“So, ito pala ang lalaking madalas mong ireklamo sa akin,” sabi ni Jake kay Myriam, na nagtatakang itinuro si Alex. Tiningnan niya ito ng taas-baba at ngumuso ng masama. “Binigyan ka ni Myriam ng bawat pagkakataon na makapag-aral sa isang magandang unibersidad. Nakikita ko na nakakatakot ang pananamit mo, kaya hindi ka mukhang napakahusay sa kolehiyo. Nakaka-disappoint ka kay Myriam. Hindi ka ba nagi-guilty?”
“Ano?” Hindi naintindihan ni Alex ang ibig sabihin ng “Binigyan ka ni Myriam ng bawat pagkakataong makapag-aral sa isang magandang unibersidad.” Ayaw na niyang mapalapit kay Myriam kaya pumunta siya sa front desk.“Gusto kong makita kung paano ka magbabayad,” bulong ni Myriam, habang sinusundan siya ni Jake sa likuran niya."Hello, I'd like one of your better rooms, please," sabi ni Alex sa receptionist."Buweno, maaari akong mag-alok sa iyo ng isang malaki at eleganteng silid na may isang king-sizeAlam ni Alex na wala pang dalawang daang dolyar ang dala niya. Naisip niyang magandang ideya na sumama sa babaeng ito at makatipid ng pera."Come with me," sabi ng babae. “Young man, ang accent mo ay nagsasabi sa akin na hindi ka taga-dito. Nakarating ka ba sa Washington para maghanap ng trabaho?" tanong niya, na inakay siya sa karamihan.“Um…” hindi nakaimik si Alex. Bakit naisip ng lahat na siya ay isang sahod? Ano ang impiyerno, nagpasya siya, at sumagot, "Oo.""May mga kaibigan o kamag-anak ka ba dito?""Kung gayon napakatapang mo, pumupunta sa Washington nang walang anumang suporta." Tumingin ulit ito sa kanya at tumawa.Noon, inaakay siya nito sa isang kalye na hindi maganda ang ilaw."Malapit na ba tayo?" Biglang nakaramdam ng kaba si Alex. Napakadilim ng lugar na tila mapanganib.“Malapit na tayo. Hindi ito isang magarbong lugar. Kami ay naniningil lamang ng dalawampu't limang dolyar bawat gabi. Alam mo, sa Cr
Nang bumalik ang madam ng whorehouse at ang iba pang grupo, tanging sina Alex at Nelly na lang ang naiwan sa eskinita.“Salamat,” sabi ni Alex kay Nelly, dahil lubos siyang nagpapasalamat sa kanyang pagganap noon.“Hmm.” Tinitigan siya nito at umawang ang mga labi. Itinaas niya ang kamay niya at handang hampasin siya sa mukha, ngunit mabilis nitong hinawakan ang kamay niya para pigilan siya.“Bakit mo ako binubugbog?” Takang tanong ni Alex.“Dalawang beses pa lang akong nasampal ng mabahong babaeng iyon. Kaya, sasampalin din kita ng dalawang beses. Bitawan mo ako!” Sinubukan niyang bawiin ang kamay niya pero hindi niya binitawan.“Sinaktan ka niya, kaya gusto mo akong suntukin? This is too much,” inosenteng sabi niya.“Nabugbog ako dahil niligtas kita. I hate being bullyed because of you. Dahil sayo, nabugbog ako ng mabahong babaeng yun. Kung hindi kita sasampalin, sino? Hayaan mo!”
