Chapter 41

Nilayo ko ang sarili ko sa lugar na nakakapag-paalala sa akin ng bagay na iyon. Until now, I have no idea why my heart is so heavy and sad. Parang isang bata na inagawan ng lobo.

Minsan ay napapansin ko na lang ang sarili ko na tulala at hindi makausap nang maayos. Lalo na si John, hindi niya ako makausap nang maigi kung bakit hindi ako lumalabas sa kuwarto ko. Nakakulong ako na parang isang hayop at takot sa mga tao.

Hindi naman ako kinukulit ni John. I think it's a cue for him to not bother me for the mean time. Minsan ay kakatok siya sa pinto. Pero hindi ko siya pinapansin. Gusto ko lang humiga at ibaon ang mukha ko sa unan at doon sumigaw nang sumigaw. Parang tanga lang.

"I already… cancelled the upcoming fixed marriage." Nakatingin ako kay Edzell habang kumakain siya. "Hindi ko alam na pwede ko pa lang gawin iyon." Dagdag ko pa.

Tumango naman siya habang ngumunguya, "hm."

"I guess… that gave me peace and happiness."

Lumingon siya sa gawi ko at hininto ang pagnguya. "Really? Masaya