CHAPTER 6

Paikot-ikot si Selene sa kaniyang upuan habang nakatitig sa kisame ng kanilang opisina. Hanggang ngayon ay naglalaro pa rin sa kaniyang isipan ang mga salitang binitawan ni Damon kagabi. "Sugar daddy"

Ano bang ibig sabihin niya roon.

Napatigil ang kaniyang pag-iisip nang biglang mag-ring ang phone niya. Mr. Garcia ang nakalagay sa screen.

“Hello, sir?”

“Elene, I need you at the Greenway site. ASAP.” Halata sa boses niya ang kaba at pagmamadali.

Napakunot ang noo ni Elene. “Sir… Greenway? Hindi na po ako assigned diyan.”

May sandaling katahimikan bago siya huminga nang malalim. “I know Damon reassigned it to Marion, pero we have a big problem. Nasa site ngayon ang client at… hindi siya masaya. At all.”

“What happened?” tanong ni Selene, kahit alam niyang ayaw niyang masangkot ulit.

“On paper, okay siya. Pero ngayon na nakatayo na ‘yung design sa building—layout’s off, lighting’s bad, hindi functional. The client says it’s nothing like the original plan.”

“Pero sir, si Damon—”

“This isn’t about Damon right now,” putol ni Mr. Garcia. “This is about saving the project. Please, Elene. Just come.”

Pagdating ni Selene sa Greenway lobby, parang warzone ang nadatnan niya. May mga workers na nagbubuhat ng furniture, engineers na nagtatalo sa sukat, at si Marion nakatayo sa sulok na parang gustong lamunin ng lupa.

“Elene, over here,” tawag ni Mr. Garcia nang makita siya. Kita ang ginhawa sa mukha nito.

Napatingin siya sa paligid. Ang kulay ng interior malamig at mabigat, para bang nilulunok nito ang natural light. Ang placement ng furniture sagabal sa galaw ng tao, at ang supposed-to-be feature wall ay mukhang malaking concrete slab na walang buhay.

She took a deep breath. “Sir, obvious naman ang problema. The original plan had warm tones para i-balance ‘yung glass façade. Ngayon, nawala na ‘yon. And the flow… parang nakakulong ka sa space.”

Lumapit ang kliyente, isang middle-aged man na naka-crisp suit habang nakahalukipkip. “At sino itong mukhang may mas nakaaalam sa disenyo?”

"U.. uhm.. She's the...."

"She's just a nobody Mr. Cruz. Just trust me when I say I can fix this. Ako naman ang nag-design nito, " agad na putol ni Marion sa nag-aalangang tugon ng kaniyang manager.

Pinandilatan naman siya nito ni Mr. Garcia pero hindi natinag ang nagkukunwaring designer.

"Then do it fast. " Halata ang pagkairita sa boses ni Mr. Cruz.

Nang makaalis ang kliyente ay agad na hinila ni Mr. Garcia ang braso ni Marion. "Ano bang ginagawa mo Marion?! "

"I just saved the company's reputation, sir. Sa tingin ninyo po ba pag sinabi natin ang totoo matutuwa si Mr. Cruz? "

Napatigil sandali ang manager. Alam nito ang tinutukoy ng designer. Isang malaking kliyente si Mr. Cruz at napaka-unprofessional ng ginawa nilang pagpalit sa orihinal na designer.

Nilingon nalang nito ang kanina pang nag-aantay na dalaga.

Agad namang naintindihan ni Selene ang ibig sabihin ng mga tingin ng kaniyang manager pero, "sir, pasensya na po. Masakit na sa akin na iba ang gagawa ng idinesenyo ko. Tapos, gagawin ko ulit pero sa iba nakapangalan?"

Agad na naglakad palayo si Selene. Ngunit pagkalabas nito ay biglang may humawak sa kaniyang kamay.

"Elene, tama? "

Si Ria, isa sa mga kasamahan niya.

"A-alam kong malaking pabor ito. Pero, kailangang kailangan ka talaga namin. Alam mo kasi, huling proyekto na namin ito."

"Anong ibig mong sabihin?" Usisa ni Selene.

"Kapag hindi pa rin kami makatapos ng isang proyekto, tatanggalin na kami sa SVT. Kaya please... "

Lumuhod agad si Ria sabay pahid ng luha.

“Sige."

After less than an hour, may bago na siyang sketch at marked-up floor plan. Pinakita niya kung saan ililipat ang furniture, anong ilaw ang dapat idagdag, at paano ibabalik ang warmth ng lugar nang hindi ginagalaw ang structural elements.

“That’s more like it. This—this feels right.” Nakangiti ang kliyente habang nakatingin kay Marion.

"I told you, sir. Maaayos ko siya."

Napaubo agad ang ibang staff knowing na hindi naman talaga ito ang nag-ayos ng sarili niyang mess.

Napangiti naman si Mr. Garcia. “We’ll start the changes immediately."

Masama man sa loob ni Selene ay ang mahalaga natulungan niya ang mga kasamahan niya.

Lumabas siya ng building, hawak ang bag at handa nang umuwi, nang biglang mag-vibrate ang phone niya.

Unknown Number: “You really couldn’t stay away, could you?”

Napatigil siya sa gitna ng sidewalk. Kumabog ang dibdib niya.

Bago siya makapag-reply, may kasunod pang text.

Unknown Number: “My office. Ten minutes.”

Hindi na niya kailangang hulaan kung sino.

It was Damon.