Hiding His Mistress: Diovanni de Marcel

Hiding His Mistress: Diovanni de MarcelCopyright ©️ 2023@clangwrites****SIMULAShuen's POVIsang kahanga-hangang pakiramdam ang magising sa tabi ng taong mahal mo, ang kanilang yakap ay nagpaparamdam sa iyo ng pagiging espesyal at ayaw mo nang bumitaw. Habang pinagmamasdan ko siyang mahimbing na natutulog, hindi ko mapigilang humanga sa kanyang gwapong mukha. Nakakamangha pa rin sa akin na pinili niyang pakasalan ako.Isang ngiti ang sumilay sa aking mga labi habang dahan-dahan kong hinaplos ang kanyang mukha gamit ang aking daliri, simula sa kanyang kilay, pababa sa kanyang tuwid na ilong, at sa huli ay sa kanyang mamula-mulang labi. Tuwing magtatama ang aming mga labi, para akong nawawalan ng lakas, at ako'y namamangha sa kanyang kakayahang magparamdam sa akin ng ganito kalalim. Ang kanyang mga halik ay tila ba nagpapahina sa akin sa pinakamasarap na paraan.Namula ang aking mukha nang maalala ko ang mga pribadong sandali na aming pinagsaluhan kagabi. Tunay nga na kakaiba si Diov

KABANATA 2Shuen's POVUmalis na rin sina Yoghurt at Papa para mag-byahe patungong Tagaytay. Maging si Mama at Arianda ay hindi rin nanatili sa bahay, lalo na kapag wala si Yoghurt. Naiintindihan ko na hindi nila matagalan ang aking presensya, kaya tinatanggap ko na lang ito. Sa kabila ng paraan ng kanilang pakikitungo sa akin, patuloy pa rin akong nagsisikap na makisama sa pamilya ni Diovanni.Ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko upang maging isang mabuting manugang at hipag sa kanila. Minsan, pakiramdam ko ay hindi talaga ako bahagi ng pamilya, lalo na kapag nagtitipon ang buong angkan ng de Marcel. May ilan sa kanila na iba ang pakikitungo sa akin, at iilan lang ang tunay na mabait.Hindi ako sigurado kung bakit sina Mama at Arianda ay malayo ang loob sa akin. Ngunit iba si Papa. Mabuti ang kanyang pagtrato sa akin at siya lang ang tunay na tumatanggap sa akin bilang ako, bilang kapareha ni Diovanni. Alam ko ang isang dahilan kung bakit ganito ang trato sa akin ni Mama - dahil hindi

KABANATA 4Shuen's POVPagkatapos gumugol ng ilang oras sa opisina ni Atasha, umuwi ako na mabigat pa rin ang loob sa kanyang suhestiyon. Dapat ba akong magkunwaring buntis? Hindi tama sa pakiramdam ang manlinlang kay Diovanni at sa kanyang pamilya, at alam kong lalo lang itong magpapalala sa aking problema.Ang takot na mahuli at harapin ang kahihiyan ay sobra para makayanan. Ayaw ko rin na magbago ang tingin sa akin ni Yoghurt. Umupo ako sa balkonahe ng aming kwarto, dahan-dahang umuugoy sa hammock swing chair, pinapanood ang langit na dumidilim habang lumulubog ang araw. Ito ang paborito kong tanawin, at palagi itong nagpapagaan ng aking pakiramdam.Ang paglubog ng araw ay may paraan para tanggalin ang bigat na aking nararamdaman. Nagbibigay ito sa akin ng ginhawa at pag-asa na ang aking mga problema ay maglalaho na parang araw, na nagbibigay daan para sa isang bagong araw.Tumayo ako at sandaling nanatili akong nakasandal sa rehas ng balkonahe, hinayaan kong haplusin ng hangin ang

KABANATA 6Shuen's POVNagtungo kami ni Diovanni sa isang malaking bilog na mesa kung saan may nakaupong grupo ng mga lalaki at babae. Ang mga lalaki ay halatang kaedad lamang ni Diovanni, mga nakasuot ng matikas na pormal na damit. Samantalang ang mga babae, na hindi maikakaila ang kanilang pagiging elegante ay nagpapakita ng kultibadong biyaya at masusing atensyon sa kanilang itsura.Pagdating namin, ang ilan ay tumayo sa kanilang mga upuan. Ang mga lalaki ay nagpalitan ng mainit na yakap kay Diovanni, at ang mga babae naman ay nagbigay sa kanya ng mga pagbeso sa pisngi. Napansin ko ang mga usisang tingin ng ilang lalaki na masusi akong tinitingnan, ang kanilang mga ekspresyon ay magkahalong gulat at paghanga."It's a pleasure to see you, my friend!" masiglang sambit ng isang matangkad at pormal na lalaki, ang kanyang boses ay kahalintulad ng mainit na tono ni Diovanni. "And who might this enchanting lady be?" tanong niya, ibinaling ang kanyang pansin sa akin."Graeg's right! We're a

KABANATA 8Shuen's POV"Magkape ka muna, baka makatulong ito para kumalma ka," mahinahong sabi ni Atasha habang inaabot sa akin ang mainit na tasa ng Starbucks. Ang kanyang presensya ay parang gamot sa aking mga pinagdadaanan sa mga magulong panahong ito.Hindi lang sa kape nagtapos ang kanyang pag-alala; inilagay din niya sa aking balikat ang makapal na coat para protektahan ako mula sa matinding lamig ng hatinggabi. Ang aking isipan ay naglakbay kay Diovanni—nakauwi na kaya siya ng ligtas, o naghahanap pa rin kaya siya sa akin? Sa aking pangangailangan ng kapayapaan, pinatay ko ang aking telepono nang dumating si Atasha upang tulungan ako."Salamat, Atasha. Napakalaki ng tulong mo para sa akin, lalo na't alam kong maaga ka pang magtatrabaho bukas," sabi ko, ang aking ngiti ay may halong tunay na pasasalamat.Tumungga si Atasha mula sa kanyang tasa at tumitig sa akin. "Naalala mo ba noong panahong dumadaan ako sa matinding problema kay Elias? Hindi mo ako iniwan. Ginagawa ko lang ang