Chapter 17

Aiden’s Point of View

Nasa eskwelahan na kami ni Wyatt. Ako ang unang gumising sa’ming dalawa kaninang umaga. Akala ko ay malilimutan ko ang nangyari kagabi dahil sa kalasingan ngunit akala ko lang pala iyon. Mas malinaw pa sa tubig na iniinom ko ngayon ang lahat ng nangyari sa’min kagabi. Hindi ko alam kung naaalala ni Wyatt dahil simula noong gumising siya ay mukha naman siyang maayos at walang iniisip. Hindi niya kaya talaga maalala na may nangyari sa’min kagabi? Hindi naman siya mukhang lasing noong may mangyari, sa katunayan niyan ay ako talaga ang mukhang lasing sa’ming dalawa.

Sigh, walang papasok sa utak ko sa mga lesson kung ang nangyari kagabi ang lagi kong iisipin ngunit hindi ko mapigilan. Gusto ko tanungin si Wyatt kung may naaalala siya upang makasigurado ngunit nahihiya ako. Paano kung sabihin niya na may naaalala siya? Ano naman ang sasabihin ko?

Hanggang tanghali lang ang pasok naming ngayong araw dahil two subjects lang ang meron kami. Lumabas na ako ng silid kasabay