Prolouge

Ang istorya pong ito ay likha ng malawak na imahinasyon ng nagsusulat(writer) wala po akong intensyon na may masaktan o mainsulto sa pagbabasa ng kwentong ito.

Plagiarism is a crime lahat ng kukunin na linya o kaganapan sa istorya na walang legal na pahintulot sa nag likha ay di puwede, sapagkat iyon ay pangongopya ng ideya at labag sa

R.A No. 8293 o ang "Intellectual property Code of the Philippines".

......

RINGGGG!!!!

"Calm Down Class! go to your proper seats!"

Lahat ng mga mata ay nasa bintana habang pinagmamasdan ang orasan sa dingding. 3 P.M hudyat ng meron nanamang naganap sa baba.

Lahat sila ay nagbubulungan kung sino nanaman ang panibagong biktima sa ilalim, Di mapakali ang mga katawan nila sa pagsisiksikan sa gilid para makita ang nabiktima.

"AHHHHHHH! NO! NO!"

Palagi kong naririnig sa daan sa kumpulan ng mga lalaking estudyante sa pagtitinginan kung sino ang dala ng may pinakamataas na rangko sa paaralan, malamig, di ko maisip na bakit dito ako napunta, walang awa di man sila nakokonsensya.

"WAKE UP!! WAKE UP!!"

Habang tinatapik ng lalaking nasa gilid ko ang mukha ng kanyang kasama dahil sa mga tinamo na bali sa katawan, na kahit na ang dulo ng kanyang daliri ay di maigalaw, tanging luha sa mata na kusang dumadaloy ang hudyat na di na kaya ang sakit.

"GIVE WAY!! OR ELSE I WILL BE YOUR NICE NIGHTMARE!"

Parang humihinto ang mga sigundo ko sa mga nangyayare, panay iyak ang nakikita ko sa mga mata nila habang dinadala ang nabiktima sa hospital ng paaralan.

BGW University, Isa sa mga kilala na eskwelahan sa buong mundo lahat gustong makapasok pero ang kapalit ay walang kupas na pag iinda sa mga binabatong pang aapi sa mga tao sa paligid. 

Mga malalamig niyang mata na akala mong walang kaluluwa, isa siyang halimaw na dapat mong mapaamo sa mga mapag aruga mong kamay, di siya nakakaramdam ng sakit.

RINGGG!

Wala na akong marinig dahil sa sobrang lakas ng mga paghagulhol sa daan, tumunog nanaman ang sirena sa loob, kaylan pa ito matatapos? Mga dugong dumadampi sa buhaw kong suot ay walang humpay ang pag agos sa pagtulong sa kapwa naming nasasawi.

"TENN!"

Nakikita ko silang niyuyugyug ang inosenteng tao na nasa harap ko.

"WALA KA NA BANG MAGAGAWA PARA DITO?!"

"WALA NA BA TEN??!"

Di ko nararamdaman ang katawan ko sa bigat ng aking nararamdaman, wala akong magagawa dahil pangalawa lang ako sa kanya.

Wala siyang pusong makakapitan mo

wala siyang damdamin na sasagip sayo

Di ko manlang bibigyan ng halaga 

Malamig

Nakakatakot

Nakakapanindig balahibo

Nakakabingi

Nakakamatay

Pero siya ang taong bumago ng aking buhay, ang taong nasa harap ko na puno ng dugo sa bughaw niyang suot ang taong di kayang maging mabuti sa kapwa, ang taong parang halimaw dahil sa di nakakaramdam ng sakit di tulad ng mga normal na tao. 

Di siya ordinaryo, Di siya ang gusto ko at lalong di siya ang tipong mamahalin mo ng todo.

"Ten Crayson"

Ang nangunguna sa lahat isa na siya sa mga itataguriang alamat ng BGW University.

Sa kanya ko ibibigay ang titulong

He's to Tame.