KABANATA 8Shuen's POV"Magkape ka muna, baka makatulong ito para kumalma ka," mahinahong sabi ni Atasha habang inaabot sa akin ang mainit na tasa ng Starbucks. Ang kanyang presensya ay parang gamot sa aking mga pinagdadaanan sa mga magulong panahong ito.Hindi lang sa kape nagtapos ang kanyang pag-alala; inilagay din niya sa aking balikat ang makapal na coat para protektahan ako mula sa matinding lamig ng hatinggabi. Ang aking isipan ay naglakbay kay Diovanni—nakauwi na kaya siya ng ligtas, o naghahanap pa rin kaya siya sa akin? Sa aking pangangailangan ng kapayapaan, pinatay ko ang aking telepono nang dumating si Atasha upang tulungan ako."Salamat, Atasha. Napakalaki ng tulong mo para sa akin, lalo na't alam kong maaga ka pang magtatrabaho bukas," sabi ko, ang aking ngiti ay may halong tunay na pasasalamat.Tumungga si Atasha mula sa kanyang tasa at tumitig sa akin. "Naalala mo ba noong panahong dumadaan ako sa matinding problema kay Elias? Hindi mo ako iniwan. Ginagawa ko lang ang
KABANATA 9Shuen's POVWARNING: MATURE CONTENT!Pagkasara ng pinto ng silid, nagulat ako nang bigla niya akong halikan nang puno ng pagmamahal na halos hindi ako makahinga. Mabilis ang tibok ng puso ko habang idinidiin niya ako sa pinto, hinahalikan ako nang may diin.Sa kabila ng naunang pagtatalo namin ni Diovanni, natagpuan ko ang aking sarili na hindi makalaban sa kanyang mga halik. Bagaman dapat akong magalit sa aking natuklasan, hindi ko maikakaila ang impluwensya niya sa akin.Ang kanyang mga halik ay tila nagpapahina ng aking pagtutol, at nadama kong lubos akong nilamon ng sensasyon ng kanyang mga labi sa akin. Lumalaban ang isip ko, ngunit tila may sariling kaisipan ang aking mga labi, masiglang tumutugon sa kanyang haplos. Nawala ako sa sandali.Habang hinahalikan niya ang aking leeg, hindi ko mapigilan ang sarili ko na kagatin ang aking ibabang labi sa pag-aasam. Ang sensasyon ng kanyang dila sa aking batok ay nagtulak sa akin na bahagyang hilahin ang kanyang buhok, lumalaka
KABANATA 10Diovanni's POVPagkapasok ko sa kotse, hindi ko mapigilang isipin kung ano ang magiging reaksyon ni Shuen. Umalis ako nang hindi siya n*******n at nararamdaman ko ang bigat ng kanyang pagtataka at ng pagkakamali ko. May nalaman siya, at gusto kong sabihin ang totoo, pero alam kong delikado yun sa plano ko na hindi pa tapos. Kailangan ko ng tiyaga; may tamang oras para sa lahat ng ito.Galit ako sa sarili ko dahil alam kong masasaktan ko si Shuen. Pero pakiramdam ko, mas mahalaga ang pangalan ng pamilya de Marcel. Hindi ko kayang makita itong masira, kaya gagawin ko ang lahat para protektahan ito.Kailangan kong mag-ingat, lalo na kay Katarina. Hindi ko siya mabasa, at parang wala siyang pakialam sa gulo na pwede niyang gawin. Nakakatakot yun, lalo na at baka madamay si Shuen. Pero desidido ako; aalagaan ko si Shuen laban sa anumang balak ni Katarina.Mabilis ang biyahe at agad akong nakarating sa kumpanya ng De Marcel United Enterprises. Pagbaba ko ng kotse ay tumingin-ting
KABANATA 11Diovanni's POVSa isang bugso ng frustrasyon, marahas kong isinara ang pinto ng aking opisina, labis na napapagal sa matinding presyon na dumadaloy sa aking mga ugat. Ang ideya ng produkto ni Izan ay buong-pusong inaprubahan ng board ng mga direktor at mga stakeholder, na nag-iwan sa akin na namangha sa kanyang katalinuhan.Nabigla ako sa tunog ng intercom. Narinig ko ang boses ng aking sekretarya. "Sir, may tawag po kayo sa telepono."Napukaw ang aking kuryosidad, pinindot ko ang buton para sagutin. "Sino ito?" tanong ko, kumunot ang aking noo."Si Ms. Shuen po, Sir," sagot niya, na nagpahinto sa akin sandali."Sige, ikonekta mo ako." Inilapat ko ang telepono sa aking tainga, sabik na naghihintay sa boses ni Shuen sa kabilang linya."Yoghurt," may bahid ng kalungkutan ang kanyang tono. "Kumain ka na ba ng tanghalian? Kung hindi pa, sabay na tayo. Pupunta ako diyan at nagluto ako ng paborito mong ulam—" Bigla kong pinutol ang tawag sa landline at mabilis na kinuha ang aking
