Share

CHAPTER 10

Auteur: Stringlily
last update Dernière mise à jour: 2021-03-28 11:56:42

CHAPTER 10-

MARIA

"Hey are you okay? Kanina ka pa parang wala sa sarili." 

He keeps on questioning about that and I always said that I am okay. We are now on our way to my apartment and just got done with my check up. Hindi ko sinabi na narinig ko kanina ang pinag uusapan nila ng pinsan nya. Para ano pa diba?

I know now my role in his life. That is important so that I know my place and my limits. Hindi na ako aasang mamahalin nya ako dahil hinding hindi nya gagawin yun. 

Tipid nalang akong ngumiti sa kanya. "Okay lang po ako. Napagod lang siguro ako ngayong araw." Rason ko kaya napabuntong hininga ito. I know he is wondering why I suddenly acted like this. I just let him because I don't have the energy anymore. I feel like his words drained all of my energy.

He sighed. "Okay, you can rest here. Do you want to sleep?" Napailing naman ako at tumingin sa labas ng bintana. Pilit kong iniiwasang magtama ang mga mata namin. I am afraid that he will know that I am just lying. I don't want him to question me anymore.  If he knows that I am just purely lying to him. Na Hindi ako pagod at sadyang nawala lang talaga ako sa mood dahil sa narinig.

"Hindi na po. Mukhang malapit na naman po tayo sa bahay eh." Sagot ko dito habang hindi pa rin sya tinatapunan ng tingin. I don't want to act like this but I can't help it. 

Rinig ko ang pagbuntong hininga nito bago sumagot ng 'okay'.

I sighed. I know it is partly my fault why I am hurt right now. I get my hopes high and even started planning how to make him fall in love with me. I wanted to burst into laughter. Look what happened to me. I am completely in a mess right now. 

Yeah, I'm hurt. I am so stupid. Assuming that he will also love me the way I love him. But no. He made it clear already. He don't want to love me---he will never love me. I wanted to laugh but the tears made its way to my cheeks. I simply wipe it before I cleared my throat. 

This thought of him seeing me more than just his secretary. Kinuha nito ang lahat ng espasyo sa utak ko at ngayong nabigo ako ay biglaang naging blanko nalang ang utak ko. Parang lumipad ako sa pinakamataas na bahagi at bigla na lamang akong napilayan at bumagsak. 

Bakit ba kasi hindi ko naisip ang kasabihan nila? They said, Don't expect because expectation will only lead to disappointment. Pero hindi ko iyon naisip dahil pinairal ko ang pagiging malandi ko. Yung nasa isip ko kasi nitong mga nakaraang araw ay sya lamang. 

Is it bad to expect? To assume? Of course not, right? Hindi naman kasi maalis sa isang tao ang umasa pag may nakikita silang paraan para makamit nila ang nais nilang makamtan. They are just being determined and risky. Of course, to risk something you need to expect two consequences and that is having a good result or the bad result. And if you risk you are willing to be hurt and you need to accept the result of your actions. In my case, I expect, I assume and I took a risk. And now that the result is not good as I was expecting, I need to accept it.

I got my hopes high but it immediately shattered. So harsh. Binasag nito ang pantasya ko ng isang masayang buong pamilya. And I wondered who is that woman. He already mentioned her when we 'did' it. And it seems like she made a big impact to his life. Ganyan ba nito kamahal ang babaeng yun?  Sobrang importante ba ito sa buhay nya? That he is willing to be loyal to her even if she is not by his side? Why can't he forget her? 

In my two years in his company, I didn't know someone who named denise. I know maraming mga babaeng ang dumadalaw sa kanya pero agad nya naman itong tinataboy. And it seems like hindi nya kayang gawin yun kay denise. I can see that he loves her. Sobrang mahal nya ito kaya nga hindi nya gustong mag move on diba?

