Sinang-ayunan na lamang ni Ms. Feliz at dali-daling lumalabas ng apartment ni ella.
"You." Turo ni Draymond ki ms. Avee."You also, you may leave." Napa awang na lamang ng bibig si ms. Avee ki Draymond."Tarantado ka talaga noh'?" Hinila nalamang ni Ms. Feliz si ms.avee dahil baka ano pa ang magawa ni avee sa boss niya."Kulang ka sa kaltok..!!!!!" Sumisigaw na sabi ni ms. Avee habang hila-hila siya ni ms. Feliz.Nang malayo na sila sa apartment."Ba't mo ko pinigilan kulang lang sa kaltok ang batang yon! Sana pala mas nilakasan ko pa kanina.""Don't tell me?" Lulang tanong ni ms. Feliz ki ms.avee."Yup." Buong pagkatao niyang pahayag at pagmamalaking nagawa niya ki Draymon. Napatakip na lamang ng bibig si ms. Feliz sa kanyang nalaman."Angas mo naman!!!!!!!! Wala pang nakakagawa ng ganun sa kanya.""Alam ko, masyadong mapagmataas ang lalaking yun." Seryosong wika ni ms.avee. na sinang-ayunan din ms.feliz."Teka, para siyang may di magandang motibo kaya siya naparito. Kinakabahan ako." Malungkot na sabi ni ms.avee at napabuntong hininga silang pareho."Wala tayong magagawa dahil si ella na raw ang bahala patungkol diyan." Tumango-tango na lamang si ms. Avee sa tinuran ni ms. Feliz."Why you didn't bother yourself to call me." Nanlalamig ang kamay ni ella sa sinabi ni Draymond. Ni hindi nga siya makatingin ng tuwid."Eyes on me, ella." Pagkatingin niya ay nagtama ang tingin nilang pareho. Ang mga bodyguard's naman ni Draymond ay pinipigilan ang kani-kanilang mga sarili na kiligin. Tila'y sila ay nanunuod ng teleserye at ang dalawa ang bida."Tuloy ka muna. Sir Draymond." Wika ni ella sa binata."Antayin niyo ko sa labas May pag-uusapan lang kami ni ella.""Okay po boss Draymond." Sabay-sabay na sabi ng mga bodyguard's niya. Naglakad na sila papalayo sa apartment ni ella at nag aantay sa kalayuan. Pumasok kaagad sa apartment si Draymond na kinagulat ni ella.Napahawak siya sa kanyang dibdib dahil sa sobrang kaba nakatalikod si ella at nasa likuran niya naman si Draymond."Finally, Masosolo na kita ella." Hibang na sabi ni Draymond. Halos maiyak siya sa takot dahil paiba-iba ang utak o pag iisip ang meron si Draymond. Haharap na siya na bigla siyang niyakap ni Draymond habang siya'y nakatalikod. At inamoy ang kanyang buhok at randam niya ang hininga ni Draymond sa kanyang leeg. Di siya makagalaw sa tagpong nangyayare ngayon."You smell so nice." Habang yakap siya ni draymond. Ang mga kamay ni Draymond ay nasa kanyang baywang pinipisil pisil niya ito."Ah kasi, Sir Draymond bitawan niyo po ko." Pinipilit niya ang sarili na di maiyak dahil tiyak na magagalit si Draymond pag umiyak siya."Why would I do that?""Di na po ko komportable sa ginagawa niyo sakin. Kaya sana bitawan niyo na po ko." Pakiusap ko. Ngunit wala siyang naririnig at mas nilapit ang katawan niya sa likuran ko."How about this." Nilagay niya ang kanyang muka sa leeg ko at onti-onting hinahalikan. Napapakislot na lamang ako at nilalabanan ang sarili."Bitaw...!" Pinilit kong kumawala sa yakap niyang mapangahas."Fine!" Bigla niya kong binitawan at napasalpak sa sahig buti na lamang. Napigil ko agad ang kamay sa sahig upang di lumala ang pagkakabagsak ko. Napaka moody niya para gawin sakin to'."Lagi nalang gan'to ella! Why didn't give yourself to me....!!!!!!""Hindi ako nabibili