Chapter fourty-seven

Dahan-dahan akong naupo dito sa harap ng puntod ng anak ko at nilagay ang bulaklak na dala ko.

Napatingin ako kay Raphael na umupo sa tabi ko at hinaplos niya ang pangalan sa lapida, ang pangalan ng panganay namin at ng bunso namin.

"Matagal kong hinintay ang ganitong pagkakataon na mabisita kayo mga anak." Bulong niya tumayo ako at hinayaan ko na lang siya naiiyak ako at huminga ng malalim.

"Patawarin niyo si papa niyo ha ngayon lang ako nakabisita sa inyo." Narinig ko ang paghikbi niya kaya tuluyan nang nanubig ang mga mata ko kaya napatingala ako at huminga ng malalim.

Nakita ko kung paano siya umiyak at paulit-ulit na humingi ng tawad sa anak namin kaya hindi ko na namalayan na umiiyak na rin pala ako.

"Salamat Heart dahil hinayaan mo ako na dalawin ang mga anak natin." Sabi niya na paos ang boses kaya lumapit ako sa kanya at yumakap ng mahigpit sa kanya.

“Kalimutan na natin iyon Raphael ang mahalaga nandito kana at binisita sila.“ Sabi ko sa kanya kaya napayakap siya ng mas mahig