Can I stop thinking about it? Masakit kasing isipin na may mahal syang iba. Masakit isipin na hindi nya kayang tugunin ang pagmamahal ko dahil sa babaeng yun. Pero kaya ko bang pigilan ang utak ko? I can't. Even worst, I am in a vulnerable state right now. Wala akong lakas na hindi isipin ang mga bagay bagay.

"Maria we're here." Basag nito sa malalim kong pag iisip. Napatingin naman ako sa labas bago ako nag pakawala ng mahabang hininga at balingan sya.Saglit lamang akong tumingin sa mga mata nya bago ako nag iwas ng tingin. I can't look at him in the eyes. Makikita ko lang kung gaano sya ka durog. How he is lost. 

I know the answer now. Earlier I was wondering why the look in his eyes is so miserable. I mean there is no emotions in his eyes. He is lost. Now I realized why. I don't want to say it because it will just hurt me more.

I smiled that I immediately regret. Why did I even tried to smile even though my eyes screams sadness? 

"Ahm sige po pasok na po ako sa loob. Mag ingat ka po sa pag uwi." Sabi ko at sa huling pagkakataon ay tinignan ko ito sa mga mata. Kunot noo lamang ito habang nakatingin sakin pero hindi ko na 'yon pinansin at baba na sana sa sasakyan.

"Wait maria." Pigil nito sakin kaya agad ko itong nilingon. I am confused why he suddenly called me. Did he want something?

Tahimik ito ng ilang segundo at hinintay ko naman ang sasabihin nito. Lumunok muna ito bago ako tinignan ng nagtataka. I only wear a blank face that made his forehead creased. "May problema ka ba? May nangyari ba? Parang okay ka pa naman kanina." Pagtataka nito na nagpa buntong hininga sa akin. I know he won't buy what I said earlier. Why did I even think he would? He knows how to read people's emotion. But why can't he read mine?

Binigyan ko ito ng isang ngiti at ipinagpasalamat ko dahil hindi 'yon lumabas na parang pilit. I am just hoping na hindi ito tumingin sa mga mata ko dahil malalaman nitong pilit lamang iyon. He will see the sadness in my eyes and he will wonder why. In the end he will ask questions. Maybe not to me but to himself.  And once he analyzed everything he will know my feelings for him. I don't want that to happen. Kahit na mahal ko sya ay ayaw kong malaman nya ang nararamdaman ko. Para ano pa diba? He still won't reciprocate it so why bother?

Tumikhim muna ako bago nag salita. "Wala po talaga akong problema boss. Pagod lang po ako. Alam nyo naman po ang mga buntis diba? Paiba iba ng mood." I said and I'm hoping that he will buy my alibi. Mukha namang kapani-paniwala ito diba?

I want to bit my lowerlip while waiting for his response. Napakalma lang ako ng bumuntong-hininga ito bago tumango. 

"Okay. Pagkapasok mo ay magpahinga ka kaagad. Baka mapaano si baby. We won't let that happen right?" Nag aalala nitong turan kaya naman ngumiti ako bago tumango. Of course we won't that to happen. 

I remembered what he said a while ago. 'I will love the child..'

I smiled. "Opo, sige po mag iingat po kayo." Sabi ko bago lumabas ng sasakyan nya. Tumango muna ito sa akin bago nito pinaharurot ang sasakyan palayo.

Napatingin ako sa sasakyan nito na unti-unting nawawala sa paningin ko. Isang ngiti ang gumuhit sa mga labi ko. Ngiting may kasamang pait. Now I can freely show my true emotions. I can show my true emotions in a place where he is not around. 

Wag kang mag aalala boss. Aalagaan ko si baby. Dahil alam ko naman na kailangan mo sya, kami para hindi ka mapaalis sa posisyon mo sa kompanya. Though I know that you love our baby and that is more important. I am okay with it because you will not just use our child but will also love him/her. That what our child needs. The love of the parents. 

I know that the company is important to you. Kaya mong gawin ang lahat para sa kompanya. Kaya mong gawin ang lahat para sa kompanya at kahit pa gamitin mo ako. 

