"I hate you," I whispered against his lips. Ang tingin ay hindi na mapirmi sa matinding hilo. "You're seriously saying that when I can literally feel you trembling with my every touch," he smirked darkly and claimed my lips for a painful kiss. I moaned in pain and pleasure as he pushed me against the wall. Cianna Juarez has everything every woman could dream of. Beauty and cleverness, riches and fame. Ngunit ang kaisa-isang bagay na hindi niya makamit-kamit ay ang pag-ibig ng lalaking mahal niya, Alexander Malin Del Rio. They have been friends since time immemorial, but he never showed interest on her romantically. She did everything to make him love her, anything to keep him away from his love. Kesehodang tuluyan itong magalit sa kanya. But fate turned a complete flip when something happened between her and Santiago Lopez, ang lalaking noong una pa lang ay hindi niya na gusto. Maliit ang tingin niya rito dahil sa pagiging ulila at bastardo. One sinful and drunken night changed her life in a blink of an eye. Afraid of people's prejudices and judgments, she left Malolos carrying the very fruit of that mistake. Sa kanyang pagbabalik, makakaya niya kayang harapin ang kahihiyan? At higit sa lahat, makakaya niya kayang harapin ang alab ng galit ni Santi?
Lihat lebih banyak*click*
I positioned my body for another pose. I raised my face while showcasing a seductive look. Bahagya ko ring iniawang ang mga labi habang pagilid na nakaharap sa camera.
*click*
"Great job Cian! Ngayon naman move closer to your partner!"
This is the world where I belong. Where flashes are directed at me and fame seemed to be my only friend. I enjoy being the center of people's attention. I love to see their faces amazed and fascinated with me.
I lifted my gaze on Jacob. Marahan niya akong hinila at pinaglapit ang mga katawan namin. I cleared my throat when a memory flashed in my mind the moment our bodies touched.
I am wearing Ivory's main design for her lingerie line which will be released next month. Ako rin ang magiging cover ng magazine for the same month's issue.
I put my hand on Jacob's veined arms as I stare at him.
"Show me some passion and desire you two!"
He pulled me closer to him as he let out a soft sigh. He smirked at me. Marahan ko siyang itinulak palayo nang matapos kuhanan sa pose na iyon.
"Not in the mood?" Ngingisi-ngising aniya.
Sabay kaming humarap sa camera.
"Nope."
I rolled my eyes as we positioned for another pose.
"Then... can you join the party later?"
Hindi ako agad nakasagot. Iniisip ko pa kung magandang ideya ba ang uminom pagkatapos nito. Because the last time I partied and got drunk... something terrible happened.
"Elize and Maisie will be there, too. Palagi nilang tinatanong sa akin kung kailan ka ulit magpapakita sa kanila."
I have not been myself the past weeks. I admit that. Na-guilty tuloy ako nang mabanggit niya ang mga kaibigan.
"I'll contact them soon. I don't think I can join the party later, sorry."
"Cian, talikod ka ng kaunti kay Jacob. Jake, hold her waist from behind," the photographer commanded.
He went behind me slowly. Marahang naglandas ang kamay niya sa walang saplot kong baywang. I gasped when I couldn't ignore the flow of memories anymore.
I felt the familiar sensation I felt with that man's touch that night. Bawat bulong, bawat halik, bawat haplos. It all came to me like a storm.
Mariin akong pumikit para pawiin ang mga ala-ala. But the more I close my eyes, the more the memories became vivid.
"You're mine. Mine alone," he whispered dangerously against my ear as he claimed me over and over again.
Marahas kong binaklas ang kamay ni Jacob na nakahawak sa tiyan ko. Nanlaki ang mga mata nila sa ginawa ko. Doon lang ako tila natauhan.
"I-I'm sorry. C-Can we take a quick break?"
"O-Oh sure. Let's take a fifteen minute break," ani Lance habang marahang binababa ang hawak na camera.
Daglian akong nilapitan ng aking assistant. I covered myself with a robe and sat on the chair intended for me. Inabot ko rin ang bote ng tubig at uminom.
This is not me, I kept telling myself. I am always professional when it comes to work. I don't let my issues affect it in any way. Pero bakit parang kayhirap niyong gawin ngayon?
I massaged my temple as I tried to contemplate what I did. It was very unprofessional! Ano nalang ang sasabihin ng mga taong narito at lalo na ni Ivory? She trusted me with this and I can't let her down. I won't.
"What's wrong? Are you okay?" Jacob's voice woke me up from my reverie.
"Yup. I'm sorry, medyo napagod lang."
I managed to pull off the shoot kahit pa gulong-gulo ang isip ko sa mga ala-ala ng gabing iyon. I decided to go to the after party, too. Baka sakaling mabawasan ang mga naiisip.
"We thought you wouldn't come!" Maisie exclaimed when she saw me grace my way towards their table.
Naroon na rin si Jacob at ilan sa mga modelong kaibigan namin. Ang mga kaibigan ko lang yata ang naiiba dahil hindi naman sila models. I smiled at them both and hugged them tight.
"Sabi ni Jacob masama raw ang pakiramdam mo kanina," Elize said as she watched me closely.