“Pinapatay niya ako, Hunter! Patayin ang pangit na halimaw na iyon para sa akin!" galit na galit na sigaw ng babaeng nakaputi sa lalaking nakaitim ng binigyan siya ni Nelly ng isang malakas na sipa sa tiyan."Tumayo ka mahal, tutulungan kita." Tinulungan niyang itayo ang babae at nilingon si Nelly na malamig ang mukha. Lumapit ito sa kanya ng nakakuyom ang mga kamao.“Malapit nang dumating ang mga kaibigan ko. Napakarami sa kanila na hindi mo alam kung paano lalabanan silang lahat. Dapat kang pumunta.” Dahan-dahang umatras si Nelly. Tatakas na sana siya, pero nandoon pa rin ang food truck niya.“Bubugbugin muna kita sa concussion... hanggang sa mapunta ka sa lupa. Bubuhusan ko pa ng shoe polish ang bibig mo!” sabi niya habang nakataas ang malaking kamao at akmang hahampasin si Nelly sa ulo."Alex, halika na dali!" Napasigaw si Nelly sa sobrang takot nang makita siya sa malayo.“Anong ginagawa mo?” Nakita ni Alex ang
Pagkaraan ng tatlong araw, nagmaneho sina Alex at Nelly ng food truck patungo sa magandang lugar ng Todd Mountain. Kamakailan lamang, doon ginanap ang mga katutubong aktibidad, na umakit ng maraming turista. Naisip niya na ito ay isang magandang lugar ng negosyo.Si Nelly, tulad ng ibang mga nagbebenta, ay kailangan munang mag-apply para sa isang pansamantalang lisensya sa negosyo. Pagkatapos ay nagmaneho siya papunta sa lugar kasama ang food truck at huminto sa isang maliit na plaza.Dahil ang mga tao ay nagsimulang dumating sa alas-otso ng umaga, ang kanyang negosyo ay napakahusay. Pagsapit ng alas diyes, hindi pa rin siya tumitigil sa paggawa ng pancake.Habang abala sina Alex at Nelly sa food truck, may humintong Mercedes sa gate ng scenic area. Maraming tao ang lumabas sa sasakyan. Ang isa sa kanila ay si Hunter, na natakot sa kamatayan ni Alex sa Tillie square ilang araw na ang nakalipas.Kasunod ni Hunter ang dalawang batang babae. Ang isa sa mga batang ba
“Anong ginagawa mo?” Nang marinig ni Nelly na gustong i-impound ng chief security guard ang kanyang food truck, umakyat ang dugo niya. Handa na siyang pagalitan, ngunit pinigilan siya ni Alex.“Ikaw ang chief ng security section. Hindi mo alam kung lumipad ang langaw noong ginawa namin ang pancake o mamaya. Hindi ka dapat maging arbitrary. At gusto mong pansamantalang i-impound ang aming trak? Sa tingin ko wala kang karapatang gawin ito.” Nakita ni Alex ang tag ng pagkakakilanlan sa jacket ni Felix at naramdaman niyang hindi naaangkop ang kanyang kinikilos.“Huwag mo akong kausapin tungkol dito o diyan. Dahil gumagawa ka ng mga problema dito, may karapatan akong sabihin sa iyo kung ano ang gagawin. Sasabihin ko sa iyo sa huling pagkakataon na bumaba sa trak ngayon. Huwag mo akong paglaruan baka may kahihinatnan,” pagbabanta ni Felix.Isa lamang siyang hamak na tao, at hindi siya gaanong pamilyar sa batas. Ngunit sinabi sa kanya ni H
"Totoo iyon, masusunog na sana ang langaw kapag ginawa niya ang pancake."“Oo, hindi ko naisip iyon dati.”"Hindi natin sila dapat sisihin."Lahat ng mga turista ay nagkomento.“Hindi mo dapat lituhin ang publiko. Maaaring ikaw ang gumawa ng pancake, at pagkatapos ay lumipad doon ang isang langaw noong binalot mo ito." Pakiramdam ni Felix ay bumabaliktad sa kanya ang sitwasyon, at siya ay naguguluhan.“Nagbuga ka ng usok! Alam mo ba kung gaano kainit ang kawali na ginagamit ko sa paggawa ng pancake? Ayaw pa nga ng mga tao na makalapit dito. Sa tingin mo ba ay lalapit dito ang mga langaw?" pabulaanan ni Nelly.“Oo, sobrang init. Sa tuwing bibili ako ng pancake, lagi akong nakatayo anim na talampakan ang layo.""Hindi ganoon katanga ang mga langaw.""Ang mga security guard ang nag-frame sa mag-asawang ito."Ang mga komento ng mga nanonood ay ganap na nabaligtad, at inakusahan nila ang mga security guard."