"Oh bakla! Nandito ka na pala." Bungad  sa'kin ni macey na nasa sofa nakaupo at kumakain ng chips. Inalok pa ako nito ng kinakain pero agad akong tumanggi.

Ngumiti ako sa kanya. "Hindi na macey. Ahm pagod na din ako eh. Sige sa kwarto lang ako magpapahinga." Sabi ko bago ako tumalikod at umakyat. Rinig ko naman ang pag buntong hininga nito. I know he knows that something is not right with me. Alam ko ding pinipigilan lang nito ang magtanong ng nangyari. He knows that I am very okay earlier before we go to the clinic and suddenly my mood change. 

Bumuntong- hininga ako bago umupo sa kama at napa isip. I am wondering why most of the people wants to take risk? Why? Even if they know that in the end they will just going to hurt themselves. Knowing the consequences they still want to fight for their love once.  At kahit na nasasaktan sila ay hindi sila tumitigil na lumaban para sa taong mahal nila. Just like me. Sumusugal ako para sa kanya. Mahigit dalawang taon kong kinimkim ang pagmamahal na nararamdaman ko sa kanya. And I made a decision right now. What might be the consequences for this action, I am will accept it. It is just a one time chance and I don't want to waste it. I will make him fall in love with me. 

I know I am being martyr but who cares? He said that he will never love me. He said it but I will never let him. May kasabihan nga diba? Na wag kang magsalita ng tapos dahil baka lalamunin mo lang lahat ng sinabi mo. So that's what I am going to make him. Hindi nya alam ang magiging kalalabasan ng pagsasama namin. Ipapakain ko sa kanya ang lahat ng sinabi nya.

I am Maria Isabella Dimasali and I will make Denrick Moncuedo eat what he said. 

**Written by Stringlily**

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Latest chapter

  • Hiding From him   SPECIAL CHAPTER

    SPECIAL CHAPTER Special chapter "Mom!!!" Isang sigaw ang dumagundong sa kabahayan nila. Napakamot nalang ng ulo si Maria at agad lumabas sa kusina. Ang aga aga ay iyon na agad ang bumungad sa kanya. Pakiramdam niya ay kakagising lang ng mga ito pero nag aaway na kaagad. Pagkalabas niya ng kusina ay sumalubong sa kanya ang anak nyang lalaki na galit na galit ang mukha habang nakatingin sa mga kapatid nito. Kumunot ang noo nya dahil sa nasaksihan. Bakit ganito ang mukha ng mga anak niya? Hindi na agad maipinta. "What happened?" She asked. "What is happening here?" Rinig niya namang tanong ni denrick na kakalabas lang galing sa opisina nito na nasa loob ng bahay. I heard my son heaved a sigh before he pointed at his sister. "Dad! Malliyah destroyed my favorite book!" Sumbong ni Maxxor sa daddy nito kaya napahawak ako sa noo ko bago nilingon ang anak kong babae.

  • Hiding From him   SPECIAL CHAPTER

    SPECIAL CHAPTERSpecial chapter"Mom!!!"Isang sigaw ang dumagundong sa kabahayan nila. Napakamot nalang ng ulo si Maria at agad lumabas sa kusina. Ang aga aga ay iyon na agad ang bumungad sa kanya. Pakiramdam niya ay kakagising lang ng mga ito pero nag aaway na kaagad.Pagkalabas niya ng kusina ay sumalubong sa kanya ang anak nyang lalaki na galit na galit ang mukha habang nakatingin sa mga kapatid nito. Kumunot ang noo nya dahil sa nasaksihan. Bakit ganito ang mukha ng mga anak niya? Hindi na agad maipinta."What happened?" She asked."What is happening here?" Rinig niya namang tanong ni denrick na kakalabas lang galing sa opisina nito na nasa loob ng bahay.I heard my son heaved a sigh before he pointed at his sister."Dad! Malliyah destroyed my favorite book!" Sumbong ni Maxxor sa daddy nito kaya napahawak ako sa noo ko bago nilingon ang anak kong babae."Malli

