Synopsis Bata pa lang si Katana ay mulat na s'ya maraming bagay, tulad ng kailangan n'yang malayo sa kan'ya ng mga magulang upang makapag trabaho sila para sa ikakabuti ni Katana. Lumaki s'ya sa puder ng kaniyang lolo at lola na magulang ng kaniyang ina. Namulat rin siya sa mundong hilig siyang i-chismiss kung saan-saan. Nang tumungtong siya sa edad na sampu ay do'n niya napagtanto na wala s'yang dapat pag katiwalaan kung hindi ang sarili n'ya lang at ang mga taong kilalang-kilala na n'ya. Grade 7 siya ng muling nalapit sa mga taong nakapaligid sa kaniya , si Trace ay isa sa taong nakilala niya at naging kaibigan–boyfriend niya no'ng grade 9. Si Vivian ang akala niya ay totoong kaibigan. Akala niya totoong kaibigan ang mga nakapalibot sa kaniya 'yon pala ay hindi. Grade 10 s'ya no'ng maakusahang gusto niyang patayin si Vivian ang akala n'yang kaibigan niya pero nag kamali s'ya, sobra-sobra ang pasakit na nangyari sa batang Katana at pinili na lang lumayo kasama ang taong hindi niya aakalain kakampihan siya at iintindihin siya. Akala niya ay ayos na ang lahat, ayos na ang bata niyang puso. Akala niya kaya na niyang muling makita ang mga taong pilit niyang pinapatawad no'ng nasa New York siya ngunit hindi pala gano'n kadali mag patawad, masakit pala. Gustong-gusto niyang mag patawad ngunit nasasaktan siya. Sabi nga niya ang bawat buhay natin ay may kasalanan tayong nagagawa at ang Diyos ay kaya tayong patawarin tayo pa kayang tao lamang? She found the forgiveness in her hearts. Napatawad niya ang lahat ngunit muli nilang wawasakin ang bagong Katana. Kaya n'ya bang muling mag patawad? kaya niya bang patawarin uli ang mga taong nagkasala sa kaniya ng paulit-ulit
view moreI hold my book tightly habang papasok sa school, nakapasok na ako ilang beses dito no'ng elementary pa lang ako. At nakaka-kaba pala pag dito ka na papasok sa araw-araw.
Pumasok ako sa classroom namin, 7-DG ako, name ng teacher daw yun short cuts lang.
"H-hello," sabi no'ng katabi ko.
Ngumiti naman ako, wala akong kilala sa mga classmates ko, ang iba'y galing sa ibang school. Sa Aponit, Talang at Bani.
"Hello." Nagbuklat rin siya ng book na kinuha niya ata sa library ng school.
"Galing 'kong Aponit. Ikaw dito ka talaga?" tanong n'ya.
Tumango naman ako, since kindergarten ay dito na talaga ako. 'Di ako dito pinanganak pero dito na ako lumaki, sa lola at lolo ko.
Nasa Cavite sila mama't papa para mag-trabaho para pag-aralin ako. Dapat nga ay dun ako mag-aaral pero mahihirapan akong mag adjust do'n dahil half day lang ang pasok, ayos sana pero kulang ang oras sa bawat subject.
"Oo," sagot ko.
Inayos niya ang uniform niya at sinuot na ang ID niya, dahil nasa paskil sa gate 'no id, no entry' sabi ni lola sa akin ay dati naman ay walang ganito basta makapasok. Salinap National High School public lang pero mahigpit ang guard hindi ka talaga makakapasok kapag walang id.
"Wala kang kilala sa classmates natin? wala kang classmate dito dati?" sunod-sunod niyang tanong.
Umiling naman ako at tinignan isa-isa ang mga kilala ko nung elementary ako pero hindi kami close. I prefer to study when I'm in elementary. May kaibigan naman pero 'di ko close masyado parang sina-samahan lang nila ako for reason na alam kung talino lang ang kailangan, bali utak ko lang ang kailangan nila.
