na ang teacher kong magsalita, lahat kami ay tutok na tutok sa kanyang sasabihin.

"I am teacher Larry Medina. 28 years old still single but not ready to mingle in case you giggle." Malanding pagkakasabi ni Ma'am.

Sabay-sabay naman naming nahulaan at sinabi ang ginawa ni Ma'am.

"Introduce yourself". Malakas na pagbanggit ng lahat.

"With flirt." Mahinang pagbanggit ko na alam kong ang dalawang kaibigan ko lang ang makaririnig. Narinig ko naman ang mahinang pagtawa ng dalawa sabay tingin sa akin. 

"Correct. Iyon ang pinakaunang task na very simple lang na ipagagawa ko sa inyo ngayon. You don't need to tell your favorite color, place you're living in, not also your ambition because that are so private. I just need to know your name and age it's up to you if you want all of us to know your status if you are single or not, a virgin or not."

Napatawa kaming lahat dahil sa pahuling sinabi ni Ma'am. Bet ko'tong teacher na'to ah. May pagmamanahan ata ako ng kalandian. 

"But just like what I did on the last part, you need to do the same. Think of a simple, very short but meaningful quotations about yourself that you can say. It is more attractive if you make a little bit funny quotations just like mine. I will give additional points to those who will make their own remarkable quotations."

Nagsimula na ang introduce yourself. Alphabetical order ang pagtatawag ni Ma'am kaya may panahon pa kaming makaisip ng magandang quotation. Madalas naman kaming madestruct dahil sa mga quotations na sinabi ng mga naunang estudyante.

"Andal" pagtawag sa apelyido ni Lorain. Agad naman siyang tumayo.

"I am Lorain G.  Andal 16 years old. If you can't chase your dreams then chase me as your dream so that your dreams will come true."

Pinalakpakan naming dalawa ni Jeymee ang napakalupit na quote ni Lorain sabay sigaw pa ng malakas bilang pagche-cheer kay Lorain. Nagtawanan at halos magwala na ang buong klase dahil sa kapal ng mukha ni Lorain. 

 

Narinig ko ang quotations ng ibang mga babae na parang may halo ring panlalandi sabay tingin ng pasimple kay Darius. Habang nagtatawanan ang lahat pasimple naman akong nanggigigil sa babaeng iyon.

Palapit ng palapit ang letra ng aking apelyido, palakas ng palakas din ang tibok ng aking puso dahil sa di-maiitangging kaba. Alternate between boys and girls ang pagtatawag ng pangalan. Kaya nang nagsimula ng magtawag sa apelyidong letrang G ay di na maalis ang kaba ko dahil ako na ang kasunod.

"Grayse" pagtawag ni Ma'am. Tiningnan ko kung sino ang tumayo. Nakita ko siya sa gawing likuran. Unang tingin ko palang mukha siyang makulit na paslit. Mas lalo pa akong pasimpleng natawa ng marinig ko ang parang tanga niyang boses na pambata.

"Ako si Jax Atticus F. Grayse. 16 years old. Hahanap ka pa ba ng kaforever mo sa iba kung siya naman ay nasa harapan mo na."

Nagulat ako nang bigla siyang tumingin sa akin pagkatapos sabihin iyon kaya naman agad akong lumingon sa aking likuran sa pag-asang iba ang tinitingnan niya. Hindi ko alam kung sinasadya niya ba iyon o wala lang talaga siyang ibang matingnan kaya sa akin na lang siya bumaling. Biglang nagsigawan ng malakas ang aking mga kaklase na parang nasa sabungan.

Hindi ko alam kung bakit ngunit may iba akong naramdaman nang ibaling niya ang paningin sa akin. Parang may ipinahihiwatig ang kanyang mga mata kasabay ng kanyang malokong pagngiti. Hindi na tuloy maalis ang paningin ko sa kanya, maputi siya, mapintog ang mamula-mulang mga pisngi, may katangkaran, medyo magulo ang kanyang maikling buhok, may katangusan ang ilong at medyo singkit ang mga mata.

Natauhan na lamang ako nang tawagin ng teacher ang apelyido ko.

"Hicayo, Ms. Hicayo"

Nung una nag-aalangan nanaman akong tumayo ngunit nung dinugtungan na ito hindi na ako nag-alinlangan pa. Tumayo ako ng tuwid na parang may mataas na katungkulan sa isang estado at nagsimula ng magsalita.