KABANATA 12Shuen's POVMaaga akong nagising para maghanda ng almusal para kay Diovanni. Alas-kwatro ng umaga ako bumangon at tulog pa siya, kaya diretso na ako sa kusina. Buti na lang at nakapamili ako kahapon ng mga kailangan sa pagluluto. Paborito ni Diovanni ang Italian Frittata para sa almusal, isang omelet na may keso, karne, at gulay. Gusto niya ito kasabay ng Macchiato habang nagbabasa ng dyaryo sa umaga.Simula nang dumating si Amang Linda sa bahay, siya na ang nag-aasikaso kay Diovanni, na dapat sana'y trabaho ko bilang asawa. Pero hindi ako makatutol dahil utos ito ni Mama. Pero ngayon, maaga akong nagising para magluto bago pa man magising si Amang Linda. Ang mga kasambahay ay nagigising ng alas-singko, kaya naisipan kong gumising ng mas maaga para walang makialam.Halos tapos na ako sa pagluluto nang magising ang ibang kasambahay kasama si Amang Linda na dumiretso sa kusina. Nagulat siya nang makita akong nagluluto."Shuen? Bakit ka nagluluto?" tanong niya na kunot ang noo
KABANATA 13Diovanni's POVNakatayo ako sa tabi ng malawak na bintanang salamin sa aking opisina, hawak ang isang baso ng alak. Tumunog na ang orasan ng alas-diyes ng gabi, ngunit wala akong balak umuwi pa. Hindi ko matiis na harapin si Shuen at ipagpatuloy ang paglinlang sa kanya.Nakadama ako ng pagkakulong sa sitwasyong ito, at nawalan ng ideya kung ano ang aking gagawin. Binigyan lang ako ni Katarina ng ilang araw pa, at kailangan ko nang alisin si Shuen sa buhay ko. Ngunit paano ko ito gagawin nang hindi siya nasasaktan at nagagalit?"Sana maibalik ko ang oras. Hindi sana ako pumayag, para hindi niya kailangang magdusa ng ganito," bulong ko, habang iniisip ang maaaring kahinatnan ng aking desisyon.At ngayon, dumating na ang sandaling kinatatakutan ko. Kailangan kong pumili sa kanilang dalawa. Masakit sa akin ang isipin na alisin si Shuen sa buhay ko, dahil mahal ko siya sa aking sariling paraan. Totoo ang aking nararamdaman para sa kanya, at lahat ng ipinakita ko sa kanya ay tuna
KABANATA 14Diovanni's POVWARNING: MATURE CONTENT!Pagod na pagod ako nang makauwi sa bahay mula sa napakabigat na trabaho. Katatapos ko lang ng aking mga huling proyekto bilang CEO ng United Enterprises bago ako bumaba para palitan ang posisyon ng aking ama bilang Chairperson. Bagama't nasasabik akong makamit ang matagal ko nang pangarap, hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot dahil kay Shuen. Pagkatapos ng bukas, kailangan ko na siyang alisin sa buhay ko.Nagbuntong-hininga ako habang umaakyat ng hagdan ngunit natigilan nang makita si Shuen na mahimbing na natutulog sa sofa sa sala. Mukhang naghihintay na naman siya sa pag-uwi ko, at bumalot sa akin ang pagkakonsensya. Lumapit ako sa kanya, pinagmasdan ang kanyang natutulog na anyo. Ang pagkakita sa kanyang payapang mukha ay nagdulot ng matinding kirot sa aking puso.Ang isipin pa lang na mawawala siya ay parang unti-unti na akong kinakain ng kalungkutan, lalo na't alam kong kamumuhian niya ako kapag nalaman niya ang katotohanan.
KABANATA 15Shuen's POVTila ba'y may nag-udyok sa akin na pigilan si Amang Linda mula sa kanyang pag-alis, kaya't agad akong tumayo sa kanyang harapan. "Amang Linda, maaari po ba akong humingi ng inyong tapat na sagot? Kilala niyo rin po ba si Katarina?" tanong ko na may halong pag-aalinlangan.Napako ang kanyang tingin sa akin, tila nagulat sa aking tanong. "Oo, matagal na panahon ko nang kilala si Katarina," sagot niya, na nagdulot ng matinding pagkagulat sa akin.Paulit-ulit akong kumurap, hindi makapaniwala, habang nakatitig ako sa kanya. Isang buntong-hininga ang kumawala mula sa aking mga labi habang sinusubukan kong unawain ang sinabi ni Amang Linda. Ang bigat ng aking natuklasan ay nag-iwan sa akin ng pagkalito kung paano magpapatuloy. Ibinaling ko ang aking tingin sa iba, hinahanap ang katahimikan sa pagpapakalma ng aking damdamin.Kilala niya si Katarina? Kung totoo iyon, hindi malabong kilala rin siya ni Mama. At hindi naman lihim na alam din ng pamilya Al Tiera ang tungkol