"Wala toxic mga tao dito," sabi ko.
Toxic naman talaga biruin mo tita mo pero e-chi-chismiss ka na ganito, ganiyan ka. Lumaki ako sa lugar na puno ng mapang-husgang tao. Pero ng dahil rin sa mga toxic na 'yon mas lalo 'kong nag por-sige na mag-aral ng mabuti to proved them that they're all wrong na hindi 'ko isang pare-warang bata, lumaki 'kong malayo sa mga magulang ko pero I have lola and lolo na pinalaki ako ng mabuti dahil 'yon ang tama para sa kanila at mabuti para sa 'kin.
Meron lang talagang insecure na tao na pilit kang pina-pababa pero wala namang ambag sa buhay mo. At wala namang s'yang nakuha.
"Gano'n?" tanong niya.
Tumango naman ako, ayokong madugtong nanaman ako sa akala kung kaibigan ang turing sa 'kin pero hindi naman pala, judge me if 'yon ang gusto mo but just want to be secured lang sa feelings ko, once I treated you as my friends ibibigay ko kahit ano, dahil iba 'ko sa mga naging kaibigan ko. I still remember the day when I was grade 5, exam no'n at kinukulit 'ko ng naging kaibigan ko na ngayon pinagpalit na 'ko.
Pinagaya ko s'ya pero no'ng nagkahulian ay ako ang nadiin, 'di tinanggap 'ko exam ko no'n dahil na-ngopya raw 'ko dahil kilala raw nila si Jesiah matalino daw yun ay hindi kailangan gumaya.
Hindi ko sinasabing hinu-husgahan ko na agad ang katabi ko, pero hindi 'yon ma-wawala sa isang taong naranasan na kung pa'no magkaruon ng toxic na kaibigan..
Tinignan ko ang relo ng school namin may ten minutes pa bago ang time ng pasok ni ma'am kaya pumunta muna 'ko ng cr, nag-antay akong matapos bago pumasok sa isang cubicle. Maayos ay hindi pa sira ang lock at gripo ng cr, kaka-renovate lang nitong school no'ng nakarang taon grade 6 pa ako no'n.
Naghugas muna ako ng kamay bago lumabas ng cr at bumalik sa upuan ko, may nakaupo do'n at nakiki-pag-chismisan sa katabi ko kanina, I hate talking someone tapos hindi niya alam, like they're backstabbing that someone.
"Ay, sorry." Umalis na siya sa upuan ko at umupo na ako ro'n.
Lumapit naman si what her name again? did she said ba? parang hindi naman, I don't know her name at hindi naman ako interesado.
"Ano palang name mo?" tanong niya.
"Katana Natalie Vegas," sabi ko.
"Vivian Jiminez." Kinuha niya ang kamay ko at naki-pag-shake hands sa 'kin.
Inagaw ko rin naman yun agad sa kaniya, hindi ako nakiki-pag-usap kahit kanino dati kahit ngayon ayoko nadala na ako kay Jesiah na binaliktad ako dahil may kaya siya ay nagawan nilang pagtakpan. Samantalang ako? ako na nga nagpagaya ako pa ang naging masama.
"Sorry masyado 'kong feeling close," sabi n'ya.
"Okay lang." Kahit deep inside ay gusto kung sabihin na oo nga pero hindi naman 'ko gano'n.
Tumahimik ang mga maingay naming classmates ng pumasok ang isang magandang babae na medyo may pagka-maliit. Singkit siya at nakasuot ng pang-teacher na uniform.
Tumayo kaming lahat at binati siya. "Good morning, ma'am." Ngumiti sa 'min si ma'am.
"I'm ma'am Diana De Guzman, I'm your teacher in Filipino and also I'm your adviser. Goodmorning class."
Pinaupo na niya kami habang may kinukuha siya sa envelope na dala niya. And when she saw something ay kinuha niya yun at isa-isang binigay sa 'min. She smiled to me.