"My name is Jey Azenaiah A. Hicayo but you can call me Azen to make it shorter. It pronounced as 'Eyzen' a literal 'A' sound and a syllable 'zen',  not 'Ahhzen.' Is it clear?"

Mataray at arogante kong tanong. Tumango tango sila na may halo paring pagkagulat sa aking pananalita. Palagi ko iyong sinasabi sa aking mga kaklase every year dahil naiirita ako sa tuwing maririnig ang maling banggit sa palayaw ko.

"I am ready to fight but not ready to bite."

Maarte at malandi kong pagkakabigkas ng aking quotation. Agad namang nag-cheer sa akin ang dalawa kong kaibigan. Nagsigawan ang aking mga kaklase na para bang sinasabing may nanalo na dahil sa lakas ng kanilang hiyawan.

Agad hinagilap ng mata ko si Darius kung anong reaction nya napangiti ako nang makitang isa siya sa pumapalakpak at tumatawa ng kaunti dahil sa aking panghaliparot na quote.

Tiningnan ko rin ng pasimple ang lalaking nasa likod ko na kanina lang ay may kakaiba kung tumingin sa akin. Nakatingin pala siya sa akin at makikita rin ang malaking ngiti niya sa labi, malakas na palakpak at mga pagsigaw pa. Hindi kaya nangtitrip ang lalaking ito o baka naman nag-iilusyon lang ako?

Muli na akong bumalik sa pagkakaupo. Alam kong si Darius na ang kasunod dahil magkatulad kami ng apelyido. Agad ko namang binuksan ng maigi ang aking pandinig upang muling pakinggan ang kanyang sasabihin. Tumayo na siya senyales na ready na siyang magsalita.

"I'm Darius Flint Recafranca Hicayo, 16 years old. Always try to challenge yourself in a hardest like a puzzle situation, so that in the end you will attain your biggest satisfaction."

Seryoso at may conviction ang kanyang pananalita. Namangha kaming lahat sa sinabi niya kaya agad kaming pumalakpak. Ang iba namang babae ay talagang nilalaksan ang paghampas ng pareho nilang kamay na parang nagpapapansin na.

Namangha rin ako sa sagot niya kahit simple lamang ito. Para kasi siyang matured kung magsalita at walang halong biro. Lalo naman akong natutuwa sa ipinapakita niya dahil iyon talaga ang nais kong lalaki. May pangarap at seryoso sa buhay higit sa lahat ay may itsura din. Kung magkakataong mapa-ibig ko siya para akong nakasungkit ng bituin sa kalangitan at wala na akong ibang hihilingin at hahanapin pa.

Natapos na rin ang first two subjects namin kaya may 40 minutes break muna kami. Agad nagpunta kaming tatlo sa cafeteria upang kumain. Bago kami umalis tiningnan ko muna si Darius.

Nakita kong may grupo ng mga kalalakihan na lumapit sa kanya upang lumabas. Hindi ko na alam kung saan siya nagpunta dahil dumami narin ang mga estudyanteng nagkalat sa hallway.

Kinapitan naman ni Jeymee ng mahigpit ang kamay ko upang hindi kami magkahiwalay habang si Lorain naman ang nangunguna. Pagkarating ng cafeteria hindi pa gaanong kapuno ito kaya nakahanap pa kami ng magandang puwesto, iyong malapit sa bintana para kita namin ang mga dumadaang estudyante.

"Bakit ba sa daming vacant seat dito mo pa talaga naisipang umupo".Pagtatanong ko kay Lorain dahil siya ang nagpumilit na dito kami umupo.

"Wag ka ng magmaang-maangan alam mo na dapat ang sagot Azen!" Sagot naman ni Lorain sa tanong ko.

"Ano pa ba edi para mang-hunt" sabat naman ni Jeymee.

"Ha, anong mang-hunt?" Tanga-tangahang tanong ko.

"Maghanap ng gwapo!" malakas na sambit ni Lorain. Wala talagang hiya ito, napatingin tuloy yung ibang mga kumakain sa ibang table patungo sa amin.

Naisip ko tuloy na baka mapagkamalan din akong malandi dito dahil sa bunganga ni Lorain. Sabagay magiging malandi naman talaga ako ngayong year, syempre kasi meron akong prospect na lalandiin.