I rolled my eyes at ibinaling ang tingin kay Jacob na nasa kabilang table lang din. He nodded at me and smiled. Marahan din akong kumaway sa mga kasama niya sa table.
"Pagod lang."
Bahagya akong nahilo sa patay-sinding ilaw. I guess I'm not used to it anymore, huh? Eh mahigit isang buwan lang naman mula noong huli akong uminom.
That mere thought brought back fragmented memories.
"I hate you," I whispered against his lips. Ang tingin ay hindi na mapirmi sa matinding hilo.
"You're seriously saying that when I can literally feel you trembling with my every touch," he smirked darkly and claimed my lips for a painful kiss.
I moaned in pain and pleasure as he pushed me against the wall.
"Cian? Are you okay? You don't look well."
I snapped back to reality when Elize said that. Ngumiti ako sa kanilang dalawa para ipakitang ayos lang ako.
"Yeah, yeah of course. May naalala lang," I smiled.
We started to drink. Inalis ko rin sa isip ko ang mga nangyari ng gabing iyon. That's what I should do. Lalo pa't iyon naman ang dapat.
We were in the middle of talking and I was on my second shot of tequila when my vision became a blur. Hindi pa nagtagal ay naduwal ako. I saw the worried expressions on my friends' faces but that's the least of my concern now!
I hurried to the comfort room at doon nagsuka. Wala naman ibang lumalabas kundi laway. Umiikot pa ang paningin ko nang tuluyang matapos.
Tigagal akong napatitig sa sarili sa harap ng salamin. I am not even tipsy yet at pangalawang shot glass ko pa lang iyon ng tequila. Imposibleng malasing ako sa iisang baso lang!
A thought flashed in my mind which I dismissed immediately. No, no. I can't possibly be... damn it! No way!
Saka ko lang din naalalang higit isang buwan na akong hindi dinadatnan. Tuluyang binundol ng kaba ang dibdib ko.
I tried to calm myself when I heard my friends calling me outside the cubicle. Nakangiti ko silang tiningnan, wala ng bakas ng matinding hilo at pagsusuka.
"Cian! What happened? Ayos ka lang ba?" Halos maghisterya si Maisie nang sabihin iyon.
"You know what? Kanina ko pa napapansin. You don't look okay. May sakit ka ba?" Si Elize.
I chuckled.
"Girls, I'm fine. Ano ba kayo? May nakain lang siguro akong hindi maganda. It's nothing serious," I chuckled as I wash my hands.
"Siguro dapat umuwi ka na muna at magpahinga. Baka dahil sa sobrang pagod iyan," Maisie suggested.
Iyon nga ang ginawa ko. Hinatid pa nila ako sa parking lot saka umalis din para umuwi na. I felt bad, really. Kung hindi lang sumama ang pakiramdam ko, hindi sana sila mapipilitang umuwi rin.
I can't help thinking about the possibilities. As much as I want to ignore it, pilit iyong sumisingit sa utak ko.
I don't know what've gotten into me that I bought five pregnancy tests kit. Tila lutang pa ako habang binibili ang mga iyon.
I wanted to cry when I saw the result of the fifth one. Hindi ako nakuntento sa isa at sinubukan ko ang lahat ng iyon. Pero iisang resulta ang lumabas.
Two lines. Positive.
I might be hallucinating. I wish I was. I hoped everything that's happening is just a bad dream. I refuse to believe it. I can't. Iisipin ko pa lang ang mga maaaring mangyari pagkatapos nito, nawawalan na ako ng lakas.
I can't possibly be pregnant. Not with his child. Not with him.
Together"Punta ka sa bahay mamaya?"I looked up to see Xander's smiling face. It looks welcoming. Karamihan sa mga kaklase ko sa taong iyon ay kung hindi ako kinukutya ay walang may pakialam at nakikipagkaibigan. I don't mind either of those. I'm used to it. Kaya naman nakakapanibagong may lumalapit sa akin para makipagkaibigan."May mga gagawin pa ako sa farm," sambit ko habang inaayos ang mga gamit sa bag."Ipagpapaalam kita kay Lola Gracia. Nag-bake si mommy ng cookies para sa atin. Cianna's coming, too." Ngiti niya."Sino iyon?" Kunot-noo kong tanong. Wala naman kaming ka-schoolmate na ganoon ang pangalan."Family friend. Kalilipat lang nila rito."Wala na nga akong nagawa nang sumama siya sa bahay para ipagpaalam ako kay Lola. Mabilis din namang pumayag si Lola nang may galak. Kahit hindi ko sinasabi sa kanya, alam kong naririnig niya mula sa eskwelahan na kinukutya ako ng ibang bata. Kaya naman ganoon nalang ang saya niya noong unang beses na bumisita si Xander para makipaglaro.