"Ang tataas ng grades mo," wika ni ma'am Diana.
Ibinigay niya sa 'kin ang card ko no'ng grade 6 pa lang, lola and lolo proud that I got this high grades. Dahil no'ng na-issue ang pang-gagaya ko kay Jesiah kuno ay hinusgahan na lang nila ako agad.
"Ma'am hindi naman matalino yan kapit lang kay Jesiah yan dati e," sabi no'ng isa sa mga classmates ko.
"Huh? how did you know? hinuhusgahan niyo agad siya dahil do'n? Let her give another chance to prove herself." Ngumiti si ma'am sa akin at bumalik na sa table niya.
Kahit pa-paano ay gumaan ang loob ko, she is the only one teacher na hindi ako agad hinusgahan. Siguro ay tulad ko pinalaki rin s'yang mabuti ng mga magulang niya.
Maybe, ito na yung time to proved myself to other na hindi ako kapit sa matalino, dahil may utak naman ako.
"Okay! Ito ang gusto kung gawin para makabuo kayo ng partner. Dalawa lang! Let's play Hide and Seek and then kung sino ang nahanap niyo ay siya ang partner niyo." Masaya namang nag-sigawan ang mga classmates ko.
May ibang nag-uusap pa para sila ang maging partner. Tumikhim si ma'am para agawin ang atensyon nila, ngumiti si ma'am.
"Kayo nag-uusap pa talaga kayo, hindi pa rin kayo magiging partner kung ako mismo ang mag-a-asign kung saan kayo mag-tatago," sabi niya.
Natawa naman si ma'am dahil hindi mapinta ang mukha ng mga nag-pla-plano about kung saan magtatago ang isa.
"Katana Natalie Vegas." Lumapit ako kay ma'am.
Tinuro niya ang name ko at sa gilid no'n nakasulat kung saan ako tatago. Umalis na ako at bumalik sa upuan ko at tahimik habang tinatawag ang mga kasama kung magtatago rin. Nahati kasi. 30 kami kaya 15 ang magtatago 15 rin ang maghahanap.
"Luminya kayo at do'n tayo," sabi ni ma'am.
Maliit lang ang school ng junior high mas malawak ang field ng elementary. Puro simento ang high school samantalang ang elementary ay meron silang malawak na field para makapaglaro ang mga bata.
I missed watching my batch mate playing in our field. Nakaka-miss rin pala.
Pumitik sa ere si ma'am at inagaw ang mga atensyon namin, nasa huli ako hindi dahil matangkad ako kundi dahil ayoko ng meron nasa likuran ko.
"Wag niyong tatanggalin ang panyo sa mata niyo guyz," sabi ni ma'am sa mga taya.
Tumango naman sila at sabay-sabay na nag sabi ng 'coppy ma'am ganda!' isa-isa kaming pinaalis ni ma'am para magtago. Pumunta ako sa 4th floor ng senior high at sinisilip ang baba. Isa-isa na ring pinayagan ni ma'am na alis ang mga panyo sa mata ng mga taya at hinayaan silang maghanap.
Umupo ako sa isang upuan na nasa labas, walang pasok ang mga senior high ngayon 'di ko alam kung bakit.Sumilip uli ako sa baba at may kausap si ma'am na isa ring teacher. Nagulat naman ako ng may tumabi sa 'kin, hindi ko siya kilala at hindi kami close!
Tumingin rin siya sa baba at sinilip ang ibang classmates ko na nasa baba na at masayang nahanap ang partner nila, bakit parang wala namang naghahanap sa 'kin? approved na rin sa 'kin yun para naman wala akong problema kung hindi makakagawa ang partner ko ng dapat gawin at least kaya kung gawin mag isa ang ibibigay na activities by partner.
