CHAPTER 5

Once you fall in love there is no way to become a bestfriend again. 

Why? We fell in love with our bestfriend and at the end we might lost our friendship. 

Hindi ba pweding maiinlove kalang but your friendship well remain stay.

Bakit kailangan pang mag bago ang pakikitungo nito eh, nainlove at nagmahal ka lang naman, may masama ba dun?

"Tell me! Mali bang magkagusto sa isang kaibigan? Kung ganoon pinagsisihan ko na ito, ang magkagusto sa isang kaibigan."

I love him so much all my life he is the only reason why I remain strong but I didn't know that he is the one who make my life living hell. 

How I wish na panaginip lang lahat ng 'to.

But the reality slap me over and over again . I should stop this feeling para pag nagkita ulit kami ni Liam ay Hindi na ako yung babaeng mahina at para mapaghandaan ko rin ang pagkikita naming dalawa .

I was about to go home when someone called my name."Hey andito kalang pala kanina pa kita hinahanap," that was Carl while walking towards to me.

"Oh  Carl bakit?" In a cold tone.  "Kanina pa kita tinatawag aayain sana kita mag dinner, " sabi nito habang nakatingin sa'kin. 

" Ahhh ganun ba?" wala sa mood nitong sabi.

" Wait, are you okay Micey? umiyak kaba? may nangyari ba? Tanong nitong tila nag aalala.

" I'm fine may iniisip lang ako don't mind me Carl," sabi ko habang pinipilit na mag smile , panu ako magiging okay kung palagi kung nakikita ang pagmumukha mo nasusuka ako PWEEEH! if I could only kill you right now, right here it would be my pleasure but I won't do that easily kasi mas gusto ko yung unti unti kitang pinapatay sa sakit.

"So I guess hindi ka sasama sakin na mag dinner?" malungkot nitong sabi.

"Maybe next time Carl let's have a dinner but for now, I want to go home and get some rest," sabay talikod ko rito uwing uwi na talaga ako I don't want to waste my time to talk to him like "duhh!" Hindi ko pa nakakalimutan na isa siya sa rason kung bakit naging miserable ang buhay ko at parang wala lang sakanya yun sabagay hindi niya naman ako namumukhaan.

"Jandy bakit ngayon ka lang alam mo bang kanina pa kita hinihintay." I gave her a death glare. 

" I told you don't call me that name Lyka!" inis kong sabi sa kanya. 

"Oppss! Sorry I forgot Micey!" diniinan niya talaga ang pagkakasabi ng Micey.

"What are you doing here in my house at ano yang nasa likod mo?" sabay tingin sa mga maleta na nasa tabi niya.

" Don't tell me, dito ka titira?" No way! Ayoko na may kasama sa bahay for sure pinapabantayan lang ako ni Tito kay Lyka and I don't like it. I'm not a kid anymore.

"Yes, from now on dito nako titira sa bahay mo para naman may kasama ka." Hell no! This is going to be crazy.

"It's a no, bumalik kana sa bahay niyo kaya ko naman ang sarili ko tsaka, Mas gusto ko na mag isa lang ako dito sa bahay kaya no need na tumira ka dito kaya ko ang sarili ko okay?" kalmado kung sabi sa kanya 'di ko naman kasi kailangan ng kasama sa bahay eh, nasanay nako na mag isa at hindi mag tiwala sa mga tao at for sure naawa lang si Tito sakin kasi mag isa na  lang ako sa buhay but Hindi naman reason yun na puwede na siya sa bahay ko. 

" Kahit sa ayaw at sa gusto mo dito nako titira Micey," pagalit nitong sabi .

"Tsk, ikaw bahala!" sabay talikod ko sa kanya, "Arrrghhh!" nakakainis talaga, I know I've been rude to Lyka ayoko lang kasi na madamay pa siya sa mga problema ko , I love Lyka and Tito sila nalang kasi natitira kung pamilya . 

Sa kabila ng pagiging cold ni Jandy sa pinsan niyang si Lyka ay hindi mo rito makikitaan nang sama ng loob bagkus ay inuunawa niya ito dahil Hindi naman kasi ganun kadali ang mga pinagdaanan at  nangyari sa buhay ng kaniyang pinsan hanggat kaya niya ay tutulungan niya ito na maka move on at maging masaya ulit.

Kinuha ni Jandy ang kaniyang diary dahil magsusulat ito.

Dear: diary,

It's been a while since nagsulat Ako at ito nanaman ulit ako nagsusulat, well wala naman kasi ako ibang mapagsasabihan ng mga nangyayari sa buhay ko kundi sayo lang diary. At alam mo ba diary wala na si Ethan(evil laugh) at alam kung pinaghahanap na siya well I don't care mamatay silang kakahanap sa wala dahil hinding hindi na nila makikita si Ethan "bwahahahaha," at alam ko na kung sino ang isusunod ko kay Ethan , na eexcite tuloy ako.  I know mali itong mga pinaggagawa ko at labag sa batas ang kumitil nang buhay pero kung ganito naman kasaya ang mararamdaman ko then be it . It's be a gonna big show baby. 

                                       -Jandy

Pagkatapos nito magsulat ay bumaba na ito para maghanda ng dinner dahil Baka nagugutom na ang  kaniyang pinsan siguro kung wala lang dito ang pinsan niya ay malamang  tulog na siya .

"Andyan kana pala akala ko dika na bababa eh, ito oh pinagluto kita ng adobo diba favorite mo to lika kain na tayo," aba marunong naman pala ang babaeng  'to magluto edi sana hindi nako bumaba pa hayss. I want to rest dahil pagod na pagod ako .

"okay,"  tipid kung sabi at umupo nalang at kumain. 

"So how's your day in school?" Really tinatanong mo talaga yan sa'kin .

" it's interesting! " sagot ko sa tanong niya. 

"Why?" nagtataka nitong tanong. 

"It's none of your business , I'm done eating akyat nako sa taas pagod na kasi ako atsaka paki hugasan narin ng pinagkainan natin." Hindi paman siya nakakasagot ay tumalikod na'ko sa kanya.

Mas mabuti na siguro 'tong ganito ako makitungo kay Lyka natatakot kasi ako na baka dumating ang araw na matulad siya sa best friend kung si Shie na napahamak ng dahil sakin at Hindi ko yun papayagan na mawalan ulit ako ng mga mahal sa buhay. Minsan nako nawalan at ayaw ko nang maulit pa yun. I won't let do that happen, even I sacrifice myself just they be safe ay gagawin ko.

Why do I always find myself back at the past, I should move forward but it seems always bring me back then to where it starts, It's heavy, it sucks me to death, it always remind me back in the past. I thought it was okay that I'm contented when I killed Ethan for my revenge but, it's not enough I want more because of th3ose bastard are still breathing. There has no escape for this, They just push me to kill them and I loved to do that it will be a pleasure for me.