  • Hiding From him   EPILOGUE

    EPILOGUEEPILOGUE"What did you do again? Huh?" Mom asked me as soon as she entered my office. I just shrugged my shoulder, so she heaved a sigh. Maybe naiinis na sya sa akin dahil palaging ganito nalang ang naabutan nya. Me, firing another secretary.I shrugged my should and tried my best not to focus on what she is saying."Mom, please not now." Pakiusap ko pero hindi ito nakinig sa akin."Really denrick?" Tanong nya pa habang nakataas ang isang kilay sa akin. Napabuntong hininga naman ako dahil alam kong sesermunan nya na naman ako.I'm tired right now, and I don't have the strength to listen to her. I came fro

  • Hiding From him   CHAPTER 69

    CHAPTER 69---A DIFFERENT PROPOSALMARIAPagkarating sa taas ay agad kong nilibot ang tingin sa kabuuan ng kwarto. Talagang spanish inspired ang buong bahay. Pati ang mga kagamitan ay ganun din. May dalawang pinto ang kwarto at sa tingin ko ay CR ang isa habang ang isa naman ay walk in closet. I don't want to explain further because I am so lazy to do it.Agad akong dumapa sa kama. Bahagya pa akong napapikit at ninanamnam ang sarap na pakiramdam na hatid ng kama. Hindi naman nagtagal ay naramdaman ko ang paglundo ng kama kaya bahagya kong minulat ang mata ko at sumalubong sa akin ang mukha ni denrick na may bahid ng pag aalala."Are you tired?" Tanong nito pero umiling lamang ako at ipinatong ang ulo ko sa hita nito. Marahan naman nitong hinaplos ang buhok ko at ang pagmasahe nito sa may ulo ko kaya ramdam ko ang sarap na nanunuot sa katawan ko. Napapikit ako habang minamasahe nito ang

  • Hiding From him   CHAPTER 68

    CHAPTER 68--- VACATIONMaria"Wag kayong magpasaway dito okay? Behave lang kayo kay Tita Artemis niyo." Bilin ko sa mga bata habang nasa labas kami ng bahay.Ngumiti naman sila bago tumango. "Of course mom. We are big now, so you don't need to worry. Just enjoy your vacation there." Turan ni Debbie kaya natawa ako at marahang ginulo ang buhok niya. Sumimangot ito sa ginawa ko kaya naman niyakap ko nalang siya at gumanti din naman ito ng yakap sa akin. Alam ko naman na ayaw nito na ginugulo ang buhok niya dahil aniya ay malaki na siya at masisira daw ang beauty niya pag ginulo ko iyon. Kahit ilang beses na niya iyong sinabi ay hindi ko pa rin maiwasan na guluhin iyon dahil iyon talaga ang habit ko pag natatawa o masaya ako sa kanila.Nang kumalas ito ng yakap ay nakangiti na ito sa akin at maging sa ama nito. Binalingan ko naman ang anak kong lalaki na nakatingin lang sa amin. Niyakap ko ito at marahang h

  • Hiding From him   CHAPTER 67

    CHAPTER 67---HOUSEMARIAToday, it feels so different. Maybe because I don't have something heavy on my chest. Wala akong tinatago sa kanya kaya naman malaya ang puso ko na maramdaman ang saya na dulot ng salita na binitawan niya. Wala akong kung anong kirot na naramdaman habang paulit ulit na binabalik sa utak ko ang mga salita na iyon. And that just make me smile so genuinely.Gusto kong magsalita pero parang may pumigil sa dila ko. Nanatili lamang akong nakatingin sa kanya. Ginagamit ko nalang ang mga mata bilang way kung paano ko maexpress kung gaano ako kasaya. Ngumiti naman ito bago ako niyakap. Niyakap ko naman ito pabalik at mas hinigpitan pa iyon. I am now in his arms, and I feel so safe and secured. He enveloped me in his arms, and I feel like his warmth enveloped my heart. I really love his warmth.Hindi maalis alis ang ngiti sa labi ko habang magkayakap kami. Napakurap kur

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status