na kahit magkanong halaga.""Everything and everyone have a Price."Kinuha ko ang belt bag at ibinato sa kanya ang limang libo na siniksinik niya sa paninda ko. Sa buong buhay ko ito ang kauna-unahang pang iinsulto sakin."Umalis ka na! Nagmamakaawa ako....." Galit kong sabi at habang sinasabi ko iyo'n ay umiiyak ako di ko mapigil ang sakit. Parang punyal na nakatarak sa aking lalamunan."I-i'm sorry for this. Please don't cry.""Anong don't naiiyak na ko!""Pwede bang wag ka na umiyak?""Baliw ka ba? Sir Draymond?""Oo at ngayon alam mo na ella." Malalim na sabi niya sakin. Halos magtayuan lahat ng balahibo ko sa katawan dahil parang totoo ang sinasabi niya."I'm joking, calm down yourself now." Ngisi niyang sambit sakin."Di ako marunong magpatahan ng babae." Tuwid niyang sabi."Halata nga Sir Draymond ang galing niyo pong magpaiyak." Natawa siya sa sinabi ko."Magaling talaga ako ella. I want it prove that to you Sooner.""Di na kailangan." Napataas naman ang kanang kilay niya sa sinabi ko."Really? Di na kailangan? I'll will make sure that you will beg to me that i doing it to you!" Inis niyang sabi sakin."Napaka moody mo para kang sira.""You really look nice ella. Dazzling beauty in my eyes." Nakatingin lang ako ng seryoso sa kanya. Gusto kita ng sobra pero hindi maari."Kumain ka na? Marami akong pagkain dito kain ka muna." Pag-aaya ko sa kanya."You is all i want ella." Seryoso niyang sabi."Ano ako makakain?" Tuwid kong sabi."Yes, a delicious meal for sure." Kagat labi niyang sabi." Nanlaki na lamang ang mata ko.“Jusko Lord ang pogi ng crush ko baka namumula na ko na parang kamatis.” waring sabi ko na lamang sa aking isipan."Earlier you look pale and now you look like a tomato.""May sakit nga kasi ako." Tipid na sagot ko sa kanya.“Can i ask you about something?""Tungkol saan." inosenteng tanong ko."Do you have a boyfriend?" nagulat naman ako sa tanong niya."Wala, wala pa sa isipan ko ang mga ganyang bagay.""So, i am you're first kiss?""Oo. bakit?" napangisi siya ng nakakaloko habang tinitigan ang suot ko. medyo hapit saakin ang pantulog na silk pajama ko na bigay ni ms. feliz."I love your curve's." tipid niyang komento sa katawan ko at pinaglakihan ko nalang siya ng mata."Ganyan ba talaga kayong mga lalaki? katawan lang ang nasa isip niyo?" sunod-sunod kong tanong sa kanya napailing naman siya at bagyang natawa."Sometimes man are just like that."“I like that ella. You're own curiosty will lead you in miserable life.""Nagtanong lang miserable life na agad." pagsingit na sagot ko sa sinabi niya."You didn't get it? once you ask you are already interested.""Interesado sa alin?" Tanong ko."Kung papaano kami mag-isip." Tipid niyang sagot."Di naman lahat ng lalaki ay pare-pareho." pagdadahilan ko."You can try me." Pang-aakit niyang sabi sakin."Ilang taon ka na nga uli?" Tanong ko kahit alam ko naman na ang sagot."Okay, i must introduce myself to you formally." Panimula niya."My name is Draymond jazz Perkins 31 years old. A trillionaire heir, Have a multi billion's empire in my own. One and only child of Mr. And Mrs. Perkins That owned a 5 star's hotels across the globe." Napanganga ako sa confident na meron siya at inosenteng kagwapuhang taglay niya. "Wow." Bilib na komento ko sa kanya."And you are?""Daniella Monet Guzman- Perkins, 19 year's old." Napailing naman siya at bahagyang natawa. "Ba't nga pala nagtanong kang muli? Ih unang pagkikita palang natin ih nagtanong ka na.""To make sure. I'm drunk that night not actually drunk but a little bit tipsy." Seryosong sabi niya."Ahmm okay..." Tangong pag sang-ayon ko."To young to b