Syempre, hindi siya pinaniwalaan ni Alex.Paanong hindi niya makikilala ang sarili niyang kasintahan? Hindi man niya maisip kung bakit parang hindi siya nito kilala, tumanggi siyang sumuko.Mariin niyang sinabi, “Debbie, bakit hindi mo ako nakikilala? Ako si Alex.”“Alex?” Mukhang nagulat si Leona. Nagtataka siyang tumingin sa kanya habang namumula ito. Hindi niya talaga matandaan na nakilala niya ang binata noon.Sabi niya, “Nakalimutan mo na ba ang araw na magkasama tayo sa risotto ng gulay sa gilid ng Ramsey Lake, tapos bumili ka ng bulok na prutas para sa akin? O kapag sinubukan mong tulungan akong bayaran ang pera ni Mr. Morgan sa pamamagitan ng pagpunta sa trabaho sa restaurant na iyon? Tapos naalala mo sabay tayong nagpagamot sa Harmony Island, tapos bumalik tayo at tumira ng magkasama sa villa? Nakalimutan mo na ba ang lahat ng ito?" Siya ay desperadong sinusubukang ipaalala sa kanya ang kanilang buhay na magkasama.&ldq
Mahigit isang oras sa bus si Alex bago makarating sa mga tarangkahan ng Arlington Heights.“Manong, eto na naman”, sabi agad ng security guard nang makita si Alex.Nakilala siya ng security guard ng Arlington Heights at nagkusa siyang kumustahin. Isang magalang na ngiti at tumango si Alex habang nagtanong ang lalaki, "Hinahanap mo na naman ba si Miss Marvel?"Hindi naman itinago ni Alex. Baka mabigyan siya ng mga security guard na ito ng ilang impormasyon tungkol kay Debbie.Nakangiting sabi ng guard, “Hoy, alam mo naman na medyo nagpapakatanga ka. Pero at least napapasaya mo kami.”Sa kabilang banda, may papalapit na dalawa pang security guard. Nakilala nilang lahat si Alex.Sabi ng isa, "Well, mukhang nandito na naman si Alex para hanapin si Miss Marvel."Sagot naman ng isa, “Tignan mo yung damit niya. Ang kamiseta na iyon ay hindi pa uso sa loob ng isang dekada.”Tumawa ang kasama niya at sinabi kay Alex,
Itinabi ni David ang kanyang cell phone, tumingin kay Leona, at nagtanong, “Leona, anong ginagawa mo rito?”Bahagyang napabuntong-hininga si Leona, umupo sa tabi ni David, at sinabing, “Mag-asawa tayo. Bakit hindi ako pumunta para makita ka?”Tulad ni David, nadama ni Leona na ang kanilang kasal ay pinal na para bang ang seremonya ay natapos nang walang pagkagambala. Sa nakalipas na tatlong araw, nag-aalala siya tungkol sa katotohanan na sila ni David ay natutulog nang magkahiwalay. Naisip niya na tila napaka-cold at awkward nito sa kanya at inakala niyang may kinalaman ito sa sinabi sa kanya ng kanyang ama na si Reginald.Ayaw humarap ni Leona sa pamamagitan ng pag-anyaya kay David na pumunta sa kanyang silid, ngunit nakaramdam siya ng labis na pagkabalisa at pagkabalisa sa sitwasyon.Nang gabing iyon, matagal na siyang nag-iisip tungkol dito sa kanyang silid, at sa wakas ay napagpasyahan niyang kailangan niyang pag-usapan ang lahat sa ka
Niyakap ni Alex sina Gideon at Flora. Pitong taon na silang hindi nagkita. Sa wakas, muli silang nagkita.Niyakap ni Flora si Alex, ipinatong ang ulo sa balikat nito, at umiyak ng tahimik.Puno ng kagalakan si Gideon at sobrang emosyonal din. Ipinatong niya ang isang kamay sa likod ng anak, at sa kabilang kamay naman, marahan niyang tinapik ang likod ni Flora. Mahina niyang sinabi, “Bakit ka umiiyak ng ganito? Sa wakas, nakasama mo na ulit ang anak mo, dapat masaya ka. Tumigil ka na sa pag-iyak.”Tumingin si Alex sa kanyang mga magulang na may pulang mata at mahinang sinabi kay Flora, “Nay.”“Oh, ang aking kahanga-hangang anak,” sabi ni Flora. Mas mahalaga sa kanya na marinig ang pagtawag sa kanya ng kanyang anak na "Nanay" kaysa sa lahat ng pera sa mundo.“Dad,” sabi ni Alex habang nakatingin kay Gideon.“Ah, anak,” sagot ni Gideon at napuno ng pagmamahal ang kanyang dibdib. Maging siya ay nak
