LOGIN"B-Bakit sobra-sobra na kung paglaruan tayo ng tadhana? Bakit hindi na matapos-tapos lahat?"
Napahilamos ako sa sariling mukha habang nakaupo sa sofa. After prevailing the truth behind Daddy's death I felt numb."And why did your father do that? Ano bang kasalanan ni Daddy?" dagdag kong tanong.Umiiling siya."I don't really know anything, Fiel. I never tried to talk my father for several years," aniya sabay dahan-dahan na umupo sa tabi ko."Posible bang magkasama sila ng kapatid mo?" namilog ang mata ko sa gulat nang napagtanto ang lahat. "You got shot too!" I stated. "Who shot you?"Natahimik naman siya ngayon.Napatingala ako sa kaniya dahil lahat na lang yata gusto niyang itago sa akin.After almost an hour we've discovered the painful truth. Ang hirap. Kami ang naiipit sa mga nangyayari sa bagay na wala kaming kinalamanan.Nilingon ko siya nang umangat ang braso niya at umakbay sa akin. Umusog akoMapungay ang mata niya at mahahalata rin ang eyebags na mukhang ilang araw siyang puyat. Umangat ang kamay ko at hinaplos iyon at bahagyang sumimangot."You always sleep late, don't you?"Ngumisi lamang siya bilang tugon."I can't sleep at night thinking of you, Fiel. I wanted to go with you, I want to make sure if you are comfortable sleeping there. I want to talk to you but there's no signal and I wanted to sleep and cuddle with you every night but it couldn't be possible."A tender feeling glimpse all over my system, hearing those words from him. Kahit na hindi kami magkasama pakiramdam ko ay nakadikit pa rin siya sa akin.He's more clingy than before every time we are together. I took a deep breath as I pecked a kiss on his lips and made him blush a little.Natawa ako.It seems like we are teenagers. A girlfriend and boyfriend feels like, wherein in fact, we are now in married status."May good news din ako," sabi ko at mabilis
"There's a high percentage that your mother will soon be free from breast cancer. This is a rare case, Miss Ronquillo. Only a few people could survive and your mother will possibly belong to it..."Tumatalon sa saya ang puso ko nang narinig iyon mula sa doctor. Hindi ko maiwasang mangilid ang luha sa mmata para kay Mommy.Supposedly, the estimated months of her chemotherapy is only 2 to 3 months pero ngayon inabot na ng anim na buwan dahil nagbago ang kondisyon ng katawan niya at kailangang mahinto dahil hindi kinaya at nagkaroon ng komplikasyon.And the only option is to remove one breast by surgical removal but it is risky, especially to her age, so we pursued her therapy after her condition got better.And now that hearing the results of Mommy's condition have been through everything will be worth it."Thank you, Doc. This is a miracle...""Yeah, indeed a miracle. God is always good. Just continued helping her finish the remaining weeks before we finally release the final results."
"Kumusta si Mommy?" bungad kong tanong kay Nelia pagpasok sa kuwarto."Ate, nagpaalala ang doctor na humihina ang resistensya niya. Kapag nagkataon baka hindi makayanan ang dosage ng gamot."Natango ako kay Nelia at sunod na nilapitan si Mommy na nakahiga. Tulog.Simula nang mailibing si daddy, nanatiling malamig sa akin si Mommy. At hanggang ngayon hindi pa rin ako kinakausap.Hinaplos ko ang ulo niya at hinawakan ang kamay."Magpagaling ka na Mom. Nandito lang ako..."I stayed at her side for the whole day. Pero kahit nang nagising na siya ay wala pa rin siyang imik kahit na pilit akong lumilikha ng usapan.Pilit kong hinahagilap kung may iba pang dahilan, pero wala naman akong makita kundi ang nangyaring trahedya.Alam kong nasasaktan si Mommy. Pero paano naman ako? Hindi rin naman ako maayos pero pinipilit ko para sa kaniya."Stay here tonight," aniya na kinagulat ko."M-Mom?""I s
"B-Bakit sobra-sobra na kung paglaruan tayo ng tadhana? Bakit hindi na matapos-tapos lahat?"Napahilamos ako sa sariling mukha habang nakaupo sa sofa. After prevailing the truth behind Daddy's death I felt numb."And why did your father do that? Ano bang kasalanan ni Daddy?" dagdag kong tanong.Umiiling siya."I don't really know anything, Fiel. I never tried to talk my father for several years," aniya sabay dahan-dahan na umupo sa tabi ko."Posible bang magkasama sila ng kapatid mo?" namilog ang mata ko sa gulat nang napagtanto ang lahat. "You got shot too!" I stated. "Who shot you?"Natahimik naman siya ngayon.Napatingala ako sa kaniya dahil lahat na lang yata gusto niyang itago sa akin.After almost an hour we've discovered the painful truth. Ang hirap. Kami ang naiipit sa mga nangyayari sa bagay na wala kaming kinalamanan.Nilingon ko siya nang umangat ang braso niya at umakbay sa akin. Umusog ako
"M-Mom..." my voice broke."Why do you seem sad? If you can't be able to visit me today, it's okay Fiona. I understand..." Mommy chuckled.I immediately covered my mouth just not letting out my sobs while Liam beside me and comforted me. I looked at him as I shook my head.Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Mommy ang lahat.Nanlulumo akong napayuko. I was struggling to breathed so Liam got the phone from me. Sumulyap ako sa kaniya nang patayin niya ang tawag.Napahilamos ako sa sariling mukha gamit ang dalawang palad dahil sa bigat-bigat ng pasan.H-Hindi ko man lang nakausap si Daddy. Hindi ko man lang nalaman ang dahilan niya kung bakit bigla siyang nagbago. Hindi ko man siya nayakap kahit sa huling pagkakataon.Binalak ko pang pagbatiin sila kapag magaling na si Mommy. I was planning to use myself just to beg them to get back together... but everything faded just like bubbles.All my plans vanished. All m
Pagkalapag ng sinasakyang eroplano pasado alauna ng hapon ay tinawagan ko agad si Miko. Nagpalinga-linga pa ako sa paligid kung saan namataan ko siya na naghihintay na pala sa akin.Patakbo akong naglakad palapit sa kaniya at agad niya naman akong sinalubong.My eyes are swollen since last night but thankfully I wore sunglasses kaya hindi masiyadong mahahalata."Bessy!"We immediately hugged each other and parted quickly. Malaki ang ngiti niyang nakaukit sa labi ngunit hindi ko magawa dahil pag-aalala."How's your flight?" tanong niya maningning ang mga mata.He still looks hard in his outside appearance since he didn't change any part of his body even we know that he's soft inside. He's gay gender but one of the trusted friends I have."I'm good. S-Saang hospital dinala si Liam?"His brows furrowed and stared at me in disbelief."Si Liam agad? Puwede bang kumustahin mo muna ako?" nakataas kilay niyang