PregnantLihim kong pinakiramdaman ang sarili habang tahimik na naghihintay sa visitors' area ng correctional. I don't know what have gotten into me for coming here. Hindi ko na pinagkaabalahang alamin pa ang pag-usad ng imbestigasyon ng mga pulis dahil ang mahalaga lang naman sa akin ay ligtas ang anak ko at maparusahan ang may gawa niyon. My son is too young to experience such things. At doble ang hirap at sakit na naramdaman ko bilang ina.It actually took me a ton of courage to come here and see Ivory. I don't know why I'm doing this but I felt like I have to do this in order to move on.Nag-angat ako ng tingin nang bumukas ang pinto at pumasok ang dalawang babaeng pulis hawak-hawak sa magkabilang braso ang nakaposas na si Ivory. She looked wasted. Wala sa focus ang nanlalalim na mga mata. Her pale lips rose for a sarcastic smirk when she saw me. Maya-maya pa ay bahagya siyang natawa."Who do I owe the honor of having you here?" She smirked.Ilang sandali akong natahimik habang pin
Wait"What the hell are you doing?"I went out of the car in the middle of the rain without second thoughts. Kahit ako ay hindi maintindihan ang sarili at padalos-dalos akong dumalo sa kanya. My heart skipped a beat when he turned to me in a grim expression. Basang-basa ang ulo niya pati ang mukha."You weren't inside," he murmured to himself.Sakto namang bumukas ang gate at lumabas ang ilan sa mga body guards na may dalang payong at tuwalya. I turned to Santi again and he still has the same expression. His jaw clenched and he looked away in anger."Let's go inside," I murmured after getting the towels from the body guards.Umihip ang malamig na hangin at bahagyang nanginig ang katawan ko. I jolted when I felt his arms wrapped around me as we walked to the mansion door.Nakaabang sa sala sina Mama at Papa pagpasok namin. Pareho silang gulat nang makita kaming basang-basa sa ulan. Then their gaze turned to Santi and they were taken aback."Oh my goodness, Cianna! Bakit naman kayo nagp
SoakedI have always wondered how all of it went wrong. We were happy. And I thought it was something that would last. Ni sa hinagap, hindi sumagi sa isip kong pwedeng mawala sa akin ang lahat sa isang iglap. My son is my everything. Kaya kong mawala ang ibang bagay bukod sa kanya.The sound of the gunshot still linger my ears until now. I heard commotions as I closed my eyes. Nang muli akong magmulat ng mga mata ay lalo lang akong nagimbal sa nakita. Hugging me and my son, and shielding us from the shot, was Lance.“L-Lance,” my voice tremble and my eyes heavy. Pilit kong iminulat ang mga mata para tingnan siya nang maayos.He just smiled lightly then coughed blood. I wanted to scream but I couldn’t open my mouth. Patuloy lang ang pag-agos ng luha ko na tila walang kapaguran. He fell on the ground then the commotion around became more evident. Huli kong nakita si Ivory na nakadapa sa lupa habang pinipigilan ng ilang nakaunipormeng lalaki.I shook my head to brush off the thoughts. Mar
GuiltIlang beses akong huminga nang malalim para kalmahin ang sarili. Kanina pa ako nanginginig habang hawak-hawak ang manibela. This isn't the time to panic, I scolded my mind. Mas importanteng makuha ko nang ligtas ang anak ko mula kay Ivory.Panay ang tanaw ko sa location na ibinigay ni Ivory hanggang sa makalabas ako ng syudad. Ilang oras ko pang binagtas ang makitid na daan na halos wala nang mga bahay sa paligid. Hapon na kaya unti-unti na ring kinakain ng dilim ang paligid.Few more minutes and I reached a dead end. Hindi magkakasya ang sasakyan ko kung pipilitin ko pang pumasok sa kagubatan. I dialled Ivory's number at sinagot niya naman iyon pagkatapos ng ilang ring."I'm at a dead end," agad kong sambit. I gritted my teeth as the seething anger enveloped me."May makitid na daan sa gilid ng kinaroroonan mo. Diyan ka dumaan. Sa dulo may makikita kang maliit na kubo."I roamed my eyes to look for the way she was talking about. Walang imik kong binagtas iyon hanggang sa tuluya
SaveHalos manginig ang buong katawan ko at hindi mawari kung saan maghahanap. Santi caught up to me and held my shoulders."What's happening?" Tanong niya, naroon ang pag-aalala sa boses. Ako naman hindi magkamayaw sa pagtingin kung saan-saan para hanapin ang anak ko."Si Callar... Ang sabi ng teacher dito naghihintay sa gate ang anak natin..."Abot-abot ang tahip ng dibdib ko at hinanap ang guard. Wala ito sa post at hindi rin mahagilap. Wala nang mga estudyante ang lumalabas mula sa loob at tahimik na rin ang paligid."Let's ask the teacher once again. Baka pinabalik nila dahil wala pa tayo," he said and pulled me inside.Naabutan namin ang teacher sa loob ng classroom na nag-aayos ng gamit. I roamed my eyes around but no one else was there. Lalo lang lumakas ang kabog ng dibdib ko. Wala pang limang minuto mula nang tumawag ang teacher para sabihing nasa labas ang anak ko. Paanong..."Miss Juarez, ano pong atin?" Unti-unting nalusaw ang ngiti niya nang mapansing hindi na ako mapaka
Komen