Na-alala ko no'ng bata pa ako ay lagi akong inaaway siguro dahil wala sila mama't papa para pumunta sa family event sa school, binu-bully dahil sa wala raw akong mga magulang, apon gano'n pero laging pinapaliwanag ni lola sa 'kin kung bakit laging wala sila mama't papa, dahil ang pag-tra-trabaho nila ay para sa future ko.
Wala naman 'kong galit o kahit anong tampo, dahil alam kung ayaw naman nilang malayo ako pero iniisip lang nila ang kalagayan ko.
"Anong ginagawa mo rito?" tanong ng lalaki.
Tumingin lang ako sa kaniya, he is not familliar to me, siguro galing ibang school? Ngumuso ako dahil ayokong kumausap sa hindi ko naman kilala.
"Nagtatago," sagot ko.
"Uh-huh." Napatingin ako sa kaniya sa sagot niya.
Ngumiti naman siya, malago ang buhok at naka wax ata 'yon. Tumangin siya sa 'kin at kinunutan ako ng nuo.
"Seek," sabi niya.
Sa gulat ay hindi ako nakapag-react sa ginawa niya, tinusok ba naman niya ang pisngi ko gamit ang daliri niya.
"Hoy," tinapik niya ang balikat ko.
Umatras naman 'ko dahil sobrang lapit niya. Tumawa siya bago 'ko inaya na bumaba na dahil kami na lang daw ang wala pa.
"Seek, dali mong hanapin." Hindi ako nagsalita habang sabay kaming bumababa sa hagdanan.
_______________________After 3 years "Bakit hindi mo ako ginising?" tanong ko kay Trace. Ngumiti lang siya. "Ayos naman na," sabi niya. Ngumuso ako. "Wala ba siyang sinabi?" I asked. Syempre nagba-baka sakali pa rin ako na maging okay kami ni mommy at Vivian. I heard about what happen to her nu'ng malaman niya na ikakasal na kami ni Trace, after that wala na akong narinig na news about Vivian's family. She was so really desperate to kill herself. Just to have Trace. Na-guilty ako that time pero naisip ko rin na kailangan sarili ko muna ngayon. Masama ba iyon? "She said she want to talk to you," he said. "Anong sabi mo?" agarang tanong ko. He laughed. "Sabi ko ayoko," sagot niya. "What!?" gulat kong tanong. "Anong what?" taas kilay rin na tanong niya. Napairap na lang ako. Kinuha ko si Krace sa kaniya tapos lumabas na kami ng kwarto. Naiinis ako sa kaniya. Bakit kasi hindi niya ako ginising? Pumunta pala si mommy dito bakit hin
I smiled when I saw my parents."Nice one," si Daddy.I laughed at him. He tapped my shoulder and my mother kissed my cheeks."Congrats, I'm proud." Hinawakan ni mama ang kamay ko.Nanlalamig ang bawat kalingkingan ng kamay ko habang nandito kami ngayon sa room. Mamaya pa daw kasi ang open ng simbahan, marami pang dapat ayosin. Bawal naman kaming maghintay du'n dahil mabo-bored lang kami."Sana all, brother." Tunawa si Tanya.Naalala ko iyong kwento sa akin ni Russel. Before she travel abroad na-broken daw ang isang ito. I never had a time to ask her nor call her para kamustahin. Sasabihin kong medyo nakalimutan kong bago ang lahat ay may prinsesa akong ubod ng kulit dati. Before Katana I have Tanya Xyrine Cardenas.I pulled her in my chest. "I miss you," sabi ko.Tumawa siya lalo. "Congrats, I wish you and Katana will be happy," she whispered.I nodded. "I wish you we'll be happy, too." Hinalikan ko ang tukt