Sinunod ng mga naatasan ko na kunin ang cellphone ko sa apartment di ko rin alam kung ilang oras na kong nagpapahinga. Tiyak ako na nag-alala na ang nanay at tatay ko sa probinsya at ang mga kapatid ko. Napasapo ako sa ulo ko dahil di mawala sa isip ko na tila'y pinoproseso pa ng buong katauhan ko. ang panangip na nangyare sakin. Pilit kong winawaksi ang panaginip na yon'. Ngunit alam ko sa katauhan ko na wari'y totoo na maaring sa pagod lang din. Nagdesisyon ako na pumunta sa banyo dahil gusto ko makita ang kabuan ng katawan ko. Nanlulumong nakatingin sa salamin na nagpapakita ng aking repleksyon. Puro maga at pulang pula palibot sa aking dibdib. Napasalampak ako sa sahig at pinaghahampas. “Antanga mo ella! Wala kang magawa para sa sarili mo...." Humagolgol na wika ko sa sarili ko. Para akong kaawa-awang nilalang sa sitwasyon ko. "Ma'am?" Tawag ng isa sa mga bodyguard's sa labas ng kwarto. Pinilit kong itayo ang nanghihinang katawan. Pinilit na maging matatag at pinahid ang sarili k
Napabuntong hininga na lamang ako at onti-onting nakakarandam ng gutom. Tumingala ako upang tingnan ang orasan at tanghalian na. Bongga nga itong ospital gutom ka naman wala din. Nahiga na lamang ako sa hospital bed ko at nakatulala sa kesame. Nanalangin na matapos na ang kahibangan na ito. "Gutom na ko." Naiiyak na wika ko para sa aking sarili.Biglang may kumatok sa pintuan. "Ma'am meal po ninyo." Sabi ng isa sa mga staff nitong hospital ni Sir Draymond."Buksan niyo nalang diyan sa labas na lock kaya ako dito sa loob." Sabi ko na naiirita na."Ma'am ito po ang pagkain na pinahanda ni Sir Draymond." Wikang sabi ng staff dito."Saang ospital ito miss? Tanong ko."Sanity mental hospital po ito ma'am. Bandang timog po" Nagpantig ang tainga ko sa narinig ko ano? Ospital ng mga nababaliw to'."Huh? Ano?" Tanong kong muli baka nagkamali lang ako ng rinig."Ma'am Mental hospital po ito. Pagkatapos niyo pong kumain tawagin niyo po ko nasa labas lang po ko." Magtatanong pa sana ako na dali
Diamond elite bar"Hey pare, here!!!!!" Agad namang lumingon si Draymond sa kinaroroonan ng kanyang mga kaibigan."Sup." Tipid niyang sagot sa mga ito."My heart. Cold treatment again?" Aniyang wika sa isa sa mga ito. Napahawak pa sa kanyang dibdib at umaarteng nasasaktan sa pinakita ni Draymond sa kanya."Di pa ba kayo sanay? He's a cold hearted man." Sabat ng isa pa sa kanyang mga kaibigan. Draymond just nodded."Your right." "Ganyan ka ba talaga kausap?" "Are you joking rafael?" He is like that even in college." Bulaslas ni Harold."Harold is right rafael." Ani ni Draymond."Can i ask a question?" Tanong ni Harold."You ask already.""Ang sarkastiko mong magsalita parang di kaibigan ih noh'. Inis na sabi ni rafael. Draymond just laughed at him."So, what's the matter rafael?" Seryosong tanong ni Draymond sa kaibigan."About the girl selling beside your bar." Draymond look at him and disbelief."And?""What's her name? I found her pretty." Natawa na lamang si Draymond sa kaibigan.
