Pagkababa ni Eduardo, abala na sina Apollo at ang iba pa sa pagkain.Nagulat sila nang makita na si Eduardo lamang ang mag-isang bumalik.Katulad ni Aria, inakala rin nila na kung si Eduardo mismo ang tatawag kay Luna, ay hindi ito tatanggi. Kaya’t ang pagbabalik niya mag-isa ay medyo nakakabigla para sa lahat.Agad na nagtanong si Ricardo, "Hindi ba siya bumaba?""Oo." sagot ni Eduardo.Pagkatapos ay bumaling siya sa mga staff na nagsisilbi sa kanila at sinabi, "Ihanda n’yo ang isang set ng barbecue, Bobo chicken, at hot pot, at ipahatid sa kwarto ng Madam." Narinig ito ni Regina at bahagyang pinipigilan ang sarili, napapikit ng kaunti, sabay pursigi ng labi.Alam niyang ang pag-utos ni Eduardo na ipadala ang pagkain kay Luna ay walang ibang ibig sabihin, ni kaunting lambing o malasakit. Isa lang iyong obligasyong kailangang gawin, marahil dahil sa bilin ng matandang ginang.Sa mata ni Regina, walang kahulugan ang lahat ng iyon.Ngunit...hindi niya gusto ang paraan ng pagtawag ni E
Ngayong gabi, isang masaganang salu-salo sa tabi ng siga ang inihanda, may hotpot, Bobo chicken, at barbecue.Luto na ang sabaw na base na gawa sa crab roe at fish maw para sa hotpot, habang ang Bobo chicken ay handa na ring ihain. Sa mahabang mesang katabi ng bonfire, nakaayos nang maayos ang iba’t ibang uri ng sariwa at de-kalidad na mga sangkap, lahat ay handa nang lutuin at pagsaluhan.Nagsimula nang lumiyab ang bonfire sa gitna ng bakuran.Nakaupo na sa paligid sina Apollo at ang iba pa, masiglang nag-uusap at nagtatawanan.Pagdating nina Ricardo at Regina agad na umupo si Regina sa tabi ni Eduardo tila ba pamilyar na pamilyar na siya sa kanyang puwesto, na parang doon siya talaga nababagay.Samantala, hindi napigilan ni Apollo ang sarili at kumuha na ng Bobo Chicken na ibinabad sa sabaw. Nang makita niyang halos kumpleto na sila, handa na sana siyang magsimula, ngunit naalala niya si Luna. Tumingin siya kay Aria at sinabi:"Aria, umakyat ka muna at tawagin ang Mommy mo. Sabihin
Hindi pa tuluyang dumidilim noon nang tumawag si Luna ng dalawang staff para samahan siya paakyat ng bundok.Medyo malamig ang simoy ng hangin sa oras na iyon, pero dahil nakabihis siya nang maayos at mainit ang tela, hindi niya ito gaanong naramdaman.Umakyat siya sa bundok upang namnamin ang simoy ng hangin at mamitas ng mansanas nang kaunti, at doo'y unti-unting gumaan ang pakiramdam at isip niya.Dalawa o tatlong kahon ng mansanas ang naipon agad ni Luna dahil sa dami ng kasama.Pagkatapos mamitas, hindi agad bumaba si Luna ng bundok. Nang makita niyang maganda ang tanawin ng paglubog ng araw, naupo muna siya upang namnamin ito.Saktong-sakto, narinig ni Luna ang mga yabag at boses ng isang bata.Paglingon niya, bumungad sa kaniya ang mukha ni Ricardo.Halatang hindi rin ito inaasahan ng lalaki at natigilan siya sa paglalakad.Sa puntong iyon, biglang narinig ang masiglang sigaw ng bata mula sa video call: "Si Tita!"Nagvi-video call pala si Ricardo kay Samantha, ipinapakita sa ba
Sa ibaba.Mabilis na lumapit ang batang si Aria at sinabi kay Eduardo, "Dad, kumakain na si Mommy, kaya hindi na raw siya bababa." Nang marinig ang sinabi nito, bahagyang nagtaas ang kilay ni Apollo, may bahid ng pagtataka sa mukha.Matalim ang obserbasyon ni Apollo, alam niyang naging maingat ang sagot ni Aria.Tahimik lamang si Ricardo, ibinaba ang tingin at walang imik.Samantala, bahagyang ngumiti si Regina, isang ngiting halos hindi mapansin.Alam niya: hindi talaga maglalakas-loob si Luna na bumaba. Dahil sa gitna ng masayang grupo sa hapag, malinaw na siya ang hindi nila tanggap.Kahit bumaba pa siya, tiyak na panlalait at pag-iwas lang ang aabutin niya mula sa lahat.Sa ganitong sitwasyon, mas mabuti pang manatili na lang siya sa itaas, tahimik, mag-isa, at mukhang duwag… pero ligtas sa sakit.Nang marinig ito ni Eduardo ay tumugon siya ng mahinahon, "Sige, alam na ni Daddy." Hindi na siya nagpumilit pa, at saka sinabi sa iba, "Huwag na nating hintayin, kain na tayo."Pagkari
Kung malaya siyang tawaging Madam ng mga staff, natural lang na may karapatan din siyang magpasiya para sa sarili kahit ang umalis kung gugustuhin niya.Hindi na rin nila pinigilan o pinahirapan pa ang staff sa paghahatid ng pagkain.Gayunpaman, matapos umalis ng staff, napangiti si Apollo at nagbiro, "Mukhang hindi na natin kailangan pang tawagin siya para kumain mamaya."Ngunit mariing tugon ni Eduardo, "Tatawagin pa rin natin siya." aniya.Nang marinig iyon ni Regina ay napakunot ang kanyang noo, saglit na napatigil, bago marahang pinagdikit ang mga labi, ang mga mata’y dumilim habang tahimik na nakatitig kay Eduardo.Maging sina Ricardo at Apollo ay halatang nabigla rin. Napatingin sila kay Eduardo, tila hindi makapaniwala sa narinig. Ang tensyon sa ere ay dumaan na parang kidlat tahimik ngunit matalim.Ngunit ngumiti si Apollo at sinabing, "Tama nga naman. Binalaan ka pa nga ni matandang ginang na alagaan mong mabuti si Luna. Kung hindi natin siya yayayain kumain, at malaman pa n
Sa sandaling bumukas ang isa pang pinto ng elevator, lumantad si Apollo, Sol. Matahimik, ngunit may bahid ng kumpiyansa sa kilos.Napakurap si Luna, bahagyang napatigil sa paghinga.Hindi niya inasahang darating din si Apollo sa hot spring villa, at lalong hindi sa ganitong pagkakataon, na parang sinadya ng tadhana ang kanilang pagkikita.Ngunit pansin ni Luna na ang matanda at si Eduardo ay hindi man lang nagpakita ng pagtataka, halatang alam na nila na darating si Apollo sa hot spring villa.Parang siya lang ang hindi nasabihan.Bahagyang nagtaas ang kilay ni Apollo nang makita niya si Luna, saka malambing na sinabi sa matanda, "Lola, aalis na po ba kayo agad? Ayaw n'yo munang magtanghalian?"Maganda ang ugnayan ng pamilya Monteverde at Sol, kaya ganoon na lang ang pakikitungo niya sa matanda.Lumaki rin si Apollo sa ilalim ng pagkalinga ni Matandang Ginang, kaya nang marinig ang tanong ay ngumiti ito nang magiliw: "Naku! Hindi na. Mag-enjoy na lang kayo diyan." anito.Pagkaraan nit