“Anong ginagawa mo?” Galit na tumingin si Marcus kay Nathan. Paano siya kakausapin ng anak niya ng ganoon?“Huwag kang magalit sa kanya. We must let our son have his own opinions,” Marion said as she tried to keep the peace between her husband and son. “Nathan, dapat maging magalang ka sa tatay mo. Hindi mo siya dapat pagsalitaan ng ganyan sa hinaharap.”Bahagyang ngumisi si Nathan. Hindi niya masyadong pinansin ang sinabi ng kanyang ina."Nathan, anong iniisip mo? Mukhang hindi ka nag-aalala kay Alex. May plano ka bang harapin siya?" Medyo pamilyar si Marion sa karakter ni Nathan.Sinulyapan ni Nathan si Marcus at sinabing, “Ma, matalino ka, hindi tulad ng ilang taong napakakitid ng pag-iisip.”Hindi man lang nag-alala si Nathan nang makita niyang nakatitig sa kanya si Marcus. Tumingin siya kay Marion at nagtanong, “Nay, bumalik na ba ang mga magulang ni Alex?”“Hindi pa, pero sigurado a
Napansin agad ni Alex na nabahala si Nelly sa mga panlalait ni Nathan. Inilagay niya ang isang magiliw na kamay sa kanyang balikat at ngumiti sa kanya. “Huwag kang mag-alala sa kanya.”Tapos lumingon siya kay Nathan. “Binalaan ko kayo na ipakita sa aking mga kaibigan ang tamang paggalang. Insultuhin mo ulit sila at magsisisi ka.”Tumawa si Nathan. “Naku, natatakot ako! Talagang matagal ka nang wala. Alam kong isa kang malaking mandirigma ngayon. Nice job against that guy sa kasal, by the way! Ngunit nakalimutan mo kung paano gumagana ang mga bagay sa bahay. Kung atakihin mo ako, parurusahan ka ng buong pamilya. Walang away, remember? Talaga, sa palagay ko humihingi ka ng gulo sa pagsasama nitong limang babaeng ito—”Ngunit habang nagsasalita siya ay may naramdaman siyang parang malakas na hangin sa likuran niya. Sa harap ng kanyang mga mata, tila kumikislap si Alex.Maya-maya, naramdaman niyang may tumama sa likod niya. A
Pagkaalis ni Nathan, walang sinuman sa kasal ang sigurado kung ano ang susunod nilang gagawin. Nakahiga pa rin sa lupa ang mga security guard ni Reginald Drake, duguan at nakalimutan.Hindi pa ito ang oras para tapusin ang kasal. Sumang-ayon ang lahat na kailangang ipagpaliban ang seremonya.Pinangunahan ni Reginald at ng kanyang asawa ang maliit na grupo pabalik sa mga pribadong silid ni David. Nang makarating na sila, hinawakan niya si David at itinabi sa kanyang pag-aaral.Nagalit si Reginald sa inasal ng kanyang anak sa komprontasyon. “Paano ako nagkaanak ng ganyang katangang duwag? Hindi kita dapat pinilit na humingi ng tawad! Ano yan sa pantalon mo? Binasa mo ba ang sarili mo?"Napayuko si David sa hiya. Tuluyan na siyang nawalan ng kontrol sa sarili. Nanginginig pa rin siya sa takot.Nang makahinga siya, itinaas niya ang kanyang ulo at sinabing, “Hindi ko maintindihan. Sino ba talaga si Alex? Bakit takot na takot ka sa kanya?"Kumunot
