CHAPTER 3

Nagulat si Cooper nang biglang bumukas ang pinto ng kanyang opisina. Nanlalaki ang mga matang pumasok si Jason hawak ang kanyang tablet.

“Look at this news posted five minutes ago, Pare. I saw this sa post ng kaibigan ng kapatid ko na naka-tag siya.”

“Sabihin mo na. Wala akong panahon sa tsismis.” Patuloy sa pagtipa sa keyboard ng laptop niya si Cooper.

“Tingnan mo kasi. Palibhasa wala kang social media accounts kaya hindi ka updated sa balita.”

“Anong mapapala ko? Andaming problema ng bansa, Pare. Busy ako kaya lumabas ka na.” Walang pakialam na tugon niya sabay taboy sa kaibigan.

“Can’t wait to treat you guys for this sumptuous news! Bumped our idol in the airport a while ago. Zyon is here! OMG! I soooo love her! Followed with heart emojis and the picture below.” Pagbabasa ni Jason sa post.

Natigil sa ere ang kamay ni Cooper na magta-type sana sa keyboard. He was stunned for a good 20 seconds. Sumandal siya sa kanyang swivel chair at tumingin sa kawalan. Nanatili siya sa ganyang posisyon mahigit kumulang 3 minutes.

“My God! She is so beautiful! No! Much much more beautiful now! Those legs! Wheeew! How can a woman be blessed with such a very nice pair of legs? If ako ang mapapangasawa ni Zyon, I will get an insurance for them for millions of dollars.” Napapalatak na pahayag ni Jason sabay sipol.

Hindi nakahuma si Cooper. Tumalim ang kanyang mga mata pagkarinig sa sinabi ng kaibigan na kung ito ang mapapangasawa ng babae. Gusto man niya tingnan ang picture na sinasabi ni Jason pero para siyang ipinako sa kinauupuan. Bigla siyang napipi sa hindi niya malamang dahilan. Siguro dahil hindi niya ini-expect na uuwi ito or makikita ito kahit sa picture lang. Wala siyang social media account dahil ayaw niyang makita ito. Alam niyang hindi niya kayang pigilan ang sariling i-stalk ito at makibalita sa buhay nito. As much as possible kapag nagbabasa siya ng newspapers, iniiwasan niya ang entertainment page at baka ang babae ang naka-feature. Ayaw din niya ng mga fashion magazines sa office niya para sa mga bisita. No newspapers, magazines, brochures allowed sa office niya.

Isang oras na yatang nakalabas si Jason sa opisina niya bago niya napansing wala na ito. Wala siyang nagawa buong maghapon. Nakauwi na ang lahat ng empleyado pati ang kaibigan pero nanatili pa rin siyang nakaupo sa swivel chair niya. Malungkot ang mukhang tumingin siya sa kawalan. Hanggang isang ideya ang pumasok sa isip niya.

Gumawa siya ng dummy account sa F******k. At sinearch and pangalan ng kapatid ni Jason na si Kim. Kilala niya ito at madalas siya sa bahay ng mga ito. Habang naglo-load ang account ay hindi niya mapigilang kabahan. Napatayo siya at naglakad-lakad saglit sa loob ng opisina. Pagbalik niya ay lumabas na ang profile account ni Kim. He scrolled down pero nagtaka siya at wala namang lumabas na post na sabi ng kaibigan. Damn! Tinawagan niya ang sekretarya at tinanong kung bakit ayaw magload ng post na kanina lang. Nahintakutan naman ang sekretarya at hindi alam ang isasagot dahil hindi niya maintindihan ang sinasabi ng boss niya. Pasigaw na ipinaliwanag ni Cooper sa sekretarya ang tungkol sa f******k account na hinahanap at hindi makita ang posts.

“Boss, b-baka po naka-private ang account k-kaya po hindi ninyo nakikita ang posts.” Pautal-utal na paliwanag ng sekretarya. Takot na takot ito kay Cooper dahil suplado naman talaga ang aura nito lalo na sa opisina kaya kapag dumating ito sa opisina bawat umaga ay parang dinaanan ng anghel ang buong working area. Lahat tahimik at nakatutok sa trabaho.

“So ano ang gagawin ko?”

“P-pwede din po i-add ninyo y-yung account at pag in-accept na po kayo s-saka ninyo po makikita ang posts.”

“Miss Molina, huwag na huwag mo masabi-sabi ito sa iba lalo na kay Jason.” Iyon lang at pinatay na ni Cooper ang cellphone.

Hawak hawak naman ng sekretarya ang dibdib pagkatapos ng tawag. Takot na ni-replay sa isip ang usapan nila ng kanyang boss. Habang si Cooper naman ay desperadong napatingin sa screen ng laptop. Pagkatapos mag-isip ay bigla niyang pinindot ang ADD FRIEND button para kay Kim. Naglakad siya ulit ng pabalik-balik nang makailang beses bago binalikan ang laptop at ni-refresh. Pero hindi pa din niya makita ang post. Tinawagan ulit ang sekretarya.

“Miss Molina, bakit hindi ko pa din makita ang post?”

“S-sir, dapat po k-kasi i-accept ka po muna ng in-add n-ninyo.” Mahinang paliawanag nito.

Iyon lang at ibinaba ulit ni Cooper ang tawag. Inabot siya hanggang 10PM sa kahihintay na i-accept siya ni Kim pero wala. Madilim ang mukhang bumaba siya ng building at sumakay sa kanyang sasakyan. Magulo ang isip na umuwi siya. Kung kumalma lang sana siya at nag-isip nang maayos, pwede din naman niyang i-search na lang directly ang pangalan ni Zyon. Pero hindi na naisip ni Cooper iyon at gulong-gulo ang utak niya pati ang puso. At dahan dahang bumalik ang nakaraan………………