Simple lang ang inorder ko gayong umaga palang naman since kumain narin ako kanina bago umalis. I ordered two slizes of pizza and an iced tea.

Yung dalawa naman ay sinikap talagang umorder ng kanin hindi pa kasi sila kumakain simula kanina. Masaya kaming nagkukwentuhan nina Jeymee at Lorain sa mga nakakahiya nilang karanasan dito last year magmula ng lumipat sila dito.

Habang nag-uusap napatigil kaming tatlo sa pagtatawanan nang may lumapit sa aming kapwa estudyante na may mga dalang tray bitbit ang samutsaring pagkain. Apat na tray ang binitbit papunta sa amin. Nagkatinginan naman kaming tatlo na parang nag-uusap ang aming mga mata at nagtatanungan kung sinong umorder nito.

Napatingin ako kay Jeymee, tanging iling lamang ang kanyang sagot na ibig sabihin hindi siya ang umorder. Sumulyap naman ako kay Lorain at nagkibit balikat lamang siya. 

Ibig sabihin wala ni isa sa amin ang umorder ng mga ito. Kung ganoon kanino ito galing? Nagtanong ako sa apat na nagbigay ng tatlong tray at tanging ngiti lamang ang isinagot nila sa akin. Dali-daling rin silang lumakad kaya hindi ko na sila nakita pa kahit balak ko pa sana silang piliting sumagot. 

Nagtataka ang mukha naming tatlo dahil sa mga pagkaing napakarami ngayon na hindi namin alam kung paano ito mauubos gayong busog na kami at 15 minutes na lang ay magsisimula na ulit ang klase. 

"Hala kanino ito galing? Sobrang dami naman nito para sa ating kakaunti lang naman kung kumain." Banggit ni Lorain na parang takam na takam na sa mga pagkain ngunit alam niyang siya'y busog na.

"Azen! Ang liit mo kasi eh, naawa siguro sa atin ang kung sinomang nagbigay nito. Mukha ka na kasing hindi kumakain kaya ayan, sila na nag-adjust sayo" pang-aasar naman ni Jeymee.

"Hoy kahit maliit ako matakaw naman akong kumain". Sagot ko naman sa kanilang dalawa.

"Hindi ba kayo nacu-curious kung sinong nagbigay ng lahat ng ito?" Tanong ni Lorain sa aming tatlo.

"Wala akong idea man lang kung sino dahil wala namang nanliligaw sa akin dito". Mariing pag-amin ni Jeymee.

"Ikaw naman ligaw agad! Malay mo gusto lang makipagkaibigan!?" Mariing pagkasabi ko.

"Ikaw kasi Lorain ang landi mo, baka galing yan sa mga nilalandi mong lalaki dito". Sigaw ni Jeymee sa kanya.

"Uy hindi ah! Walang mga pera yung mga lalaking nilalandi ko. Bayag lang ang meron sa mga iyon kaya sigurado akong hindi nila afford bumili ng ganitong karaming pagkain." Napatawa naman ako sa sinabi ni Lorain.

"Ang bastos nito, nasa harap tayo ng pagkain!" Bulyaw naman ni Jeymee kay Lorain na may paghampas pa sa balikat.

"Baka naman sa secret admirer mo ito galing Azen!!!!!! Pag-aakusa ni Lorain.

"Grabe! Ganoon na ba talaga ako kaganda para magkaroon agad ng secret admirer sa first day of school? Imbes na magtalo, kainin na lang natin ang lahat ng ito dahil sigurado akong male-late na tayo sa next class."

Pinilit naming ubusin ang mga pagkain ngunit hindi na talaga namin kinaya kaya imbes na mag-aksaya ibinigay na lang namin sa crew ang ibang mga pagkaing hindi pa namin nagagalaw. Patakbo na kaming pumunta sa room namin upang makahabol sa next subject dahil siguradong late na kami.

Kainis talaga! Imbes na magpasalamat ako sa nagbigay ng mga pagkain, hindi ko alam kung bakit nakakaramdam ako ng pagkainis gayong ito ang naging dahilan kaya nalate kaming tatlo.

Kung sino man siya salamat na lang, kahit hindi ko alam kung kanino galing iyon. Nanakit ang aking tagiliran dahil sa pagtakbo ng busog.