"Irine!" I cried loud at her shoulder.She is the one who came her in Trace hotel room. Pina-book niya ito dahil kailangan niya muna magpahinga dahil sa haba ng byahe niya. I feel so guilty dahil sa nangyari. If only I told him what I'm thinking and I told him that I'm giving up with him ay baka hindi na umabot pa sa ganito. Pero hindi ko na ito pagsisisihan. Yes, I'm guilty because I saw how his eyes tired basta lang ay madala niya ako dito."Naks! Ikakasal na ang buntis," sabi ni Irine.Napangisi ako. Hindi pa nagpo-propose si Trace. Hindi ko alam kung kailan pero sinabi na niya iyon kagabi."Paano mo nalaman?" tanong ko.Natameme naman siya. May feeling talaga ako na kasabwat siya sa plano nila Trace. Nagpanggap na lang akong walang alam hanggang sa makarating kami sa place na pupuntahan namin. Irine covered my eye with her blindfold.Iba iyong kaba ng dibdib ko habang inaalalayan niya akong humakbang sa daan na hindi ko makita. Wal
I open the door for her.Halatang kinakabahan siya habang nakatingin sa akin. I just chuckled and raise my left eyebrow at her. Gusto kong ipakita sa kaniya na seryoso akong gusto ko siyang makausap-na gusto kong magusap kaming dalawa ng maayos."Come on," sabi ko.Huminga siya ng malalim. "B-bakit dito?" bulong niyang tanong.I chuckled again. "Dito ako nag-check-in kanina," I said.Napahinga naman siya ng maluwag. Gusto kong tanongin kung anong iniisip na naman niya. Pero hindi ko na iyon tinanong pa sa kaniya. I held her hand at hinila na siya papasok sa elevator. Natatawa na lang ako sa hitsura niya habang tinitignan ang mga babaeng nakatingin sa amin. Nang sumara ang pinto ng elevator ay 'tsaka ko siya hinila payakap sa akin."Ang sama mo tumingin," sabi ko.Hindi siya sumagot."Wala akong dinalang babae dito." Pagdepensa ko sa sarili."Sinasabi ko ba na may babae ka dito?" tanong niya at inangatan ako ng tingin.
My eyebrows met."What?" I asked ate Belen."Umalis po kasi siya kanina," sabi nito."Saan?" I asked again.Damn! Where are you again baby? Nababaliw na ako habang iniisip kung saan siya pweding magpunta. Gabi na pero hindi pa rin namin siya mahanap."Kanina po kapag alis niyo ay nagmadali naman po siyang umalis," sabi nito.I didn't speak. Iniisip kung ano na naman ang dahilan ni Katana at iniwan na naman niya ako. She always running. Damn it!"Tapos po umuwi na namn po siya, namumula po ang mata tapos ilong niya.""Then?" I asked."Ang paalam niya po ay sa bahay niyo siya mag-stay po," sagot nito.Lalong nagsalubong ang kilay ko. Kung do'n siya mag-stay ay nakita ko siya do'n! Pero kahit anino niya ay hindi ko nakita. Potangna!I picked my phone and dialed her number again. But it's can't be reached. I called Irine to inform her na nawawala si Kalie. Alam kong may problema na naman siya kaya n
She is pregnant.Sa tuwing naiisip ko iyon. Gusto ko na lang umuwi agad at yakapin siya. I want us to get married as soon as possible. Pero kailangan ko muna na unahin ang kompanya. Kung wala ang kompanya hindi ko mabibigyan ng magandang buhay ang anak at asawa ko.Damn... I never thought in my life na mababaliw ako ng ganito.She was my first love, my baby, the mother of my child. All I want, God fulfill it. I need to always thank to him for that.Bagsak ang katawan ko nang mahiga ako sa kama ng suit na tinutuloyan ko dito sa State. I receive Katana's message. Hindi ko nabasa ang una niyang text dahil tumuon ang tingin ko sa bagong mensahe niya. That I hate you makes my heartbeat fast. Shit! What did I do?Tinawagan ko siya ng makailang uliti pero hindi niya sinasagot. Nang matapos ang walong call ay inulit ko pa hanggang sa ma-can't reach na ang phone niya. Damn! She's mad, I know. Nang sumunod na araw ay gusto ko ng umuwi at tanongin
Mga Comments