Sa pag-anunsyo na sumusuko na siya kay Debbie, parang humingi ng tawad si Alex sa buong pamilya. Ngayong tinanggap na niya ang kanilang kondisyon, aalisin na ang pagbabawal sa kanya.Nabigo si Nathan. Ngayong inalis na ang pagbabawal, makakabalik na si Alex sa pamilya Ambrose. Magiging totoong magkaribal na naman sila.Umiling si Nathan. Hindi man niya gusto si Alex, pakiramdam niya ay wala na ito sa kanya."Alex, ano bang sinasabi mo? Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa kanya, sumusuko ka na?”Walang magawa si Alex. Ginamit niya ang kanyang mga kamay para itulak ang sarili, nahihirapang tumayo ng tuwid. Gusto niyang humiga at umiyak. “Nakahanap na siya ng bagong buhay. Kung magpapatuloy ako sa ganito, gagawin ko lang na kamuhian niya ako. mahal ko sya. Gusto kong maging masaya siya. Kaya aatras ako.”“Alex! Ano ang pinagsasabi mo? Nagdadahilan ka lang. Napakalaking bagay ang ginawa mo tungkol sa paninindigan para sa kung ano ang
Niyakap ng mahigpit ni Lindsey si Alex. Umaasa siyang mapoprotektahan niya si Alex mula sa pagpatay ng security team ni Reginald. Ngunit kahit na ang kanyang interbensyon ay hindi matagumpay, naisip niya na hindi bababa sa magagawa niyang mamatay sa kanyang mga bisig dahil alam niyang ginawa niya ang kanyang makakaya.Ngunit bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersang tumutulak sa kanya, pilit siyang hinihiwalay sa kanya. Binuksan niya ang kanyang mga mata at napagtantong si Alex pala ang nagtatangkang itulak siya palayo.Nakaramdam ng matinding takot si Lindsey. Alam niyang uutusan ni Reginald ang kanyang security team na barilin sa sandaling makalayo siya. Napakapit siya kay Alex.Ngunit pagkatapos ay tumingin ito sa kanya at umirap. “Lumayo ka sa akin. Noong nag-usap tayo sa phone kanina, sabi mo ikaw ang ikakasal ngayon kay David. Ngunit ngayon ay si Leona na sa isang damit-pangkasal? Nagsinungaling ka sa akin."Talagang galit si Alex kay Lindsey. K
Naiwasan ni Alex ang atake ni Cliff. Ngunit alam niyang kailangan niyang bilhin ang kanyang sarili ng mas maraming oras upang tipunin ang kanyang pagtuon at gumawa ng pag-atake gamit ang kanyang panloob na puwersa.“Hoy, maganda iyon!” Humihingal siya, sinusubukang maging kaswal. “Pero gusto kong hampasin mo ako ng tunay mong lakas. Ibinibigay mo sa akin ang lahat ng malalambot na hit na ito! Akala ko ay isang taong kasing galing mo ang makakatapos sa akin ngayon. Tumigil ka sa paglalaro!"Habang sinasabi niya ito, nakatuon siya sa pag-iipon ng sariling lakas.Laking gulat ni Cliff na mayroon pa ring lakas ng loob at kapangahasan si Alex na magsalita nang mayabang matapos na tamaan ng maraming beses.Ngunit narinig din niya ang pangungutya sa kanyang boses at alam niyang narinig din ng lahat mula sa kasal na nanonood pa rin sa kanila. Hindi niya hahayaang hindi masagot ang ganoong klase ng insulto."Sa tingin mo ako lang ang naglalaro?" Ung
Tumayo si Alex kay Rick at pinandilatan siya. “So, tumatakas ka? Sige, sige. Pero nabali lang ang braso ng kaibigan mo. Baka gusto mong ibahagi ang sakit niya bago ka umalis?"Nanginginig si Rick sa takot. “Please, huwag mo akong saktan. Hindi kita mapipigilan. Pwede ka na lang pumasok sa loob."Napuno ng paghamak si Alex kay Rick. Bumaba siya, hinawakan siya muli sa kwelyo, at ibinaon ang mukha sa alikabok. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kanang braso gamit ang dalawang kamay at pinilipit ito ng husto hanggang sa maputol ito.Iniwan siya ni Alex doon, gumulong-gulong sa lupa at umiiyak sa sakit. Ang karamihan ng mga nanonood ay halos hindi nangahas na kumilos, at marami sa kanila ang umiwas para makalayo kay Alex.Nakontrol ng mga dalagang Moon ang kanilang mga kalaban, ngunit tila nahihirapan si Nelly.Nauubos ang oras, naisip ni Alex.“Celeste, tulungan mo si Nelly,” utos niya. "Kailangan nating tapusin ito."Walang tigi