-Bianca-I immediately dialed dad’s number, and on the first ring, sumagot agad siya. “Bianca, anak.” umiiyak na sagot ni daddy. “Where are you? Please tell me you’re safe anak, please!”“Daddy…” hindi ko na napigilang humagulgol, at naramdaman ko ang pagyakap sa akin ni Vaughn. Sa narinig na pag-iyak ni daddy, alam ko na agad na may masamang nangyari, at iyon nga ang pagkidnap ni Julio sa mommy ko. “Don’t worry, I’m safe. Kasama ko na si Vaughn. What happened? Bakit nakuha ni Julio si mommy?”“I’m so sorry, anak.” patuloy sa pag-iyak si daddy. “Nagpumilit siyang pumunta sa doctor para sa therapy niya. Hindi pa siya nakakarecover sa trauma niya, and here she was again, kidnapped by Julio. Hindi ko siya nasamahan dahil walang kasama si Justin dito sa bahay, pero nagpadala ako ng tatlong bodyguards, but Julio killed them all. Sana hindi ko na lang pinayagan ang mommy mo, o dapat ako na lang ang sumama sa kanya para ako na lang ang kinuha ni Julio.”“Oh my God!” mas inisip ni daddy na ba
-Vaughn-Sumenyas si Norman na kausapin ko si Julio. I don’t know how many minutes are needed to track his location, pero sinunod ko siya at nakipag-usap sa tatay ni Beatrice.“I didn’t kill your daughter. It was an accident.” sagot ko kay Julio. Kalmado pa rin ang boses ko. I needed to be calm and relaxed. Kung tutuusin, ako nga dapat ang mas magalit sa kanya dahil pinatay niya ang tatay ko.“Accident?” he laughed bitterly. “Pinatay mo siya! Gumaganti ka sa akin, di ba? Namatay ang tatay mo dahil sa akin! Kung hindi ba naman isa’t kalahating pakialamero ‘yang tatay mo, eh di sana buhay pa siya hanggang ngayon! Ang pamilya dela Paz lang ang kailangan ko at hindi kayo!”Nanginginig ang buong katawan ko sa sobrang galit dahil sa mga pinagsasasabi niya. My father is already gone, and he still had the audacity to talk about him like that!“Bakit hindi ako ang harapin mo? Bakit kailangang si Beatrice ang patayin mo, at hindi ako!” he added, his voice full of hatred and agony.“Eh paano kit
-Vaughn-“What’s your plan now, Vaughn?” tanong sa akin ni Bianca pagkatapos kong ibaba ang tawag. “Gising na si Beatrice. Pano pag nalaman niyang sinabi mo sa mga tao na patay na siya?”I took a deep breath as I leaned my back against my seat while still holding her in my arms. “Kailangan muna natin siyang itago. Hindi siya pwedeng lumabas. Hangga’t hindi pa nahuhuli si Julio, hindi pa siya pwedeng lumabas.”Bianca knitted her brows as she looked up at me. Alam ko kung ano ang iniisip niya. “Saan mo itatago si Beatrice?” and she asked the question that’s been running in my mind.Before I could answer her, my phone rang again. Bigla akong nagdalawang-isip kung sasagutin ko ba ito o hindi. Because it was Julio’s number.Sakto namang lumabas ng elevator si Norman at mag-isa na lang ito. Iniwan niya na si Savanna.Tumatakbo siya papunta sa amin, pero alerto siya sa mga kalaban. Hawak-hawak pa rin ang baril niya habang palingon-lingon sa paligid, nang biglang may humarang sa kanyang isan
-Bianca-“Don’t worry Kuya, nakabullet proof ako.” biglang tumayo si Kyle at saka bumunot na rin ng baril. Nakahinga naman kami ng maluwag. Akala ko ay magkakahiwalay na naman ang magkapatid.“Oh my God! Akala ko iiwan mo na naman ako.” niyakap ito ni Norman.“Not gonna happen, kuya. Not anymore.” nang mapansing nakatingin ako sa kanya, kinindatan ako ng bodyguard ko. Nahuli naman siya ni Vaughn, at mabilis na itinago ako sa likuran niya.Natawa si Kyle at saka pumuwesto siya sa harap para alalayan kami, at si Norman naman sa likod. “Anong room number mo, Savanna?” narinig kong tanong ni Norman. “Room 1028.” hindi na ito masyadong nagsusungit kay Norman. Mukhang na-touch din siya sa kuwento ng magkapatid.Malayo-layo din ang room niya kaya kailangan naming maglakad hanggang doon, pero biglang nagsalita ulit si Norman. “Ako na lang ang maghahatid kay Savanna sa room niya.” sabi nito pagtapat namin sa elevator. “Bumaba na kayo sa parking lot sa basement. Susunod ako.” at saka iniabot
-Bianca-“What?” hindi makapaniwalang tanong ni Norman. “Anong sinasabi mo, Kyle?”“Umalis kayo noon ni daddy Gary para bumili ng mga gamit sa school dahil magpapasukan na.” si Kyle naman ang nagkuwento. “Naiwan ako sa bahay dahil akala mo ayokong sumama. May tampuhan tayo dahil hindi ko pa rin matanggap bilang daddy si daddy Gary, pero ang totoo, masama ang pakiramdam ko. Nakarinig ako ng nagtitinda ng kwek-kwek sa labas. Bumili ako dahil paborito mo ‘yun.”Nakita ko si Norman na nanginginig na ang mga labi at napapaiyak na sa kuwento ng kapatid niya. Ngayon lang ako nakakita ng mga matatapang na lalaki na handang pumatay, pero umiiyak. Ang sakit sa dibdib na nakikitang nasasaktan silang magkapatid.“Ayaw ni daddy Gary na kumain tayo ng street food dahil madumi daw. Gusto kong magbati na tayo, at sasabihin ko na sana sa’yo na tanggap ko na siyang maging daddy. Itatago ko sana ‘yung kwek-kwek para hindi niya makita, pero hindi ko alam na ‘yung nagtitinda pala ay may masamang balak sa
-Bianca-“Don’t you dare fucking touch her!” malakas na sigaw ni Vaughn, at dinuro nito sa mukha si Kyle na wala man lang tama sa mukha. Mas napuruhan si Norman na may pasa sa kanang pisngi. Mukhang matindi ang away ng dalawang ito, at hindi ko alam kung bakit. “Hindi siya sasama sa’yo.”“Ako ang bodyguard niya! Hindi siya pwedeng mawala sa paningin ko!” ganting-sigaw ni Kyle at pilit pa rin akong kinukuha kay Vaughn, pero itinatago niya ako sa likod niya.“Bodyguard?” tumawa si Vaughn nang mapakla. “How dare you call yourself a bodyguard when you let her get shot? Tinamaan siya ng bala! You just failed to protect her!”“Aksidente ang nangyari!” ayaw magpatalo ni Kyle. “Bianca, umuwi na tayo. Di ba sinabi ko sa’yo na huwag kang pupunta dito. Napakadelikado! Bakit ba ang tigas ng ulo mo–”Isang suntok ang pinakawalan ni Vaughn. Tumama ito sa mukha ni Kyle at napasigaw ako. “Vaughn, stop, please!” Humarang ako sa gitna at niyakap si Vaughn. “Please, huwag na kayong mag-away. Hindi tayo