Napasinghap na lamang ako dahil sa awra na meron siya ngayon. Di mo mababasa ang galaw at ano ang naiisip niya. Nanatili siyang walang emosyon. Tahimik kaming pareho at nakatingin sa isa't isa di ako komportableng gan'to siya."Hinanap kita kanina Sir Draymond pero wala ka po sa labas." Pambasag na wika ko sa katahimikan."Yes, sa Diamond elite bar ako pumunta." Walang ganang sagot niya."Di mo naman ako paalisin diba sa gilid ng bar mo?" Tanong ko."Hindi." Tipid niyang sagot."But i have rules if it's alright to you?""Saan." Di muna siya sumagot at halatang nag iisip o pinag iisipan ang susunod niyang sasabihin."Forget what we had ella." Nagulat man ako sa tinuran niya ngunit sumang ayon narin ako. Ito naman ang gusto ko diba?"Oo." Tipid kong pag-sang a'yon."You look sad sign of disappointment?" Natatawang sabi niya sakin."Hindi noh' asa ka." Pagmamatigas na sabi ko."Sabi mo ih." sabi niya. Inismiran ko na lamang siya."Alis na ko it's already late ella." At dali-daling siyang
Nakauwi na ko sa apartment ko at isinara ang pinto. Tiningnan ko ang mga damit na nasa paper bag karamihan ay formal skirts and dress. “Di ata ito babagay sakin masyadong marangal at pang mayaman tingnan." Para akong Tanga na kinakausap ang sarili habang sinusuri ang mga damit. Sa kabilang gilid nakita ko ang mga binigay ni ms. Feliz saakin na damit at tila'y may nagustuhan ako na suotin sa mga iyon. Inilapag ko na muna ang damit na bigay sakin ni Sir Draymond. Inisa-isa ko ang mga damit na dress na bigay ni ms. Feliz napili ko ang isang dress na maroon color na fitted saakin. Below the knee ang dress na ito. Sinuot at tumungo ako sa salamin, nasiyahan ako sa repleksyon ko pakirandam ko ay napakaganda ko sa suot na ito. Ibinagay ko ito sa sandals na komportable sa paa na bigay din ni ms. Feliz. inihanda ko ang sarili upang makagayak agad upang mamili ng paninda. Lumabas at inihanda ko ang mga lalagyan ko ng paninda. Itinulak ko ang maliit kong kariton. Pagkatingin ko sa paligid ay
Bumibilis ang tibok ng puso ko. Nanatili siyang nasa paahan ko at ako naman ay nakatingin lamang sa kanya. "Tumayo ka nga, Sir Draymond..." Naiilang na sabi ko sa kanya. Onti onting siyang tumayo na magpantay ang aming mga tingin. Tila'y pinoproseso pa ng buong pagkatao ko sa aking magiging reaksyon. Halos malapit nang magkalapit ang aming mga labi. Iniwas ko ang tingin at tumango."Wag mong iiwas ang sarili mo saakin ella." Nagmamakaawang sambit niya. Napaawang na lamang ako ng labi dahil mismo sa sarili ko ay naguguluhan. "Hindi kita maintindihan Sir Draymond. Ang sabi mo ay lumayo ako at kalimutan nalang." T'wirang saad ko. "F*ck i don't get it! When you are near i sudden can't know myself. But i know, you is all what i need." Seryosong sabi niya.Napabuntong hininga na lamang ako dahil may parte sa akin na maniwala at ang isa ay Hindi naniniwala. Mahirap pumasok sa mundong mayroon siya. Gusto kita ngunit hindi puwede. Gusto kitang mahalin ngunit di maaari. Nagulat na lamang ak
Kabadong tanong ko sa aking nakakabatang kapatid. Randam ko ang lamig ng paligid dahil alam ko na mayroong di magandang nangyayare o mangyayare palang.“Si papay ate .....” humikbing ani niya sa kabilang linya.“Sinugod siya uli sa ospital ate. Hanggang sa ngayon hindi parin siya nagigising.” nahihirapang saad nito. Halos mapako sa kinatatayuan si ella ang paligid ay onti-onting bumabagal ang takbo para sa kanya. Para siyang may pasan na sobrang bigat. Mabigat na sakit na di maiibsan. Pang ilan na ospital ang kanilang ama dahil sa komplikasyon sa kanyang atay. “Hihinto po muna ako ate. Wala pong magbabantay ki ate monique si mamay nasa ospital para ki papay.” “Pero paano bunso paano na ang pangarap mo?” tanong ni ella na namamaos.“Mahalaga ang pangarap ko ate pero mas mahalaga ang pamilya natin. Darating din tayo sa pangarap natin sa ngayon tanging ito lang ang maitutulong ko sa'yo ate ella.” malumanay na saad ni ilijah.“Di ko alam bunso. Pasensya na at malayo si ate.” “Ano ka b